-ლიზ, ნაილ? რა მოგივიდათ-გვკითხა ლიზიმ, როდესაც მდივანზე დაჯეჯილები და დალურჯებულები დაგვინახა, ხორცითა და ყინულებით თავზე.
-გრძელი ისტორიაა-ერთად ამოვიზმუვლეთ, ყველაფერი მტკივა, ყბებიც კი.
-არსად გვეჩქარება, ,,თან შაირობა იმას ქვია გრძელი სიტვა მოკლედ ითქმის".
-მაშასადამე მოეწყვეთ და მოისმინეთ ყველაზე უიღბლო ადამიანების ისტორია.
-უიღბლო შენ თვითონ ხარ-შევუღრინე ნაილს.
-ჩემზე მეტი შენ ხარ.
-კარგი გეყოთ, დროზე ამოღერღეთ.
Flashback:
დღეს სახლში დავბრუნდი. რა კარგი ყოფილა სახლი. ყველაფერი დალაგებული და დასუფთავებულია. უნდა ვაღიარო ასეთი დალაგებული სახლი მას შემდეგ არ ყოფილა, რაც აქ გადმოვედი. ცოტა ხანი დავისვენებ, არაფრის თავი არ მაქ. სახლში ლიზი შემორბის.
-ადექი წამო გავერყოთ, რაღაცეები დავამტვრიოთ, ხალხს ვეჩხუბოთ ადექი.
-ხასიათზე არ ვარ-ლიზიმ ხელი შუბლზე მომადო.
-არა სიცხე არ გაქვს, აბა რა გჭირს? კიბო? ცეჰეპატიტი? დიაბეტი? კვდები? გთხოვ არ დამიმალო.
-ნუ სულელობ უბრალოდ ხასიათზე არ ვარ და ეგაა.
-იცი რატომ არ ხარ ხასიათზე?
-ჰა რა დაკვნა გამოიტანე დოქტორო
-ნაილი მოგენატრა!
-ნუ ბოთაობ ერთი რა!
-შენც მშვენივრად იცი რომ სიმართლეა.
-ნუ კი არ მომენატრა მივეჩვიე და ეგაა-სინამდვილეში მართლა მომენტრა, ოღონდ ნაილი კი არა სულ რომ ვჩხუბობთ მაგ.
Niall's Pov:
დღეს ბივიანი წავიდა. მეთქი დავისვენებთო. თავიდან მომწონდა სიწყნარე, მაგრამ ვის ვატყუებ მის გარეშე სახლი დაცარიელდა. რა ააინტერესოა რამდენიმე საათია რაც წავიდა და მომენატრა. დიახაც მომენატრა, მაგის მახეეები და მასთან ჩხუბი მომენატრა, ვერთობოდი მაინც ახლა კი სახლი ცარიელი. აუ რომ მივწერო? არა მერე იფიქრებ ჩემს გარეშე ვერ ძლებსო, ლუის დავურეკავ მოვიდეს და ცოტა გამართოს. ლუიც მოვიდა, რაღაცეებს მიყვებოდა მაგრამ ნოუპ, მაინც რაღაცის ჭამის ხასიათზე ვარ.
-წამო პიცა ვჭამოთ-პიცაზე ვივი გამახსენდა, ოხმე რა ძაან მივეჩვიე და მაგის ბრალია.
-კარგი წამო-ლუიმ ვიღაცას რაღაც მიწერა. პიცერიაში შევედით, იქვე მჯდარი ვივი და ლიზი დავინახე. ლუის მკვლელი მზერა ვტყორცნე. მივხვდი ამაში მაგის ხელი ერია.
-პრივეტკები გოგონებო, აბა რას შვებით?
-პიცას ვარჩევთ.
-ოჰ არაფერი იცით რა, პეპერონის ავიღოთ-შევთავაზე მე.
-მომწყინდა სულ პეპერონი ყველის იყოს-ეს გოგო იმენა მთხოვს მეკამათეო.
-კაი რა რა ყველის, პეპერონი საუკეთესოა.
-გეგონოს, სულ მაგას ვჭამთ, ყველის ავიღოთ.
-აუ ამათმა დაიწყეს-ჩაიდუდღუნა ლიზიმ თავისთვის.
-ბავშვებო გეყოთ, ორივე ავიღოთ.
-ნაილ პიცა მასე არ იჭმევა-მითხრა ვივიანმა, როდესაც დაინახა პიცას უკუღმა ვჭამდი.
-შენი პირით ხო არ ვჭამ და შემარგე.
-არ მომწონს მასე რომ ეპყრობი სათუთ პიცას, ის ხომ წმინდა საგანია.
-ნუ მასწავლი პიცის დაფასებას, სანამ შენ მაგიდის ქვეშ დაძვრებოდი მე მაშინ ვჭამდი პიცას.
-ბარემ ისიც თქვი იტალიელი ვარო.
-დიახაც ვარ!
-კი შენ იტალიელი ხარ, მე კიდე ანჯელინა ჯოლი.
-გეყოოოოთ, წავედით ჩვენ რა თქვენ კიდე დადექით და იომეთ, წამოდი ლიზი.
-მოვდივარ აბა ამათთან მარტო ხო არ დავრჩები, მაშინ ჰარის რა უქნეს არ მინდა მეც მაგ მომივიდეს, ასე რომ დამელოდე.
And the flashback:
-ხო ეგ გავიგეთ, მაგრამ ასეთ მდგომარეობაში, როგორ მოხვდით?!
-თუ მაცდი მოგიყვები ვაა...
Flashback:
Vivian's Pov:
-ახლა რა დავიმხოთ?-იკითხა ნაილმა როცა მთელი პიცერია გადავჭამეთ.
-წამო მარკეტი გავიტანოთ.
-მე ვიცი ერთი მარკეტი, თან მეპატრონე მიშლის ნერვებს.
-რაზე?
-გრძელი ისტორიააა დაიკიდე, წამოდი-გზაში მივდიოდით თან ლუდი ვიყოდეთ და ვსვადით. მაღაზიაში შევედი და კალათა ავიღე, ნაილი შიგნით ჩაჯდა.
-ნაილ ამოდი არ შეიძლება.
-ვის ანაღვლებს, გაქანდი ბედაურო-ბოლო ხმაზე იყვირა, მე გამეცინა და სწრაფად გავიქეცი, ნაილი გზაში ყველაფერს იყრიდა კალთაში. თან ჭამდა.
-უკაცრავად, კალათაში ჯდომა არ შეიძლება.
-უკაცრავად არ გიცნობთ და დედამ თქვა უფროსებს არ დაელაპარაკოო- ნაილმა ბავშვის ხმით უთხრა.
-სასწრაფოდ ამოდით კალათიდან.
-ვივიან გაიქეცი-მეც ურიკა ადგილს მოვწყვიტე.
-შეჩერდით გვიყვიროდა-კონსულტანტი, ჩვენ კი სექციებს შორის დავრბოდით. წინ ქალი გადაგვიდგა მაგრამ მე მკვეთრად მოვუხვიე და ავცდით. მერე ძაან სწრაფად მივდიოდით.
-ვივიან გაჩერდი-ვეღარ გავჩერდი და ქილებით და კონსერვებით სავსე დახთან ერთათ წამოვწექით.
And rhe flashback
-ანუ ბოლოს იმის მაგივრად რომ მაღაზია დაგემხოთ, თქვენ გადაემხეთ თვითონ-თქვა ლუიმ და კისკისი დაიყო.