Έβλεπα τον Jungkook να παίζει με την κολλητή του στην θάλασσα και έσκαγα στα γέλια.
Είναι τόσο αστείοι.
Κάνανε αγώνες κολύμβησης και ο Jungkook εχανε συνέχεια.
"Oppaaaaa έλα και εσυυυυ"
"Έρχομαι αγάπη μου"
Έτρεξα και βούτηξα μέσα στο νερό.
Το καλύτερο συναίσθημα που νιώθω είναι όταν με ακουμπάει το νερό.
Κολυμπουσα όλο και πιο βαθιά.
Θέλω να πάω αρκετά μέσα ώστε να αφεισω την ουρά μου να βγει.
Μου έχει λείψει.
Τα πόδια μου σιγά σιγά είχαν εξαφανιστεί και ο Jungkook με φώναζε το ίδιο και η κολλητή του.
Πήγα προς το μέρος του και βγήκα έξω από το νερό.
"Εισαι και εσύ σειρήνα. Εξαφάνισε την ουρά σου σε παρακαλώ. Θα μπλέξεις. Αν σε πιάσουν θα σε σκοτώσουν"
"Όπα όπα τι εννοείς είσαι και εσύ σειρήνα? Γιατί ποιος άλλος είναι από εμάς τους τρεις?"
"Εγώ"
"Πλάκα μου κάνεις?"
"Οχι. Δεν σου κάνω πλάκα. Μια μέρα μετά από ένα ναυάγιο με είδαν. Παραλίγο να με σκοτώσουν"
"Εισαι η Aria?"
"Αποκλείεται"
"Γιατί αποκλείεται? "
"Κοίτα. Ναι η αλήθεια είναι πως είσαι πανέμορφη. Αλλά δεν έχω δει την ουρά σου γιατί να σε πιστέψω?"
Με άρπαξε από το χέρι και άρχισε να κολυμπάει γρήγορα μέσα στην θάλασσα.
Πηγαινε όλο και πιο βαθιά μέχρι που όλα ήταν κατασκοτινα.
Δεν σταματισε ακόμη.
Τώρα ξεκίνησε να τρέχει προς τα πάνω.
Οταν της χτύπησαν η ακτίνες του ήλιου εμφανίστηκε η ουρά της.
Όπως ακριβώς στην περιγραφή.
Κίτρινο-πορτοκαλι-πρασινο-γαλλασοπρασινο και με μια μικρή δωση μωβ στο μέρος που κάλυπτε το μπούστο της.
"Ουαου"
"JIMIN SSI"
"Ξεχάσαμε τον Jungkook μόνο του"
Είπα τρομακρατιμενος.
Αρχισαμε να κολυμπάμε γρήγορα.
Εκείνη με περνούσε τουλάχιστον 10 μέτρα και δεν φενονταν καν να πιέζει τον εαυτό της για να τρέξει.
Δεν πίστευα πως υπάρχει τέτοια γοργόνα.
Και το κυριότερο δεν πίστευα πως θα την γνωρίσω και πότε.
Φτάσαμε στον Jungkook και βγήκαμε από το νερό.
Τον αγκάλιασα αμέσως.
Είδα γύρω στους 7 άντρες να μας κοιτάνε περίεργα.
Ωχ...
"Jimin πρέπει να αντιδράσεις ψύχραιμα αλλά αυτή είναι που με κυνηγάνε"
Επιασα τον Jungkook από το το χέρι και άρχισα να κολυμπώ όσο πιο βαθιά μπορώ με την Aria δίπλα μου.
"Ποιο γρήγορα Jimin. Και κράτα τον καλά"
Έσφιξα το χέρι του Jungkook καλύτερα και ξεκίνησα να κολυμπώ πιο γρήγορα.
Φτάσαμε σε ένα βαθύ σημείο του ωκεανού και σταματήσαμε γιατί είχαμε κούραστη.
[...]
Είχαν περάσει περίπου 2 ώρες και είχε νυχτώσει.
Η θάλασσα είχε παγώσει λίγο και ένιωθα τον Jungkook να τρέμει μέσα στην αγκαλιά μου.
"Μωρό μου?"
Με κοίταξε και έπαθα ένα μικρό σοκ.
Τα χίλια του είχαν γίνει μωβ και ήταν πάρα πολύ άσπρος.
"Aria πρέπει να φύγουμε γρήγορα. Έχει παγώσει από το κρύο"
"Δίκιο έχεις. Αντε πάμε"
Ξεκινήσαμε ξανά να κολυμπάμε και βγήκαμε έξω από το νερό.
Κοιτάξαμε γύρω μας και οι άντρες δεν ήταν πλέον εδώ.
"Θα βγω πρώτη να τσεκάρω την κατάσταση. Μείνε ήρεμος για να επικοινωνήσω μαζί σου"
"Εντάξει θα περιμένω"
Κολύμπησε προς τα έξω και όταν βγήκε από την θάλασσα ή ουρά της είχε εξαφανιστεί πλέον.
Την είδα που κοίταξε προς μια κατεύθυνση και κρύφτηκε αμέσως πίσω από τα βράχια.
Άκουσα την φωνή της στοξ μυαλό μου και προσπάθησα να ηρεμισω περισσότερο για να καταλάβω τι μου λέει.
'είναι εδώ...ειναι ακόμα εδώ. Μην κουνηθείς από εκεί που είσαι δεν φενεσαι. Να ξέρεις ακούω τι λένε και αν πουν πως είδαν κάτι θα σου πω να φύγεις αμέσως'
'Εντάξει'
'JIMIN ΠΊΣΩ ΣΟΥ'
Γύρισα και είδα ένα άντρα με στολή καταδισεις.
Πήγε να με χτυπήσει αλλά τον απέφυγα.
"Jungkook πρέπει να σε αφησω για λίγο. Κρατήσου από αυτόν τον βράχο και μην με κοιτάξεις"
Εγνεψε καταφατικά και ανέβηκε να κάτσει στον βράχο.
Ο άντρας μου επιτέθηκε, εγώ εμφάνισα <το άλλο> μου πρόσωπο και άρχισα να τον δαγκώνω στον λαιμό.
Μετά από λίγο δεν κουνιόταν άρα είναι νεκρός.
Τον αφεισα και αυτός βυθίστηκε στον Ωκεανό.
Το πρόσωπο μου χαλάρωσε και ήμουν ξανά κανονικός.
Ξέπλυνα το στόμα μου για να φύγουν τα αίματα. .
Άρχισα να κολυμπώ προς τα έξω και ο Jungkook πηδηξε στο νερό ακολουθώντας με.
Οταν βγήκαμε από το νερό τρέξαμε μακριά από εκείνη την θάλασσα μαζί με την Aria.
Βρήκαμε ένα παρκακι λίγο πιο μακρια και κάτσαμε ανάμεσα στα δέντρα.
Αφου ηρεμίσα λίγο κοίταξα τον Jungkook ο οποίος είχε γούρλωσει τα μάτια του και έκλαιγε εκατσα δίπλα και όταν πήγα να τον αγκαλιάσω με έσπρωξε μακριά του.
"Φ-φύγε. Δεν είσαι ο Jimin. Ο Jimin μου είναι γλυκός και όμορφος. Και δεν σκοτώνει"
"Γιατί κοίταξες σου είπα να μην κοιτάς"
"Θέλω να πάω σπίτι"
Σηκώθηκε έτοιμος να τρέξει και τον κράτησα από το χέρι.
"Γιατί κανείς έτσι. Αν δεν είχα κάνει ότι έκανα θα ήμασταν και οι τρεις νεκροί τώρα. Καλύτερα ένας πάρα τρεις"
"Δεν ξέρω γιατί σ αγάπησα. Είσαι ένα τέρας. Ήταν λάθος μου που σ αγάπησα. Το μετάνιωσα τόσο πολύ"
Ένιωσα ένα τεράστιο πόνο στο στήθος μου και άρχισα να ανακατεύομαι.
Η Aria σηκώθηκε πάνω και μπήκε μπροστά μου.
"Είσαι ηλιθιος? Τον αγαπάς Jungkook. Γιατί του τα λες αυτά. Ξέρεις πως πονάνε. Δεν είναι τέρας. Είναι η φύση του αυτή. Αν δεν μπορείς να το χωνέψεις σήκω και φύγε. Και εμένα ξεγραψεμε. Από την στιγμή που λες αυτόν τέρας τότε λες και εμένα γιατί είμαστε ακριβώς το ίδιο"
"Συγνώμη. Αλήθεια συγνώμη. Δεν ήθελα να τα πω όλα αυτά. Απλά έπαθα σοκ και δεν το περίμενα"
" Ζητά του συγνώμη τότε τι περιμένεις"
Έφυγε από την μέση και τον κοιτούσα με μίσος και αγάπη ταυτόχρονα.
"Συγνωμη"
"Νομίζεις πως με μια συγνώμη όλα θα λυθούν. Πως όλα αυτά που μου είπες θα βγουν από το μυαλό μου?... Πολύ καλά Jungkook αφού μετανιώσεις που με αγάπησες αντίο. Και μην τολμήσεις να με ξανά ενοχλήσεις. Τα τερατα θέλουν ησυχία για να σκοτωνουν ήσυχα... Και επίσης ότι έκανα το έκανα για εσένα περισσότερο. Σκότωσα για εσένα. Επειδή σ αγαπώ. Αλλά από ότι κατάλαβα με τα λόγια που μου είπες. Προφανώς και δεν άξιζες ούτε την μισή από την αγάπη που σου έδωσα"
"Jimin μου συγνώμη. Αλήθεια δεν τα εννοούσα. Σ αγαπώ περισσότερο από τον κάθενα δεν ξέρω τι με έπιασε και σου τα είπα όλα αυτά. Αλήθεια σ αγαπώ. Και δεν θα μετανιώσω ποτέ που σε αγάπησα. Δεν είσαι τέρας για εμένα. Αλήθεια δεν το εννοούσα"
Άρχισε να κλαίει και εγώ γύρισα να φύγω αλλά ένα χέρι με σταμάτησε.
Νομίζοντας πως είναι ο Jungkook τραβήχτηκαν απότομα και γύρισα κοιτάζοντας τον.
"ΜΗΝ ΜΕ ΑΚΟΥΜΠΑΣ"
"Ηρεμισε εγώ είμαι"
Η Aria, με βάλε στην αγκαλιά της και ξέσπασμα σε κλάματα.
Έκλαιγα τόσο πολύ που νόμιζα πως θα πάθω τίποτα στο τέλος.
Κάποιος άλλος, λογικά ο Jungkook με τράβηξε στην αγκαλιά του.
"Συγνώμη, συγνώμη, συγνώμη, συγνώμη...Ειμαι μαλάκας, ηλιθιος ανεγκέφαλος...αλλα το πιο σημαντικό είναι πως είμαι ερωτευμένος μαζί σου, και σ αγαπώ πιο πολύ και από την ζωή μου. Και αυτό δεν θα αλλάξει ποτε. Σε παρακαλώ συγχώρεσε με. Σε ικετεύω. Μην με αφήσεις και εσύ. Έχω χάσει πολλά άτομα τα οποία αγαπούσα. Αλλά δεν θέλω να χάσω και εσένα. Είσαι ο ποιο σημαντικός άνθρωπος σε όλο τον πλανήτη για εμένα. Και αυτό δεν θα αλλάξει όσους ανθρώπους και αν σκοτώσεις"
"Μαλακά. Σε μισώ"
"Ηρεμισε μωρό μου και γω σ αγαπώ πολύ"
Γέλασε και εγώ ακολούθησα
"Θα με συγχωρέσεις αγγελε μου? "
"Δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς. Δεν μπορώ να σου κρατάω μούτρα"
Τραβήχτηκε από την αγκαλιά μας και με φίλησε απαλά στα χειλει.
Είναι ακόμα παγωμένος.
"Πάμε σπίτι. Είσαι ακόμα παγωμένος. Θα κρυώσεις"