Chapter 23
Tapos na ang Sport's Fest, at mag-uumpisa na naman ulit ang regular classes. And yes, ang exam na sinasabi ko ay hindi kasinungalingan kaya nama'y matic na kapag pumasok kami ay paghahandaan namin iyon.
When I went home that day, masyadong nag-alala si Mom sa akin. Napapraning siya sa mga pwedeng gawin ni tita Sope sa akin. But I assured her that she didn't harm me.
I think the exams will be held within this week. Though, gusto ko nang tapusin iyon nang wala na akong iisipin pa.
I looked through my text messages at nakita kong wala pang text si Bradley, usually this early in the morning he is greeting me 'good morning' pero wala ata akong natanggap ngayon?
"Are you going to school already?" Mom asked when she saw me, naka-apron ito at may hawak pang pan.
Ibinaba ko ang cellphone ko at ipinasok ito sa loob ng bag ko.
She looks messy, and I think she tried to cook breakfast. Natawa ako sa hitsura niya, "Sana...pero I think you have something there Mom." Mabilis ko siyang sinundan sa dining area at bumulaga sa akin ang naraming pagkain.
May bacon, coffee, fried eggs, ham, toasted bread, and some deserts.
Luckily, I got hungry while looking at those.
"Sit and I'll prepare your food." She said na mabilis ko namang sinunod, she looks like a busy house wife, at natawa ako sa iniisip ko habang nakatitig sa kanya.
Mabilis siyang naglagay ng toasted bread sa isang platito at nilagyan niya ito ng bacon. Sa plato ko naman ay ham, fried egg at rice. Mabilis niyo iyong ginawa lahat, and these all smell nice! Natatakam ako sa amoy kaya nama'y mabilis akong nag-umpisang kumain.
"How about you Mom?" I asked her at tinignan ang kanyang ginagawa.
Kinuha niya ang coffee maker at nagsalin ng kape sa baso ko, tinahak niya ang refrigerator at kinuha roon ang fresh milk. Iniabot niya iyon sa akin at 'saka ang coffee cup na may lamang kape.
"I'll eat after you push." Aniya at naupo kaharap ko, she sipped on her cup of coffee. And with that outfit, she still looked stunning.
"Did Sope thought you to dress conservatively?" She asked as she checked my outfit, out of a sudden.
Napatigil ako sa pagnguya at kumapa ng idadahilan. Tita Sope always encouraged me to wear stylish clothes but she didn't mention it a lot kaya nama'y wala rin.
"Y-yes." I answered at kunwari'y sumimsim ako sa kape.
Tumango siya, "Let's change your outfit, then." Seryoso niyang sinabi.
I know she's a designer and she knows proper style, but I just can't wear revealing clothes! However, I cannot reject her, 'cause she's my mom! Pero ang bilis ko naman yatang mag-isip.
Hindi na ako umangal pa at nang natapos na akong kumain ay sumunod ako sa kanya sa kanyang walk in closet. She's got a very wide range of clothing collections from her own brand.
Nasanay na siguro akong si Claire ang nagsasuggest ng mga damit na susuotin ko, kaya siguro ako triggered.
If Claire knew, she would be excited to meet my Mom because it's her happiness, branded clothes.
"By the way, I'll be launching my brand once your father gets better. And I want you as my model." She started habang ini-scan ang mga damit na naroon. Though she already mentioned it before.
"Of course Mom." Because I support her works.
Also her plans, mayroon na nga agad siyang plano para kay tita Sope at tito Alexandro.
Also my father, every now and then, he have his private doctor and nurses. Kaya kapag wala ako o si Mommy ay wala, meron siyang tagabantay. Also with our bodyguards, for more security.
Mom is also triggered about tito Alexandro, he has his ways. And he is not as dumb as we may think.
"Hmmm, by the way. Is Bradley courting you?" She asked still searching along the clothes.
"Hindi naman po." Mabilis kong sagot dahil hindi naman talaga.
Well, we kissed?
"I thought he is," Aniya at nang humarap siya ay may buhat-buhat na siyang tatlong hanger.
Ipinasukat niya iyon isa-isa sa akin at hindi naman ako nailang dahil hindi naman pala ito daring gaya ng mga taste ni Claire. I think praning lang talaga ako kanina kaya parang nagdadoubt ako. Anyways, I think it's nice, nakaharap ako sa malaking salamin.
Sa huli'y napili kong isuot ang turtle neck na long sleeves, it's color is green and Mom paired it with a square pants na kulay black na hindi sagad hanggang sa talampakan, and finished it by wearing a pair of lacey black heels. Parang ang tangkad ko because of the square pants na hindi abot hanggang sa talampakan, at pati na rin ang epekto ng heels.
"You look nice," komento ni Mom. "I think I'll have you dressed up everyday." She suggested at humalukipkip, I can see her reaction behind me dahil nakaharap din siya sa malawak na salamin.
Nagpaalam na ako kay Mom pagkatapos noon at mabilis naman akong nakarating sa school, gusto ko sanang mas maaga pumasok pero dahil sa styling session ni Mom ay nadelay ako. Although hindi pa naman ako late ay nagmadali pa rin akong maglakad papuntang classroom. And as usual, ganoon ang naabutan kong ayos, walang bago.
Naglakad ako nang marahan at hindi ko nakita si Claire kahit saan, even Ellie. Si Shaney lang ang nasa upuan nila.
"Good morning." Bati ko sa kanya nang nakaabot ako sa pwesto niya.
Nakahalumbaba lamang ito at mukhang bored na bored. As usual, she's dressed up nice again today. With a high-waisted skinny jeans, she paired it with a plain white shirt na nakatuck-in dito. May belt din siya na kulay itim, and black boots. Simple yet stylish, siguro'y magaling lang talaga siyang magdala ng outfits.
Naagaw ko naman ang atensyon niya galing sa kanyang cellphone, "Morning." She grumpily greeted back.
"Where's Claire?" I asked, mabilis akong naupo sa katapat na upuan. Maybe uusog na lang ako kapag dumating na si Bradley—wait, wala rin si Bradley? Napagtanto ko na lang na mas maaga nga pala talaga akong dunadating kaysa kay Bradley, kaya bakit pa ako magtataka?
"I don't know," kibit balikat niya.
Tumango na lang ako at 'saka humarap, tinignan ko ang orasan at narealize na malapit ng mag-umpisa ang klase.
"You're wearing Muisa shirt again, seriously?" Shaney eyed at me from head to foot.
"Someone gave it to me." I smiled at her.
"Hmm, that someone might be crazy rich." Aniya, nagpahalumbaba siya at nakaharap lang sa gawi ko. "But I really think it's Bradley, you can be honest with me. I am not like Claire." Ngumisi pa ito sa akin.
"It's not him and I can guarante—"
Maya-maya pa'y bumukas ang pintuan ng classroom, at unang pumasok si Claire. She looked problematic at parang may bumabagabag sa kanya, she even missed the chair beside Shaney, and sat on the wrong chair! Nang marealize niya iyon ay mabilis siyang lumipat ng upuan.
What's up?
Napukaw ulit ng atensyon ko nang may pumasok ulit, at nagulat ang lahat nang pumasok si Ellie rito—kasama si Bradley...and she's clinging at him, sa braso nito. Napasinghap ang lahat ang my jaw dropped a bit.
I didn't know he's the type to ride gestures like those.
Sinundan ko sila ng tingin hanggang sa huminto silang dalawa sa tapat ko. While I am still astonished by this sudden cling-thing, dinungaw ako ni Ellie at ngumisi sa akin.
"You can now go back and sit near your friends." Nakangising sinabi ni Ellie sa akin, I managed to get grip and drifted my eyes to Bradley. He is not looking at me though.
I innocently looked at them, at dahil ayaw kong makaagaw ng atensyon (too late because we are now the center of attention), tumayo ako doon at isinukbit ang shoulder bag ko. I sighed before walking away, hindi ko alam kung anong klaseng pakiramdam itong nararamdaman ko. Pero hindi ito pamilyar, at mabigat sa dibdib.
I had no choice but to sit beside Claire, nagulat siya nang naupo ako sa tabi niya. Pero hindi ko siya tinignan, I am suddenly not in the mood for anything. I am mad, and I can feel my blood boiling.
Nag-umpisa na ang klase at ganoon pa rin, hindi rin ako nagnotes for the first time. Para akong bingi, dahil parang wala akong naririnig galing kay ma'am.
"Your exams will be on Thursday and Friday, and before that we will be tuckling few more topics para may maidagdag pa tayo sa exams niyo." Paalala ng unang teacher namin.
She dismissed us immediately, at nang nagsitayuan ang mga kaklase ko ay hindi pa ako nakatayo agad. Hinintay ko maubos ang tao dahil ayaw kong makipagtulakan, or I'm just not in the mood to mingle.
"Are you okay?" Shaney took a single glance at me habang inaayos niya ang gamit niya.
Gulantang naman akong nakatingin sa kanya. "Y-yes." Sagot ko naman at tumikhim, I even got Claire's attention.
She looked at me na parang may gustong sabihin pero kalauna'y nauna nang maglakad.
"Hindi ka ba sasabay?" Shaney asked again.
"Hindi na, mauna na kayo." Mataman kong sinabi kaya nama'y nagpaalam na lang siya bago tinuloy maglakad.
Nang makalabas sila ay napabuntong hininga na lamang ako, ni hindi ko man lang napansin ang paglabas ni Bradley at Ellie.
I mean what is the big deal if they're together? What up with Ellie beimg touchy and clingy to Bradley? I mean I am not even his girlfriend to feel this madness.
I was awaken by my own thoughts, nababaliw na ako. I think I need to attend my next class.
Halos lutang na lutang pa rin ako habang nagkaklase ang teacher namin sa second subject ko, ni walang pumasok sa utak ko at parang gusto ko na lang umuwi at matulog. Buong period ay parang wala akong narinig, dahil kanina pa may gumugulo sa isip ko.
Parang kahapon lang okay pa naman kami ni Bradley, a? What happened? Ayan ka na naman Neterini, stop it? You're actig too paranoid!
Halos mamatay na ako kakaisip hanggang sa tumungtong ang lunch at 'yon pa rin ang nasa isip ko. Nababaliw na ata ako, ayaw ko na nga! Gusto ko nang umuwi! Naiinis na ako!
Padabog akong naglalakad nang nakasalubong ko si Leona, ukhang nagmamadali ito ngunit napatigil na lamang siya nang makita niya ako. Nakabusangot pa ako kaya nama'y mabilis kong pinalitan ang marka ng mukha ko para naman hindi niya na ako usisahin pa.
"Hi, Neterini!" Masiglang bati niya habang nakangiti, may dala pa siyang mga papel at calculator.
Although I still feel guilty kasi umalis ako sa kalagitnaan ng game niya, even the results, hindi ko alam.
"Hello!" Bati ko pabalik sa kanya. "Sorry nga pala last time, sa game mo. I couldn't finish it kasi may emergency." I explained.
As usual, he lightly smiled at me liked it doesn't matter to him. "It's okay, just go have lunch with me in return." Aniya.
Napaisip pa ako ngunit tumango na lang din. Napangiti naman siya doon at nagpaalam dahil may next subject pa raw siya. I sighed nang naiwan na naman akong mag-isa, tinanaw ko siya habang papalayo.
He looks so stylish with a vintage polo, paired with a black jeansor is it slacks? And a slip on casual shoes.
Leona is really your type of guy, jolly and sweet. Halos lahat ng babaeng dumadaan na bumabati sa kanya ay binabati niya pabalik, he's a nice senior though.
Bakit ba hindi ikaw ang gusto ko?
Mabait naman siya, I must say may taste siya sa porma, he's also an ideal type, he doesn't lack on acads and he is sporty, gentleman. What more would you ask? He is almost perfect and palaisipan sa akin kung bakit hindi ko pa rin siya nagugustuhan.
Ah! Oo nga pala, it's because Claire likes him. I remembered.
I just sighed and kept the thought away, I should stop thinking about things like that. Claire likes him, and I don't like I'll ever like someone.
It's lunch time nang nagkita kami ni Leona sa cafeteria, at marami ng tao roon. I even saw Bradley with Ellie...again. I sighed. Namuong muli ang pagtataka sa akin at aligaga akong pabalik-balik ng tingin sa kanila.
Leona went straight to the table beside them, and worse, kaharap ko pa hindi kalayuan si Bradley. Why do I feel awkward? Of course, Neterini, you always feel awkward when he's around. Napalunok ako at nag-iwas ng tingin.
"I'll go order—"
"Sama ako." Putol ko sa kanya at wala naman siyang nagawa dahil tumayo na rin ako.
Sabay kaming tumingin sa monitor at nakadisplay doon ang menu ngayon.
"What do you want?" Leona asked and stared at me for a bit. Maraming taong dumadaan sa likuran namin kaya nama'y doon pumwesto si Leona sa likod ko—which made him too close. I can almost feel breath!
Lutang pa rin ako, ni hindi ko pa nga alam ang kakainin ko gayong ilang minuto na kaming nakatanaw ni Leona sa menu.
"I'll have rice curry, and you?" He asked from behind.
"Uh I'll have the same." Ang nasabi ko na lang dahil wala na akong oras para maghanap pa ng makakain.
Pagtalikod ko ay may nakabangga akong babae at ang juice na hawak nito ay mabilis na naitapon sa damit ko.
Mabilis ang pangyayari, at dahil sa nabasag na baso ay mabilis kaming nakaagaw ng atensyon. Some part of me thought that Bradley should saw me, and come near to help.
Napakagat labi ako at napapikit, what a frustrating day. Juice colored naman, I know green ang damit ko pero and the stain isn't visible but I am soaking wet! I won't mind about the stain!
"Sorry ate! Sorry po!" She said...ate?
Mabilis siyang naglabas ng panyo, at agad na sinubukang punasan ang basang parte ng damit ko.
Nanlaki ang mga mata ko at mabilis na tinabig ang kamay niya. Tumilapon ang panyo sa kung saan.
Hinawakan ni Leona ang aking likuran upang maalalayan, "Sorry, may you excuse us." Malumanay niyang sinabi.
Hindi na ako nagpumiglas pa at sumunod na lamang ako kay Leona, liningon kong muli ang babae at naabutan na lang namin siyang nakatanaw sa akin gamit ang gulat na ekspresyon.
I even looked at Bradley's way at nagulat na lamang ako nang nakasalubong namin siya.
"I'll drive you home to change." He said with authority.