<<Unicode>>
၂နှစ်
အချိန်တွေဒီလောက်တောင်ကြာမြင့်ခဲ့ပီ
ဒီနေ့ကကျွန်တော့အသက်၁၈နှစ်ပြည့်မွေးနေ့
LAကိုရောက်ထဲက ကိုးရီးယားကိုလုံးဝအခြေမချဖြစ် ဂျီမင်နဲ့တော့အဆက်အသွယ်မပြတ်ပါဘူး
ဒီနောက်ပိုင်းတော့သိပ်မပြောဖြစ် ဘာလို့လဲ?
အကြောင်းအရင်းကတော့ဟိုလူကြီးကြောင့်ပဲ
ဂျီမင်နဲ့Vcပြောချိန်ဆိုသူကပါလာပီ အမြဲတမ်းအတူရှိနေကြတယ်လို့တောင်ထင်ရတယ်
လျှောက်လည်ကြတဲ့ပုံတွေကလဲပလူကိုပျံနေတာပဲ
ကျွန်တော်ရပ်တန့်နိုင်မယ်ထင်ခဲ့တာ အဝေးရောက်ရင်မေ့သွားမယ်ထင်ခဲ့တာ
မရပ်တန့်နိုင်ခဲ့ဘူး လွမ်းတယ် သတိရတယ်
ကျွန်တော့အပေါ်ဂရုမစိုက်ပေမယ့် ကျွန်တော့အပေါ်အာရုံစိုက်မှုမရှိပေမယ့် ကျွန်တော်လွမ်းတယ်
အချိန်တိုင်း ဒီနေ့လိုဆိုပိုသတိရတယ် ဘာကြောင့်လဲဆိုဒီနေ့မှာစတွေ့ခဲ့တာမဟုတ်ပါလား
"သားရေ! အောက်ဆင်းလာတော့"
"ဟုတ် မေမေ လာပီ!"
"မွေးနေ့ရှင်ကြီးကပဲများနေတာလား ကြာ လိုက်တာ"
"မဟုတ်ပါဘုး မေမေကလဲ"
"ရော့ ဒါသားအတွက်"
"black card? ဖေဖေကလဲ သားအတွက်မလိုပါဘုးဆို ဖေဖေပေးတဲ့မုန့်ဖိုးတွေကလောက်လို့ပိုလျှံနေပီ"
"ယူထားပါ"
"ဟုတ်ကျေးဇူးပါဖေဖေ"
"ဒါက အမေ့သားလေးအတွက်လက်ဆောင်ပါ"
"wow!! winter bear! လှလိုက်တာမေမေရာ"
"သားအတွက်စပရိုက်ရှိသေးတယ်"
"ဟင် ဘာများလဲ"
ရုတ်တရက်မီးတွေပိတ်သွားပီး အနောက်ကနေခါးကိုလာဖက်သောလက်တစ်စုံ
"မေမေ ဘာစပရိုက်လဲ"
1 2 3 !
"ကုကီ!!"
မီးပြန်ဖွင့်လာခြင်းနှင့်အတူ တွေ့လိုက်ရသည်ကဂျီမင်
တစ်ဆက်တည်း လူကြီးကိုပါတွေ့လိုက်ရသည်
"ဂျီမင် ဘယ်လိုဖြစ်ပီး?"
"အဆက်အသွယ်ဖြတ်ထားတော့မနေနိုင်တဲ့သူကလာရတာပေါ့"
"မဟုတ်ပါဘူးကွာ ငါစာတွေပိနေလို့ပါ"
"ဟိုလူကြီး အာ ထယ်ယောင်းဟျောင်းကကောဘယ်လိူပါလာတာလဲ"
"လိုက်ချင်လို့တဲ့လေဟျောင်းက နားပူလို့ခေါ်လာတာ"
"လာ သားတို့ထိုင်ကြ စားကြမယ်"
တီးတောင်~~~
"လာပီထင်တယ်"
"ဘယ်သူလဲ"
"အွန်ဝူးလေ မေမေ"
"ရော့ ငါ့ဂျွန်လေးအတွက်"
"ဟာာာ ဆံပင်တွေပွကုန်တော့မယ်"
"ပွလဲချစ်ဖို့ကောင်းပါတယ်ကွ"
"ရားးး အွန်ဝူးး ပါးတွေမဖျစ်ပါနဲ့ဆို"
"လာလာ ဒီနှစ်ယောက်ကတော့တွေ့တာနဲ့ဆူညံနေတာပဲ"
"အန်တီမေမေရေ ဗိုက်တအားဆာနေပီ"
"ဆာနေရင် အနောက်မှာမင်းအတွက်ရှယ် သီးသန့်အခန်းလေး"
"အချစ်ကလေးကစေတနာနဲ့ကျွေးတော့အဆိပ်လဲစားမှာပဲ"
"တော်စမ်းပါ စကားများလိုက်တာ"
"ထည့်စား သားထယ်ယောင်း"
"ဟုတ်"
"ဂျွန်လေး မိတ်ဆက်ပေးအုံးလေကွာ"
"ဘာတုန်း"
"သူငယ်ချင်းတွေမလား"
"တစ်ယောက်ကဟုတ်တယ်တစ်ယောက်ကမဟုတ်ဘူး"
"ဟင့် ဘာစကားကြီးတုန်း"
"ဒါကပတ်ဂျီမင်ငါနဲ့ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ဒါကကင်မ်ထယ်ယောင်းသူငယ်ချင်းလိုလဲမခင်ဘူး ဒီတိုင်းသိရုံလောက်ပဲ ဂျီမင်နဲ့ကပိုခင်ကြတယ်"
"အော် အင်းး ကျွန်တော်ကအွန်ဝူးပါ ဂျွန်လေးရဲ့ကိုကိုပေါ့ နော်အချစ်လေး"
"သေလိုက်လေ"
"ရှက်မနေပါနဲ့"
"စားစရာရှိတာစား နားငြီးတယ်"
"အဲ့တာသာကြည့်တော့ ဒီနှစ်ယောက်ကအဲ့လိုပဲ စားစရာရှိတာစားအုံး အေးကုန်မယ်"
မျက်ခုံးနှစ်ခုထိလုမတတ်ကျုံ့ထားပီး စားမဝင်သူနှစ်ယောက်ကတော့....
၇နာရီလောက်မှာပဲကိတ်ခွဲ စားလဲစားပြီးကြရော
"ပြန်တော့မယ် အိမ်ကို၈နာရီပြန်လာခဲ့မယ်ပြောထားတာ အန်တီမေမေ ဦးရေ ကျွန်တော်ပြန်တော့မယ်"
"အေးအေး ကားကိုဂရုစိုက်မောင်းအုံး"
"အချစ်လေး ကိုကိုပြန်ပီနော်"
"ရားး ဒီပါးကိုပဲ ကြွကြွ မြန်မြန်ကြွ"
"ချစ်စရာလေးကွာ မွ"
"ချာအွန်ဝူး!!!"
ကျွတ်စ်
စုပ်သတ်တဲ့အသံကြားလို့လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဟိုလူကြီး ကြည့်နေလိုက်တာပြာကျတော့မယ်ဒီကလူက ဘာလဲဟ
ဂျီမင်ကလဲစူပုတ်လို့ ပါတွေလဲ့ ပါတွေဖြစ်နေကြတာလဲ့
"မေမေတို့နားတော့မယ် သားတို့စကားပြောချင်ပြောနေကြ နောက်ပီးသားကအခန်းပြပေးလိုက်နော်"
"ဟုတ်"
"ဂျီမင် ငါနဲ့အိပ်မှာလား"
"ဟျောင်းကိုခေါ်အိပ်လိုက်"
"ဘာလို့တုန်း"
"ရတယ် ဂျီမင်နီး ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲအိပ်လိုက်မယ်"
"ကျွန်တော်လာအိပ်ပေးရမလား"
"အဲ့တာဆိုလဲ မင်းတို့နှစ်ယောက်အိပ်ပေါ့ ငါအခန်းလိုက်ပြမယ်"
စကားပြန်ပြောမှာကိုမစောင့်တော့ပဲ အရှေ့ကနေထွက်သွားသောဂျောင်ကု
"လာလေ"
"ဒီအခန်းကနှစ်ယောက်ခန်း ဒီမှာအိပ်လိုက်ပေါ့ ငါ့အခန်းကဟိုမှာ လိုတာရှိရင်ပြော ငါသွားနားတော့မယ်"
"အိပ်တော့မို့လားမင်းကလဲ အခုမှတွေ့တာကို"
"မနက်ဖြန်ပြန်တော့မှာလားမင်းက"
"သဘက်ခါမှ"
"အဲ့တာဆို မနက်ဖြန်အပြင်လိုက်ပို့မယ်လေ အဲ့ကျမှအေးဆေးစကားပြောတာပေါ့"
"ကုကီစုတ် ခဏလေးနေ...."
Hey Na Na Na📲
"ခဏနော်ဂျီမင် ဘာတုန်းကွာ!"
"မင်းအိမ်ပြန်ရောက်တာငါကဘာလုပ်ရမှာတုန်း"
"နင့်မေ..ကိုချစ် မင်းတော့သေတော့မယ်"
"ဘာခေါ်ရမှာတုန်း မခေါ်ဘူး လိကို ကိုကို ဒါပဲဒါပဲ"
"ဟို အွန်ဝူးဆိုတဲ့တစ်ယောက်လား"
"အင်း ဟုတ်တယ် သူအိမ်ပြန်ရောက်တာကိုဖုန်းဆက်တာ ကဲပါ နားတော့ ဟုတ်ပီလား မနက်ဖြန်မှပြောကြမယ်"
"အေ့ပါ good night"
"အင်း"
အခန်းထဲရောက်တော့စဥ်းစားခန်းဖွင့်နေရသည်
ဂျီမင်ကဘာလို့ငါ့ကိုဟိုလူကြီးနဲ့အိပ်ခိုင်းတာလဲ
ဟိုလူကြီးကကော ဘာလို့ငါနဲ့အွန်ဝူးကိုကြည့်တဲ့အကြည့်တွေကပြာကျမလိုတွေဖြစ်
ဖုန်းပြောနေတုန်းကလဲအဲ့လိုပဲ
ဟာာာ စိတ်ရှုပ်လိုက်တာ!
အခန်းထဲလူးလိမ့်ရင်းအိပ်မပျော်
၁၁နာရီ အားးး အိပ်မရဘူး
စိတ်ကြည်သွားအောင်ခြံထဲကိုလေညှင်းခံဖို့ထွက်လာတော့
ဟင်? လူကြီး ဘာလုပ်နေတာလဲဟ
"အော် ချာတိတ် အိပ်မပျော်လို့လား"
"ပူလို့ခဏထွက်လာတာပါ ပြန်ဝင်တော့မှာ"
"ခဏ!,,, လာထိုင်ပါအုံး"
"OKလေ"
"ကိုယ် သိချင်တာမေးလို့ရမလား"
"ဘာမေးမို့လဲ"
"အင်းးး ထားပါတော့လေ ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး"
လူကြီးရဲ့မျက်ဝန်းတွေကဝမ်းနည်းနေသလို ဘာဖြစ်နေတာလဲ
ထထွက်သွားမယ်လုပ်တော့ လက်ကိုဖမ်းဆွဲပီး
"ဘာမေးမှာလဲမေးလေ"
"ဘာမှမဟုတ်တော့ပါဘုး"
"မရဘူး မေးမယ်လို့ပြောပီးရင်မေး ကျွန်တော်အဲ့လိုလုပ်တာအသေမုန်းတာပဲ မေး! ဘာမေးမို့လဲ"
"ဟူးး ဒီလိုကွာ ချာတိတ်နဲ့ ဟိုတစ်ယောက်ကဘာတွေလဲ"
"ဘယ်သူလဲ"
"အွန် ဝူး"
"သူငယ်ချင်းတွေလေ ဘာရမှာလဲ"
"အင်းး ရပီ"
"ဘာလို့မေးတာလဲ"
"ဒီတိုင်း သိချင်လို့"
"ဘာလို့သိချင်တာလဲ"
"သူကချာတိတ်ကိုဆံပင်ဖွလိုက် ပါးကိုင်လိုက် အပြန်ကပါးကိုတောက်နမ်းသွားသေးတော့ ချစ်သူတွေလားလို့"
"အဲ့လိုပဲသူက ဒီမှာအနေကြာတော့ သူကသွက်တယ် ဒီကယဥ်ကျေးမှုတွေလ်ိုပဲသူကအကျင့်ဖြစ်နေပီ"
"ချာတိတ်"
"ဘာမေးအုံးမို့လဲ"
"ရည်းစားရှိနေပီလား"
"မရှိပါဘူး လူကြီးကော"
"ရှိတယ် ရည်းစားတော့မဟုတ်ဘူး ချစ်ရတဲ့သူ"
"သိတယ်"
"ဟမ်!?"
#jeontae_9795
<<Zawgyi>>
၂ႏွစ္
အခ်ိန္ေတြဒီေလာက္ေတာင္ၾကာျမင့္ခဲ့ပီ
ဒီေန႕ကကြၽန္ေတာ့အသက္၁၈ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႕
LAကိုေရာက္ထဲက ကိုးရီးယားကိုလုံးဝအေျခမခ်ျဖစ္ ဂ်ီမင္နဲ႕ေတာ့အဆက္အသြယ္မျပတ္ပါဘူး
ဒီေနာက္ပိုင္းေတာ့သိပ္မေျပာျဖစ္ ဘာလို႔လဲ?
အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ဟိုလူႀကီးေၾကာင့္ပဲ
ဂ်ီမင္နဲ႕Vcေျပာခ်ိန္ဆိုသူကပါလာပီ အၿမဲတမ္းအတူရွိေနၾကတယ္လို႔ေတာင္ထင္ရတယ္
ေလွ်ာက္လည္ၾကတဲ့ပုံေတြကလဲပလူကိုပ်ံေနတာပဲ
ကြၽန္ေတာ္ရပ္တန့္နိုင္မယ္ထင္ခဲ့တာ အေဝးေရာက္ရင္ေမ့သြားမယ္ထင္ခဲ့တာ
မရပ္တန့္နိုင္ခဲ့ဘူး လြမ္းတယ္ သတိရတယ္
ကြၽန္ေတာ့အေပၚဂ႐ုမစိုက္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့အေပၚအာ႐ုံစိုက္မႈမရွိေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္လြမ္းတယ္
အခ်ိန္တိုင္း ဒီေန႕လိုဆိုပိုသတိရတယ္ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုဒီေန႕မွာစေတြ႕ခဲ့တာမဟုတ္ပါလား
"သားေရ! ေအာက္ဆင္းလာေတာ့"
"ဟုတ္ ေမေမ လာပီ!"
"ေမြးေန႕ရွင္ႀကီးကပဲမ်ားေနတာလား ၾကာ လိုက္တာ"
"မဟုတ္ပါဘုး ေမေမကလဲ"
"ေရာ့ ဒါသားအတြက္"
"black card? ေဖေဖကလဲ သားအတြက္မလိုပါဘုးဆို ေဖေဖေပးတဲ့မုန့္ဖိုးေတြကေလာက္လို႔ပိုလွ်ံေနပီ"
"ယူထားပါ"
"ဟုတ္ေက်းဇူးပါေဖေဖ"
"ဒါက အေမ့သားေလးအတြက္လက္ေဆာင္ပါ"
"wow!! winter bear! လွလိုက္တာေမေမရာ"
"သားအတြက္စပရိုက္ရွိေသးတယ္"
"ဟင္ ဘာမ်ားလဲ"
႐ုတ္တရက္မီးေတြပိတ္သြားပီး အေနာက္ကေနခါးကိုလာဖက္ေသာလက္တစ္စုံ
"ေမေမ ဘာစပရိုက္လဲ"
1 2 3 !
"ကုကီ!!"
မီးျပန္ဖြင့္လာျခင္းႏွင့္အတူ ေတြ႕လိုက္ရသည္ကဂ်ီမင္
တစ္ဆက္တည္း လူႀကီးကိုပါေတြ႕လိုက္ရသည္
"ဂ်ီမင္ ဘယ္လိုျဖစ္ပီး?"
"အဆက္အသြယ္ျဖတ္ထားေတာ့မေနနိုင္တဲ့သူကလာရတာေပါ့"
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ ငါစာေတြပိေနလို႔ပါ"
"ဟိုလူႀကီး အာ ထယ္ေယာင္းေဟ်ာင္းကေကာဘယ္လိူပါလာတာလဲ"
"လိုက္ခ်င္လို႔တဲ့ေလေဟ်ာင္းက နားပူလို႔ေခၚလာတာ"
"လာ သားတို႔ထိုင္ၾက စားၾကမယ္"
တီးေတာင္~~~
"လာပီထင္တယ္"
"ဘယ္သူလဲ"
"အြန္ဝူးေလ ေမေမ"
"ေရာ့ ငါ့ဂြၽန္ေလးအတြက္"
"ဟာာာ ဆံပင္ေတြပြကုန္ေတာ့မယ္"
"ပြလဲခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္ကြ"
"ရားးး အြန္ဝူးး ပါးေတြမဖ်စ္ပါနဲ႕ဆို"
"လာလာ ဒီႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ေတြ႕တာနဲ႕ဆူညံေနတာပဲ"
"အန္တီေမေမေရ ဗိုက္တအားဆာေနပီ"
"ဆာေနရင္ အေနာက္မွာမင္းအတြက္ရွယ္ သီးသန့္အခန္းေလး"
"အခ်စ္ကေလးကေစတနာနဲ႕ေကြၽးေတာ့အဆိပ္လဲစားမွာပဲ"
"ေတာ္စမ္းပါ စကားမ်ားလိုက္တာ"
"ထည့္စား သားထယ္ေယာင္း"
"ဟုတ္"
"ဂြၽန္ေလး မိတ္ဆက္ေပးအုံးေလကြာ"
"ဘာတုန္း"
"သူငယ္ခ်င္းေတြမလား"
"တစ္ေယာက္ကဟုတ္တယ္တစ္ေယာက္ကမဟုတ္ဘူး"
"ဟင့္ ဘာစကားႀကီးတုန္း"
"ဒါကပတ္ဂ်ီမင္ငါနဲ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ဒါကကင္မ္ထယ္ေယာင္းသူငယ္ခ်င္းလိုလဲမခင္ဘူး ဒီတိုင္းသိ႐ုံေလာက္ပဲ ဂ်ီမင္နဲ႕ကပိုခင္ၾကတယ္"
"ေအာ္ အင္းး ကြၽန္ေတာ္ကအြန္ဝူးပါ ဂြၽန္ေလးရဲ႕ကိုကိုေပါ့ ေနာ္အခ်စ္ေလး"
"ေသလိုက္ေလ"
"ရွက္မေနပါနဲ႕"
"စားစရာရွိတာစား နားၿငီးတယ္"
"အဲ့တာသာၾကည့္ေတာ့ ဒီႏွစ္ေယာက္ကအဲ့လိုပဲ စားစရာရွိတာစားအုံး ေအးကုန္မယ္"
မ်က္ခုံးႏွစ္ခုထိလုမတတ္က်ဳံ႕ထားပီး စားမဝင္သူႏွစ္ေယာက္ကေတာ့....
၇နာရီေလာက္မွာပဲကိတ္ခြဲ စားလဲစားၿပီးၾကေရာ
"ျပန္ေတာ့မယ္ အိမ္ကို၈နာရီျပန္လာခဲ့မယ္ေျပာထားတာ အန္တီေမေမ ဦးေရ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္"
"ေအးေအး ကားကိုဂ႐ုစိုက္ေမာင္းအုံး"
"အခ်စ္ေလး ကိုကိုျပန္ပီေနာ္"
"ရားး ဒီပါးကိုပဲ ႂကြႂကြ ျမန္ျမန္ႂကြ"
"ခ်စ္စရာေလးကြာ မြ"
"ခ်ာအြန္ဝူး!!!"
ကြၽတ္စ္
စုပ္သတ္တဲ့အသံၾကားလို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟိုလူႀကီး ၾကည့္ေနလိုက္တာျပာက်ေတာ့မယ္ဒီကလူက ဘာလဲဟ
ဂ်ီမင္ကလဲစူပုတ္လို႔ ပါေတြလဲ့ ပါေတြျဖစ္ေနၾကတာလဲ့
"ေမေမတို႔နားေတာ့မယ္ သားတို႔စကားေျပာခ်င္ေျပာေနၾက ေနာက္ပီးသားကအခန္းျပေပးလိုက္ေနာ္"
"ဟုတ္"
"ဂ်ီမင္ ငါနဲ႕အိပ္မွာလား"
"ေဟ်ာင္းကိုေခၚအိပ္လိုက္"
"ဘာလို႔တုန္း"
"ရတယ္ ဂ်ီမင္နီး ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲအိပ္လိုက္မယ္"
"ကြၽန္ေတာ္လာအိပ္ေပးရမလား"
"အဲ့တာဆိုလဲ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေပါ့ ငါအခန္းလိုက္ျပမယ္"
စကားျပန္ေျပာမွာကိုမေစာင့္ေတာ့ပဲ အေရွ႕ကေနထြက္သြားေသာေဂ်ာင္ကု
"လာေလ"
"ဒီအခန္းကႏွစ္ေယာက္ခန္း ဒီမွာအိပ္လိုက္ေပါ့ ငါ့အခန္းကဟိုမွာ လိုတာရွိရင္ေျပာ ငါသြားနားေတာ့မယ္"
"အိပ္ေတာ့မို႔လားမင္းကလဲ အခုမွေတြ႕တာကို"
"မနက္ျဖန္ျပန္ေတာ့မွာလားမင္းက"
"သဘက္ခါမွ"
"အဲ့တာဆို မနက္ျဖန္အျပင္လိုက္ပို႔မယ္ေလ အဲ့က်မွေအးေဆးစကားေျပာတာေပါ့"
"ကုကီစုတ္ ခဏေလးေန...."
Hey Na Na Na📲
"ခဏေနာ္ဂ်ီမင္ ဘာတုန္းကြာ!"
"မင္းအိမ္ျပန္ေရာက္တာငါကဘာလုပ္ရမွာတုန္း"
"နင့္ေမ..ကိုခ်စ္ မင္းေတာ့ေသေတာ့မယ္"
"ဘာေခၚရမွာတုန္း မေခၚဘူး လိကို ကိုကို ဒါပဲဒါပဲ"
"ဟို အြန္ဝူးဆိုတဲ့တစ္ေယာက္လား"
"အင္း ဟုတ္တယ္ သူအိမ္ျပန္ေရာက္တာကိုဖုန္းဆက္တာ ကဲပါ နားေတာ့ ဟုတ္ပီလား မနက္ျဖန္မွေျပာၾကမယ္"
"ေအ့ပါ good night"
"အင္း"
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့စဥ္းစားခန္းဖြင့္ေနရသည္
ဂ်ီမင္ကဘာလို႔ငါ့ကိုဟိုလူႀကီးနဲ႕အိပ္ခိုင္းတာလဲ
ဟိုလူႀကီးကေကာ ဘာလို႔ငါနဲ႕အြန္ဝူးကိုၾကည့္တဲ့အၾကည့္ေတြကျပာက်မလိုေတြျဖစ္
ဖုန္းေျပာေနတုန္းကလဲအဲ့လိုပဲ
ဟာာာ စိတ္ရႈပ္လိုက္တာ!
အခန္းထဲလူးလိမ့္ရင္းအိပ္မေပ်ာ္
၁၁နာရီ အားးး အိပ္မရဘူး
စိတ္ၾကည္သြားေအာင္ၿခံထဲကိုေလညွင္းခံဖို႔ထြက္လာေတာ့
ဟင္? လူႀကီး ဘာလုပ္ေနတာလဲဟ
"ေအာ္ ခ်ာတိတ္ အိပ္မေပ်ာ္လို႔လား"
"ပူလို႔ခဏထြက္လာတာပါ ျပန္ဝင္ေတာ့မွာ"
"ခဏ!,,, လာထိုင္ပါအုံး"
"OKေလ"
"ကိုယ္ သိခ်င္တာေမးလို႔ရမလား"
"ဘာေမးမို႔လဲ"
"အင္းးး ထားပါေတာ့ေလ ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး"
လူႀကီးရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကဝမ္းနည္းေနသလို ဘာျဖစ္ေနတာလဲ
ထထြက္သြားမယ္လုပ္ေတာ့ လက္ကိုဖမ္းဆြဲပီး
"ဘာေမးမွာလဲေမးေလ"
"ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ပါဘုး"
"မရဘူး ေမးမယ္လို႔ေျပာပီးရင္ေမး ကြၽန္ေတာ္အဲ့လိုလုပ္တာအေသမုန္းတာပဲ ေမး! ဘာေမးမို႔လဲ"
"ဟူးး ဒီလိုကြာ ခ်ာတိတ္နဲ႕ ဟိုတစ္ေယာက္ကဘာေတြလဲ"
"ဘယ္သူလဲ"
"အြန္ ဝူး"
"သူငယ္ခ်င္းေတြေလ ဘာရမွာလဲ"
"အင္းး ရပီ"
"ဘာလို႔ေမးတာလဲ"
"ဒီတိုင္း သိခ်င္လို႔"
"ဘာလို႔သိခ်င္တာလဲ"
"သူကခ်ာတိတ္ကိုဆံပင္ဖြလိုက္ ပါးကိုင္လိုက္ အျပန္ကပါးကိုေတာက္နမ္းသြားေသးေတာ့ ခ်စ္သူေတြလားလို႔"
"အဲ့လိုပဲသူက ဒီမွာအေနၾကာေတာ့ သူကသြက္တယ္ ဒီကယဥ္ေက်းမႈေတြလ္ိုပဲသူကအက်င့္ျဖစ္ေနပီ"
"ခ်ာတိတ္"
"ဘာေမးအုံးမို႔လဲ"
"ရည္းစားရွိေနပီလား"
"မရွိပါဘူး လူႀကီးေကာ"
"ရွိတယ္ ရည္းစားေတာ့မဟုတ္ဘူး ခ်စ္ရတဲ့သူ"
"သိတယ္"
"ဟမ္!?"
#jeontae_9795