Chapter 1: Day Dreaming
All of a sudden, I remembered something; something na nakakabaliw sa pag-iisip. It's because of that something, I can't really understand myself. Oh well, let say I can but my heart denies the truth that I–I like... err, hayst! What the fvckin' feelings of mine. It is all started with this fvckin' text messages. I don't deny it because dito nga talaga nagstart ang lahat.
Nevertheless, I can't really understand that something. Stupid mind. Can you please stop thinking! Argh! Hayst!
"Oh, what's wrong with you? Napaparanoid ka na naman ata dyan Ven ah." Actually, hindi ko alam kung bakit ako nagkakaganito ngayon.
"Bulaga! Okay ka lang ba?"
"Oh my God! You..." While pointing her.
"IKAW! Oo. Ikaw nga!" Then sunod kong ginawa ay pinagpapalo ko siya ng hawak kong ruler. Leche kasi. Nanggugulat. Nananahimik ako eh. Hayst.
"Araaaay! St-stop it na. So-so-sorry na Aileen Ven." Then nagpeace sign siya na mukhang nanggagago pa.
"Ayan ang napapala ng mga pakialamerang tulad mo." Humagalpak ako habang pinandidilatan siya. Ganyan talaga ako ka-brutal sa kanya... minsan. Hahaha.
"I hate you bespren. Ang sama-sama mo. 'Di mo kasi ako pinapansin kanina tapos..." Habang minamasahe niya 'yung pinagpapalo ko kanina.
"...tapos pinalo mo pa ako at may kasama pang mala Vice Ganda na power kick, ang sakit kaya." Hala! Nasobrahan ko ata. Hahahaha. Ayt! Ang sama ko nga talaga. Haha. Pinigalan ko ang pagtawa ko, baka mapikon siya. Mas mahirap pa man din siyang suyuin kapag nagtampo.
Lumapit ako sa kanya, "Jazz, best friend. Sorry na... nagulat lang talaga ako. Sorry talaga, hindi ko sinasadya Jazz. Peace na tayo!" While hugging her at hinimas-himas ko ang kanyang likod, good thing at napatawad niya rin agad ako.
"Wait a minute. Kapeng mainit. Bakit ka nga pala natutulala kanina?" She asked,
"Ganito kasi 'yun..." Umayos siya ng pagkakaupo para makinig ng mabuti sa sasabihin ko.
Break time. Andito kami ngayon sa Canteen para magpalipas ng oras habang hinihintay ang susunod na klase.
Buti na lang at palagi siyang nasa tabi ko para mapagsasabihan ng problema and vice versa lang. Siya kasi 'yung tipong hinding-hindi mo paglilihiman ng mga sekreto. Kumbaga, kung ano ang sekreto niyo, sa inyo lang. Wala nang ibang makakaalam. That's why I trust her much.
"Kasi... kasi... may naalala lang ako, si... Alam mo naman 'yun 'di ba?" Oo. Alam niya 'yun. Sa kanya ko lahat sinasabi secrets ko gaano man ito kaliit na bagay. Ganyan ako katiwala sa kanya at kahit siya ganoon din sa akin.
**Flashback**
"Gising na. Tara na sa school. This is our first day of our new school, new friends and new college life." Sabi ni Jazz na ngiting-ngiti.
"Oo na, eto na oh. Maaga pa naman eh, seven o'clock pa lang naman. Alas nuebe pa ang klase natin, 'di ba? Hintayin mo na lang ako sa baba. Wait me for forty five minutes, okay? May pagkain na ring hinanda si Manang Bel sa table kaya kung nagugutom ka, kumuha ka na lang doon ng pagkain mo. Bahala ka na dyan. Malaki ka naman na eh. Shupi na! Dali." Pagkasabi na pagkasabi ko ay agad naman siyang umalis sa kwarto at bumaba na. Dumiretso na siguro 'yun sa dining area para kumuha ng pagkain at pumunta sa living room para doon manood muna habang kumakain. Ugali namin kasing dalawa 'yun.
After 45 minutes...
"Oh, tapos na ako. Kain lang muna ako, ha? Tapos tara na after ko kumain." Kumain na ako, syempre binilisan ko baka kasi mainip na itong best friend kong alog eh. Hahahaha.
"Best! Tara na." Pag-aaya ko. Walking distance lang din naman 'yung school namin dito sa bahay kaya maglalakad na lang kami para exercise na rin.
Limang minuto kapag nagtricycle kami at ten to fifteen minutes naman kapag naglakad. So, lalakarin na lang muna namin. May thirty minutes pa naman kami para maghintay sa school ground.
"Oh sige. Tara na, I'm so EXZOITED." Then we walked together. Kapag may makitang magandang background, nagseselfie kaming pareho. It's our nature anyway tapos ipopost sa Instagram minsan sa Snapchat o 'di kaya'y sa Facebook.
KAYE's NOTE:
Edited: December 20, 2016
Hello! Kaway naman pokayo kay Aileen :)
VOMMENT please!! :)