Suicide
May pumasok na nakaitim na lalaki at kinuha ang mga gamit namin. At first, kinabahan ako dahil baka kunin ako. Nag bow pa sila kay Greg bago umalis. Inalalayan nya ako na makatayo at dahan dahan kaming nag lakad. Huminto ako at tumingin sa kwarto ko. This will be my last na mahohospital ako. I should have take care of myself often.
Paglabas namin ng room, nakatayo ang mga men in black na naka blac shades. Malalaki ang katawan nila at seryosong nag mamasid. Pag nalapasan namin sila ay agad sila sumusunod sa likuran namin. Pati ang ibang doctor naman ay nag bow sa kanya.
So this is how powerful he is? Na kahit mas matandang doctor sa kanya at napaamo nya. And while me, I'm a shit of piece. Pain in his ass. Pero bakit? Bakit nya ako inaalagaan? Bakit nya ako nilaanan ng oras? I don't deserve this man. I really don't.
"Penthouse. Drive safely." Biglang usat nya sa driver pagkapasok namin. Agad rin naman pinaandar ng driver ang sasakyan. Magkatabi kami ni Greg. Hawak nya parin ang kamay ko.
Biglang tumunog ang kanyang phone kaya kinuha nya kaagad 'yon. "Issa..."
Naging malambot sya sa katawag nya. Bigla nyang binitawan ang kamay ko at tinuon ang pansin sa tawag. Naging malumanay sya lalo at biglang ngumiti.
Lumunok ako dahil sa aking nakita. I don't know but I feel pain. Sumikip ang dibdib ko. Nilingon ko sya uli at masama syang nakikinig sa babaeng nag ngangalang Issa. Ako ang nandito pero iba ang nginingitian.
Tinoon ko ang pansin sa labas ng sasakyan. Nakikita ko sa plaza ang mga maligayang mag asawa o mag jowa na masayang nag uusap. May mga pamilya rin na nagbabonding. Mga batang nagtatakbuhan at mga mag kaklase na masayang nag-uusap.
I really envy that kind of life. I wish I was them or I have that kind of family.
"Hmm yeah... I'll be back after some business here. See you this monday, hmm?"
Nilingon ko sya pero nakangisi parin sya. Agad ko binalik ang tingin ko at nagpapanggap na walang narinig na kung ano mang salita galing sa kanya.
"Hmm yeah... I lo-" He stop. Biglang pumreno ang sinasakyan namin kaya napdaosdos ako sa kabila. Hindi nya natuloy ang sinabi nya kaya pinatay nya ang tawag.
I don't know if the driver did to with purpose. My heart stab. And I'm thankful to him.
"Whats happening?" Kalmado nyang tinanong ang driver.
"May dumaan na kambing, ser. Pasensya na."
Nagpatuloy kami sa pag byahe. Hindi na ako nag abala na tingnan si Greg dahil alam kung masaya syang nag titipa sa kanyang cellphone. Tinoon ko nalang ang pansin muli sa dagat na nakita ko. Medyo malayo nga ito sa Lazi at parang malapit na sa syudad. Ganoon ba kalayo ang penthouse nya?
Tiningnan ko muli ang sugat ko. Medyo umupa na ang pag durugo kaya tumingin muli ako sa bintana. Still, Hindi nya parin ako pinapansin.
Mga ilang minuto ay bigla kaming huminto sa isang magandang bahay na malapit sa karagatan. Walang masyadong tao at tahimik ang lugar. Tanging alon lamang ang nakapag paingay dito at matiwasay.
"Ser, nandito na ho tayo. Kunin ko lang po ang mga gamit sa likod." Utas ng driver.
Tumango lang si Greg at pinagbuksan nya ako ng pinto.agad rin akung lumabas at tiningnan ng mabuti ang lugar. Tahimik nga dito. Parang private resort.
Pumasok kaagad kami doon at nilock nya ang pinto. Tiningnan ko ang kabuoan ng lugar. Maganda. From the stones, concrete and such. He still studying and yet, ganito na ka ganda ang mga ari-arian nya.
"Hey, listen. Dito kana titira. This place is safe for you. Wag kang pagalagala sa lugar na 'to dahil hindi mo pa 'to kabisado and please, don't ever talk to strangers. Kung may napansin kang kakaiba sa paligid, press this." At binigyan nya ako ng isang remote na pula. "If something happened to you."
Tumango ako. Agad ko ring kinuha ang binigay nya saakin. May neckless iyon kaya agad ko itong isinuot sa leeg ko.
"Come here. I'll show you your room."
Sumunod ako sa kanya. Bumaba kami ng ipang baitan at binuksan ang isang kulay brown na pinto. Madilim ang pasilyo na 'yon at medyo maalikabok. Pero sa loob na 'yon may fredge at isang pinto na parang papunta sa cr. May drawer at maliit na lamesa at dalawang upuan. May medyong kalakihan rin ang higaan at malambot na unan.
"This will be your room. Temporarily. Inaayos pa namin ang nga kuwarto dito."
Okay na ito. Thankful parin kasi kahit papaano, kung umuulan, hindi ako mababasa. Medyo mainit nga lang pero okay lang ito kesa wala.
May kinuha sya sandali sa kanyang bulsa at hinawi ang nakatakip na tela. "Don't worry, malamig dito. Sorry I forgot to open the aircon."
"O-okay lang. S-salamat."
Ngumiti lang sya at agad na lumabas ng kwarto. Nilapag ko ang dinala kung gamit. Maganda naman dito kahit papaano. Kailangan ko lang lagyan ng kung ano para hindi maging boring tingnan ang paligid ko. Tiningnan ko ang malaking drawer na nandoon. May mga damit na doon at kung ano-anong bagay. May mini library din sa gilid nito. Parang hindi na talaga ako mababagot. Umupo ako sa higaan. Napakalambot ng higaan. Humiga ako doon dahil nakaramdam na ako ng lamig at hinayaan ang sarili na higupin ng kadiliman.
Nagising nalang ako dahil sa katok. Agad akung bumangon at binuksan ang pinto. "Ma'am, kakain na raw po kayo ni Sir."
Di na ako nag alinlangan pa. Agad akung sumunod dahil ayoko magalit pa sya saakin. Nakita ko syang may kausap sa laptop kaya seninyasan ako ng maid na hindi gumawa ng kung ano mang ingay. Dahan-dahan akung nag lakad hindi nya ako napansin kaya nakatayo lang ako sa may malayong gilid nya at nag hahantay ng tyempo para mapansin. Natapos na ang paguusap nila kaya lumapit kaagad ako. Tinuro nya ang upuan kung saan ako uupo.
Sya ang nag lagay ng kanin sa pinggan ko. Pati na rin mga ulam. Diko alam kung ano ang lasa nito. This will be my first time eating expensive foods.
Uminom muna ako ng tubig bago kumain. Aaminin kung masarap ang mga nakahain at bago sa panlasa ko kaya napasarap ang kain.
"Masarap ba?"
"Oo. Ngayon lang ako nakakain ng ganitong pagkain." Sabi ko at kinuha ang puting spaghetti. Diko alam kung ano ang pangalan neto.
"Ako ang nag luto nyan." Sabi nya habang nakangiti.
Ngumiti ako at tiningnan sya. "Talaga? Masarap. Lalo na itong puting spaghetti."
Kumunot ang noo nya. "White spaghetti?"
"Oo. Diko kasi alam pangalan neto." Tinuro ko ang pinggan ko. "Eto oh, white spaghetti."
Tumawa sya kaya nakaramdam ako ng matinding hiya. And it hits me so hard na hindi pala ako bagay sa taong ito. Masyado akung ibaba para sa taong katulad nya. Kahit anong lapit nya, napakalayo nya parin saakin. He's my moon. Not matter how bright it is, its still unreachable.
Yumuko ako dahil di parin sya tapos sa pagtawa. I lost my appetite. Binitawan ako ang kubyertos at nakayoko parin.
"Thats carbonara. Pft."
I sigh. "Pasensya na po. Wala po kasing ganyan sa amin."
Napahinto sya sa pagtawa at sumeryoso. Nagkunwari akung humikab para may mairason ako para makaalis.
"I'll be gone for a weeks. May maid ka dito at may kasama. Aalis ako dito bukas. You may now go to your room."
Agad akung tumayo at naglakad pabalik ng kwarto ko. He'll be gone because he will be with Issa girl. Siguro maganda 'yon. Boys like Greg love girls with his age. Specially the rich ones. Hanggang tingin lang ako sa lalaking 'yan. Di 'yan magiging akin.
Nakatulog kaagad ako kagabi. I overthink too much. And I hate my self for that. Agad akung naligo sa banyo at nag bihis ng bagong damit. Lumabas ako ng kuwarto ko ng biglang may tumahol. I know whos that! My baby is here!
"Ramram!" Sigaw ko dahil diko alam kung saan galing ang boses nya. Nakarinig ako ng takbo kaya naghintay ako doon. Mabilis na dumalo saakin si ramram. He waggle his tail. Yes, baby. I'm also glad that we're together again.
Kumain ako pagkatapos. May sariling pagkain rin si ramram at platohan. Pagkatapos ay pumunta ako pabalik sa silid ko. Naglaro doon si ramram sa bola na binigay ko sa kanya hanggang sa nakatulog sya. Habang aki naman ay nag babasa ng libro.
That was my routine for a week. Kakain at magkukulong muli sa kwarto ko. I honestly missed studying pero I don't have a choice but to stop my school. This is a matter of life and death. If I'm going to choose my school then I choose to be dead.
Ngayon daw darating si Greg. Yan ang sabi-sabi ng mga tauhan nya dito sa loob ng penthouse. I also want to see him. I miss him.
Lumipas ang isang araw pero walang Greg na dumating. Late na ako natulog dahil nag babakasali akung uuwi sya pero wala. No signs of him. Bumuntong hininga nalang ako habang pumasok sa kuwarto ko.
Kahit puyat ako kagabi, maaga parin ako nagising dahil baka nandyan na sya pero bigo parin ako. Still, no sign of Greg. I'm starting to lose hope. Palagi nalang ako pinapaasa.
Alas 2 ng hapon, napagdesisyonan ko na lumabas muna sa lungga ko at maglibot sa bakuran. Binigyan naman ako ng mga tauhan nya ng permiso basta hindi malayo ang pupuntahan ko. Sinama ko si ramram sa dalampasigan para umupo at doon mag basa ng libro. Pumunta ako sa malaking bato at doon nilapag ang sarong at umupo.
"Ramram, wag masyadong malayo..." sabi ko sa aso ko.
Nakinig naman sya saakin at natulog sa tabi ko. Pinagpatuloy ko ang pagbabasa ng libro. Maganda ang libro na binasa ko. Fiction kaya naganahan ako. Ang kwento neto ay tungkol sa isang babaeng may pagtingin sa mayamang lalaki pero malabo sya netong mapansin dahil mahirap lamang ang babae at wala ng magulang. Close to perfect ang lalaki sa kuwento. Hindi ko pa nakakalahati ang libro kaya gusto ko na matapos ito.
The sun is already set. Kaya agad kung binuhat si ramram at kinuha ang sarong. Umakyat ako sa mabatong hagdan para makapunta pabalik sa penthouse. Pagkapasok ko ay agad na bumungad saamin si Greg na namumula sa sobrang galit. Hinatak nya ako ng sobrang lakas kaya nabitawan ko ang librong hawak ko pati na rin si ramram. Madiin ang kanyang pagkahawak sa braso ko at kinaladkad papuntang kuwarto ko.
"And who told you to go out!? Huh?"
Nanginginig ang sistema ko. I saw him mad but not this mad. Sobrang galit sya. Umiigting pa ang panga at namumula ang tenga. Diko sya matingnan sa mata dahil parang namamatay ako sa titig nya. Pagkapasok namin sa kuwarto ko ay agad nya iyon sinirado at naitulak nya ako sa drawer. Natamaan ng upuan ang likod ko kaya napapikit ako dahil sa sakit. Agad rin syang lumapit saakin at hinawakan muli ang braso ko ng sobrang higpit. Malakas sya. Any minute, parang mababali ang buto ko sa pagkahawak nya sa braso ko. Kahit pa siguro iiyak ako ay hindi nya ako bibitawan.
"I said, who the fuck give you fucking permission to go out!? Fucking answer!"
Nanunuyo ang lalamunan ko. Ganito pala sya magalit... sana hinayaan nya na nalang ako doon. Hinayaan nya nalang ako mamatay. Mas malala pa ako sa nakakulong. I want my old life back. Di baleng matutulog ako sa lugar na 'yon basta malaya akung nakakalabas. Humapdi ang pagkahawak nya saakin kaya pumikit nalang ako. Iniisip na baka panaginip lang 'to. Sana nga.
"Kung di mo naman din ako susundin, papatayin nalang kita. Such a hard headed witch. Dika ba nakaintindi!? I said, you are not allowed to go out. Pero nilabag mo ang simpleng batas. Ang tigas ng ulo mo, mangkukulam!"
Again, he called me witch. He called me by names again. Ang sakit... di parin ako umimik. Bago sya umalis ay tinulak nya muli ako sa drawer. This time, tumama na ng likod ko sa matulis na bagay kaya natusok ako doon. Pumukit ako dahil sa pagka hilo. Nakatayo parin ako kaya nilingon ko kung ano ang bagay na iyon. Diko na makita dahil sa sobrang labo na ng paningin ko. I don't want someone to kill me. I can kill my self if I want to. Kaya kung sya lang din naman ang papatay saakin, ako nalang. I rather kill my self to be killed. Kaya buong lakas kung kinuha ang matulis na bagay. I know, suicide is never been good but I'm tired. Diniin ko ito sa pulso ko and I lost all my senses. And everything went dark.