MEKYLA'S POV
It really hurts to see them together, lalo na nung nakita ko silang magkahawak ng kamay. If i'm like the mean girl sa mga movie? baka binangga ko si Melissa para mahulog o kaya masaktan ko man lang sya physically and get even, kaso i'm not like them eh, tama na yung isang beses na binaba ko yung pride ko para makiusap na ipaubaya na lang nya sakin si Mark.
Why is it loving him, sucks?! i love him, but he loves her. why so unfair!.
I wipe my tears.
Since nakita ko sila kanina, dito na ako pumunta sa may garden., wala naman akong ibang makausap. Si Matt lang naman ang minsan na nasasabihan ko tungkol kay Mark, kaso he's now having trouble with her girlfriend, at minsan nag-aaway pa sila kapag pinagtatanggol ako ni Matt.
I know. They don't like me.
I'm not even a studen here, Mark is the only reason kung bakit ako pumunta dito. Para lang makita sya, para lang maka usap sya at para makulit sya, like we used to be. Kahit na nga minsan pagnapipilit ko syang mag kwento , lahat naman tungkol kay Melissa., I still listened, kahit na sa loob loob ko gusto kong sabihin sa harap nya na 'Hoy Mark ako ang kausap mo, wala sya dito. Pwede ba !' kaso wala naman akong magawa.
I used to be in her place, but not anymore.
Naramdaman ko na may biglang umupo sa tabi ko.
"Hi pwedeng maki-upo."
"Sure, hindi naman ako ang owner nitong bench so feel free to sit." i sounded like kinna mean, hindi ko lang napigilan eh.
There's an awkawrd silence between us. Alam ko na may gusto syang sabihin, she just can't say it? or maybe she doesn't know how to start.
"Mekyla, ang totoo hindi ko alam kung paano sasabihin at paano sisimulan eh." she pauses and she look at me.
"Just say whatever you wann say, its still the same. Masasaktan at masasaktan din naman ako diba. So, sabihin mo na lang din."
"Sorry. Ayokong may masaktan ng dahil sakin, alam kong mahal mo si Mark."
"So what will you do now?iiwan mo ba sya ng dahil sakin? dahil ayaw mo akong masaktan ganun? haha"
"No. Hindi ko gagawin yun. Ayokong makasakit pero ayaw ko din na saktan at pahirapan ang sarili ko.
"Haha., i knew it. Well, who wants to be hurt? None, right? " i'm now being sarcastic.
"Mekyla, I'm sorry, pero hindi ko kayang gawin ---"
"You dont have to be sorry, wala kang kasalanan, hindi mo kasalanan na parehas tayo ng lalakeng gusto. Yun nga lang ikaw ang mas mahal nya. Bad for me."
"Mekyla."
"Hayy, this is life, and love. I'll be fine."
Maybe? or maybe not? i can't say.
"Just love him. Wag mo syang sasaktan ah, tsaka intindihin mo na lang yun, minsan kasi he's crazy, and sometimes he transform into monster. Umm sige i'll go ahead na. "
Nginitian ko muna sya bago umalis. Masakit pero siguro nga yun yung dapat.
Hindi ko naman magawang magalit sa kanya.
Naglakad ako, at doon na naman ako sa puno napunta, kapag gusto kong umiyak palagi na lang akong dito napupunta.
'walang gustong masaktan, pero bakit? bakit ako? nasasaktan?'
kanina kaya ko pang pigilan yung emotion ko sa harap nya pero ngayon hindi na, hindi ko na kayang pigilan yung luha ko. Yung mga luha na pinipigilan ko.
I cry and still crying. Parang gripo na ayaw tumigil sa pagtulo yung mga luha ko sa mata.
Masakit talga. All i want is to cry, umiyak ng umiyak hanggang sa makalimutan ko yung reason ng pag-iyak ko.
Natigilan lang ako sa pag-iyak nag may umupo ulit sa tabi ko. Pinunasan ko agad yung luha ko at tumigil sa pag iyak.
"Bakit ka tumigil sa pag-iyak? sige lang tuloy mo lang."
Hindi ko agad nakilala yung lalaking nagsalita dahil sa nakatungo ako., pero nung tumingala ako ..
"I-ikaw? ikaw na naman?"
Madalas ka syang makita dito sa university, pero hindi ko sya kilala, naka usap ko na sya once at hindi maganda yung una naming pag-uusap. Hindi ko na nga tanda ang pangalan nya.
"Isipin mo na lang na wala ako."
"Pa-paano ko gagawin yun? eh ang laki mong tao, pwede ba umalis ka na lang, wala akong time para makipag away ngayon."
"Hindi naman ako makikipag away ah. Sige na umiyak ka na. Wag mong pigilan mas masakit kapag pinipigilan mo yan."
Bakit ba palagi ko syang nakikita kapag ganitong situation?
"Ano bang pake mo? iiyak ako kung gusto ko. !"
Naiinis ako, ano bang paki alam nya sa gusto ko. Parang gusto ko tuloy syang sapakin! i hate him, and i don't know why.
"Yan, ganyan lang.. umiyak ka lang."
"Ano bang---"
I felt his hand on my face, hindi ko alam paano nangyari na nasa tapat ko na sya, siguro dahil sa inis ko, pero ang hindi ko maintindihan , bakit ganun sya ka-concern sa pag-iyak ko. Tinanggal ko agad yung kamay nya.
I'm crying again.
Tumutulo lang ng tumutulo ang luha kko.
Napa upo na langa ko,
Hindi ko na din napigilan na umiyak, wala na akong pake kung mainis sya sa pag-iyak ko.
Mga ilang minutes din bago ako tuluyang napagod sa pag-iyak., nakakapagod din pala na umiyak., mahapdi sa mata.
"Ano , ok ka na? oh"
May inabot syang panyo. I took it.
"Thank you."
Natahimik lang ulit kaming dalwa., hindi ko sya maintindihan, bakit kailangan pa nyang magstay sa tabi ko at pag tyagaan ang pagiyak ko.
"Bakit?"
"Anong bakit"
"Bakit hindi ka umalis nung pinaaalis kita, bakit kailangan pilitin mo pa akong umiyak? sino ka ba?"
"Dami mong tanong ah, isa isa lang. Pero sasagutin ko naman, hindi naman kita pinilit, kusang lumabas yung mga luha mo, nakalimutan mo na ba? andyan sa puno ang pangalan ko. TERENCE, oh nakuha mo."
"Tsk." umirap ako sa kanya. 'akala ko naman kung ano na, yun lang pala.' isip isip ko.
"Alam mo, hindi naman masamang umiyak, pero masama lang dun, hayaan mo na lamunin ka ng
nararamdaman mo."
Napatingin lang ako sa kanya, seryoso kasi sya habang sinasabi yun.
"I don't understand."
"Its not because, you tell him you love him you'll get an answer of 'i love you , too'"
"Alam mo hindi ko naiintindihan kung anong gusto mong sabihin? tsaka ano bang alam mo?"
Pano nya nasasabi yung mga ganung bagay,
"You just don't want to understand, pero ang totoo alam mo naman kung ano ang tinutukoy ko. Kung mahal mo talaga sya, let him be happy with Melissa. Masakit. Pero ganun talaga, feeling mo talo ka?. ganun talaga."
"Ayokong makinig sayo."
"Bahala ka. One last, wag mong pilitin ang sarili mo na maging ok ka, you just need to feel the pain, don't pretend to be ok but don't be to obvious, mawawala din ang sakit, mapapagod ka din."
"Stop. Ok. The Heck are you talking about.. please umalis ka na lang.."
"Sige."
Tumayo sya at naglakad na palayo.
The heck ! how can he give me an advice. Bakit naranasan na ba nya ang masaktan ng ganito? I know he has his point. Pero, pero. Ugh.
'Has he been hurt before? para kasing alam na alam nya ang mga dapat gawin. '
Napapaisip parin ako sa sinabi nya.
He's right.
He didn't tell me to move on, but instead i must feel ev'ry bit of the pain,
siguro nga, by and by i will be used to it.
and may be one day
gigising na lang ako na , evry things alright.
Na ok na ako.