Nie umieraj, Merkucjo, nie umieraj.
On i tak cię zostawi.
Nie broń go, pozostań
W cieniu swojej śmiertelnej
Przyjaźni.
On przecież nie zrozumie,
Że można zginąć, aby ktoś
Mógł żyć. Nie doceni.
On będzie wolał zasłynąć
W świecie niezrównanej miłości
Niż wylać choć jedną
Łzę na Twój skrwawiony płaszcz.
(... bo przyjaźń jest za mało wzniosła)
Wielki Romeo
Pójdzie w świat, wielbić
Swoją miłość w cichym samobójstwie,
Które zobaczymy wszyscy – tak, aby
Mały Piotruś uczył się kiedyś, dłubiąc
W nosie, o miłości silniejszej
Niż śmierć.
I tak idziesz... Najchętniej
To bym urwał łeb temu KOCHANKOWI.
Zadufaniec. Jest ślepy.
Dobrze, że zginie.
Źle, że zginiesz.
(listopad '09)