ASTRID
Location: Los Angeles.
I'm here, in my office, silently looking at my wall clock. Nakatitig lang ako dito habang tinitignan ang bawat paggalaw ng mga kamay niya.
What's taking it so long? Tsk.
I sighed while grabbing my pouch on my table and started to walk towards the entrance not minding the stares my team, giving me.
I walked in this dull hallway na tanging tunog lang ng sapatos ko ang maririnig.
When I reach the room, I open the door and saw four people. They're all tied up and screaming, trying to reach for help.
Nang makapasok ako, sabay-sabay silang lumingon sa gawi ko at sinusundan ang tunog na ginagawa ng mga sapatos ko.
Napangisi ako.
Lakas ng pakiramdam ah?
"S-sino yan? Tulungan mo kami, babayaran ka namin," sabi ni Mr. Kea, a full blooded Filipino. He owns a market that selling illegal organs, he almost a billioner, but sadly, I caught him.
I stayed silent and bent my one knee. I looked to his face and whisper.
"Uhm," their face was full of hope, na parang isang malaking bagay ang magagawa ko para sa kanila. Ngumisi ako at pinagpatuloy ang sinasabi ko.
"I'll help you escape painful death." I said in monotone voice, their face became pale and started to scream.
Napakamot ako sa batok ko ng magsimula nanaman silang magwala.
Hindi ba sila nauubusan ng energy? Gosh.
"H-hayop ka! Ano bang kasalanan namin sayo?" I look at Mr. Myruto, half Chinese half Filipino. He almost owned alot of drugs dealing and black market around the world, isa rin siya sa mga pinaka-malaking taong nasa likod ng sindikatong yun.
"You know the reasons, mister." I simply said, stating a fact.
My team and I are known for killing drug lords and monsters bussiness man. Dapat kasi nag-iingat sila, tsk.
"You moron! Magtatanong ba kami kung alam namin?!" galit na sigaw sakin ni Mr. Yakiro, half Japanese and half Filipino. This guy, is a mess. Siya lang naman ang namumuno ng isa sa pinakamalaking sindikato dito sa pilipinas. Sindikatong nagbebenta ng mga batang babae at mga minor de-edad na dalaga.
I closed my fist as I remembered the scene earlier. I let out a sugh and look at my assistant.
"Alisin nyo na," sabi ko habang nakaturo sa mga piring nila.
Lumapit sila dun sa apat para tanggaling ang blindfold nila. Nanlalaban pa sila nung una pero ilang minuto lang ay hinayaan na nila. Nang matanggal na nila ang mga piring, nanatiling silang nakapikit at pinapakiramdaman ang paligid.
"I-ikaw?" pare-parehong sabi nila ng makita nila akong nakatayo sa harapan nila.
"Yes, but the pleasure is yours, of course." I blunt and chuckled for a bit.
"Paano mo nalaman na nandito ako-kami?" sigaw nanaman sakin ni Mr. Yakiro habang tumatalsik pa ang laway niya.
"Simple lang," sabi ko at kumuha ng isang baril sa tabi ko.
"I'm like an eagle, I can see anything." I saud and pull the trigger which causing the bullet to escape. Dumiretso ito sa ulo ni Mr. Yakiro habang sumisigaw naman ng tulong ung tatlo.
"Demonyo ka!" napatingin ako kay Mr. Myruto at nginisihan siya.
"Ako? Demonyo? Anong tingin mo sa sarili mo, Santo?" sabi ko at pinindot ang button na dinadaluyan ng kuryente. Nangisay siya kaya tinigil ko na. Nakatingin lang ako sakanya habang naghahabol siya ng hininga.
Mabilis naman akong lumapit sakanya oras ng makakuha na siya ng sapat na hangin. Marahas kong hinablot ang buhok niya kaya napasigaw siya sa sakit.
"Your selling millions of drugs that causing other people to commit suicide! Isn't that enough reason para patayin kita?!" I shouted, habang hinihila pa din ang buhok niya.
"I'll make s-sure, na papatayin ka ng mga t-tauhan ko, mark my words!" sigaw niya pabalik sakin kaya tumawa ako.
"I'll always remember that death threat, see you in hell." I said at pinaputok ulit ang baril sa kanya. Nang bitawan ko siya ay saka lang bumagsak ng tuluyan ang katawan niya habang nakadilat pa.
"Hm, whose next?" sabi ko habang tinitignan silang dalawa. Ang dalawa sa mga dahilan kung bakit hindi ako makapag-laro ngayon, tsk.
"You think you're better than us dahil pinapatay mo kami ngayon?" nabalik ako sa wisyo ng magsalita si Mr. Kea,"No, you're not. Your killing people, kahit ano pang sabihin mo, labag yun sa batas ng tao!" napatawa nalang ako sa mga sinabi niya.
"Sayo pa talaga nangangaling yan? Labag sa batas ng tao ang ginagawa ko, pero kayo? Labag sa diyos ang mga ginagawa nyo!" sabi ko at tinutukan siya ng baril sa ulo. Ngumisi muna ako bago ulit nagsalita.
"And besides," I said, "I'm not killing people, I'm killing demons." I added and pull the trigger again.
Napatingin ako sa isang lalaki. Halos maihi na siya sa takot at halatang gusto niyang tumakas pero wala na siyang magawa.
"I will not torture you if you'll tell me the name of that trash organization you've been working on," sunod sunod naman siyang umiling kaya nagsisimula na akong mainis.
"Hindi mo sasabihin?" I walk closer to him and scan my eyes to his face.
Hindi naman siya sumagot pero patuloy lang siyang umiiling.
"You know what, papatayin ka padin naman nila eh, it's either you help us to catch them or you let them kill you without fighting back?" I said but he's just staring at me.
"Hindi ka pa din magsasalita?" nagtitimping sabi ko. He didn't answer me but he just shake his head, again.
I sighed at pinaputukan ulit siya ng bala. Dahan-dahan siyang nahulog sa malamig na sahig habang nakatingin sakin.
"I'm so pissed right now. Why choose to die without doing anything?" walang emosyon na sabi ko. Napatingin naman ako kay Denice at binigay ang baril sakanya.
Gulat naman siyang tumingin sakin at binalik ang tingin sa baril. Napabuntong hininga nalang ako at binigay ng sapilitan ang baril sakanya.
"I know you're waiting for this," I said, napatingin naman siya sakin habang nangingilid ang mga luha niya.
"He killed my family," she said and pointed the gun to the last guy, he was shaking his head continuosly but she doesn't care.
Because it is more painful seeing your own familys death than seeing the person who killed them begging to live.
"Bang."
* * *
I stopped walking when I heard my phone ringing.
I open my pouch and grab my phone. I read the caller's id and sighed.
I swipe it and the next thing I knew, he was shouting at me.
"Caileigh Astrid! Did I told you to wait? I'm your brother for god sake!" he angrily said. Napatawa naman ako ng mahina at nagpatuloy ulit sa paglalakad.
"It takes to much time, kung hindi pa kami kumilos baka nakaalis na sila ng bansa ngayon," nababagot na sabi ko. I've heard na bussiness matter lang ang pinunta ng mga ugok na yun dito, kaya anytime soon, aalis na sila so I take an action.
"Don't be so worried, Kuya. I'm fine." I heard him breath heavily kaya napatawa ako ng mahina.
"Mom is looking for you, come home now. We have to talk." I just said yes and ended the call.
Nagpatuloy ulit ako sa paglalakad hanggang marating ko ang office ko. I went to my closet to grab some clothes and go straight to the bathroom.
We killed the four big criminals that leading the biggest syndicate in the Philippines.
Lumabas ako ng banyo ng may tuwalya pa sa buhok. Napatingin naman ako sa frame na nakasabit sa wall ko at ang pangalan na nakaukit doon.
Caileigh Astrid Clemente, The Heiress of Clemente Clan.
Hanggang ngayon, naghahanap pa rin ako ng sagot kung nasan at ano ng pangalan ng kalaban namin.
Yung mga sindikatong yun, tsk.
Napabuntong hininga nalang ako at nagbihis na ng damit ko. I just wear simple white shirt and leggings. I partner it with sneakers and I tied my hair.
When I finished fixing my self, I started to leave our one of my team's Hideout located here in Underground City Los Angeles.
I inserted my key and the engine starts, Pinaandar ko na ang kotse ko ng mabilis.
Me and my family are living here in Los Angeles. We have bussiness here but our main company are located in Philippines, our home town.
I was graduated last two years here in LA, I take medicine and graduated with high honors. My brothers, is also graduated back then.
After minutes of driving, I finally arrived at our house.
When the guards saw me, they immediately open the gate. I enter my car and park it on my spot. Pagkatapos kung magparada ay mabilis akong lumabas ng kotse at pumasok sa bahay.
Pagkapasok ko ay ang mga maid na nakahilera ang bumungad sakin. Sabay-sabay silang yumuko para magbigay galang.
"Good evening, Miss. Caileigh." they said in unison, I nod as a response.
Dumiretso ako sa garden dahil narinig ko ang mga pamilyar na tawa na nangangaling doon. When I finally reach the garden, I saw my family in the center of the huge table. They're all laughing while waiting for me.
Naglakad ako papalapit sa kanila kaya nakuha ko ang atensyon nila, sabay-sabay naman silang tumayo para salubungin ako. My Mom hug me and smiled.
"My baby, are you hungry?" Mom said after she hugged me. I hugged her back and shake my head as response.
"What?" I asked him, he just chuckled and smile. Pagkatapos niyang tumawa, hinarap niya si Mommy.
"Mom, we just need to discuss something important, we'll comeback later." Nakangiting sabi ni Kuya kay Mommy.
"Alright, make sure na babalik kayo." She said and bid a goodbye. Dumiretso siya kila Dad at sinabi ang napagusapan namin, napatingin naman sila samin habang si Dad naman ay nginitian ako, I just smiled a bit and nod.
Sumunod ako kay Kuya Arrise na sigurado akong sa opisina nya nagpunta. Umakyat ako ng hagdan at nagsimulang maglakad papunta sa kwarto ni Kuya.
Nang makarating ako doon ay hindi na ako kumatok at pumasok na lang bigla. Napatingin naman sakin si Kuya at napabuntong hininga nalang habang titinignan nya ako na parang sinasabi 'as usual you didn't knock' I just tsked.
"Why did you call me?" umayos naman sya ng upo at tinignan ako ng diretso.
"May bagong rule ang council and you have to hear it." Sabu niya habang inaayos ang nagulo niyang buhok dahil sa stress. Halata kay Kuya ang sobrang puyat at pagod. No wonder, isa siya sa mga sikat at pinakamayamang bachelor sa buong mundo.
"What is it?" tinignan nya ako ng mabilis at bumalik sa laptop nya. Nakatingin lang ako sa kanya habang hinihintay siyang magsalita.
"Don't tell others about your mission, kahit na kaibigan mi ito o ka-team mo." tsk anong tingin nila samin madaldal? Napatawa nalang ako ng mahina dahil doon.
Hope langis madaldal.
"Simple, It's that all?" tumawa naman sya bago ako sagutin. Napataas naman ang kilay ko dahil doon.
"For the meantime, yan muna ang pinasang email with seal ng secretary ko, so that's all." napatawa naman ako ng mahina ng mabanggit niya ang secretary niya.
"Looks like someone enjoying," sabi ko at tumawa. Tinignan naman niya ako ng masama kaya mas lalong lumakas ang tawa ko. Napatigil lang ako ng ambahan niya akong batukan. Ayoko, masakit mambatok si Kuya. Nagsimula nanaman akong magsalita ng may naalala ako.
"I think you should make a move, I saw someone tailing her this morning." napaseryoso naman siya dahil sa sinabi ko.
"What? Where? Who?" nagtatakang sabi nya sakin. Halata ang pag-aalala niya habang kinuha ulit niya ang cellphone niya.
"Yes, in the market, syndicate." I said answering all his question. Naging seryoso naman siya ng mabanggit ko ang sindikatong yun. Napabunting hininga nalang siya at nagsalita.
"I've heard in news na marami paring masamang nangyayari dahil sa sindikatong yun, we really have to catch them," he said and I nod.
Marami nang buhay ang nawala, kailangan na namin sila mahuli.
After ten minutes of talking, my brother said he have to chech urgent matters kaya nagpaalam na siya. I walk towards my room and place my back on my bed. Bukas na ako kakain, nakakawalang gana. Itutulog ko nalang muna ito.
* * *
I feel the sun hitting my face and I groan. Damn those maids, sinabi ng wag buksan ng maaga ang bintana eh. It's to early to get up.
Namulat ko ang mga mata ko dahil hindi ko na matiis ang sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. I lazily sit on my bed and stare at my clock, 7:30 a.m.
Bumangon na ako sa pagkakahiga at dumiretso sa banyo. Even if I don't want to get up, I still lots of things to do, especially now that I own one of our company.
Nagsimula na akong maghubad ng mga damit ko at buksan ang gripo para simulang mapuno ang bath tub. Nang meron ng sapat na tubig ang tub ay kinuha ko ang favorite scent ko. Chocolate scent.
Nilagyan ko ng bula ang tub at pag katapos ay dahan dahang lumusong sa mainit na tubig.
Sampung taon palang ako ay hinanda na ang utak at katawan ko sa mga importanteng bagay. Sa paghandle ng kompanya, maging sa pagiging pinuno ng pinakamalakas na mafia sa buong mundo.
I stare at my arm and rub it, when I'm fully satisfied with my bath, I get up and pull my robe in the hanger and walk to my closet room. Binuksan ko ito at tumambad sakin ang iba't ibang klase ng damit, sapatos, boots at iba pa. Kumuha ako ng pares ng black blouse and white skirt, kumuha din ako ng sandals. Pagkatapos kong magbihis ay pumunta ako sa gilid ng mga sapatos at may pinindot na button. Pagkapindot ko ay lumabas ang iba't ibang klase ng mamahaling alahas. I grab the moon collection. Moon earings, moon bracelate and moon necklace- matagal ng nasa akin ang kwintas na ito. Sabi sakin nila mom ay bigay daw to sakin ng kaibigan ko- kahit na hindi ko matandaan na nagkaroon ako ng kaibigan bukod sa baliw na yun. Hindi ko din alam kung bakit hindi ko magawang itapon to kahit na ayaw ko sa buwan.
For me, moon symbolize freedom. Malaya syang nagbibigay ng liwanag at kasiyahan sa iba na kabaligtaran sakin. I give them hatred, pain and anger. I even killed hundreds of people. So I really hate moon.
Nang matapos ako sa pagbabalik tanaw ay lumabas na ako at naghanda para umalis. I'm still here in my room doing my routine when someone knocks.
"M-miss Caily? P-pinapatawag na po kayo ni Sir. Allen." sabi ng maid. Tinapos ko na ang ginagawa ko at binuksan ang pinto halatang nagulat naman sya sa ginawa ko. Tsk scaredy cat. Mabilis naman nyang yinuko ang ulo nya.
"M-miss Caily? Halika na po." sabi nya habang ginagaya ang daan.
"What's your name?" I speak and I saw how her hands trembling in fear. Tsk what's the problem in my voice?
"A-abigail po," natatakot na sabi nya.
"Next time Abigail, I want you to look in my eyes, I hate people talking to me like that. It's kinda rude." sabi ko.
"Y-yes Miss Caily." tsk. Didiresto na sana ako ng lingunin ko ulit sya.
"And don't stutter, I wont eat you." nakita ko naman syang napatulala. Di ko na sya hinantay pa at dumiretso na ko sa dining. In there I saw my family. Mom and Dad together with my three siblings.
I start walking to the dining table. Nang makababa ay hinalikan ako ni Mom sa pisnge habang sa noo ko naman si Dad, while my Kuya's kiss me on my cheeks.
"Good morning our little princess. How's your sleep?" my Mom said while giggling. I just shrugged and decided to answer her.
"It's fine, Mom," I whispered to hear and she just answer me again, giggling.
Umupo na ako sa pwesto ko na pinagigitnaan nila Kuya Arisse at Kuya Axcel.
"Yow Cai, How's your sleep?" tanong ni Kuya Axcel while wearing he's oh so famous smirk.
"It's good, nothing's serious happened." sumimangot naman sya sa sagot ko. Hindi ko nalang sya pinansin at sinumulang kumuha ng kanin.
"Alam mo, Caileigh Astrid, learn to have an emotion. Para kang manikang naglalakad. Walang buhay," sabi nya at umirap sakin. It's so boring to speak and I won't waste my time talking about nonesense.
"Tsk, too lazy." I coldly said and my whole family laugh while Kuya Axcel face changed. Tsk weird.
"Tamad talaga. Nagagaya kana kay Lolo, brutal at emotionless psh." at yun naghaharumintado na sya. Childish. Tuloy parin ang pagtawa nila habang pinagpatuloy ko nalang ang pagkain.
Nang sa wakas ay tapos na silang tumawa ay nagsimula na silang kumain.
"Caily, Do you already solve the problem in your company?" Dad said with a serious face so the whole atmosphere became dull.
"Yes Dad, I already did something, and now I know that old man is mad and furious about what I did." taka naman silang napatingin sakin.
"What did you do, baby?" tumingin naman ako kay Mom bago sumagot.
"Just wait Mom, I'm sure he will come to my office." and I smirk. I saw how their face became uneasy.
"Promise me, wag kang mananakit ng iba okay?" I look at her, she looked at me and waiting for me to answer.
"Promise," last na 'to.
* * *
A/N:
Hi mara's hope you like my first chappy. Sobra pong lame hehe. I hope nagustuhan nyo po. Sorry sa wrong grammar at typos tao lang po. Thank you po and godbless.
VOTE. COMMENT. ENJOY