-Φύγε τώρα Μάριε τα έκανες ακόμα πιο χειρότερα...
- Με εσένα δεν τελείωσα!
Λεει ο Μάριος στον Αχιλλέα..
Ήμουν μέσα μπορώ να τα άκουγα όλα , όλα όσα έλεγε ο Μάριος τότε μου ανέβηκε το αιμα στο κεφάλι όταν τον άκουσα να λέει στο στον Αχιλλέα...
Σηκώνομαι από τον καναπε και βγαίνω έξω πάλι...
- Θες να βγεις και από πάνω? Μετά από όλα όσα μου είπες; και κατηγορούσες τον Αχιλλέα; μιλάς σοβαρά; Φύγε τώρα μην σε βλέπω μπροστά μου ! ΤΩΡΑ!
Ο Αχιλλέας με κοιτάει και έρχεται κοντά μου..
Τα μάτια μου δάκρυσαν, νευρίασα τόσο πολύ...
Ο Μάριος με κοιτάει και φεύγει
Μόλις τον βλέπω να μπαίνει μέσα στο αυτοκίνητο, αφήνω την ανάσα μου ελεύθερη και σκουπίζω τα δάκρυα μου...
- Πάμε μέσα λέω και όλοι με κοιτάνε..
Καθόμαστε όλοι στο σαλόνι με απόλυτη ησυχία, σηκώνομαι και περνώ παγκάκια και τα τύλιγω με πετσετα...
- Πάρε λέω στον Αχιλλέα
Και κάθομαι ξανά στην θέση μου
Η Δανάη και ο Άρης με κοιτάνε
- Πέρασε παει λέει ο Άρης
- Θέλετε να φάμε κάτι;
Λέει η Δανάη ώστε να σπάει η ησυχία και να ξεχαστεί αυτό
Σηκώνω τους ώμους μου
- Πάω να φτιάξω κάτι λέει η Δανάη και μαζί της πάει και ο Αχιλλέας
Κάθομαι απλώς να παίζω με τα δάχτυλα μου και να κοιτώ το πάτωμα
Ο Αχιλλέα κάθησε διπλα μου και με κοιτάει
- Συγγνώμη
Λέει καθώς με κοιτάει
- Αχιλλέα δεν φταις εσύ
- Εάν δεν είχα έρθει δεν θα είχε γίνει όλο αυτό, σε αναστάτωσα..
- Όχι , πάλι καλά ήρθες
Του λέω και τον κοιτάω αγχωμένη ..
Με κοιτάει και με φέρνει στην αγκαλιά του...
- Γιατί ήρθες;
Του λέω.
- Ήμουν σπίτι μου , ο Άρης με πειρε τηλέφωνο και μου είπε να έρθω , γιατί μένω κοντά σου..
Αλλά δεν μου είπε το λόγο..Δεν το φαντάστηκα ότι θα έρχονταν πάλι εδώ ο Μάριος..
- Τι εννοείς παλι;
Λέω και φεύγω από την αγκαλιά του..
- Ο Μάριος έχει έρθει πολλές φορές εδώ αλλά χωρίς εσένα...
Δεν ήξερα ότι ήσουν μαζί του, πριν κάτι μέρες το έμαθα..
Μου το έκρυβαν και απλα μου έλεγαν ότι έχεις φύγει..
- Το ιδιο....
Με κοιτάει με ύφος μπερδεμένο...
- Μου έκρυβαν ότι...
- Παιδιά έτοιμη το φαγητόοοοο
Λέει η Δανάη χαρωπά.
- ερχόμαστε
Λέω και σηκώνομαι απ τον καναπέ
Ο Αχιλλέας με σταματάει...
- Δεν τελείωσες αυτο που είπες..
- Μου έκρυβαν ότι με έψαχνες...μου είχαν πει ότι δεν νοιάστηκες για εμένα, οτι με παράτησες για την Θάλεια..
- Δεν ισχύει αυτό!
Λέει μπερδεμένος
Τον κοιτάω και απλώς προχωράω στην κουζίνα...
- Τι καλό φτιάξατε;
Χαμογελάω
- Κρέπες Λέει η Δανάη και χαμογελάει...
- Υπέροχαα
-Αχιλλέα δεν θα φας ρωτάει ο Άρης
- Έρχομαι λέει ο Αχιλλέας και κάθεται δίπλα Μου..
- Πιστεύεις ότι είναι αλήθεια αυτά που λέγανε; Τον πιστευεις;
- Δεν είπα αυτό
Του λέω ψιθυριστά
- Αυτό εννοούσες!
Λέει θυμωμένος ο Αχιλλέας
- Επιτέλους σταματά! Φωνάζω και τον κοιτάω θυμωμένα...
Τα παιδιά με κοιτάνε
- Τι πάθατε εσείς οι δυο;
Λέει η Δανάη ξαφνιασμένη...
Ο Άρης κοιτάει τον Αχιλλέα θυμωμένα...
- Τίποτα όλα εντάξει λέω και τρώω την κρέπα μου...
Ο Αχιλλέας με κοιτάει και μετά τρώει και αυτός..
Μόλις τρώω Ρίχνω μια τελευταία μάτια στον Αχιλλέα Και πηγαίνω κατευθείαν στην τουαλέτα να πλύνω τα χέρια μου..
Κάθομαι πλένω τα χέρια μου και με κοιτάω στο καθρέφτη...Τα μάτια μου βουρκώνουν, αρχίζω να νευριάζω και πετάω όλα τα πράγματα κάτω που υπήρχαν στον νιπτήρα...
Λύγισα, δεν άντεξα άλλο, όλα στραβά....
Νιώθω κάποιος να με τραβάει στην αγκαλιά του, να μου χαϊδεύει τα μαλλιά και να μου λέει να ηρεμήσω...
Αρχίζω να κλαίω πιο έντονα στην αγκαλιά του Άρη, μπορώ ελάχιστα να δω την Δανάη και τον Αχιλλέα να με κοιτάνε ανήσυχοι...
- Άκουσε με , δεν θα τον αφήσω να σε ξανα δει το υπόσχομαι...Αν αυτό θες?
- Δεν θέλω να τον ξανά δω του λέω και με κοιτάει...
Η Δανάη έρχεται και με αγκαλιάζει μου σκουπίζει τα δάκρυα..και προσπαθεί να με ηρεμήσει...
ΑΧΙΛΛΈΑ ΡΟΝ
- Γιατί τσακωθηκατε παλι;
Με ρωτάει ο Άρης και τον κοιτάω
- Για τα ψέμματα που έλεγε ο Μάριος ακόμα και εσείς!
Του λέω νευριασμένος
- Καταλαβαίνεις ότι δεν είναι σε θέση να μιλήσει ακόμα για αυτό! Ξέρεις γιατί κλαίει;
- Για τον πουστη τον Μάριο για ποιον άλλον;
- Δεν έχεις καταλάβει τίποτα από όσα γίνονται εδώ μέσα έτσι?
- Τον θέλει αυτό καταλαβαίνω , δεν την νοιάζει τίποτα άλλο...
- Αυτό καταλαβαίνεις εσυ;
- Ναι!
- Τότε είσαι μεγάλος μαλακας αν καταλαβαίνεις αυτό!
Λέει η Δανάη και με κοιτάει έντονα
- Δανάη ηρέμησε
Λέει ο Άρης
- Τι να ηρεμήσω; η να καταλάβει τι στο διάολο γίνεται;
- Αν δεν μου πει κανείς όμως δεν θα καταλάβω..
- Όχι αγόρι μου δεν θα σου πει κανείς, να το δεις μόνος σου, καιρός είναι να ανοίξεις λίγο τα μάτια σου ! Ειδικά τώρα που γύρισε!
Λέει η Δανάη με θύμω
- Μάζεψε την Άρη
- Όχι εσύ να λογικευτεις καιρός είναι δεν νομίζεις ? Δες λίγο τι γίνετε μπροστά σου...
Ανέλυσε λίγο για αυτά που μιλησατε πριν, δεν είναι δυσκολο να καταλάβεις...
- Τέλος πάντων σε λίγο να ετοιμαστείτε να φύγουμε , η Αρια πρέπει να ξεσκασει και λιγο
Λέει η Δανάη
- Θα πάμε τελικα;
- Η Αρια θέλει οπότε Ναι, άλλωστε το έχουμε κανονισει και με τα άλλα παιδιά...
- Ωραια εμείς τότε να φύγουμε και να έρθουμε να σας πάρουμε πάλι;
- ότι θέλετε