Bütün sülale toplanmış eli kalbinde bize bakıyordu.
Serhat amcam:
-Yani siz şimdi sevgilisiniz?
Ben:
-Aynen amca.
Yengem:
-Siz kardeş gibiydiniz.
Ben:
-Bir zamanlar... Zaten tam kuzen sayılmayız.
Yağız:
-Düğün ne zaman? dedi ve bütün gözler ona döndü.
Babam:
-Yağız sen sus!
Dedem:
-İyi işte. Yabancıya gitmez kızımız.
Babam:
-Baba iyi mi bu? Onlar kardeşler kardeş. Kardeş çocukları onlar.
Serhat Amcam:
-Haklı. Buğra benim oğlum gibidir.
Ben:
-Eskiden oğlun gibiydim. Şimdi oğlunum.
Serhat amcam:
-Bak Buğra senden iyi damat bulamam. Ben seni severim. Hatta çok severim. Ama sizi kardeş gibi büyüttük biz. Sen onun abisisin o ise senin kız kardeşin. Hem siz daha küçüksünüz. İrem'e bak daha lise ikiye gidiyor. 16 yaşına bile girmedi. Sen? Reşit misin? Daha 17 yaşındasın.
Ben:
-Şimdi evlenelim demiyorum ki?
Babam:
-Oğlum bakın sizden olmaz.
Serhat amcam:
-Şuan tabiki de evlenemezsiniz. Ama her şey için erken.
Annem:
-Ayh bana birşeyler oluyor.
Babam:
-Hanım sen dur şimdi.
Annem:
-Oğlum bırakın çocukluğu. Ne evlenmesi? Kardeşsiniz siz.
Ben:
-Arkadaşlar bu arada İrem benim üvey kuzenim. Öyle bir ihtimal yok.
İrem fısıldayarak:
-Buğra saçmalama. Herkes sana nasıl bakıyor baksana. Şimdi babam üzerine atlayacak.
Dedem:
-Adam sende. Evlensinler işte.
Ben:
-Dede şimdi evlenmeyeceğiz.
Babaannem:
-İrem evlenirken benim gelinliğimi giyinecek.
Yengem:
-Anne sırası değil.
Dedem:
-En az dört torun isterim.
Serhat amcam:
-Baba bu çocuklar zaten dengemizi oynattı. Bir de sen başlama kalbini kıracağım.
Ben:
-Babaanne söz veriyorum eğer babamlar izin verirse ve evlenirsek senin gelinliğini giyecek. Dede söz veriyorum eğer babamlar izin verirse ve evlenirsek en az dört torun getireceğiz.
İrem:
-Ne?
Ben:
-Ben verdim sözü işte.
Serhat amcam:
-Bu birliktelik olamaz.
Ben:
-Amca sevenleri ayırma. Hem İrem senin öz kızın değil ki?
Serhat amcam:
"Benim için öz."
Babam:
-Çocuğum siz ensest misiniz? Evlenseniz İrem'in soyismi bile değişmeyecek.
İrem:
-Babamlar haklı Buğra. Boşvermeliyiz.
Ben:
-Sen beni sevmiyor musun?
İrem:
-Bazı şeylerin olmaması gerekiyor Buğra.
Ben:
-Ben izin vermiyorum. Size fikrinizi sormak için gelmedim. Haberiniz olsun diye geldim. İrem ve ben sevgiliyiz. Bu kadar.
Serhat amcam :
-Buğra sen akıllı bir çocuksun. Vazgeç.
Babam:
-Bu sıpa mı akıllı?
Ben:
-Evet akıllıyım. Ve akıllıca olanı yapıp aramıza sizi sokmayacağım.
İrem:
- Buğra zor duruma sokma bizi.
Ben:
- Sen beni sevmiyormuşsun. Anladım.
İrem:
-Buğra hayır. Alakası bile yok. Seni seviyorum ama babamlar haklı. Biz kardeş gibiyiz.
Ben:
-Ben seni kardeşim olarak görmüyorum.
İrem:
-Ben de seni abim olarak görmüyorum.
Ben:
-Eee?
İrem:
-Ee'si yok. Babam istemiyorsa benim için bitmiştir.
Serhat amcam:
- Belki İrem öz kızım olmayabilir ama sizi beraber büyüttük. Birlikte olamazsınız. Bugün olanları unutacağız ve bu konu bir daha açılmayacak.
Babam:
- Sonsuza dek kapattık. İkinizde ileride başka birileriyle mutlu olacaksınız.
Samet:
-Peki ya İrBu?
Kitabı 13 14 yaşındayken yazdığım için herkesin tavsiyesine uyuyordum. Birisi kuzen olsunlar demişti ve hemen yapmıştım. Yani şuan memnun değilim bu görüntüden ama kitabı değiştirmek istemedim.
Herkesin midesi bulanmış (?) ve bu yüzden tekrar ve tekrar kitabı değiştiriyorum. Önceden insanların söylediklerine uymasaydım bu durumda olmazdım. Keşke hiç dinlemeseydim.
Neyse İrem artık öz kuzeni değil. Serhat karakteri yetimhaneden almış falan filan.
❤