#2
I always respect other people's decisions. I am not against it. Because why would I? Hindi ko naman buhay ang buhay nila para makialam. But sometimes--shits do happened. Lalo na kung walang utak ang kausap mo.
People now a days love stick their fucking nose on others people business. Kadalasan pa, mas pinapaniwalaan nila ang mga kasinungalingan kesa sa katotohanan. Why? Because they can't accept the fact that they been fooled.
They been fooled to someone who's been fooled also. Learning the truth would hurt their ego. That's why they stick the false instead of the truth. And that' shit is so fucking shitty!
"You need to do this, Sera."
"Bakit ako?" Kinuyom ko ang kamao ko na, nasa ilalim ng lamesa.
"Why not you?" Kia asked. After what? One week, ngayon ko lang ulit nakita ang pagmumuka ng impaktang to'. Kumukulo ang dugo ko sa kanya.
I was being nice with her before because I thought she already change. But, I was fucking wrong. See? Muka pa lang niya, panira na ng gabi.
"Pasalamat ka nga sayo in-offe--" I cut her off.
"Do it then.." walang paking ani ko. Bakit? Hiniling ko ba kay Tanda na sakin' niya i-offer yun'? As if naman gusto ko diba?. Impaktang to' wala namang alam hilig makisawsaw. Sawsaw ko siya sa kumukulong asido e.
Badtrip amputa!
"Dad, can't you just--let me do that? I mean why not me, right? Since Sera, doesn't want to do it. Then I'll do it, instead." Kia plead. Tumarak pa mata niya sakin. Inismiran ko siya. Desperada amputa!
I was looking at Tanda who's looking at Kia, intently. Nakasiklop ang dalawa niyang kamay na nakapatong sa lamesa. Akala ko nang ipinatawag niya kami sa isang dinner e', literal na kakain lang talaga. But who am I kidding right? In this kind of work I--we have? I doubt that.
Because for us, when we have dinner? We have a mission. Nawalan na ako ng ganang kumain kaya hindi ko na ginalaw ang pagkaing nakahain sa harapan ko. Sayang lang at sobrang sarap pa naman nung legs ng manok. Parang inaakit ako na kainin siya. Pero, wag na lang.
Lima kaming nakaupo sa upuan ng lamesa. Tanda, Kia, Cius, Brix and Me. Neither one of us didn't dare to speak. Nor I do. Ilang minutong nanatiling tahimik. Bago nag salita si Tanda, and it made me froze. Just hearing his mare name made my heart froze.
"P-pardon?" Damn it! I am even stuttering.
"Its Mr. Calux Uno Lucchese." Seryosong ani ni Tanda. Calux.. no fucking way.
"You mean, the one and only Calux?" May paninigurado sa tuno ko.
Please tell me it isn't him. Please..
Tumango si Tanda sakin'. Halos manlumo ako dun'.
"N-no fucking way, that I would do that. I-i can do anything. But not this one.." I said. While looking at his eyes and he did to.
"You have t--" bago pa niya matapos ang sasabihin niya. I stood up angrily. Natumba ang upuan dahil sa marahas kong pagtayo. I looked at him with so much furious in my eyes.
"No! Mas gugustuhin ko pang maparusahan, than doing this shits you want me to d--" he cut me off. And I can see danger in his eyes. I admit that it make me feel afraid of him. Because I know what he is capable of doing. But no matter what it is, I would never gonna do it.
"Im not gonna punish you..."He trailed off.
Kinabahan ako sa susunod niyang sasabihin. But, I stayed still. Hindi ko pinahalatang kumakabog ang dibdib ko dahil sa pangamba.
"But, instead of you. Why not those children's you treasured the most? Hmm. How is it?" He said with a tone, amusement? I think? I don't know. Tanda is the person that hard to read.
Nanlaki ang dalawa kong mata sa sinabi niya. Wala sa sariling nakuyom ko ang dalawang kamay ko. I even dig my fingers into my palm accidentally. But I don't feel any pain. Instead I feel the sorrow and--and the pain. Pero mas nanaig ang galit na nararamdaman ko ngayon. Gusto ko siyang barilin sa ulo ng pagkailang beses. If--if I could just. And now, I do really wish that--I wish I could.
I closed my eyes tightly. My heart hurts so bad dahil sa bilis ng tibok ng puso, dahil sa galit. Na-i-emagine ko ang mga ngiting binibigay sa akin ng mga batang iyon'. Napaka-inosente nila para sa mundong ginagawalan. And they--they are the only family that I can call mine. Hindi ako papayag pati sila madamay. Kahit pa ikamatay ko iyon' ayos lang. As long as I can protect them, which is hindi ko nagawa para sa pamilya ko noon'.
This time I will make sure that I can protect them, with all my heart.
Rage flows on my blood. Akala ko nagampanan ko ng mabuti na hindi ma-track ni Tanda ang mga bagay na ginagawa ako. I thought I was being careful all the time. I should have been careful with all cost.
Hindi sana ako nagpakampante sa kilos na ginagawa ko. Dapat nadala na ako. I breathed heavily and opened my eyes.
I have no choice but to do what he wants. If I want to protect those children's I need to to this. Pag iisipan ko mamaya kung paano ko sila maiililipat sa mas safe na lugar.
"Fuck you Tanda!" I showed him my middle finger before I left that fucking dinner room.
Binuga ko ang usok ng sigarilyo at tinangay ito ng hangin palayo sa akin. I was sitting in front of my window here in my condo. The aluminating lights of those tiny houses sa ibaba makes my heart calm. Ngunit wala paring makakahigit sa mga butwing nag niningning kahit medyo makulimlim ang gabi. And I know one of them are my family.
I just hoped that they'll guide me tru my mission. Family, hoped you forgive me for the wrong doings I've done in these past years. Because I am doing these, para sa hustisyang ipinagkait sa akin ng batas.
If I could just do my mission by myself, there is no way in Hell the I would ask for his help. It's just--I am missed up. Minsan napapaisip na lang ako, if ever I didn't ask help to anyone, would I survive till this day tho? I don't think so. Kahit na may perang iniwan sakin ang pamilya ko, hindi ko alam kung saan mag sisimula noon o kung ano ang dapat kung gawin.
Lahat ng ari-arian. Pera, kayaman ay naiwan sa akin. Maybe--I could say that I am one of those billionaires sa buong mundo? Dahil, we really are. Ngunit hindi ko pinangarap ang perang iyon'. Kung pwede lang sanang maibalik ang buhay ng pamilya ko gamit ang perang iniwan nila sa akin? Hindi ako magdadalawang isip na gawin iyon'.
But, reality hits me. Wala ako sa kathang isip lamang. Kundi nasa reyalidad na kay sakit isipin habang nagiisa. Puno ng kalungkutan ang puso ko. Isa ako sa mga taong nabubuhay ngunit matagal ng pinatay ng reyalidad.
Gustuhin ko mang sumuko ngunit hindi maari. Gustuhin ko mang magpahinga ngunit hindi pwede.
Pinatay ko ang usok ng yusing hawak ko. Tumingala ako sa kalangitan. Hoping to find an answer there. I am so tired of pretending to be strong in front of those fucked up people who's also pretending that they cared for me. Mahina lang ako para sa sarili ko, ngunit hindi ako tanga sa mga plano nilang gawin sa akin.
I may be fragile, but I have a brain. A sharp one brain. Kung taktika ang gamit nila laban sa akin? Utak ang panlaban ko sa kanila.
Maybe I'll just need to endure all of thier shits, so when the right time comes, I can hit two birds with one stone, together.
Natulog ako ng gabing iyon' na maraming iniisip. Nagising ako ng umaga dahil sa tunong ng cellphone ko. I groan when I get up, at kinuha ang cellphone kong nakalagay sa side table. I didn't even bothered to see who' the fucks calling me at this early.
"What the hell do you want?" I said with a husky voice. I heard someone's chuckling over the line.
Tiningnan ko kung sino ang tumawag but it is an unregistered number.
Napakunot ang noo ko."Who ever you are? Fuck you, fuctard!" I hissed. I was about to end the call when I heard his voice.
"Hmm.. feisty huh? I wonder if your feisty on bed too?" Bumilis ang kalabog ng diddib ko for no reason. His voice is so familiar. Hindi ko lang alam kong saan at kailan ko narinig iyon'.
"Feisty my ass. Gago amputa!" I end the call. Tangina! Nawala ang jantok ko dahil sa gagong iyon' ah.
Napasabunot ako sa bunok sa sobrang inis. Deputa ang gago! Ang sarap sarap ng tulog ko, tapos ganun pa ang bubungad sa akin. Damn! Malaman ko lang kung sino ang gagong yun' gigilitan ko talaga siya ng leeg.
Bumababa ako sa kama at dumiretsyo sa banyo para maligo. I spend, thirty minutes sa banyo to do my things. Sinuot ko ang green na robe bago lumabas ng banyo.
I was about to choose my outfit for the day when I heard my phone beep. I walked gracefully towards my bed to pick up my phone. It was an unregistered number--fucking again. Wala akong balak na pansinin iyon', but maybe this fucking person behind this fucking number knows what Im thinking because a new message just arrived.
Desperadong gago! Amputa!
From; Unknown number
Get dressed woman. I'll be waiting in Devil hotel. Don't make me wait.
Ha! Ang kapal naman ng muka ng gagong to' na magdemand? Kairita amputa! Ang aga-aga, ang galing manira ng buong araw. As if naman pupunta ako. Malay ko bang killer pala siya? Edi, kasalanan ko pa, kapag namatay ako ng maaga.
I started typing para replayan siya.
Too; unregistered number
Ulol mo gago! Mag-antay ka dyan' mag isa mo. Gago!"
Pagkatapos kong mag-reply. Hinagis ko agad ang cellphone ko sa kama. I heard it's beep, pero hindi ko na pinansin yun'. I walked to my walk in closet, to choose my outfit.
I am wearing army green crop top again, kadarating lang nito kahapon. I-norder ko pa sa shopee couz why not diba? Sale ang shopee kahapon , sayang naman yung may mga discount crop top nila. Couz, crop top is life. I feel so sexy wearing croptops.
Tenernuhan ko ng army green cargo pants, at black ankle boots na sa shopee ko rin' binili. Mura lang e. I tied my hair in long pony tails. I put my glass brown contact lens. Put my diamond earings on my ears. Lastly I put the gold necklace with a touch of sapphire stone on it.
I looked myself in the full mirror. Ah, I am so pretty baby. I giggled with my own thoughts, sandaling nakalimutan ang inis sa gagong unregistered number na iyon'.
Well, I decided not to mind it. I choose to have a goody-morning today because I'll meet those precious children's later. I put my nevia lip balm, ito lang ang gamit ko since madaling mag dry ang lips ko. Lalo na kapag si Ducati baby ang gamit ko.
I pick my phone on the bed and put it on my cargos pocket together with my keys.
"Ate Sera..." sabay na ani nh mga bata sa akin.
Napangiti ako dahil sa mga batang sumalubong sakin. Tinanggal ko ang helmet na suot ko at ngumit sa kanila. Patakbo silang lumapit sa akin. I even saw Idang na nadapa. Agad akong tumakbo sa kanya. Nag aala akong tiningnan ang tuhod niya. At marahan siyang kinarga. Nagsilapitan sa amin ang mga batang kasama niya rito.
Lahat sila nakasunod sa amin ni Idang hanggang sa makarating kami sa loob ng bahay ampunan. Marahan kong inupo si Idang sa isang tool chair, and pinunasan ang mga luha niya.
"Boboy? Hingi ka kay sister ng first aid kit. Gagamutin natin ang sugat ni Idang." I said.
"Okay po ate Ganda." He said. Agad siyang nawala sa paningin ko. Marahil ay para sundin ang inutos ko sa kanya.
I smiled at Idang who's continuesly crying while looking at her knees with blood.
"Hush now love. Gagamutin natin yang sugat mo para gumaling na hmm.." I softly said at her. Nakita ko namang marahang tumango ang bata.
I kissed her forehead. "Good girl. You are so very brave, love." I told her.
"Kagaya niyo po?" She asked. She is so innocent. No baby, don't be like me when you grow old. I badly want to tell her that but I choose not to. Instead, tumango na lang ako.
"Ako rin po brave ate ganda.." chacha said. And I nodded at her.
"Of course love. Of course.." I said.
Lumawak ang ngiti sa labi ko ng marinig ko ang sunod sunod nilang i-am-brave kaya tumango ako sa kanila habang ngumingiti. Hindi rin' naman nagtagal si Boboy na dala ang first aid kit. Agad naming ginamot ang sugat sa tuhod ni Idang. Nakita kong kahit nasasaktan siya dahil sa alcohol, bakas sa muka niya ang tapang.
Naabutan kami ni Sister Ana na ganun ang ganap. Agad sumilay ang malamyos niyang ngiti sa akin. And I genuinely smiled at her to. Sinabi niya sa mga bata na kakain na at maghugas ng kamay. Sumunod naman ang mga bata at isa isa silang nagpaalam sa akin pagkatapos humalik sa pisngi ko.
---
MeekaZavian 🐱