Vivian's Pov:
მე და ნაილი კინოს ვუყურებთ. თვალებში ნელ ნელა ბნელი მეკიდება, ძალაუნებურად მეხუჭება. ვერ ვიტყვი რომ მთლად ჩამეძინა მაგრამ გონება მოდუნებული მქონდა, თავი კი ნაილის მხარზე მედო. აი მართლა ძაან რბილია. უცებ ხელში ავყავარ, მეც თავს გულზე ვადებ, ჰაერს ღრმად ვისუნთქავ გატყუებთ ჰაერს კი არა მის სურნელს ვისუნთქავ ვაღიარებ, მისი გულის ხმა ჩემ ყურთასმენამდე აღწევს. ნელ ნელა ავყავარ კიბეებზე. ძაან მოთენთილი ვარ, აი იცით როგორ რომ არ გძინავს მაგრამ არ გღვიძავს რა. ოთახში შევყავარ და ფრთხილად მაწვენს. წასვლის წინ ვგრძნობ როგორ ეხება რაღაც ფაფუკი ჩემს შუბლს. ტანში ჟრუანტელი მივლის. მთელი სხეული უცნაურმა გრძნობამ მოიცვა, გული სწრაფად აძგერდა. ოთახი დატოვა, მეც ჩამეძინა.
***
გრუხუნის ხმა მაღვიძებს. ვერ ვიტან გრუხუნს და ელვას. არაუშავს გადავიტან, რადგან მერე დამცინებს და ვმეც რაღაცას ჩავარტყავ ასე რომ იყოს. უცებ დაიქუხაა.
-ნაილლლ-ოთახიდან გამოვრბივარ მაგრამ რაღაცას ვასკდები-უჩ თავი!
-აიმე გამისკდა თავი-მეუბნება ნაილი,ხო ისე ის ერთ მხარეს გდია მე მეორე.
-ნაილ რას აკეთებ აქ ახლა?
-ელვის შემეშინდა და გამოვიქეცი-ამბობს ნაილი ახლა შევამჩნიე ხელში გოლფის ჯოხი რო ეჭირა.
-და ელვა გოლფის ჯოხით უნდა მოგეკლა?!-სიცილი დავიწყე.
-აა ეს ისე ფსიქიკისთვის მქონდა. შენ რას აკეთებ?
-ააა მე ისა, მეც მეშინია ელვასი-გავეკრიჭე.
-ვაუ მაგარია ორი მშიშარა ერთად. მოდი ახლა ჩვენ დამძინებლებია რ ვართ და წამო ერთად მაინც ვიყოთ და რამე გავაკეთოთ.
-ვაუ შენგან ასეთ ჭკვიანურ იდეას არ ველოდი.
-რავქნა ასე სიუპრიზებით ვარ სავსე-ხელი გამომიწოდა ადექიო, მეც ჩემი ჩავკიდე და ავდექი. ჩემი ოთახისკენ წავედი, ის კიდე თავისკენ-ჩემთან წამო.
-არა ჩემთან.
-მოდი რომ არ ვიჩხუბოთ ჯეირანი.
***
-ნაილ მერამდენჯერ გითხრა მასეთი რამ არ არსებობს-ვეუბნები ნაილს რომელიც ხელით რაღაც აქვს გამოსახული, არ ვიცი ოღონდ რა ხილია, ფრინველი თუ ცხოველი მიკლედ რაღაცა არის.
-როგორ არა ეს არის დინოზავრი და დინოზავრი მაკრატელს ამარცხებს- ათი წუთია აქ ვდგავართ და ნაილის წყალობით კიდე ჯეირანს ვთამაშობშ, რადგან არნახულ რაღაცეებს იგონებს.
-ოღონდ შენ გაჩუმდი და წამო შენს ოთახში-მოიცა მე ახლა ამას დავუთმე?! ღმერთო არ ვარ კარგად.
***
-ესეგი ასეთი თამაში მოვიფიქრე.
-უკვე არ მომწონს-ვეუბნები ეჭვით ნაილს. უცებ გაიელვა და ორივე ერთმანეთს შევახტით-მოდი ასე ვიყოთ რა მეშინია.
-აუ მეც მეშინია ვიყოთ-ისეთი თბილია, ნაილს ხელები აქვს შემოხვეული, მე კიდე მას ვეჭიდები, ვაღიარებ ძაან მეშინია და ნაილს მგონი ჩემზე მეტად-მოდი ყურადღების გადასატანად ასეთი თამაშია ერთმანეთს ვახასიათებთ ოღონდ წყენა და ჩხუბი არ იყოს, გაიგე ცოლუკ.
-გასაგებნარია, შენ დაიწყე.
-შენ დაიწყე.
-შენ დაიწყე.
-შენ დაიწყე.
ათი წუთის შემდეგ:
-შენ დაიწყე.
-ვაიმე კარგი ხო-დანებდა ნაილი. მეც კი დავიღალე-ესეგი ვაღიარებ ლამაზი ხარ, მაგრამ გაკლია. საყვარელიც ხარ, მაგრამ სრული ამ სიტყვის პირდაპირი და გადატანითი მნიშვნელობით შეშლილი.
-შენ ხო ხარ დალაგებული რა.
-მე ვთქვი გაბრაზებები არ იყოსთქო, მაცადე ახლა. კიდე მომწონს რომ ხალხის აზრი ფეხებზე გკიდია და კიდე ის რომ არ ხარ მორიდებული. მაგრამ არ მომწონს რომ ჯიუტი ხარ ძაან და კიდე ნარცისიც ცოტა.
-ვსოო? კაი ჩემჯ ჯერია, ვაღიარებ სიმპატიური ხარ, შენი თვალებიც მომწონს-ნაილმა არ არსებული თმები უკან გადაიყარა და თვალები ააპარპალა-მიუხედავად იმისა რომ 22 წლის ხარ შინაგანად ბავშვი ხარ კიდევ, მიმდობი ხარ.
- არ ვარ მიმდობი და არც ბავშვი.
-ხარ და ნუ მეწინააღმედები.
-არ ვარ-ხელები გადაჯვარედინა და ტუჩი გადმოაბრუნა.
-ფაქტი სახეზეა.
-არ ვარ.
-კარგი ხო არ ხარ, მაცა ვლაპარაკობ მგონი, ხოდა კიდე ნარცისი შენც ხარ და შეშლილიც, კიდე ხარ მესაკუთრე და ღორი ამ სიტყვის პირდაპირი და გადატანითი მნიშვნელობით.
-რა ვქნა თუ ორსულად ვარ?
-რაზე ხარ ერთი ორსულად.
-კუჭზე-ორივემ გავიცინეთ.
-აუ ნაილ გოლფს რატო თამაშობ?
-რავი ძაა მაგარი სპორტია.
-აა დაჟე მაგ სპორტიაა?!
-შენ წარმოიდგინე კი!
-მოსაწყენია.
-საერთოდაც არა.
-მართალი ხარ ბაბუაჩემისთვის სახალისოა პიეადად-გავიკაკანე.
-წამო გასწავლი.
-ახლა სად მასწავლი, ჩემს ჩემოდანში ყოველთვის არის მიბი გოლფი.
***
-ესეგი ხელი კარგად მოკიდე, ბურთზე კონცერტრირდი, აი იმ რგოლში უნდა გააძვრინო-ჯოზს ხელს ვკიდებ, ნაილი კი უკბიდან მეკვრის და ხელს ხელზე მადებს, კიდე ჟრუნტელი მივლის. ნაილი მშოედება რომ ჩემით ვცადო. ერთი... ორი...სამი... ვარტყავ და გავიტანე, უკან ვიხედები და ნაილი ძირს წევს თან ერთ ადგილას ხელს იფარებს.
-უფს, ნაილ კარგად ხარ?
-არაა...
-ძალით არ მინდოდა-მარა სასაცილოა და სიცილს ვიწყებ, ნაილი კი ემბრიონის ფორმაში წევს.
-რატომ არ ზრუნავ ჩემს მომავალ თაობაზე-მეუბნება ნაილი სიმწრით.