PLANS TO SURVIVE
IZELE
"Hideout? How? We are literally in the middle of nowhere." Reklamo ni Marga.
"Kaya nga maghahanap diba? Tanga ka?" Ganti ni Zach. Magkatabi pa naman sila, baka mamaya magsapakan na sila dyan.
"Kinda agree, but, first we need plans." Huminga ng malalim si Miranda. "Hindi muna tayo magbabagtas sa daan ngayon."
"Huh? Why? And, maaga pa naman. Mas better kung umaga tayo maghanap kasi maliwanag." Sambit ni Xzan.
"Look, magihirapan tayo. You know why?" Tinuro ni Miranda ang napakarami at malalaking plastic bags na puno ng mga pagkain at tubig. "That."
"Oh.."
"Magtiis muna tayo dito sa loob at nakaupo magdamag. Uubusin muna natin yan hanggang bukas ng umaga para may lakas tayo at bukas nalang tayo maghahanap ng hide-out."
Ngumisi si Alec. "Okay, great. But guys, save the water bottles and some snacks for tomorrow. Meron akong mga backpack dyan sa likod and pwede natin yan gamitin for the storage."
"And, tutal may pinabili sa akin si mommy na garbage bags kahapon sa mall, bumili na rin ako. We could use it to cover up the windows." Suggest ni Xzan.
"Woah. Paano ba yan, bumili din ako ng madaming mini fan with batteries sa mall para sa online shop ko." Ngiting-ngiti na sambit ni Nicole.
"Bumili ako ng rubber ducks." Singit ni Zach. Napatingin kaming lahat sa kanya. "What."
"Uh, maybe we should start." Sabi ni Alec.
"Agree." Sambit ko. "But maybe we should start taping the window cracks first with packing tapes befor natin i-cover ng garbage bags. Mukhang bibigay na din kasi itong mga bintana."
"Yeah, I think so."
Hinanap ko ang tape na ginamit ko kanina at sinimulan namin ang paglalagay sa mga cracks ng bintana. Hindi namin alam kung may kwenta itong pinaggagagawa namin pero para sure na din.
Wala kaming nahahagilap na mga zombies dito sa lugar na ito pero oo, mayroong bahid ng karahasan. Ang nakikita ko lang na zombie ay ang sumugod sa akin kanina at gutay-gutay na ang mukha nito.
"Okay, we're all done. Maglagay na ba ng garbage bags? Uhm, Xzan, ilang rolls ba ng garbage bag ang pinabili ng mom mo?" Tanong ni Alec at hinintay namin ang sagot ni Xzannie.
"Well probably dahil laging nagpapabili si mom ng garbage bags, dinamihan ko na. I think, 10 boxes ang nabili ko and each box ay merong 2 rolls and each roll ay may 10 bags." Nakangiting sambit ni Xzan.
"Wow." Iyon lamang ang nasabi ko.
"Okie, we must start na." Singit ni Aliah na kanina pa ngumunguya ng cookies. Siya pala ang kanina pang maingay. Ugh. "I guess we need 3 garbage bags each window. Or basta hanggang hindi na suminag ang light through inside."
"Yup. Okay guys, hurry up." Sabi ni Ian. "Because we need to straight fucking talk about our plans for this fucking apocalypse and how are we gonna survive it.
Nagsimula na kaming magbukas ng mga box ng garbage bags at pinagpupupunit na namin ito. Nagtulungan din kami sa pagdidikit. Nag-iwan kami ng unting space upang makasilip kami sa labas.
"Puta, paano kapag iihi tayo o magjejebs?" Out of nowhere na tanong ni Zach.
"Kung tatae ka, pwes, may bukas pa. Kung iihi ka, ilabas mo nalang yang 'ano' mo sa pintuan. Basta walang lalabas ni isa sa atin. Hanggang bukas na 'to." Seryosong sambit ni Miranda na nagdidikit din sa bintana.
"Geez! Damn it." Reklamo ni Alec.
Bigla na lamang natawa si Zach sa likod. "Haha. Yung matambok at bilugan na pwet ni Izele magiging flat na!"
Agad-agad kong pinalo ng pillow seat si Zach sa mukha. "Tarantado."
—
"Wow." Sambit ni Zach.
Ilang minuto na kaming walang imik dito sa loob ng napakadilim na van. Walang kumikilos at walang nagsasalita. Tila ba mukha kaming tanga na nakaupo lamang at nakatunganga. Kaya nagulat ako nang bigla na lamang nagsalita si Zach sa likod.
"So this is what isolation feels like." Patuloy ni Zach at huminga ng malalim.
"Ang baho. May umutot ba sa inyo? Taena." Singhal ni Alec.
Tumawa si Nicole bigla. "Si Xzannie yung umutot, rinig na rinig ko."
"Hey! It wasn't me. Si Zach yun, panigurado! Kahihinga niya lang kaya ng malalim." Kahit madilim dito ay nai-imagine ko si Xzannie na umiirap.
"Ulol, amoy sisig lang bunganga ko. Hindi utot. Sisig." Mariin na sabi niya.
"Alam niyo, ang ingay niyo. Kaya mas lalong umiinit eh." Reklamo ko at napagalaw sa upuan sa sobrang discomfort. "Sandali nga hoy Nicole, akala ko ba may binili kang mini fans?"
"Ah, nga pala. P-pero, hehe." Narinig ko ang pagkamot ni Nicole sa ulo niya. "Hindi ko alam kung saan ko nailagay mga binili kong batteries.. Magkahiwalay kasi sila ng bag."
Napabusangot ako. Gusto ko sana siyang batukan kasi hindi ko siya mahanap. "Flashlight nga!"
"Shh! Ingay mo!" Suway sa akin ni Alec. "Eto!"
"Thanks." Sarkastiko kong sambit. Napakasungit.
Nang buksan ko ang flashlight ay muntikan na akong mabulunan ng sarili kong laway dahil sa itsura nila. Dammit! I can't explain! Basta, mukha silang suicidal at gusto nalang magpakamatay.
"Gosh! Ayusin niyo nga mga pagmumukha niyo." Natatawa kong sambit at napailing na lamang. Medyo naiinis pa sila dahil sa pagtutok ko sa kanila ng flashlight ag dahil don, mas lalo ko silang tinutukan.
"Eh ikaw nga, pwede ka nang magpanggap na zombie eh. Tignan mo nga mukha mo, para kang sumubsob sa sandamakmak na napkin." Irap sa akin ni Marga.
Napakunot ako ng noo. Tinignan ko ang repleksyon ko mula sa deadbat kong phone at napamura na lamang sa inis.
"Pahingi ng wipes." Inabot ko ang kamay ko sa mga tao sa likuran habang nakatingin pa din sa phone ko. Ilang sandali pa lang, wala pa ding nag-aabot. "Huy, pahingi wipes. Inutusan kayo ni Alec na kumuha ng mga safety kits diba?"
"Eh k-kasi.." Tumingin si Xzannie kila Miranda, Joudee at Nicole tska Marga na hindi makatingin sa akin.
"Wag niyo sabihing wala kayong nakuha?"
"M-Meron!"
"Amin na." Taas kilay kong sabi.
"Clorox." Mahinang sambit ni Nicole.
"Ha?" Kunot-noo kong tanong. Anong clorox?
"Clorox. C-clorox wipes na panlinis ng toilet bowl yung nakuha nila Marga at Nicole." Mahinang sambit ni Joudee. "Nagmamadali na kasi kami kanina kasi may bangkay. H-hindi namin napansin."
Nasapo ko ang noo ko. Hindi ko alam kung matatawa ba ako sa kanila o maiinis. Narinig ko lang ang tawa nila Alec at Ian sa harap.
Fine! Kinuha ko sa lamang ang denim jacket ko at linagyan ko ng maraming alcohol ang mangas nito tska ipinahid ito sa mukha ko.
Isa-isa na rin kaming kumuha ng mga mini fan dahil I swear, mamamatay kami sa suffocation at init dito sa loob. "Wooh! Finally." I sensed the satisfaction on Zach's voice.
Natahimik na naman kami. Ang tanging naririnig lang namin ay ang maingay na pag-ikot ng mga mini fan.
"So we're just gonna sit here until the foods are over." Tumango-tango ako. Hays.
"Okay. I'm asking this for the nth time," Pag-uumpisa ni Ian habang kumakain ng peanuts sa harap. "How do y'all think about what caused this plague?"
"I'm 100% sure that this is all about science and shits." Opinyon ni ko.
"What do you mean?" Tugon ni Alec.
"Because it's the only realistic reason, Alec. When you come to think of it, sobrang unrealistic nung mga rason na may mysteries mysteries, you know what I mean." Seryoso kong tugon. "So in short, there must be a scientific reason to this."
"Uh, so you're stating that this is some sort of a disease?" Nanginginig na tanong ni Nicole. Kahit hindi ko man siya makita, napangiti nalang ako.
"Exactly."
"We're not sure about that still. I'm still suspicious sainyo dahil sa tingin niyo ay wala pang isang araw nangyari ang kaguluhang ito samantalang kami magtatatlong araw na. Kung nagsasabi man kayo ng totoo, then there is a reason behind it, too!" Kiara stated, napatahimik kaming lahat.
Sumingit si Ian. "Or unless, kayo ang nagsisinungaling."
Nanlaki ang mga mata ko, pakiramdam ko may mag-aaway eh. I sipped on my chocolate drink while listening to them argue.
"Fuck! Sa tingin mo sa sitwasyon na ganito magbibiro pa kami? Hindi kami ang nasisiraan, kayo yun!" Depensa ni Kiara. Narinig ko naman ang onting paggalaw ng mga katabi niya, mukhang pinigilan siya sa pagsugod.
I'm still getting along with the fact na hindi kami nagkakamali na kahapon lang ito nagsimula. Hmm.
"But-- how?! How the fuck? Are we in a dreamy horror and shits?" Ngumiwi si Ian.
"Watch. When we gather informations about when and how this all started, baka magdalawang isip pa kayo." Mariin na sabi ni Rizel.
"Damn, girl. Chill!" Mahinang sambit ni Alec. "Uh, Nicole? Paabot naman ng tubig dyan oh."
Ipinikot ko na lamang ang mga mata ko. We are so fucking messed up. I just want this to be over.
"Do you guys even realize something?" Biglang pagsingit ni Marga sa katahimikan.
"Hmm?" Malalim na tugon ni Alec pagtapos niyang uminom.
"Once we get out of this van.. During our survival.. H-Hindi natin maiiwasan na may mababawian ng buhay sa atin.."
Dahil sa sinabi ni Marga ay muli na naman kaming natahimik. Bumilis bigla ang tibok ng puso ko and my anxiety level went high as fuck once again. Tama nga naman siya. May mamamatay at may mamamatay talaga. And damn, hindi ako handa para doon. I want to survive this plague with them. No one will die. I just hope no one will ever die. Shit, tumulo ang luha ko. Okay, i'm gonna spend this time with them and appreciate it because no one knows, no one fucking knows kung sino ang unang mamamatay sa amin. Malay niyo, ako pala ang una. Malay natin, si ganito pala. Ugh! Ayaw ko na. Hindi na ako natutuwa.
"T-That's.. That's why we should protect ourselves at no costs, Marga." Sambit ko habang umiiyak ng palihim.
"To be real, whoever survives, survives. It is no one's fault whenever someone got attacked kasi hindi natin ginusto iyon. Just remember one thing, guys. At itatak niyo ito sa mga kukote niyo; save yourselves as hard as you can. Kasi walang silbi ang paghihirap niyo na makapag-survive kung susuko lang din kayo sa huli. Kuha niyo?" Rinig na rinig sa mga boses ni Alec and pagkaseryoso. Geez, tumayo ang mga balahibo ko.
"Now, get your shits up, eat HALF of the packed foods, get to sleep, ready the bags and the necessary materials and ready your arms and guns for tomorrow. We will survive this shit whatever the fuck happens."
END OF CHAPTER 7