ანუ გამოდის რომ ბოლოს თქვენ დაემხეთ-კაკანი დაიწყეს ყველამ.
-ადამიანს გაჭირვებას ნუ დაცინით-იყვირა ნაილმა, ხორცის ნაჭერი სადღაც ისროლა და ფეხზე წამოხტადღეს ყველა ვერთობით-სამზარეულოში გავიდა და უკან ვისკის ბოთლებით დაბრუნდა.
-ესეგი ასე ვთამაშობთ, ერთმანეთს ვუსვავთ კითხვას ან ვეუბნებით მოქმედებას, ან პასუხოვს და აკეთებს, ან სამ ჭიქას სვავ-აგვუხსნა ლუიმ.
-მაშასე დავიწყოთ.
-ლუი რადგან შენ მოიფიქრე ეს თამაში შენ იქყებ.
-კარგი ლიზ ზეინს აკოცე.
-იოცნებოს-ლიზიმ სამი ჭიქა გადაკრა, და დაიჯღანა. ახლა ლიზის ჯერი იყო.
-ნაილჩიკომ-ლიზი ცოტა დათვრა-ყველაზე ამორალური საქციელი რაც ჩაგიდენია?
-გაგიმარჯოთ-ნაილმაც გადაკრა.
-ვივჩიკ-ნაილმა გაიცინა და მომიბრუნდა-რამე ტატუ თუ გაქ მანახე!-ერთადერთი ტატუ მაქ და ისიც ბარძაყის ცოტა მაღლა, შანსი არაა არ ვანახებ, მაშინვე ჭიქა ავიღე, ერთი, ორი, სამი... მთელმა ალკოშოლმა მოიცვა ორგანიზმი.
-ნაილჩიკ გვიცეკვე-ნაილი კარგად გასული იყო.
-კარგი ნაილ ასეთი ცეკვის შემდეგ დაიღლებოდი დაჯექი-ვუთხარი ნაილს.
-რას ერთი ჩემს ნიჭს ჰა-ბავშვის სახე მიიღო.
-არაფერს, საოცრებაა.
-ჰოდა მასე.
-კარგი გავაგძელოთ სანამ ამათმა დაიწყეს-თქვა ლიამმა-აბა ზეინ ჰარის სიყვარული აუხსენი.
-ჰარი ჩემო გულო, ღვიძლო, ნაწლავებო, გამომყოფო სისტემავ, ისე მიყვარხარ როგორც ფეიხუა.
-ზეინ შენ ხო ფეიხუაზე ალერგია გაქ
-ვიცი-ყველას გაგვეცინა- ღამე მესიზმრები ხოლმე, რქებით და კუდით, თვალებს რომ ვხუჭავ მელანდები როგორც ანაბელი ელანდებოდა იმ ვიღაც ქალს კინოში.
-ღმერთო ჩემმა გულმა დაწვა განიცადა თქვა ჰარიმ და გაიშხლართა იატაკზე.

-სახანძროს დაურეკეთ, დაეფერფლა გული.
***
-ქალბატონებო და ბატონებო მოემზადეთ. მისტერ ჰორანი შეასრულებს მეტად საშიშ და სისხლისმღვრელ ნომერს, ბავშვები მოარიდეთ ტელეეკრანებს-ვყვირი კამერაში-აი ისიც სტარტზე და იწყებს მსვლელობას.
-ღმერთო ჩემო მან ეს შეძლო.
-ღმერთო ნაილ როგორ გაკლიააა-ყვირის ვიღაც ბავშვი რომელის სკეიდიცაა ეს და ვაბშე ეს ვის დაერკარგაა, ან აქ რა უნდაა.
***
-ნაილ ტრუსიკით იჯექი ნახევარი საათი-უთხრა ლიამმა რომელიც მგონი ამ სამყაროში აღარ წერია.
ნაილი გადის და უკან ასე ბრუნდება.
-ვაუ რა ჰოთია, ნაილ მოდი კალთაში ჩამიჯექი-ვყვირივარ, ნაილი მოდის და კალთაში მიჯდება, მეც ფულს საცვალში ვუტენი.
***
-ლიამმმმ, მიშველეეეე-ყვირის ჰარი და ლიამს ახტება.
-ჰარი რა ჭირი მოხდა?!
-ტარაკანა.
-ჰარი მაგ ტარაკანა კი არა მე ვარ-ყვირის ზეინი.
-ლაპარაკობს კიდეც-ჰარი პანიკურად კივის.
-ჰარი მომშორდიი, ჰარი თავიიიიი..... ჰარი მაგ ჩემი ყურია და ნუ ეკიდები.
-ლიამ ყურზე საყურეს იკეთებენ და არა ჰარის-უყვირის ლიზი.
***
-ვივ სად გინდა მოგზაურობა?
-დისნეილენდში.
მეორე დღე:
ღმერთო თავი მიტკივა. თვალებს ვახელ, მოცადე და სად ვარ ირგვლივ ყველაფერი თვდაყირაა, პაკები, ჭიქები, ნაყინის კოლოფები, ბუჩქები, მოიცა არა ეს ჰარის თავია. ვაუ რა საყვარელი ზღარბია, მეთქი ხელში ავიყვანთქო და ხელი ჩავავლე.
-აუუუუუ-მესმის ზეინის კივილი.
-ზეინ რატო ყვირი?-მეც ვიყვირე რადგან ვერ მივხვდი სად იყო.
-ალბათ იმიტო რომ ვუღაცამ თმებით დამკისა ლამის-უი სად ყოფილა, ააა ეს ზეინის თავი ყოფილა. ღარაც რბილზე ვწევარ. თან მოძრაობს, ვაა მასაჟორებიანი სკამიი?! მოიცა არა, დავიხედე და ნაილს ვაწევარ.
-ნაილ ციცხალი ხარ?!
-რავიცი ალბათ კი მარა მალე აღარ ვიქნები თუ არ ადგები-მეც ავდექი. სააბაზანოში შევედი, კარი გავაღე და უცებ გამოვიხურე.
-ბავშვებო სააბაზანოში ქათმები რატოა?
-აა მაგ ლიამმა უნდა დავკლაო გუშინ და იყიდა, ალბათ მერე დაავიწყდა.
-ხალხნო ერთი ლოგიკური კითხვა გამიჩნდა ლუი, ლიამი და ლიზი სად არიან?!
-რავიცი მაგენი აეროპორტში ვნახე ბოლოს-თქვა ზეინმა.
-ხო მახსოვს მეც ლუი რო ბარგს გაყვა ჩემოდანი რომ მოეწონა მაგას გაეკიდნენ მგონი, მერე კი ჩვენ წამოვედით, ისინი დარჩნენ.
-რაა ხალხნო მეგობრები აეროპორტში დაგვრჩა?!
-ნუ გეშინია მოგვაგნებენ.
-როგორ?-წარბის აწვით ვკითხე ნაილს.
-ზეინი გზაზე ლიამის მაიკებს ყრიდა და ალბათ გამოყვებოდნენ კვალს.
-ღმერთოოო... და საერთოდ სად ვართ?
-ხედით თუ ვიმსჯელებთ, საიდანაც ეიფელის კოშკი მოსჩანს, Bonjour Paris.
-და აქ რა გვინდაა?-კარებში ლუი გამოჩნდა რომელსაც ხელში მაიკები ეჭირა.
-აი ხომ გითხარი გამოყვებოდნენთქო-მითხრა ნაილმა- აქ რა გვინდა და ვივიმ თქვა მოგზაურობა მინდა დისნეილენდშიო, მერე გარიმ აიტეხა ჩემს გოგოს როგორ ვაწყენინებო ,,შემდეგი გაჩერება პარიზი"-გააჯავრა ლუის ხმას.