Η μπορεί να πηγαίνουμε ποιος ξέρει;
Αποφασίζω και βαζω μετα απο αρκετή ώρα:
Και πιάνω τα μαλλιά μου σε μια χαμηλή κοτσίδα. Βάζω μια απλή ζακετα πάνω.
Ακούω κόρνα και πάνω στην ώρα κατεβαίνω κάτω.
Βλέπω τον Άρη μέσα στο αμαξι και μπαίνω μεσα.
"Γεια." λεω και αυτός χαμογελάει στραβά.
"Γεια.. Είσαι έτοιμη;" ρωτάει και εγω νευω αγχωμένη.
"Μην αγχώνεσαι." λεει γλυκά ενώ βλέπει πως κουνάω νευρικά το πόδι μου πανω κάτω.
Στο αμαξι επικρατεί η ησυχία και λίγες κλέφτιες ματιές.
Μέτα από αρκετή ώρα φτάνουμε.
"Ουαου."λεω μόλις κατεβαίνω και χαζεύω την θέα.
"Το ξερω τέλειο;" ρωτάει ενώ έρχεται από πίσω μου.
"Ειναι απίστευτα όμορφη." λεω ενώ ο Άρης κάθεται στον καπό του αυτοκινήτου και με ανεβάζει προσεκτικά να κάτσω και εγω.
Arhs pov
"Ρε είναι τέλεια η θέα. Που την βρήκες." ρωτάει για μια ακόμα φορά μαγεμένη.
Αυτή πιστεύει ότι η θέα είναι όμορφη αλλά εγώ πιστεύω ότι αυτή είναι ομορφότερη.
"Εχω και εγω τις πηγές μου."λεω και αυτη αμέσως με κοιτάει πονηρα.
"Είναι το μέρος που φέρνεις τις κοπέλες ε;"ρωτάει και δεν ξέρω αν το λέει πληγωμένο η για πλάκα.
"Βασικά οχι. Μόνο εσένα.." λεω και αυτη με κοιτάει λες και είδε κουτάβι.
"Γλυκούλη." λεει μεσα από τα δόντια της και σηκώνεται και περιπλανιεται στο χώρο.
Πηγαίνω με γρήγορες κινήσεις πίσω της και την πιάνω και την φιλαω. Αυτή τυλίγει τα πόδια της γύρω μου και πηγαίνω και την ξαπλώνω στον καπό του αυτοκίνητου ενώ δεν έχω σταματήσει να την φιλαω.
Αυτή βγάζει την ζακετα της και την πετάει στην άκρη και με την βοήθεια μου, μου βγάζει το μπλουζάκι.
Την ξανα πιάνω και την πηγαίνω στο πίσω κάθισμα και την ξαπλώνω εκει πέρα.
Αφήνω μονοπάτια από φιλιά ανάμεσα στο στήθος της και πιο κάτω.
Της αφαιρώ και το μπλουζάκι και το παντελόνι και μένει μόνο με εσώρουχα.
Βγάζω το παντελόνι μου και παίρνω ένα προφυλακτικο και την βάζω να καθίσει πάνω μου.
Ανεβοκατεβαινει και αναστενάζει ολο και πιο πολύ το όνομα μου.
Αφού τελειώνουμε και οι 2, η Χριστίνα μουρμουραει.
"Αυτή ήταν η τελευταία φορά." λεει και γελάει.
"Κανε όνειρα." της λεω εγω και αυτη γελάει σιγανά.
Λίγη ώρα μετα.
Ξαπλώνουμε στο καπο του αυτοκινήτου και η Χριστίνα μου μαθαίνει τους ωροσκόπους. Αλλα δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι τόση ώρα δεν κοιτάω αυτά που μου δειχνει αλλα αυτήν.
"Αυτός είναι ο υδροχόος."λεει ενώ σχηματίζει με τα χέρια της τα άστρα.
"Δεν έχεις ακούσει τίποτα απο αυτά που λέω ε;" λεει ενώ γυρνάει ελαφρά το κεφάλι της για να με δει.
"Καλα τι κάνεις τόση ωρα;" ρωτάει εκνευρισμένη.
"Σε κοιτάω." απανταω και αυτη κοκκινίζει ελάχιστα.
"Αυτα που σου δείχνω είναι πιο ωραία." λεει και ξανα κοιτάει τον ουρανό.
"Έχεις κοιταχτει ποτέ σε καθρευτη;" ρωταω και αυτη χαχανιζει σιγανά.
"Άρη." με μαλώνει παιχνιδιάρικα.
"Λες ότι είναι ωραία αλλά προφανώς δεν έχεις δει ποτέ τον εαυτό σου στον καθρευτη."λεω εγω και αυτη ξανα κοκκινίζει και γυρνάει το κεφάλι της από την αντίθετη πλευρά.
"Κοίτα με." λεω εγω και αυτη γυρνάει σιγανα το κεφάλι της προς εμενα.
"Τι;" λεει και δαγκώνει το κάτω της χειλος.
"Εισαι ότι πιο όμορφο έχω δει ποτέ μου."λεω και αυτη σηκώνεται και κάθεται καθιστή.
"Σας ευχαριστώ κύριε Άρη.." με πειράζει και κερδίζει το χαχανητο μου.