YUYAN
I WAS busy infront of my laptop, when I heard my room's door creaked. I heard a loud foot steps like their going to break the entire floor. So, I place my palm on my ears, readied myself to a loud bang.
"GOOD MORNING MOMMY!" the twin's shouted in unison. Even though I'd covered my ears, I still heard them shouted.
They jumped on my bed and cuddled me, just like what they're doing everyday.
"Good morning, kiddos." I greeted back and kissed them on the forehead.
"Bakit si Toshi ang una niyong kiss sa forehead!" Pagmamaktol ni Riyu at tinuro ang kakambal.
"Because I was the first one who born! I'm older than you!" Buwelta ni Toshi.
"Pero ten seconds lang naman pagitan natin ah!" Segunda ni Riyu.
"But I'm still the older, whether it's just one second! I'm 6 years and 10 seconds older than you. You're just six years old to be exact!" Ani Toshi.
Dahil sa sinabing iyon ni Toshi. Napuno ng pagpalahaw ng iyak ni Riyu ang kwarto namin.
I sighed and looked at the ceiling. Hindi ko alam kung magpapasalamat ba ako na may kambal akong anak o hindi. They are always arguing with small things like this.
I just hugged the two, made them stopped. "Listen kiddos-" I paused and rubbed their hairs. "Stop arguing, okay. Kahit sino pa sainyo ang mas matanda o nakakabata, kambal kayo." I looked at them. "Ang magkapatid ay hindi nag-aaway. You should know how to respect each other, love each other and protect each other, no matter what happen. Because that's what siblings do. Did I made myself clear?" Tanong ko sa dalawa.
They nodded in an instant. "Crystal clear!" They shouted and salute at me like they were a soldier.
Ginulo ko lang ang buhok nila kasabay nang muling pagbukas ng pinto. Dumungaw mula dito si Gunner na nakasuot ng apron kahit na office attire na.
"Breakfast is ready!" Wika nito sabay kindat sa akin.
Ngumisi na lang ako at tinapik sa balikat ang dalawang bata. "Okay! Now, let's have our breakfast!" Sambit ko.
Mabilis namang tumayo mula sa kama ang dalawa at tumakbo palabas ng kuwarto. Nagpa-iwan naman si Gunner at hinintay ako.
"Good morning, moron." I greeted him and kissed him on his cheek. Sandali siyang naistatwa sa kinatatayuan niya na ikinatawa ko. Kaya mabilis kong pinalo ang braso niya na ikinabalik niya sa reyalidad.
Nang mapansin ko kung ano ang binabalak niya. Kaya mabilis kong hinawakan ang kaniyang kamay at pinagsiklop ito sa kamay ko. "We already have our twins and Colton. Hanggang ngayon magwo-walk-out ka parin?" Nakangising pang-aasar ko.
Sinamaan lang niya ako na ikinatawa ko. Hindi naman siya umimik at nagpatuloy sa paglalakad hanggang sa marating namin ang dining area.
Naabutan namin doon si Colton na napapagitnaan ng kambal. Nang mapansin niya ang pagdating namin. Mabilis siyang tumayo at nilapitan kami pagkatapos ay hinalikan sa pisngi.
"Good morning, Mommy and Daddy." Bati nito.
Binati ko naman siya pabalik habang ginulo lang ni Gunner ang buhok niya.
"Let's eat." Sambit ko at naupo na.
Tahimik lang kaming kumakain nang magsalita ako.
"How's your requirements? Natapos mo na ba?" Tanong ko kay Colton.
He's 17 years old now. A senior hig student. Hindi ko maikakaaling nangungulila ako sa Colton na dati ay katabi ko lang matulog. But now, lumalaki na siya. There's a sudden changes in him, lalo na sa mukha. Kung dati ay tinatawag lang siyang bubwit ni Toshiro. Pero kung nandito siya ngayon at nakikita ang naging pagbabago kay Colton. Magmumukmok siya at sasabihin 'Dapat ako lang ang guwapo sa bahay na ito'. Dahil masasabi kong magandang binata na si Colton at magtataka ako kung wala itong mapapaiyak na babae sa darating na araw.
Nahinto ako sa pag-iisip nang magsalita siya. "Opo, hinihintay ko na lang po 'yung form ko." Sagot nito.
Tumango-tango naman ako, nang magsalita si Toshi.
"Mom-Dad, why should we have to leave this house? Why should we have to transfer in another school?" Tanong nito.
"Oo nga po, Mommy. Paano nalang po 'yung friends ko sa school? 'Yung teacher ko? 'Yung cotton candy stand sa harap ng school namin?" Nag-aalalang tanong ni Riyu.
Nagkatinginan kami ni Gunner, bago ako magsalita.
"Because the Emperor's village was already finished, anak. Doon na tayo titira, together with your Daddy's friends. Actually, nandoon na 'yunh mga Ninong niyo. Malapit lang ito sa LordsVille kung saan kayo mag-aaral at hindi na kayo mahihirapan pang sumakay ng school bus." Paliwanag ko.
"And your friends, your teacher and even that cotton candy stand in front of your school, can live without you, Riyu." Segunda ni Gunner na ikinanguso ng anak. "And don't yah worry, because in LordsVille there's so many kids you can be friends, there is so many teacher you can have, and there's a sweet, fluffy, colorful fuck-" Hindi naituloy ni Gunner ang sasabihin dahil sinamaan ko. siya ng tingin. "-oh! What I'm saying is there's a lot of cotton candies there!" Wika nito at ngumiwi.
"Talaga! Yey! Cotton candies here I come!" Sigaw ni Riyu sa sobrang saya.
Huminga ako ng malalim at tinignan si Riyu. "Pero kumain ka lang ng kaunti. Masisira ang ngipin mo kung puro sweets lang ang kakainin mo." Paalala ko.
Mabilis naman itong tumango.
"How about the library? Is it big?" Singit na tanong ni Toshi.
Tumango ako. "LordsVille is bigger than your expectations, kids. Baka maligaw kayo sa unang araw niyo doon. About the library, its huge." Sagot ko sa tanong ni Toshi.
Pumalapak naman si Toshi. "Can't wait, Mom and Dad!" Masayang wika nito.
Napabuga na lang ako ng hangin bago magsalita. "Pero huwag kang maglalagi sa library, Toshi. Hindi mo dapat inilalaan ang oras mo sa pagbabasa lang. You have to play like what the other kids does. May oras sa pagbabasa at may oras sa paglalaro. You have to enjoy your life being a kid." Nakangiti kong wika.
Tumango naman ito. "Okay po, Mommy."
"Okay, let's continue eating. Mamaya pupunta tayo sa supermarket para bumili ng mga gamit ninyo." Sambit ni Gunner at nagpatuloy na sa paga-almusal.
NANG matapos kaming kumain ay nagbihis na kami at dumiretso na sa mall na pupuntahan namin. Si Gunner ang nagmamaneho habang ako ang nasa shotgun seat. Yung kambal at si Colton naman ay nasa backseat at naglalaro ng dice.
"Hindi ka ba male-late sa opisina ngayon?" tanong ko sa katabi habang seryosong nakatingin sa daan. Nalaman kong may malaking kliyente silang kailangang ligawan.
Naramdaman kong napalingon si Gunner sa akin ngunit hindi na ako nag-abalang lingunin siya. "Bibili muna tayo ng gamit nila, bago ako dumiretso doon. Family comes first before others." tugon nito na ikinalingon ko sa kaniya ngunit nakatingin na ito sa daan.
Pasimple akong napangiti dahil sa sinabi niya. Gunner never failed to amuse me. He makes me admire him everyday. And that's what I am thankful for, God gave me him.
***
"HELLO people!"
Napatingin na lang ako sa ibaba nang marinig ang boses na galing sa isang babae. Nasa hagdan kasi ako bitbit ang isang kahon na naglalaman ng mga gamit ni Toshi.
It was Sheenah, the one who barged in our house.
"Hey." Tipid kong sagot at inilapag muna sa hagdan ang kahon ngunit bago ko man ito maibaba ay may humawak na nito.
It was Gunner. He just smiled at me and tilted his head like he was saying na ipupunta niya lang ito sa kuwarto ng kambal ang dala ko. I just nodded at bumaba na ng hagdan para kausapin si Sheenah.
"Ang aga niyo namang maglipat!" Komento niyo at nilapitan ako. She just give me a peck of kiss on my cheek, so I.
I smiled at her. "Mamayang hapon pa sana ang lipat namin. But the twins were too excited." Sagot ko at iginiya siya sa sofa.
Ngumitin naman siya at tinignan ang kabuuan ng bahay. "Your house was huge. Baka hindi na kayo magkita-kiya niyan." Puna nito.
Natawa lang ako. "Blame Gunner, siya ang nagpagawa nito. And beside, your house was huge too." Sambit ko at itinaas ang isang kamay para tumawag ng katulong, upang ipagtimpla ng maiinom si Sheenah.
"So, kumusta si Lord?" Tanong ko. I heard he's sick. Akalain mong tinatablan din pala ng sakit ang loko na 'yon?
"He's fine." Sagot nito at ngumiwi bago ako samaan ng tingin na parang nabalik siya sa reyalidad. "Teka! You were asking my brother who you visited two days ago, than me who you didn't seen for almost a month! That's unfair! I'm your bestfriend here!" Pagrereklamo nito.
Tinaasaan ko siya ng kilay. "Tsk! Your brother is sick, at ikaw ay nasa ibang bansa para lang sa isang photoshoot. Sa tingin mo mas mag-aalala ako sa'yo?" Nakangisi kong wika. "And besides, your brother is my friend to. Stop whinning." Dagdag ko.
Humaba naman ang nguso nito at lalo akong sinamaan ng tingin. "You are so mean! I hate you!" Maktol nito.
I just scoffed. "I know you won't Sheen." Nakangisi kong wika.
"Tsk! Dahil alam mong hindi ko kaya magalit sa'yo, ganyan ka na!" Anito.
My brows arched on her. "Anong kaartehan na naman ang pinagsasasabi mo?" Puna ko.
Mas lalong humaba ang nguso nito. "Wala! Hmft!" Aniya at kinuha ang isang macaroon na dinala ng maid kanina at sinubo ng walang pakundangan sa kaniyang bibig dahil sa sobrang inis.
Natawa na lang ako. I was about to speak when someone interrupted us by putting its hands on my shoulder.
Tumingala lang ako at tinignan kung sino. Si Gunner lang pala. Napatingin siya kay Sheenah na ngumunguya pa rin. Bago ilipat ang tinhin sa akin.
"Makoto called. Sinabi kong may kausap ka, but I think he will call you again." Anito.
Nanatili akong nakatingin sa kaniya. "Bakit daw?" Tanong ko. It's been months since we had a talk. Kaya nagtataka ako kung bakit bigla siyang tumawag.
Gunner just shrugged at nagpaalam na para tulungan si Colton na mag-akyat ng gamit niya.
Napatingin ako kay Sheenah na may ningning ang mga mata. Alam kong dahil ito kay Makoto. Until now, she have a crush on him. Tsk! Kahit ilang beses na siyang binasted ng pinsan ko. Napapasapo na lang ako ng noo, nang malaman kong niligawan niya isang beses si Makoto. She even fly to America just to see my cousin. Planned a date and whatsoever. Tsk!
Napailing na lang ako at mahinang natawa noong maalala kung paano siya umiyak at magsumbong sa akin dahil binasted siya ni Makoto. Ipapakilala ko nga siya kay Jessie, baka sakaling magbago pa ang isip niya. Dahil alam kong wala siyang pag-asa sa pinsan ko.
"What are you thinking?" Tanong nito bigla.
Napaangat ako ng mukha at binalingan siya ng tingin. "Guess." Ngising wika ko.
Ngumiwi naman siya at kinuha ang baso ng juice bago uminom. "Based on your expression, pinagtatawanan mo na naman ako dahil binasted ako ng pinsan mo." Nakanguso nitong wika. "Tsaka, kasalanan ko bang magkagusto sa pinsan mong hindi tinatablan ng kagandahan ko?" Dagdag niya na ikina-taas ng kilay ko, ngunit hindi ako nagsalita.
Nang bigla na lang siyang napapadyak ng wala sa oras, na parang batang hindi nakuha ang gusto. Pagkatapos ay sinabunutan ang sarili bago ako tignan.
"Am- I mean Yuyan, pangit ba ako?" Bigla ay tanong niya.
Umarko agad ang kilay ko at pinasadahan siya ng tingin, bago umiling.
"Naman pala! Bakit hindi ako magustuhan ng pinsan mo?" Tanong nito.
Nagkibit-balikat ako at huminga ng malalim. "Alam mo kasi, Sheen. May mga bagay talaga tayo na hindi natin makukuha. At isa pa, baka talagang hindi si Makoto ang para sa'yo. Date someone else, masiyado mong itinutuon ang atensyon mo sa pinsan kong hindi ko sigurado kung bakla ba o hindi." Komento ko.
Tumango-tango siya bilang pagsang-ayon. "Tama ka naman. Hmft! I'll date someone na lang, pagsisisihan ng pinsan mong binasted niya ako." Anito at ngumuso pa.
I just laughed at her. We talked for a while until she bid her goodbyes. Bibisita na lang siya ulit kapag may oras siya. She was about to fly to Germany for some matters.
Nang makaalis na si Sheenah ay hindi ko na hinintay na tumawag pa ang pinsan ko. Kinuha ko na ang phone ko at tinawagan si Makoto. Ilang ring lang ay sinagot na niya ito.
"You called?" Bungad ko.
I heard him chuckled from the other line. "Wala man lang hello, ano?" he asked with a sarcastic tone.
I just clicked my tongue and waited for him to spill it.
"Anyway, it's been a long time, Yuyan. How have you been? I know you're fine." Tumawa ito but suddenly paused.
"But I have something to tell you." Seryosong aniya.
"Just spill it." Sambit ko.
I heard him sighed.
"My dear cousin," he paused.
"You have a mission..."