Düzenlendi
Hatalarım var affola .
1.final (angst) ;
"Sonunda aramıza dönmene sevindim dostum " jin in söylediği ile bakışlarımı henüz gün aydınlanmadığı için beyaz gözüken denizden çekmeyerek başım ile onayladım.
Gerçekten de aralarına dönmüşmüydüm? Tartışılır, sadece artık dışarı çıkmaya başlamış 2 kelam ediyor olmuştum. Fakat yinede tam olarak aralarına dönmemiştim.
Ve yaşadığım süreç boyunca dönemeyecektim.
"Hâlâ daha konuşmuyor olsada sorun değil, en azından dışarı çıkar oldun " diyen hyungum ile bakışlarımı denizden çekerek gözlerine sabitledim.
"Öyle "dedim dalgın, dalgın gözlerine bakarken.
Daha sonra ise içimden başka bir laf etmek gelmemiş, tekrar denize bakmıştım.
Konuşmak istemiyor, evden dışarı çıkamıyordum. Yaşamak bana bir işkence gibi geliyordu, nefes alıyordum lakin ölüydüm işte.
Ve biliyordum ki nefes almak tam olarak yaşamak değildi .
Neden hala daha yaşayarak bu ızdırabı çekiyordum bilmiyorum. Bildiğim tek şey ne yaşamak istiyordum ne ölmek. Büyük bir ikilem içerisnde yaşam ve ölüm arasındaki o ince çizgi içersinde hayata kalmaya çalışıyordum işte.
"Hâlâ daha kendini mi suçluyorsun ?" Ani gelen sorusu karşısında kısa bir süreliğine afallasamda neyden bahs ettiğini kavramak pek zor olmamıştı.
"Kendimi suçlamıyorum, öyle olduğumu biliyorum " demiştim yorgun çıkan sesim ile ben kendimi suçlamıyordum ki ben zaten suçluydum.
"Hayır değilsin tae. Bunu o istedi biliyorsun değil mi ? Sana bunun için yalvaran oydu bu seni suçlu kılmaz "
Çok az belki haklıydı fakat yinede bu düşünlerimi değiştirmeye yetmiyordu işte.
Sustum.
Söyleyecek çok ve bir o kadar da az şeyim vardı. suskunluğumu umursamadan başka bir soru daha yönelti. Amacının beni konuşturmak olduğunu bildiğim için hayıflanamıyordum işte.
"Kaç yıl oldu söyleyesene"
"Bilmiyorum, bilirsin kötü anılar aklımda pek kalmaz ancak 6 yıl, 6 yıl olması gerekiyor. " elimi saçlarıma atıp bilinçsizce dolaştırırken ekledim "yanlış hatırlamıyorsam tabi "
" 6 yıl geçmiş taehyung unut demiyorum lakin kendine daha fazla acı çektirme. Sen bunu hep yapıyordun. çok zor biliyorum, biliyorum ama senden sadece, sadece ayakta kalman için çabalamanı istiyorum " haklıydı belki ama yapamazdım işte her başımı yastığa koyuşumda öncelerde olduğu gibi her şey aklımdan silinirken rahatca uyuyamıyordum . Sürekli aklıma gelerek geceleride gündüzleri de bana zindan ediyordu .
"Belki haklısın hyung fakat beni hiç bir zaman tam olarak anlatamayacaksın Hiç bir zaman sevdiğin adamın canına kıymanın ne kadar yakan bir ateş olduğunu bilemeyeceksin " sesim son cümlemde kırılırlmıştı. O haklıydı belki fakat bende haklıydım.
"Bunu o istedi taehyung bunu son kez söylüyorum. Jungkook ölümü kendi istedi zaten basından sana bunun için gelmişti unutma " sesi serti beni kendime getirmeye çalışıyor yüzüme gerçekleri vurarak yaşadığım bu uzun süreli transtan çıkmama yardımcı olmaya çalışıyordu.
"Hayır belki o ölümü istemişti ama ben onu ikna edebilirdim hyung bunu yapabilirdim . O beni seviyordu dinlerdi beni. Öldürmek çare değildi" ağlar gibi konuştuğum sıra jin hyung yüreğime bir ok gibi saplanan gerçeği acımdan yüzüme bir kez daha çarpmıştı.
Ve ne acıydı ki haklıydıda.
"Fakat taetae ,Jungkook bir kurlutuş değil kaçış istedi."
Susdum.
Konuşamazdım da zaten . Yine o haklıydı . 6 yıl boyunca yanımda durarak bana destek olmuş biraz,biraz olsun toparlamıştı beni . Şu an hayataysam sebebi kuşkusuz jin hyungtu.
Bu zorlu süreç boyunca her zaman bir abi gibi yanımda durmuş bana sahip çıkmıştı. O gün bile yanımda yıne o olmuş beni kendime getirtmişti.
.
"Bende ,Bende seni seviyorum jeon"
Cümlemi söylediğim an yüzünde ,buruk bir tebessüm oluşurken çektiğim tetiği. Çünkü gülümsüyordu ve bu ona mutlu bir ölüm sunardı.
Yüzüme sıçrayan kan damlaları ile jungkook'un bedeni yüzünde asılı kalmış gülümsemesi ile gerisin geri düşerken, bedenim zangır zangır titremeye başlamış tabanca ellerim arasından gürültü çıkararak yere düşmüştü.
Göz yaşlarım usul usul akmaya başladığı vakit bacaklarım bedenimideki günahın ağırlığını taşıyamayarak dizilerim üstüne çökmeme neden olmuştu.
İlkez öldürmüyordum fakat ilkez ölüm böylesine koyuyordu.
Burunumu çekerek çekine çekine cansiz bir şekilde yatan bedene baktım. Inanirmisiniz Jungkook o kadar güzeldi ki ölüm bile teninde güzel duruyordu .
Fakat yinede ölüm ona yakışmamıştı .
Kalbim yerinden sokulüşcesine acırken nefeslerim hızlanıyor, göz yaşlarım büyük bir hız ile yanağımı yıkamaya devam ederken aklımdan tek bir cümle geçiyordu 'onu ben öldürdüm '
Ne kadar süre orada öylece dizlerim üzerinde durup jungkook 'un ölüm sebebi ile an ve an beyazlayan tenine baktım bilmiyorum.
Lâkin jin hyung cesedi ortadan kaldırmak için geldiği sıra göz yaşlarım kurumuş, bakışlarım donuklaşmıştı
Bedenim bir nevi transtaydı.
Jin önce bedeni ortadan kaldırmaları için adamlara emir vermiş daha sonra ise usulca yanıma çöküp bir elini omzuma koymuştu .
"Taehyung "dedi sorarcasına .
Duydum ama sustum . Konuşacak kelimem yok gibiydi sanki
Konuşma yetimde duygularım gibi beni terk edip gitmişti.
"Taehyung "demişti tekrar bu sefer bir noktaya sabitlediğim bakışlarımı yüzüne çıkarmış ,ve deli gibi gülmeye başlamıştım . Kahkahalarım içimdeki küçük çocuğun hıçkırıkları gibi yankılanırken , dilimden defalarca aynı cümle dökülüyordu .
"Onu öldürüdüm, onu öldürdüm,onu öldürdüm "hem gülüyor hemde bağırarak söyleniyordum.
"Onu öldür-" yanağımda hissetiğim acı ile önce durmuş daha sonra ise kahkahalarım göz yaşlarına dönüşmüştü.
Kendime gelmem için yediğim bu tokat ile göz yaşlarım dışa akmayı kesip içime dökülmüştü.
"Hayır "demişti "sen onu öldürmedin. Bunu o istedi taehyung " diye bitirmiş daha sonra ise bir enkazdan farksız olan gücsüz bedenimi kolları arasına çekip saç bitimlerime dudaklarını bastırarak kulağıma sakinleştirici şeyler fısıldamıştı.
"Şht ,ağlama tamam mı? Atlatacağız taehyung. Geçecek "
.
Geçmemişti.
Hâlâ daha dün gibi aklımda dolanan anılar bir türlü geçmemişti.
Jungkook benim için son olmuştu her anlamda.
Başka birini öldürmemiştim ondan sonra , fakat hep saklanmıştım artık herkeslerin zekasını övdüğü katil değildim. Kişiliğim pasiflesmiş aktif hayatım noktalanmıştı.
"Bir mezarı var mı?" Diye sordum
Bakışlarım uzaklara dalarken .
Bir mezarı varmıydı yokmuydu bilmiyorum. Jin hyung bunu benden bir sır gibi saklamıştı eğer bilirsem bulur sürekli ona giderim diyerekten .
"Önemi var mı ?" Demişti sorumu soru ile cevaplarken.
Güneş yavaş yavaş doğarak denizi mavi rengi ile kavuştururken fısıldadım
"Yok tabi, nede olsa jungkook'un mezarı benim kalbim..."
Evet ilk olarak kötü finali yazdım .
Sizce nasıl olmuş ben beğendim ama tabiki karar sizin .
Lütfen bol yorum yapın bende gidip iyi final yazayım.
Diğer finalde bu ficte son kez görüşmek üzere.
Sizi seviyorum 🌹
Vote+yorum lütfen