William
THERE’S REALLY SOMETHING special about Bella that I couldn’t explain.
She’s very different from the previous girls na nakaka-one night stand ko.
I don’t know what I’m feeling right now.
I don’t believe in the sign of love. Pero ‘yong nararamdaman ko for Bella ay parang kakaiba.
Mabilis na akong nag-ayos ng sarili at agad sumakay sa kotse. Dahil hindi na ako mapakali na makita si Bella ngayon, agad kong pinaharurot ang sasakyan papuntang Dela Vega Corporation.
*****
Bella
I COULDN’T BELIEVE it na may trabaho na talaga ako ngayon.
Naikuwento ko na rin ito kay Rikaela kagabi dahil kilala niya ang pinasukan ko at ang magiging boss ko.
Kung alam mo lang, Rikaela. Siya ang ama ng batang dinadala ko.
Agad na akong nag-ayos ng sarili. Since wala pa namang binibigay sa akin na uniform si William, ako na muna ang maghahanap ng puwede kong suotin.
I wore a simple long sleeve na kulay black na fit na fit sa body ko. Sa pambaba naman, nagsuot ako ng kulay white na skirt.
Naglagay din ako ng light makeup para naman magmuka akong presentable sa harapan nila.
Ayoko naman na haharap ako sa napakaraming empleyado na dugyot.
Pagkatapos kong mag-ayos ay nag-text ako kay Rikaela na huwag na munang pumunta rito sa bahay dahil baka gabihin ako.
Naghanda na ako para umalis. Lumabas na ako ng apartment at nag-abang ng taxi.
Mga ilang minuto lang ay agad din naman akong nakasakay.
Habang binabagtas ko ang daan papunta Dela Vega Corporation ay hindi ko maiwasan na hindi kabahan.
Pagkarating ko sa Dela Vega
Corporation ay hindi ko pa rin maiwasan na hindi mamangha sa ganda at sa laki nito.
Hindi mo maipagkakaila na sobrang yaman ng may-ari ng kompanyang ito. Hinimas ko ang tiyan ko dahil medyo nagugutom na rin ako.
I forget to eat breakfast kanina dahil na rin sa pagmamadali.
Bago ako pumasok sa loob ng corporation ay dumaan muna ako sa isa sa mga favorite bakery ko.
Bumili lang ako ng Spanish bread na sobrang favorite ko.
Nang makabili na ako ay agad na akong bumalik sa corporation.
“Good morning, Ma’am!” bati sa akin ng security guard.
“Good morning din po!” nakangiti kong balik.
Chineck ng security guard ang bag ko bago ako pumasok sa loob
I gave a huge smile bago ko siya talikuran. Sa bawat nadadaanan ko ay may bumabati sa aking empleyado kaya binabati ko rin sila.
Nang makarating ako sa elevator ay agad akong pumasok at pinindot ang 15th floor kung saan ang office ni Willim Dela Vega.
Nakangiti akong lumabas sa elevator. May mga bumabati pa rin sa akin kaya binabati ko rin sila at binibigyan ng malalawak na ngiti.
Nang makarating ako sa mismong pintuan ng office ni William ay laking gulat ko nang biglang bumukas ito at bumungad sa akin ang isang napakagandang babae.
Medyo matangkad siya sa akin or dahil lang siguro sa heels niya. Medyo blonde ang buhok na bumagay sa kutis porselana n’yang balat.
Kung tutuusin, para s’yang isang modelo sa ibang bansa or should I say na model talaga siya.
“And who are you, b*tch?” tanong niya sa akin. Medyo na-offend ako sa pagtawag niya sa akin ng b*tch.
“And who are you, too?” balik tanong ko.
Ano’ng akala ng babaeng ito? Magpapatalo ako sa kanya?
“Please, Savanah, wait for me!”
Nagulat ako dahil sa biglang pagsingit ni William sa eksena.
Teka magkakilala sila ng babaeng ito? Kita kong natulala si William nang makita kaming dalawa.
What's happening here? May kailangan ba akong malaman?
“Hindi mo ako kilala? I’m the secretary of William Dela Vega, my soon to be husband. At ikaw, sino ka naman?”
Tumingin ako kay William pero nag-iwas siya ng tingin.
“Wala akong kaalam-alam na dalawa ang secretary mo,” sambit ko.
“What are you talking about? I’m his secretary, okay? At kung sino ka mang hampaslupa ka, puwede bang umalis ka na?!” she said in sarcastic tone.
“And who the hell do you think are you, para tawagin akong hampaslupa? Wala kang karapatan na tawagin akong hampaslupa, dahil kung tutuusin, mas mukha ka pang lupa sa akin,” I said.
Laking gulat ko nang bigla n’ya akong sampalin nang dalawang beses.
Muntikan na akong ma-out of balance dahil sa lakas ng sampal n’ya. Buti na lang nahawakan ako kaagad ni William.
“William, sino ba iyang intrimitidang babaeng ’yan?”
“Shut up, Savanah. Tapos na ang trabaho mo rito, okay? Just leave us alone.
Tinanggal na kita bilang sekretarya ko kaya wala ka ng karapatan pang tumapak sa building na ito!”
Nagulat ako dahil sa biglang pagsigaw ni William.
“Whatever, William. Babalikan kita. Tandaan mo ’yan!” Savanah said.
At tiningnan niya ako nang masama.
Well, hindi naman ako nagpatalo at inirapan ko s’ya.
“Sorry for what happened,” William said at diretso nang pumasok sa loob.
Agad naman akong sumunod sa kanya.
“Close the door at umupo ka na roon sa bakanteng iyon,” he said.
Agad ko naman sinunod ang utos niya. Pagkaupo ko sa aking puwesto ay tumambad sa akin ang sobrang daming papel.
“Sorry for that mess. Isa sa mga dahilan kung bakit ko pinalitan si Savanah dahil hindi s’ya sumusunod sa mga utos ko.
She’s too noisy and crazy,” William said, habang nakatutok ang mata niya sa laptop niya.
Hindi na muli siya nagsalita pagkatapos noon.
Mga ilang minuto ko pang tinitigan lang ang mga papel na nasa harapan ko, nang biglang may lalaking pumasok.
Nag-angat ako ng tingin upang tingnan kung sino ang pumasok.
Walang iba kundi ang kaibigan ni William na kung makatingin sa akin kahapon ay parang kakainin na ako ng buhay.
“Ano’ng problema mo, Trace?”
So, Trace pala name ang n’ya.
“Wala, binibisita lang kita. Baka kasi may ginagawa kang hindi kaaya-aya,” sabay lingon sa akin ni Trace ma may halong pang-aasar.
Ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko kaya agad kong ibinalik ang sarili sa pag-aayos ng papeles.
“Kung pumunta ka lang dito para mang-bad trip, Bro, puwedeng bumalik ka na lang doon sa puwesto mo at simulan mo na ang dapat tapusin!” William shouted to Trace.
“Chill, Bro. Nandito ako para sabihin sa’yo na may appointment ka kay Mr. Chill in 12 minutes,” sabi ni Trace.
Napatingin naman ako kay William na kasalukuyan ding nakatingin sa akin.
Hindi ko alam pero parang ayoko
s’yang umalis ngayon, pero wala naman akong karapatan na pigilan siya.
“Kailangan pa ba ng permission ni Ms. Rodriguez?” Trace asked.
“No, let’s go.” Tumayo na si William at kinuha ang laptop niya. Agad akong tumayo at lumapit sa kanya nang makita kong hindi maayos ang neck tie niya.
Inayos ko iyon habang nag-iwas sa kanya ng tingin. Pero ramdam kong nakatitig siya sa akin.
At dahil doon, para akong maiihi dito sa kaba.
“How sweet! Alam n’yo, bagay kayong dalawa.” Trace said, pero tiningnan ko lang siya nang masama.
“Sige na. Umalis na kayo!” I said.
Laking gulat ko nang dumampi ang labi ni William sa pisngi ko.
“Oh, sabi na, eh. Bagay kayo,” Trace said na may halong pang-aasar.
Samantalang ako ay nasa kalagitnaan pa rin ng pagkagulat dahil sa ginawa ni William.
“Bye, Honey. See you later!” bulong niya sa akin na lalong nagpatayo ng balahibo ko sa batok.
Iniwan na nila akong nakatulala roon at hindi makapaniwala sa mga nangyari.
Ano’ng tawag n’ya sa akin? Honey?
*****
William
HINDI AKO MAPAKALI dito sa loob ng meeting room. Parang sobrang tagal ng one hour para sa akin ngayon.
“Hoy, Bro, bakit mukhang hindi ka mapakali riyan?”
Nagulat ako dahil sa pagkalabit sa akin ni Trace. “I don’t know, Bro. Sobrang boring ng meeting na ito.
Puwedeng ikaw na lang ang dumito at babalik na lang ako sa office ko,” I said.
“You know, Bro, alam ko naman na gusto mo lang makaisa kay Ms. Rodriguez kaya kating-kati ka riyan na umalis,” Trace said with a smirk.
Tiningnan ko lang siya nang masama at walang ano-anong tumayo.
“I excuse myself. Sorry for interrupting the whole meeting. Sorry, kailangan ko nang umalis. Ito na lang pong kaibigan kong si Trace ang bahalang makinig. Salamat.”
Tuluyan na akong lumabas. Narinig ko pang may sinabi si Trace, pero hindi ko na lang pinansin.
Nagmadali akong sumakay sa kotse ko at bumalik sa Dela Vega Corporation.
*****
Bella
TININGNAN KO ANG orasan at lunch time na. Bakit parang ang tagal ni William? Teka, bakit ko ba siya hinihintay?
Tumayo na ako at inayos ang sarili nang biglang kumalabog ang pintuan at bumungad sa akin ang isang guwapong nilalang.
Halos madala ako sa pawis na tumutulo mula sa kanyang leeg. Dumapo ang tingin ko sa mapupula n’yang mga labi.
Halos mapakagat ako sa sarili kong labi dahil doon. Hinawi niya nang dahan-dahan ang kanyang buhok na nakaharang sa kanyang mukha.
Mga ilang minuto pa naming pinagmasdan ang isat-isa hanggang sa ako na ang unang nag-iwas ng tingin.
“Ahm, Sir, lunch na po. Hindi po ba kayo magla-lunch?” tanong ko sa kanya.
“Oh, hindi ko namalayan ang oras. So lunch na pala?” he asked.
Hindi ko alam pero ibang-iba talaga ang dating niya sa akin kapag nagsasalita siya.
“Ah, yes po, Sir. Sige po, mauna na po ako.” When I was about to leave, bigla niya akong hinawakan sa kamay na nagpatigil sa akin.
“Yes, Sir?”
“Sabay na tayong mag-lunch!” he said with a smile.
Hindi ko alam pero bigla akong kinabahan. “Ahm, okay po, Sir.”
“Don’t call me Sir kapag tayo lang. Just call me William,” sabi n’ya.
“Pero, Sir, you’re my boss, kaya kailangan Sir pa rin ang tawag ko sa ’yo,” I said.
Hawak-hawak pa rin niya ang kamay ko. Umayos siya ng pagkakaharap sa akin at hinatak ako.
Halos one inch na lang ang lapit ng mukha namin sa isat-isa.
Gusto ko mang tumakbo upang lumayo sa kanya pero hindi ko magawa.
Parang nanghina bigla ang tuhod ko dahil sa mga titig niya.
“Eh, paano kung asawa na kita? Tatawagin mo pa rin ba akong Sir?” he said with a husky voice.
Dahil sa ginagawa niya, mas lalong nanghihina ang tuhod ko.
Bumaba ang tingin niya sa labi ko at dahan-dahan siyang lumapit.
Ipinikit ko ang aking mga mata at hinintay na dumampi ang labi niya sa labi ko.
Wala pang isang segundo ay naramdaman ko na ito.
Dahan-dahan itong gumalaw at ganoon din ang ginawa ko.
Ramdam kong pilit n’yang ipinapasok ang dila niya sa loob ng bunganga ko.
Naramdaman ko rin ang paghagod n’ya sa likod ko na lalong nagpadagdag sa init na nararamdaman ko.
Ipinulupot ko ang dalawa kong kamay sa batok n’iya. Habang ginagawa namin ito ay hindi ko maiwasang maalala ang nangyari noon.
Tumigil kami sa paghahalikan at tinitigan ko siya sa mata.
“Don’t worry, Honey. Walang makaririnig sa atin dito. My office is soundproof. Moan if you want.
Huwag mong pipigilan iyan,” William said, na nakapagpangiti sa akin.
Agad ko s’yang itinulak sa swivel chair at siniil s’ya ng halik. Hindi ko alam kung ano na ang ginagawa ko pero gustong-gusto ko ang ginagawa namin.
Dahan-dahan akong kumandong sa kanya at ramdam ko sa aking ilalim ang pagbukol ng pagkalalaki niya.
Naghalikan ulit kami na parang kami lang ang tao sa mundong ito.
“Oh, sh*t!” narinig kong sambit ni William.
Bumaba ako sa pagkakakandong sa kanya at bumaba malapit sa zipper niya.
Hinimas-himas ko muna ang nakabukol sa kanya na lalong nagpaungol sa kanya.
Enjoy, Honey. Enjoy!
Tinanggal ko na ang pagkaka-zipper ng pantalon niya.
And for the second time ay nakita ko na naman ang pagkalalaki niya. Agad ko itong sinungaban at wala nang pinalagpas pang minuto.
“Oh, Bella. Sh*t! Ituloy mo lang, please,” William said. Mga ilang minuto ko rin s’yang pinagsilbihan bago ako tumigil.
Naghalikan ulit kami pagkatapos noon.
Halos tumalon ang puso ko sa pagkagulat ng biglang tumunog ng malakas ang cell phone ni William.
“Stupid, sino naman kaya ang buwisit na ito?” narinig kong inis na sambit ni William.
Inayos ko ang gulo-gulo kong buhok at medyo nagusot kong damit.
“Okay, okay. Pupunta na ako riyan,” William said at binaba na ang tawag.
Nakita kong inayos na rin niya ang kanyang sarili.
“I’m sorry, Honey, pero kailangan ko munang umalis. We’ll continue what we are doing later,” sabay kindat.
For sure sobrang pula ng mukha ko ngayon. Tumingin ako sa kanya at nakita kong hindi ayos ang necktie niya kaya inayos ko ito at ’yong buhok n’yang medyo nagulo.
“See you later, Sir.” I said, sabay talikod.
Narinig ko ang paghakbang niya at pagbukas ng pintuan.
“Honey, hindi ka na ba magla-lunch?” tanong niya kaya humarap ako.
Hindi ako sanay na ‘Honey’ ang tawag niya sa akin pero mukhang wala na akong magagawa pa roon.No, hintayin na lang kita rito, Sir— I mean, William.”
Kumindat siya sa akin bago lisanin ang kuwartong ito. Halos mapasandal ako sa pader ng kuwarto dahil sa nangyari.
Ang bobo mo talaga, Bella. Bakit ka bumigay? Sa pangalawang pagkakataoon ay bumigay ako.
Napasabunot na lang ako sa sariling buhok at dahan-dahan na hinawakan ang mga labi ko.