"ဒီေန႕ေတာ့နားနားေနေန ေနရေတာ့မယ္"
မြန္း စိတ္ထဲ၌ေျပာလိုက္သည္...
အတူေနတဲ့သူေတြဆိုေတာ့တြဲၿပီးေနာက္ပိုင္းတည္းကအျပင္ခ်ည္းထြက္ျဖစ္ေနသည္..
ေန႕တိုင္းပူးပူးကပ္ကပ္ႏွင့္ဒီေန႕တစ္ရက္ေတာ့ႏွစ္ေယာက္လုံးအိမ္တြင္ေနကာ ကိုယ္ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္..
တကယ္ေတာ့ဘာလုပ္စရာရွိမတုန္း..
ကြၽန္ေတာ္ကအိမ္မွာေအးေဆးႏွပ္မယ္..
သူကေတာ့ေနသစ္နဲ႕ဂိမ္းေဆာ့မယ္ သတ္ၾကမယ္ေပါ့...
"မြန္း"
"ဟင္ ဪ ေနသစ္"
"မင္းအတြက္မုန့္ ႀကီးေမကေပးခိုင္းလိုက္တာ"
"အာ ေက်းဇူးပဲကြာ မင္းတို႔ဂိမ္းေဆာ့တာၿပီးၿပီလား"
"မၿပီးေသးဘူး ဟိုေကာင္ဂိမ္းေခြေျပာင္းေနလို႔"
"ဪ မင္းတို႔ကလည္းအေပၚမွာေဆာ့တာမဟုတ္ဘဲ"
"မင္းကအိပ္ခ်င္ေနတာမလား ငါတို႔ဒီမွာေဆာ့ရင္မင္းဘယ္လိုအိပ္လို႔ရမွာလဲ"
"ေအး ဟုတ္သားပဲ မင္းတို႔ကအၿမဲသတ္ေနတာဆိုေတာ့"
"အင္း ဒါဆိုငါသြားၿပီ"
လို႔ေျပာကာေနသစ္လွည့္ထြက္ခဲ့သည္..
အဆင္ေတာ့မေျပဘူးေပါ့..ဘယ္ေလာက္ပဲ ေမ့ဖို႔ႀကိဳးစားပါေစ သူကိုယ့္ေရွ႕ေပၚလာတာနဲ႕အဲ့စိတ္ေတြကေပ်ာက္ကြယ္သြားတာပဲ..
ညနဲ႕မြန္းတြဲေနၿပီဆိုတာ အေပ်ာ္ၾကဴးေန
ေသာ မြန္း ကိုယ္တိုင္ေျပာျပ၍ ေနသစ္ သိခဲ့ရသည္..သိပ္ေတာ့မအံ့ၾသမိ..ညရဲ႕စိတ္ကို
သိပ္မေသခ်ာဘူးဆိုရင္ေတာင္ ၅၀ရာခိုင္ႏႈန္းကျဖစ္နိုင္သည္မို႔..
"ေသာ့္ ကို သတိရလိုက္တာ..သူလည္းငါ့လို ခံစားခဲ့ရမွာပဲ"
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ကသူခ်စ္တဲ့သူကိုသာအာ႐ုံစိုက္ထားခ်ိန္
ကိုယ္လိုသမွ်ျဖည့္ဆည္းေပးေတာင္အဖက္
မလုပ္ခံရတာေတြ..
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္"
ေနသစ္ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္..
"မြန္း ေရာ အိပ္သြားၿပီလား"
"မအိပ္ေသးဘူး"
"ငါသူ႕ကိုအေစာႀကီးမႏွိုးသင့္ဘူး သူမ်က္လုံး ေၾကာင္သြားတာျဖစ္မယ္"
"ေအး မင္းကဘာလုပ္ဖို႔သြားႏွိုးတုန္း မင္းလည္းအိမ္မွာေနမွာပဲကို"
"မင္းလာမယ္ဆိုလို႔ေလ ငါတို႔၃ေယာက္မဆုံျဖစ္တာေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီကိုး ဟိုတစ္ေခါက္
မြန္းနဲ႕မင္းအျပင္ထြက္ၿပီးကတည္းကေလ"
"မင္း ဒီေန႕ဘာျဖစ္ေနတာလဲ အရင္လို
ရန္စကားေတြမစေတာ့ဘူးလား"
"ဪ ငါမင္းကိုေက်းဇူးတင္လို႔ပါ"
"ဘာလဲ"
"မြန္းကေျပာတယ္ မင္းကသူရင္ဖြင့္သမွ် နားေထာင္ေပးတယ္တဲ့ ေနာက္ၿပီးငါ့အတြက္
ဆြဲႀကိဳးကိုလည္းမင္းလိုက္ဝယ္ေပးတယ္ေလ"
"ဪ ေက်းဇူးတင္စရာမလိုပါဘူး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႕လုပ္ေပးသင့္တာပဲေလ"
"အင္းေပါ့ ဒါေပမဲ့လည္း မင္းကမြန္းကို
မႏွိမ္ဘူးေလ ငါေျပာခ်င္တာမင္းသိပါတယ္"
"ငါေျပာတယ္ေလ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲဟာ
ကိုယ့္ေ႐ြးခ်ယ္ရာနဲ႕ကိုယ္ေပါ့ ငါလည္း.."
"အင္ မင္းကဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး မင္းဂိမ္းေ႐ြးေနတာမၿပီးေသးဘူးလား"
"ရၿပီ ေဆာ့မယ္..ဒါနဲ႕ ငါညေနက်မြန္းနဲ႕ ညေစ်းသြားမလို႔ မင္းလိုက္ဦးမွာလား"
"ငါကဘာလို႔လိုက္ရမွာလဲ အတြဲၾကား
ကန့္လန့္ကန့္လန့္နဲ႕"
"ေတာ္ၿပီေလ ဒီေလာက္ဆို"
"မုန့္ဝယ္ေကြၽးမလို႔ကို မင္းသေဘာပဲေလ
ငါတို႔ကနည္းနည္းေတာ့ရိုတယ္ကြ မင္းက အတြဲမရွိေတာ့ခံစားရလိမ့္မယ္"
ေနသစ္ ေခါင္းကိုတစ္ခ်က္ပိတ္ရိုက္လိုက္သည္..
"ဘာလို႔ရိုက္တာတုန္းဟ"
"ငါ့မွာအတြဲမရွိတာမင္းပူစရာမလိုဘူး
မင္းအတြဲကိုသာၿမဲေအာင္ထိန္း"
"ေအး ေအးပါကြာ မင္းကလည္းစတာကို"
"မင္းတို႔အတြက္ရင္ဆိုင္ရမွာေတြမ်ားတယ္ မြန္းကိုတစ္ေယာက္တည္းခံစားရေအာင္မလုပ္နဲ႕"
"ေအးပါ ငါဘယ္ေတာ့မွသူ႕ကိုမထိခိုက္ေစရဘူး ေယာက်္ားကတိ"
"ေအး ၿပီးတာပဲ"
ဂိမ္းဆက္ေဆာ့ေနလည္းအေတြးတို႔ကတျခားဆီပ်ံဝဲေနသည္..သို႔ေသာ္
ညကိုေျပာေသာစကားမွာေနသစ္တကယ့္စိတ္ရင္းႏွင့္အႀကံေပးလိုက္ျခင္းပင္..
အၿမဲတမ္းမတည့္ေသာၿပိဳင္ဘက္အေပၚ
အမွန္တစ္ခုဝန္ခံရမည္ဆိုလွ်င္ ထိုေကာင္
ည သည္ ကြၽန္ေတာ့္ေလာက္နီးနီးမြန္းကို ခ်စ္နိုင္သည္..ထို႔ေၾကာင့္လည္းကြၽန္ေတာ္
ဘာမွမျဖစ္သလိုဟန္ေဆာင္ေနေပးခဲ့သည္..
အကယ္၍ ည သာမြန္းအေပၚ ကစားခဲ့ပါက
အဲ့ေကာင္မ်က္ႏွာစုတ္ျပတ္သတ္ေနၿပီး
မြန္းကိုလည္းအခြင့္ေရးရွိရွိမရွိရွိကြၽန္ေတာ္
ရေအာင္လိုက္မိမည္ထင္သည္..အခုေတာ့ မြန္းခ်စ္သလို ညကလည္းတကယ္အတည္မို႔သူတို႔ခ်စ္ျခင္းၾကားကြၽန္ေတာ္မဝင္ခ်င္...
ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္သူတို႔ႏွစ္ဦးျပႆနာတက္ ရင္ ခံစားရမည္က မြန္း ေသခ်ာသည္..မြန္း ခံစားရမည္ဆိုပါက ကြၽန္ေတာ္လည္းေသခ်ာ
ေပါက္မေပ်ာ္႐ႊင္ေတာ့..
အေတြးေတြကဒီဘက္သို႔တစ္ဖန္ျပန္လည္
လာတာနဲ႕အမွ်နာက်င္လာမိသည္..တစ္ဆက္
တည္း ေသာ့္ ကိုလည္းသတိရလာသည္..
"မင္းဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ငါ့လည္းမဆက္သြယ္ဘူး ငါ့ဆီကိုတစ္ခါေလာက္ျပန္လာခဲ့ပါ ငါေသခ်ာေပါက္မင္းကိုေတာင္းပန္ခ်င္တယ္
မင္းရဲ႕အခ်စ္ေတြကိုျမင္လိုက္ရဲ႕သားနဲ႕ငါ
မဆက္သြယ္မိတာ..ဒီတစ္ေခါက္ျပန္ဆုံရင္
မင္းထပ္ၿပီးမခံစားရေတာ့ေအာင္ မင္းကို ေတာင္းပန္မယ္ ငါမင္းကိုျပတ္ျပတ္သားသားျငင္းပါ့မယ္..မင္းကိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ နဲ႕အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုမရွိေနေစခ်င္ဘူး..
ငါ့လိုေပါ့"
"ငါ မင္းကိုသတိရတယ္ သစ္"
"လမ္းခြဲမယ္"
"ဟမ္ မင္းဘာေျပာလိုက္တာလဲ"
"ငါတို႔လမ္းခြဲရေအာင္လို႔"
"မျဖစ္နိုင္တာေတြ ဘာကိစၥနဲ႕လဲ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕လဲ"
"မင္းလည္းသိတာပဲ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ဆိုတာ...ငါတို႔ေရွ႕ဆက္ဖို႔မျဖစ္နိုင္ဘူး
ဒီမွာပဲရပ္လိုက္ရေအာင္"
"ဟင့္အင္း ငါအဲ့လိုမလုပ္နိုင္ဘူး အေၾကာင္းျပခ်က္ေတာင္မရွိတဲ့လမ္းခြဲျခင္းကိုငါမလုပ္ နိုင္ပါဘူး ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔လဲကြာ"
ရပ္ေနေသာေကာင္ေလး၏ပခုံးကိုကိုင္လႈပ္ကာငိုေႂကြးလာေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္...
"ငါမင္းကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူးေလ...."
"မြန္း"
မ်က္ရည္ေတြစို႔ေနေသာေကာင္ေလး၏ပခုံးကိုႏူးညံ့စြာကိုင္ကာမ်က္ရည္မ်ားဖယ္ရွားေပးလိုက္သည္..
"အိမ္မက္ဆိုးမက္ေနတာလား"
မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္မွအိမ္မက္မွန္းသိလိုက္ရ
သည္..သို႔ေသာ္ မတည္ၿငိမ္ေသးေသာ ရင္အစုံေၾကာင့္ ညကိုလွမ္းဖက္လိုက္သည္..
"ငါ ငါအိမ္မက္မက္တယ္ ဘယ္သူကဘယ္သူ႕ကိုေျပာေနလဲငါမသိဘူး ငါဘာမွမျမင္ရဘူး အသံေတြကလည္းလုံးေနတယ္ ေသခ်ာ တာ ေသခ်ာတာက ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ"
"အင္း ဘာျဖစ္လဲ မြန္း"
"အိမ္ အိမ္မက္ထဲမွာငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကလမ္းခြဲေနၾကတယ္ တစ္ေယာက္ကမစြန့္လႊတ္နိုင္ဘူး ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္က
ေနာက္တစ္ေယာက္က မခ်စ္ေတာ့ဘူးတဲ့"
မြန္း စကားကိုအဆုံးသတ္ၿပီး ည ကိုေမာ့
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ႏူးညံ့ေသာအၾကည့္မ်ားျဖင့္
သူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..
"အိမ္မက္ေတြသာအမွန္ဆိုငါထီေပါက္တာၾကာၿပီေပါ့ကြာ"
ရင္ထဲအနည္းငယ္ေပါ့သြားေအာင္ဟာသခပ္ပါးပါးေလးေျပာလိုက္ေသာ္လည္း
တကယ္မေပါ့နိုင္မွန္း ည သိတာေပါ့..
"မင္းကငါ့ကိုထားခဲ့မွာလား"
ည ရဲ႕ေမးခြန္းကိုၾကားတဲ့အခ်ိန္ မြန္း အံဩတႀကီးၾကည့္ကာေျပာလိုက္သည္..
"မျဖစ္နိုင္ဘူး"
"ဒါဆိုဘာေတြပူေနလဲ..ငါ့ဘက္ကထားခဲ့မွာလို႔စဥ္းစားေနတာလား...မင္းျပန္စဥ္းစား
သင့္တယ္ ငါမင္းကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္လိုက္သလဲ"
ရင္ခြင္ထဲေခါင္းတိုးေနေသာေကာင္ေလး
အား ည ေခါင္းေလးကိုပုတ္လိုက္သည္..
"ထမင္းစားရေအာင္လို႔လာေခၚတာ ကေလးကအိမ္မက္ဆိုးေတြမက္ၿပီးကိုကို႔ကိုခြၽဲေနတာပဲ"
"ကိုကို...."
မြန္း ရင္ခြင္ထဲမွေခါင္းျပဴးကာ ေျပာလိုက္ေတာ့ ည ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားပုံရသည္..
"ခ်ီးကို ကိုကို လား...၂လပဲကြာတာ"
ရွက္ေသြးေလးရဲလာဖို႔ႀကံ႐ုံပဲရွိေသး
ေနာက္ဆက္တြဲစကားက မ်က္ႏွာကိုျဖတ္ကန္ခံလိုက္ရသလိုပင္..
"ေအးပါ မင္းဆီကေမွ်ာ္လင့္တာကိုကမွားတာ..အခုေကာင္းသြားၿပီမလား ထ သြားမယ္"
ည ေျပာၿပီးေနာက္အခန္းထဲမွထြက္ရန္ျပင္ လိုက္စဥ္
"အခ်စ္"
"အမ္"
ည မြန္းကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္..ေခါင္းေလးကိုငုံ႕ထားရာမွ သူ႕ ကိုတည့္တည့္ၾကည့္ကာ
"ငါစိတ္ေကာင္းဝင္ေနရင္ အဲ့လိုေခၚမယ္..
ကိုကိုလို႔ေတာ့မေခၚခ်င္ဘူး..ငါကမိန္းကေလးမဟုတ္သလို မင္းကလည္းငါ့ထက္
သိပ္ႀကီးေနတာမွမဟုတ္တာ"
"ရတယ္ ရတယ္ ဒါလည္းႀကိဳက္တယ္..
ေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္ရမလား"
"မရဘူး သြားမယ္"
"ဟင္း ဒါနဲ႕ ဘာကိုသိပ္မႀကီးတာလဲ ဟဲ"
"ခ်ီးပဲ ည မင္းကိုစိတ္ေကာင္းထားလို႔ကိုမရဘူး"
ရယ္ေမာေနေသာထိုေကာင္ေလး၏အၿပဳံးကို ည စြဲမက္စြာသေဘာက်သည္..
"လမ္းခြဲမယ္? ေတြးၾကည့္တာနဲ႕တင္ေသခ်င္
စရာေကာင္းေနၿပီ..ငါ့ဘက္ကေတာ့မင္း
အေပၚလမ္းခြဲဖို႔မျဖစ္နိုင္ေပမယ့္မင္းဘက္ကေရာ...ေနပါ ငါမင္းကိုယုံတယ္ မြန္း"
"တကယ္လို႔ငါတို႔လမ္းခြဲျဖစ္ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
အခန္းတံခါးလက္ကိုင္ကိုကိုင္ရင္း မြန္း ေမးလိုက္ေတာ့ကပ္လိုက္လာေသာ ည ရဲ႕ေျခလွမ္းမ်ားရပ္တန့္သြားသည္..
"ဘာကိုဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ"
မြန္း ည ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္..
"ဟုတ္တယ္ေလ ႏွစ္ေယာက္ထဲကတစ္ေယာက္ကလမ္းခြဲခ်င္ေနၿပီ လမ္းခြဲမွသူေပ်ာ္ရမယ္ဆို ခြဲေပးရမွာေပါ့...ငါတို႔လိုခ်င္တာ
အျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕ေပ်ာ္႐ႊင္မႈပဲကို"
မြန္း ေခါင္းစိုက္က်သြားသည္..ညကေတာ့
ဆက္ေျပာေလသည္..
"ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူကလမ္းခြဲရမွေပ်ာ္မွာလဲ
ငါမင္းကိုယုံတယ္..ငါ့ကိုယ္ငါလည္းယုံတယ္..
အဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔ဒီအေၾကာင္းကိုေခါင္း
ထဲထားမေနနဲ႕..အခုထမင္းစားမယ္..ၿပီးရင္
မင္းလုပ္ခ်င္တာရွိရင္လုပ္ ညေနက် ငါတို႔ ညေစ်းသြားမယ္..ဟုတ္ၿပီလား"
မြန္းရဲ႕လက္ကိုဆြဲယူကာ ည ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္..
"လာ သြားမယ္"
"အင္း....ေနသစ္ေရာ"
အသံလာရာေလွကားကိုလွမ္းၾကည့္ရင္း
"ငါ ဒီမွာ" ဟုေအာ္ေျပာရန္ႀကံလိုက္ေသာ္
လည္းတစ္ေယာက္လက္တစ္ေယာက္ကိုင္
ထားပုံကိုၾကည့္ေနရင္း အံေသသြားမိသည္..
"ဒါထူးဆန္းတဲ့ကိစၥမွမဟုတ္ဘဲ"
ေနသစ္ အေတြးေတြကိုျဖတ္ရင္း မြန္း ကို ၿပဳံးျပလိုက္သည္...
"ငါကျပန္သြားၿပီလားလို႔ မင္းကၾကားတာေတာင္ျပန္မထူးဘူးကို"
"ငါမျပန္ပါဘူး ည ဆီကစားရေသာက္ရဖို႔
ခဲယဥ္းတယ္ေလ...ဒါနဲ႕ မင္းတို႔က မရဲတင္းလြန္းဘူးလား"
ေနသစ္ အဆုံးနားကိုေတာ့ တိုးတိုးေလးေျပာ လိုက္သည္..အိမ္ထဲမွာအခုလိုလုပ္ဖို႔ဆိုတာ
ကေတာ့ ည ေတာ္ေတာ္သတၱိရွိေနပုံရသည္..
ဘာကိုေျပာမွန္းနားလည္သြားေသာ မြန္း က
လက္ကိုျဖဳတ္လိုက္ရင္း
"သူကအဲ့လိုပဲ ငါ့စကားလည္းနား
မေထာင္ဘူး ျပႆနာတက္မွာစိုးလို႔ကို"
"ဘာျပႆနာလဲ ငါ့ေ႐ြးခ်ယ္မႈအတိုင္းငါေန တာပဲကို"
"ေတြ႕လား ေျပာလို႔မရဘူး"
"ေအးပါ မင္းတို႔ႏွစ္ေကာင္ပဲေပ်ာ္ၾက ငါျပန္ေတာ့မယ္"
"မင္းမစားေတာ့ဘူးလား"
"ေအးေလ မင္းပဲငါ့ဆီကစားရတာခဲတယ္ဆို"
မြန္း ေျပာသည္ကို ည ေထာက္ခံလိုက္သည္..
"ေအး ငါအခုပဲသတိရလာလို႔ ငါ့အေမက ၁၂ျပန္လာခိုင္းတယ္ သူအျပင္သြားစရာရွိလို႔ ေနာက္မွပဲစားေတာ့မယ္ေလ"
"ဟင္း ေအးေအး အဲ့ဒါဆိုလည္းတာ့တာကြာ"
"ေအး တာ့တာ"
ေနသစ္လွည့္ထြက္ခဲ့လိုက္သည္..
"ရယ္စရာေကာင္းတယ္ဗ်..ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္
ကြၽန္ေတာ္ တအားရယ္ခ်င္တာပဲ..မြန္းက ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာလုပ္ခဲ့လို႔ကြၽန္ေတာ္ကအခု လိုခ်စ္ေနၿပီး သူမ်ားအတြဲေပ်ာ္႐ႊင္ေနတာကို
ေတာင္မုဒိတာမပြားေပးနိုင္ရတာလဲ..ကြၽန္ေတာ္ဘာမွားလို႔အခုလိုျဖစ္ေနရတာလဲ..ဟင့္အင္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာလို႔အခုလိုလုပ္ေနတာလဲ အဲ့ဒီအစားကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္ေပးနိုင္မယ့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုပဲျပန္ခ်စ္ေအာင္လုပ္ေပးလိုက္ပါလား..အဲ့ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္ခံစားရ
မွာမဟုတ္ဘူး"
ဘယ္သူ႕ကိုပဲအျပစ္တင္တင္ တကယ့္အရင္းအျမစ္ကသူကိုယ္တိုင္ပဲမို႔ ေနသစ္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္လိုက္သည္...
"အဲ့ေလာက္ေတာင္ပဲလား ေသာ္..ငါဘာဆက္လုပ္သင့္လဲ"
"မင္းထက္တို႔ေရာ"
"သူတို႔အတြဲနဲ႕သူတို႔ရွိမွာေပါ့"
"ဟင္ ညေစ်းကိုအတူတူသြားမွာမဟုတ္ဘူးလား"
"မင္းကိုဘယ္သူေျပာလဲ"
"မင္းပဲေျပာေတာ့ မင္းထက္တို႔နားမွာညေစ်းရွိတယ္ဆို အတူတူသြားမွာမဟုတ္ဘူးလား"
"မဟုတ္ပါဘူး မင္းနဲ႕ေလွ်ာက္လည္ဖို႔ရတဲ့ အခြင့္အေရးေလးကို"
"ဟင္း မင္းနဲ႕ငါကအၿမဲေလွ်ာက္လည္ေနတာပဲေလ ဘယ္ေန႕မေတြ႕ရတာရွိလို႔တုန္း"
"မေျပာတတ္ဘူး ငါ့အတြက္ေတာ့အခုလို
ေတြ႕ေနရတာကိုေတာင္လြမ္းလို႔ေသမလိုပဲ"
"မင္းကေတာ့..စကားကေတာ္ေတာ္တတ္
တယ္..အဲ့လိုေတာ္ကီေတြကို ေကာင္မေလး ေတြပဲသြားေႁခြ..ငါေတာ့မေႂကြဘူး"
"မင္းကအတူရွိမေနခ်င္လို႔လား"
ည ေမးလိုက္ေတာ့ မြန္း ည ကိုစိုက္ၾကည့္
ေလသည္..
"ငါ့ပုံကအဲ့လိုပုံေပါက္ေနလို႔လား"
"အင္း"
ဟု အသံတည္တည္နဲ႕ေျဖေတာ့
"အဲ့ဒါဆိုလည္း အဲ့လိုပဲမွတ္ေပါ့"
"ဘာေျပာတယ္.....မင္းကအခုေတာ့ၿငီးေငြ႕ ေနၿပီလား"
"မင္းဟာေလ မိန္းမႀကီးကိုက်လိဳ႕...လာ သြားမယ္"
မြန္း ဆြဲေခၚေတာ့ ည ေနရာမွပင္မလႈပ္...
"ကေလးလိုလုပ္မေနနဲ႕ ငါမင္းနဲ႕အတူရွိခ်င္လားမရွိလားမင္းသိေနတာပဲကို"
"မရွိခ်င္ဘူးတဲ့ေလ"
"မရွိခ်င္ဘူးဆို ငါဘာလို႔မင္းနဲ႕တစ္ခန္းတည္းေပါင္းေနမွာလဲ..မင္းနဲ႕နီးစပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနမွာလဲ..မင္းထက္တို႔နဲ႕ေတြ႕ေတြ႕မေတြ႕ေတြ႕ ငါဘာလို႔လိုက္လာေနမွာလဲ..ကဲ လာပါ သြားမယ္..ေစ်းအဝင္ဝလည္းေရာက္ေနၿပီ"
ကေလးဆိုးႀကီးလိုလုပ္ေနေသာ ည ကို မြန္း
အတင္းဆြဲေခၚလိုက္သည္..ဒီလို ည သူ႕
အေပၚရစ္တာမ်ိဳးအႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာႀကဳံဖူးသည္..အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာႀကဳံရသည့္တိုင္ မြန္း သေဘာက်ေနမိသည္..ညကသူ႕ကို စေနာက္ၿပီးရစ္ေနမွန္းသိေသာ္လည္း ည ရစ္ပုံကသူ႕အတြက္ခ်စ္စရာေကာင္းလွသည္..
"ေဟး မြန္း"
"ဟင္"
"ဒီမွာလာၾကည့္ ဒါေလးမလွဘူးလား"
လက္ေကာက္တို႔ ဆြဲႀကိဳးတို႔ေရာင္းတဲ့ဆိုင္တြင္ရပ္ေနေသာ ည မွ မြန္းကိုေခၚလိုက္ေလ သည္..ေငြေရာင္ႀကိဳးေလးကိုလျခမ္း၏အစြန္ႏွစ္ဖက္ထိပ္တြင္ခ်ည္ထားေသာလက္ေကာက္ေလးအား မြန္း ကိုျပေလသည္..
"ေအး လွတယ္ ဒါေပမဲ့မိန္းကေလးမဆန္ဘူးလား"
"ရပါတယ္ ငါဝတ္မွာပဲကို"
"........"
"မင္းကမိန္းကေလးဆန္တာေတြမႀကိဳက္ဘူး မလား ကိစၥမရွိဘူးေလ ဒီလကငါဝတ္ခ်င္လို႔"
"ငါကေရာ ဘာဝတ္ရမွာလဲ"
"အင္း...ဟဲ ငါလည္းမသိဘူး"
"မင္းဟာကေ႐ြးရခက္တယ္"
"ေအး ဟုတ္တယ္"
ည လျခမ္းလက္ေကာက္ေလးကိုဝယ္ေနစဥ္
မြန္း ပစၥည္းမ်ားကိုေသခ်ာၾကည့္ေနမိသည္..
"ဒါေလးေရာ"
မြန္း ျပတာကို ည ၾကည့္လိုက္မိသည္..
"မရိုးဘူးလား ဒီအတိုင္းအမည္းေရာင္လက္ပတ္ေလးပဲကို"
"မရိုးပါဘူး အဲ့ဒါမင္းေလ"
"ဟမ္"
"ငါ့ ည ကေမွာင္မိုက္တယ္ေလ ငါမရွိရင္"
မြန္း ရဲ႕အေျပာကိုၾကားေတာ့ ည ၿပဳံးလိုက္
သည္..
"ငါတို႔ကလည္းကဗ်ာေတြဆန္ေနလိုက္တာ"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သားရယ္လိုက္ၾကသည္..
အရင္ကဘယ္လိုပဲေနခဲ့ အခုေတာ့အခ်စ္
ေၾကာင့္သူတို႔လည္းႏူးညံ့တဲ့လူသားေတြ
ျဖစ္ေနၾကၿပီေလ..တစ္ခု ၅၀၀ သာရွိေသာ
ပစၥည္းေလးျဖစ္ေပမယ့္အမွတ္တရေၾကာင့္
ပိုၿပီးတန္ဖိုးရွိေလသည္..
"သားေရ လူၾကားထဲမွာမေျပးနဲ႕ ျဖည္းျဖည္းသြား"
လူၾကားထဲေျပးလႊားေနေသာ ကေလး ကို
အေမျဖစ္သူမွလွမ္းေအာ္ေနေသာ္လည္း ထိုကေလးမွမရပ္သြား...
"အ!"
"မြန္း ရရဲ႕လား"
"ေန ငါရ အ!"
"ဟာ ဒီကေလးကေတာ့ လူၾကားထဲမွာမေျပး ရဘူးဆိုတာ မင္းမသိဘူးလား..မင္းၾကည့္ရတာ ကေလးေသးေသးေလးလည္းမဟုတ္ဘူး"
"အန္တီေတာင္းပန္ပါတယ္ သားရယ္ အန္တီေတာင္းပန္ပါတယ္"
အေနာက္မွေျပးဝင္လာေသာမိန္းမႀကီးကမြန္း တို႔အားေတာင္းပန္ေလသည္..
"သား ကိုႀကီးတို႔ကိုေတာင္းပန္လိုက္ေလ"
"ေတာင္း ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ေၾကာင္အမ္းအမ္းႏွင့္ကေလးခမ်ာ ည ကို ၾကည့္ကာေၾကာက္ေၾကာက္လန့္လန့္ျဖင့္
ေတာင္းပန္ေလသည္..
"ကြၽတ္စ္"
ည မေက်နပ္သံတစ္ခ်က္ျပဳလိုက္ေတာ့ မြန္း
ည လက္ကိုဖမ္းဆြဲေလသည္..
"ရတယ္ ငါဘာမွမျဖစ္ဘူး"
"ဘာရတာလဲ မင္းအခုထေတာင္ထနိုင္တာမဟုတ္ဘဲနဲ႕"
ည ေျပာတာမွန္သည္..ေအာက္ကလမ္းမွာ
ဖုထစ္ေနသည့္အျပင္ သူလဲက်တာသည္ ဒူးေခါင္းႏွင့္မို႔တအားကိုစိမ့္ၿပီးနာေနသည္..
သူကိုယ္တိုင္လည္းေဒါသထြက္မိသည့္တိုင္
ည ကပိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေနသည္..
"အန္တီ ေနာက္ဆို ကေလးကိုေသခ်ာမွာ ထားပါ..ဒီမွာကြၽန္ေတာ္တို႔လိုလူငယ္ေတြနဲ႕ဆိုကိစၥမရွိေပမယ့္ အဘိုးႀကီးအဘြားႀကီးေတြနဲ႕ဆိုရင္တစ္ခုခုျဖစ္သြားနိုင္တယ္..ေနာက္ၿပီး မင္း မင္းအသက္အ႐ြယ္ကလူအုပ္ထဲေလွ်ာက္ေျပးေနရမယ့္အ႐ြယ္လား
ဒါကေဆာ့ရမယ့္ေနရာမဟုတ္ဘူး မင္းဘာသာေျပးေဆာ့ခ်င္ေနရင္ အိမ္မွာပဲေနခဲ့
ၾကားလား"
ည ရဲ႕စကားေၾကာင့္ကေလးခမ်ာငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္သြားသည္..ကေလး၏မိခင္မွာလည္းမြန္းကိုပိုအားနာလာေလသည္..
"ရရဲ႕လား သား အန္တီေဆးခန္းပို႔ေပးမယ္"
"ရပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္ပဲသူ႕ကိုေခၚသြားလိုက္မယ္"
"ဒါဆို အန္တီေဆးဖိုးေပးမယ္ေလ"
ည ထိုမိန္းမႀကီးကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္..ဝတ္စားထားေသာအဝတ္အစားမ်ားအရ သိပ္ၿပီးေျပလည္လွပုံေတာ့မေပၚ..ၾကည့္ရတာကေလးကိုလိုက္ပို႔ခ်င္၍သာေခၚ
လာပုံရသည္..
"ေနပါေစေတာ့...ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာသာမွတ္ထားေပးပါ..ဆရာႀကီးလုပ္တာလည္း
မဟုတ္ပါဘူး အန္တီ့သားကိုေကာင္းေစခ်င္လို႔ပါ"
"မဟုတ္တာ သားရယ္ အန္တီေတာင္းပန္ပါတယ္ အန္တီသူ႕ကိုအလိုလိုက္ထားမိလို႔ပါ..
ဒါဆို အန္တီသြားေတာ့မယ္ေနာ္...သား
ကိုႀကီးတို႔ကိုထပ္ၿပီးေတာင္းပန္လိုက္ဦး"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္"
လို႔ေျပာကာထိုသားအမိႏွစ္ေယာက္ထြက္သြားေလသည္..
"မင္းကလည္းေၾကာက္စရာႀကီး"
"ေအး သူတို႔အေျခအေနေၾကာင့္ငါဘာမွ
ဆက္မေျပာတာ မဟုတ္ရင္ဒီထက္ပိုေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္"
"ငါဘာမွျဖစ္တာမွမဟုတ္တာကြာ"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူးဟုတ္လား ေကာင္းၿပီေလ
မင္းမတ္တပ္ရပ္ၾကည့္ပါဦးလား ငါ့အကူအညီမပါဘဲ"
ည ေျပာလိုက္ေတာ့ မြန္း ၿငိမ္က်သြားသည္..
"ထနိုင္တာေတာင္မဟုတ္ဘဲဘာမွမျဖစ္ဘူး? မြန္း မင္းကတျခားသူအတြက္ဆို
တအားေတြးေပးတာပဲေနာ္..ငါကေတာ့မင္းအတြက္ပဲေတြးတယ္ မင္းကိုထိခိုက္တာမ်ိဳးကိုငါမလိုလားဘူး..မင္းကငါ့အေတြးကိုနားလည္မေပးေပမယ့္လည္း...လာ တက္"
ည ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိဳက္ကာ မြန္း ကို သူ႕ေက်ာေပၚအားတက္ရန္ေျပာလိုက္သည္..
တုံ႕ဆိုင္းေနျခင္းမရွိဘဲ မြန္း ေက်ာေပၚ
တက္လိုက္သည္..
"ငါမင္းအေတြးကိုနားလည္ပါတယ္..မင္းကို
သူမ်ားေတြမုန္းသြားမွာကိုမႀကိဳက္လို႔ပါ..
အဲ့ဒါကငါ့အတြက္ေၾကာင့္ဆိုပိုမႀကိဳက္လို႔"
မြန္း ကိုေက်ာေပၚသယ္ကာ ည အနီးအနားကေဆးခန္းကိုလိုက္ေမးလိုက္သည္..ထို႔ေနာက္ ေဆးခန္းရွိရာသို႔ထမ္းကာေခၚသြားေလသည္..ပြန္းပဲ့သြားေသာဒဏ္ရာအျပင္ အတြင္းပိုင္းလည္းနာေနတာမို႔ ဆရာဝန္က ေသာက္ေဆးေရာ လိမ္းေဆးပါေပးေလသည္..
"မင္းလမ္းမေလွ်ာက္နိုင္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့
ကားပဲငွားျပန္ရေအာင္"
"အင္း"
ကြၽန္ေတာ္တို႔ကားငွားျပန္ျဖစ္ၾကသည္..
လမ္းထဲညဘက္ဆိုအျပင္ကားဝင္လို႔မရသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လမ္းမႀကီးထိပ္တြင္ပဲရပ္ခိုင္း
လိုက္ရသည္..
"ဦးေလး ကြၽန္ေတာ့္မွာပိုက္ဆံတစ္ေထာင္လိုေနတယ္"
"ဘာ"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဦးေလးရာ ကြၽန္ေတာ့္
သူငယ္ခ်င္းကလမ္းမွာထိခိုက္လာလို႔ ေဆးခန္းဝင္ျပလိုက္ရတာ ပိုက္ဆံကမက်န္ေတာ့ဘူး သူဒီပုံစံနဲ႕လမ္းမေလွ်ာက္နိုင္လို႔
ကားငွားလိုက္တာပါ..ဦးေလးေလွ်ာ့ေပးပါေနာ္"
ည မ်က္ႏွာငယ္နဲ႕ေတာင္းပန္ေတာ့ ကားသမားဦးေလးႀကီးကေနာက္ၾကည့္မွန္မွ မြန္း ကိုၾကည့္ေလသည္..မြန္းရဲ႕ထိခိုက္ထားပုံကို
ျမင္လိုက္ရသည္မို႔..
"ထားေတာ့ေလ တစ္ေထာင္ေလာက္ပဲလိုတာကို..မင္းတို႔ၾကည့္ရတာလည္းလိမ္ေနတဲ့
ပုံမဟုတ္ဘူး..ရတယ္ ထားလိုက္ေတာ့"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဦးေလးရယ္...လာ မြန္း..ဪ မင္းမွမေလွ်ာက္နိုင္တာ ခဏ"
ဟုဆိုကာ မြန္း ကိုေပြ႕ခ်ီလိုက္ေလသည္..
"ည..."
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ"
"ရပါတယ္"
ဟုဆိုကာ ကားသမားဦးေလးႀကီးလည္းေမာင္းထြက္သြားေလသည္..
"ည ငါ့ကိုေအာက္ခ်ေပး"
"ငါခ်လိဳက္ရင္ မင္းဘယ္လိုလမ္းေလွ်ာက္မွာလဲ"
"ဒါေပမဲ့ မင္းငါ့ကိုသယ္သြားဖို႔ဆိုေဝးလြန္းတယ္ေလ"
"ငါခ်ီနိုင္ပါတယ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးလိုက္ခဲ့
အခြင့္အေရးကရွားတယ္ေနာ္"
"......"
အိမ္ေရာက္ေတာ့ မြန္း ကိုကုတင္ေပၚတြင္ထိုင္ခိုင္းထားကာ ည ေရဇလုံႀကီးတစ္လုံး
သယ္လာေလသည္...
"ဘာလုပ္မလို႔လဲ ည"
"ေျခေထာက္ေရေဆးရမယ္ေလ မင္းဒီအတိုင္းအိပ္ေတာ့မလို႔လား"
"ရပါတယ္ကြ ဒါေတာ့ငါထေဆးလို႔ရပါတယ္"
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းပါ"
ဟုဆိုကာ မြန္း ေျခေထာက္ကိုဆြဲယူလိုက္သည္..ထို႔ေနာက္ ေရဇလုံထဲစိမ္ကာ ေသခ်ာ ေဆးေၾကာေပးေလသည္..
"အာ အာ ည"
"ဘာလဲ"
"ယားလို႔"
ခရမ္းခ်ဥ္သီးပမာနီရဲေနေသာမ်က္ႏွာကို ေခါင္းငုံ႕၍ကြယ္ဝွက္လိုက္ေလသည္..
"ရွက္ေနတာလား"
"မဟုတ္ပါဘူး ဒါေပမဲ့ ဒါမ်ိဳးအထိက မင္းလုပ္ဖို႔"
"ဘာျဖစ္လဲ ဒါမ်ိဳးမလုပ္ရဘူးလို႔ဘယ္သူက တားထားလို႔လဲ"
"အားနာစရာႀကီးကို ငါ့ေျခေထာက္ကသန့္တာလည္းမဟုတ္ဘူး"
"မင္းကလည္းကြာ ငါတို႔အတြက္ဒါေတြက ေျပာစရာလိုလို႔လား"
ည မြန္းကိုမၾကည့္ဘဲေျခေထာက္ကိုသာ
ေဆးေၾကာလိုက္သည္..
"မင္းကပထမဆုံးပဲ"
"ဟမ္"
ေဆးေနရာမွ ည ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ မြန္း
ၿပဳံးၿပီးေျပာလိုက္သည္..
"ငါ့မိသားစုၿပီးရင္ ငါ့ကိုဂ႐ုအစိုက္ဆုံးလူ
ငါ့အတြက္ဒါမ်ိဳးေတြလုပ္ေပးတဲ့လူ
ငါ့ကိုခ်စ္တဲ့လူ"
"ေအး မင္းသိရင္ၿပီးတာပဲ"
"ေက်းဇူး ည..ငါတကယ္ေက်းဇူးတင္တယ္
မင္းငါ့ကိုခ်စ္ေပးလို႔"
"ငါေရာပဲ.... ဒါဆို ငါေရဇလုံသြားျပန္
ထားေတာ့မယ္ မင္းအိပ္ခ်င္အိပ္လို႔ရၿပီ"
"အင္း"
မြန္း ကုတင္ေပၚလွဲလိုက္သည္..ေျခေထာက္ကဆရာဝန္ေျပာပုံအရဆိုရင္တစ္ပတ္ ေလာက္ေတာ့အနည္းဆုံးၾကာနိုင္သည္..
ည ကိုတစ္ပတ္ေတာင္ဒုကၡေပးရမည္မို႔စိတ္
မေကာင္းေသာ္လည္း မြန္း ေက်နပ္ေနမိသည္..
"မင္းေလးကေကာင္းက်ိဳးပဲကြာ"
ဒူေခါင္းကိုကိုင္ကာစိတ္ထဲတြင္စကားေျပာရင္းၾကည္ႏူးေနေလ၏..
"မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ ည"
စားပြဲခုံကိုအခန္းတံခါးဝနားကပ္ကာတစ္
ေယာက္တည္းအလုပ္ရႈပ္ေနေသာ ည ကို မြန္း ၾကည့္မေနနိုင္ဘဲေမးလိုက္မိသည္..
"အိပ္မလို႔ေနရာျပင္ေနတာ"
"ဘာလို႔လဲ ဒီမွာမအိပ္ဘူးလား"
"ငါ မင္းနဲ႕အတူအိပ္ရင္မင္းဘယ္လိုလုပ္ၿပီးအဆင္ေျပမွာလဲ မေတာ္တဆမင္းကိုထိခိုက္
မိမွျဖင့္"
"ဒါေပမဲ့လည္း ေအာက္မွာအိပ္ဖို႔ကညနက္လာရင္ေအးတယ္ဟ"
"ရပါတယ္ ဒီေန႕တစ္ရက္ပဲကို မနက္က်
ႀကီးေမတို႔ဆီ အိပ္ယာခင္းေတာင္းလိုက္မွာေပါ့ အခုေတာ့သူတို႔လည္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီေလ
သူတို႔ကေစာအိပ္ေနက်ဆိဳေတာ့"
"ဒါဆို ဒီေစာင္ခင္းအိပ္"
"ဘယ္ျဖစ္မလဲ မင္းပဲညက်ေအးတယ္ဆို
မင္းေျခေထာက္ကိုက္လိမ့္မယ္ ေစာင္ၿခဳံမွ
ျဖစ္မွာေပါ့"
"ဒါဆိုမင္းကအေအးပတ္သြားမွာေပါ့"
"ငါပါကြ တစ္ရက္တည္းနဲ႕ေတာ့ဘာမွမျဖစ္ဘူး ပုဆိုးခင္းအိပ္မယ္ေလကြာ"
"ည"
"ငါဘာမွမျဖစ္ဘူး မြန္း မင္းအိပ္လိုက္ေတာ့"
မြန္း ည ကိုၾကည့္ကာ သက္ျပင္းခိုးခ်လိဳက္သည္..
"ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုဒုကၡေတြေပးမိေနၿပီလား"
"အဲ့လိုေတြမေတြးပါနဲ႕"
"ဟင္"
ငါေျပာတာသူမ်ား..
"မင္းပုံကအဲ့လိုေတြးေနတယ္မလား ငါ့ကိုဒုကၡေတြမ်ားေပးေနမိၿပီလားလို႔...မပူပါနဲ႕
မင္းကငါခ်စ္တဲ့သူလည္းဟုတ္သလို ငါ့မိသားစုဆိုတာလည္းဟုတ္တယ္..ငါ့မိသားစု ထဲကတစ္ေယာက္ေယာက္အခက္ေတြ႕ေနရင္ ငါေသခ်ာေပါက္ကူညီရမွာပဲေလ..မင္း
စိတ္ထဲအေနခက္ေနတယ္ အားနာေနတယ္ဆိုအဲ့လိုပဲေတြးလိုက္...တကယ္လို႔ ငါသာ မင္းေနရာမွာဆို မင္းလည္းဒီလိုပဲလုပ္မွာ
မလား"
"ဘယ္လိုယုံၾကည္မႈနဲ႕ေမးလိုက္တာလဲကြာ ည ရာ..မြန္းကမဟုတ္ရင္ေတာ့အရွက္ကြဲၿပီ"
"အင္း ေသခ်ာေပါက္ ငါလည္းမင္းလိုလုပ္မိ
မွာပဲ"
"ဒါဆို အိပ္ေတာ့"
ဟုဆိုကာ ည ပုဆိုးခင္းလိုက္သည္..ထို႔ေနာက္ ေခါင္းအုံးကိုဆြဲယူကာ လွဲမည္ျပင္ လိုက္ေတာ့...
"မင္းတစ္ခုေမ့ေနတယ္"
"အာ အာ...မင္းကအခုေတာ့မွတ္မိေနၿပီေပါ့.....ဟား"
မြန္း ရဲ႕ နဖူးေပၚအနမ္းေလးေႁခြလိုက္သည္..
"အိပ္ေတာ့ေနာ္"
မြန္း ပါးခ်ိဳင့္မ်ားေပၚေအာင္ပင္ၿပဳံးလိုက္သည္..
"ည အိပ္သြားၿပီလား"
"မအိပ္ေသးဘူး မင္းလည္းမအိပ္ေသးဘူးလား"
"အင္း မ်က္လုံးေၾကာင္ေနတာလား..မင္း
ေဘးမွာရွိမေနလို႔လားမသိဘူး"
မြန္းေျပာလိုက္ေတာ့ ေက်ာေပးထားေသာ ည မွ မြန္း ဘက္လွည့္လာကာကုတင္ေပၚရွိ မြန္း အားလွမ္းၾကည့္ေလသည္..ထို႔ေနာက္
"အဲ့ဒါဆို ဒီလိုအိပ္"
မြန္း လည္း ည ကိုၾကည့္လိုက္သည္..
"ငါေတြးေနတာ ငါတို႔ဘြဲ႕ယူဖို႔ကသိပ္မလိုေတာ့ဘူး...ငါတို႔ဘြဲ႕ယူၿပီးသြားရင္
ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ"
"မင္း ဒီမွာမေနေတာ့ဘူးလား"
"ငါ? ငါဒီမွာေနခ်င္တာေပါ့"
"ဒါဆိုဘာေတြးေနမွာလဲ မင္းနဲ႕ငါအတူတူ
ေနမယ္ အလုပ္အတူရွာၾကမယ္ လိုအပ္တဲ့ သင္တန္းေတြအတူတက္မယ္ အခ်ိန္ေတြၾကာလာတဲ့အခါ အိမ္ကိုဖြင့္ေျပာၾကမယ္ေလ"
"ထင္သေလာက္လြယ္ကူပါ့မလား ည...
တကယ္လို႔ငါျပန္သြားရင္ေရာ"
"အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိေစာင့္ရမွာေပါ့..ၿပီးရင္ငါမင္းဆီကိုလိုက္ခဲ့မယ္"
တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္အၾကည့္ခ်င္း
ဆုံသြားၾကသည္...အခ်ိန္ေတြၾကာလာရင္
ငါတို႔ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွာလဲကြာ..
"ည ငါတို႔တကယ္တြဲလိုက္ရတာ၂လေလာက္ပဲရွိမွာေနာ္"
"ဒါေပမဲ့ ငါတို႔ခ်စ္ခဲ့ၾကတာၾကာၿပီေလ"
"အင္း ငါတို႔မွာအမွတ္တရေတြေတာ့အမ်ား ႀကီးရွိတယ္..မင္းနဲ႕မတြဲခင္ကေရာ တြဲၿပီးေတာ့ေရာ"
"ဟုတ္တယ္..အမွတ္တရေတြကိုသိမ္းထား
ၿပီး မင္းကိုလည္းသိမ္းထားမယ္..အျပင္မွာ
ဘာေတြျဖစ္ျဖစ္"
"ဟီး...ငါအိပ္ေတာ့မယ္ မင္းငါ့ကိုသီခ်င္းဆိုျပ"
"ဟမ္...ေကာင္းၿပီေလ မင္းဘာနားေထာင္
ခ်င္လဲ"
"မင္းႀကိဳက္တာဆို"
"အင္း အိုေခ ၁..၂..၃
တန္ဖိုးထားရမယ့္အခ်စ္တစ္ခုကိုငါေတြ႕ခ်ိန္ ဘယ္နည္းနဲ႕ျဖစ္ျဖစ္မင္းအနားကငါမေဝးခ်င္ တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေန႕ေတြ တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အေတြးေတြ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ဆိုတာမွာအနီးစပ္ဆုံးbabe ဟိုးတုန္းကနမ္းရွိုက္ခဲ့တဲ့ မင္းႏႈတ္ခမ္းပါးေလးလြမ္းေန မိုးတို႔လင္းတိုင္း ဖုန္းဆက္ႏွိုးမယ့္ မင္းရဲ႕ဖုန္းေလးလြမ္းေန
ငါေပးခဲ့အနမ္းေတြ နင့္ပါးေလးတစ္ဝိုက္အႏွံ႕ေလ ဘယ္လိုျဖတ္သန္းမလဲ တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အပတ္စဥ္ေတြ႕တဲ့monday အခ်ိန္မ်ားလည္းေျပာင္းသြားခဲ့ေပါ့ ေဆာင္း ေႏြ မိုး
ေန႕တိုင္းပဲမင္းရဲ႕စကားေလးမ်ားလည္းေအာက္ေမ့လို႔ ေရာက္ဖို႔သိပ္မလိုႏွစ္ပတ္လည္ valentineကို ျပန္လာနိုင္မလား ငါေလေစာင့္ေနလို႔...နင္ေမ့လို႔ရမလား
ငါေတာ့ေမ့လို႔မရပါ အတူျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတဲ့ႏွစ္ပတ္လည္ေန႕မ်ား ဟိုးအေဝးႀကီးမွာ နင္သတိရတဲ့အခါ ဆင္တူလက္စြပ္ေလးကိုနမ္းလို႔ေျဖသိမ့္ပါ
အိပ္သြားၿပီလား မြန္း"
ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေကာင္ေလးကို ည ေငးၾကည့္ေနခဲ့သည္..
"မင္းကတကယ္ကိုအေတြးေတြမ်ားတာပဲ
ငါတို႔ေဝးသြားဖို႔ဆိုတာထက္ ငါတို႔အတူရွိေန
လို႔မရဘူးလား? ငါထင္တယ္ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုကံတရားကအဲ့ေလာက္ေတာ့ မရက္စက္ေလာက္ပါဘူး မင္းေတြးေနတာေတြထက္ ငါတို႔အတူရွိေနနိုင္မွာပါ..တကယ္ေတာ့ အဲ့လိုေဝးရမယ္ဆို ငါလည္းခံနိုင္ရည္မရွိဘူး မြန္း"
_____________________________
#W
စာရွည္တယ္ေနာ္😁readersေတြထဲမွာစာေမးပြဲရွိေနတဲ့သူေတြပါတယ္မလား..စာႀကိဳးစားၾကေနာ္..စာေမးပြဲလည္းေျဖနိုင္ပါေစကြာ..Wတို႔စာေမးပြဲၿပီးမွျပန္ဆုံၾကမယ္ ဘယ္လိုလဲ..စာေမးပြဲၿပီးသြားရင္ေတာ့ updateေတြကမွန္႐ုံတင္မဟုတ္ ၂ရက္ျခားတစ္ခါေတာင္ျဖစ္နိုင္တယ္ေနာ့😆..စာေမးပြဲေျဖမယ့္သူမ်ားအတြက္ 5tin!!!