Hoofdstuk 12
'Lora, we gaan deze middag allemaal samen naar Madame Tussauds. En niemand gaat iets anders doen, begrepen?' vraagt mama streng net wanneer ik de grote kamer binnenstromen in mijn pyjama met mijn haren overal op mijn hoofd. Het is kwart over negen, wat voor mijn doen redelijk vroeg is. Ik ben niet iemand die kan uitslapen tot twaalf uur, maar kwart over negen is wel vroeg.
'Oké,' is het enige wat ik zeg. Mama kijkt me aan alsof ze verwacht dat ik ga tegenstribbelen, maar zegt niets. 'Om hoe laat gaan we naar Madame Tussauds? En waar zijn papa en Tom?' vraag ik nadat ik even de kamer heb rondgekeken en niemand anders dan mama zie staan.
'Rond één uur zouden we er moeten zijn, en Tom en papa zijn al gaan ontbijten. Ik ging net vertrekken en een briefje voor je schrijven,' legt mama uit.
'Ik ben wel gevraagd om een interview bij te wonen,' deel ik even mee terwijl ik op het kleine zeteltje plof en de krant lees van vandaag.
'Ik zeg net dat we vanmiddag samen naar Madame Tussauds gaan, en dan kom jij af met een interview! Zo gaat dat hier niet, Lora!' zegt ze geïrriteerd.
'Mama, dat interview is maar om half elf, waarom zou ik daar dan niet naartoe kunnen?'
Haar gezicht betrekt even, en ze kijkt me verbaasd aan. 'Door wie ben jij gevraagd?'
'Niemand speciaals,' zeg ik vaag vooraleer ik naar de badkamer wandel en zo het gesprek beëindig. Mama hoeft de details niet allemaal te weten.
'We vertrekken deze middag trouwens om half één!' roept ze me nog na.
'En, wat zijn de plannen voor vandaag?' vraagt papa wanneer we allemaal hebben ontbeten.
'Madame Tussauds.'
'BBC radio 1 live interview.'
Papa kijkt van mama naar mij en terug. 'Eh?'
'Ik ga straks naar een interview. Ik moet trouwens binnen vijf minuten al weg,' zeg ik nadat ik mijn ogen over de grote, oude klok in de zaal laat gaan. Ik sta vlug op en zeg nog even dat ik wel zal sms'en wanneer ik terug zal zijn. Mama kijkt me verbluft aan, papa terug naar zijn bord en Tom heeft enkel oog voor zijn smartphone. Ik verlaat de mooi ingerichte zaal en kom James tegen aan de ingang van het hotel.
'Bye, James! Have a nice day!' zeg ik glimlachend als ik de hoteltrapjes af huppel.
'Jesus, those young ladies always have somewhere to go to while I'm stuck here,' hoor ik hem zachtjes mompelen.
'You still love your job!' lach ik terwijl ik me even omdraai om zijn gezicht te zien. Hij grinnikt even en zwaait naar me. Ik zwaai vrolijk terug en wandel verder de drukke straten van Londen af, op zoek naar de bushalte waar ik moet zijn. De busrit is niet lang, nog geen tien minuutjes, en tijdens die tien minuten hou ik me bezig met het versturen van berichtjes naar Eleanor. Het gespreksonderwerp? Ik die vannacht in slaap was gevallen op de zetel in het appartement van de jongens.
"You had to see Harry’s face when you started falling asleep on his shoulder! So cute! And then when you fell down on his lap, he looked as if he could get used to it. Seriously, that boy is getting it with you, Lora."
Ik frons. Harry, verliefd op mij? Dat is gewoon belachelijk! Harry, dé popster van de wereld waarvan iedereen zijn naam kent, zou verliefd op mij zijn? Die jongen heeft daar geen tijd voor! Trouwens, wat stel ik ook voor; een meisje uit België die toevallig vrienden is geworden met de meest bekende boy band van tegenwoordig plus ook hun liefjes en twee vervelende ouders waar ze amper iets nuttigs tegen zegt.
"Pffft, as if. You were just dreaming, Eleanor."
Haar antwoord is er direct: "I wish my dreams will come true."
"Then you'll have to wait a little while longer, if you'd ask me," stuur ik haar.
"Pff! Hey, are you coming to the boys' interview?"
"Yupz :-)"
"I'll be there for a couple of minutes at the end because I have a shoot. Wanna go to Starbucks after?"
"Yeah, sure, but I have to be back at noon."
"No problem! Louis said the interview wouldn't last any longer than forty minutes :-)"
"Okay! When will you be here?"
Net wanneer ik het berichtje verstuurd heb stap ik van de bus af. De bushalte is niet zo ver verwijderd van het gebouw waar ik moet zijn. De drukte van de auto's en ook een groot aantal gillende meisjes is immens. Voor het interview worden er, volgend Eleanor, 20 tickets gratis uitgegeven aan meisjes die voor het gebouw staan. Die weten dat trouwens nog niet, want ze denken allemaal dat dit een gewoon radio-interview is waar geen buitenstaanders binnen mogen. Little do they know. Ik besluit om mijn gsm nog eens boven te halen nadat ik het hele gebeuren heb staan bekijken en zie dat ik twee nieuwe berichtjes heb. Het eerste is van Eleanor die antwoord geeft op mijn vraag van daarnet. "Normally about eleven." Het tweede berichtje is van Harry. "Where are you now?"
Ik besluit om te reageren op dat van Harry: "At the front, what am I supposed to do?"
"I'll send you someone."
"You can't just do that. I'm a teenager, and with all those girls here I won't risk that. Can't I just go in at the back?"
"You'll have to walk around the building and believe me; this is a huuuge building. Just go inside, and if a bodyguard says no, call me, okay?"
"Okay..."
Here we go, zeg ik tegen mezelf. Ik stap baar het gebouw toe en word natuurlijk tegengehouden. Wat wil je, ik ben een tiener en ik heb geen pasje om zomaar binnen te kunnen. De meisjes die trouwens daarnet hun ticket kregen zijn net binnen, dus mij gaan ze al zeker niet binnenlaten.
'No entrance, miss.'
'I'm not a fan, I'm a friend of the boys,' verklaar ik rustig.
'Yeah right, and I'm the King,' reageert hij droog.
"He won't let me pass through" stuur ik naar Harry. Ik wil nog niet bellen, want anders lijkt dat ook zo raar. Trouwens, ik denk niet dat de bodyguard zomaar me zal laten doorgaan als één van de jongens hem aanspreekt. Het kan iedereen zijn die ik bel, en dat weten we allebei.
"I'll let someone get you, wait a minute" is zijn antwoord. Ik zet een aantal stappen naar achter en wacht geduldig. Ondertussen staan de meiden buiten het gebouw te babbelen met elkaar. De zon schijnt, en er zijn amper wolken in de hemel. Het is warm weer, dus zijn alle meisjes gekleed in zomerse kledij.
‘Miss Lora?’ klinkt het dan me. Ik draai me om en zie een medewerker van het radiostation staan met een hoofdtelefoon op. Het is een jonge gast van waarschijnlijk begin de twintig jaar oud, en hij heeft een plankje met bladeren vast. In zijn voorste broekzakken zitten er zo te zien twee gsm's, en een balpen is vast geklikt in het zakje van zijn T-shirt.
‘Yes, that's me.’
‘Follow me, please.’
De medewerker draait zich om en gebaart me om te volgen. Achter me hoor ik al een aantal meiden roepen waarom ik wel naar binnen mag en zij niet. Ik negeer het allemaal en volg Thomas, zoals ik daarnet op zijn naamtag zag, doorheen het gebouw. Hij brengt me naar een zaaltje waar al persmensen en de twintig net gekozen meisjes neerzitten. Volgens Niall gisteren krijgen vijf winnaressen van een wedstrijd een Meet&Greet met alle jongens tezamen van tien minuten achter het inerview. Niet slecht, toch?
'Ladies and gentlemen, I'm honored to welcome the boys of the most famous boy band in the world; One Direction!' zegt de presentator opgewekt. De meisjes in de zaal beginnen te gillen dat het niet normaal is. De jongens komen op en zwaaien vriendelijk glimlachend naar het publiek terwijl de persmannen foto's trekken. Het hele gebeuren is niet in een decor, maar vlak voor een wit doek met BBC1 op en met zes stoelen. Één voor de presentator, de andere vijf voor de jongens.
'Well, hello boys! It's nice to meet you guys again! How are y'all?'
'Lora!' roept een vrouwenstem naar me. Ik draai me om en zie Eleanor naar me toe wandelen in de lobby van het gebouw. Niet veel later ontmoeten haar armen mijn rug en geeft ze me een knuffel.
'Hey!' begroet ik haar.
'You're going with me, right?' vraagt ze voor de zekerheid nadat we even gepraat hebben.
'Yes, of course! I've never been to Starbucks before,' beken ik. Ze kijkt me aan met een verbaasd gezicht.
'All the more to go,' is het enigste wat ze zegt. Ik vraag haar of het enkel ons twee zal zijn, of dat ook de jongens meegaan, waarop ze reageert dat ze het eigenlijk niet weet.
'We'll have to go to the boys to know that.'
'I'll just text and ask Harry,' stel ik voor.
'Harry? Ooh, I forgot you guys text with each other. Now I know why he doesn't text with me anymore!' zegt ze speels. Ik por haar even, maar zeg niets en glimlach gewoon.
'By the way, how are things with you and Louis? I never ask such things,' vraag ik nadat het even stil is.
'Great, I think. We did have a little fight about something stupid this morning, but hey; every couple has fights, don't they?' Ik knik instemmend. Net wanneer Eleanor nog iets wil zeggen wordt ze onderbroken door twee lippen die zich op de hare leggen voor een aantal seconden. Ik draai lichtjes beschaamd mijn hoofd van het koppel weg om hen wat privacy te geven en zie de rest van de jongens naar ons toekomen. Ze groeten me allemaal met een korte knuffel en een zoen op de wang.
'Hey guys!' zeg ik vrolijk.
'Who's going with us to Starbucks?' vraagt Eleanor wanneer iedereen zijn begroeting heeft gedaan.
'And who are "us"?' vraagt Louis terwijl hij naar zijn vriendin kijkt.
'Me and Lora.'
'I want to tag along if you don't mind,' zegt Louis.
'Anyone else? Liam?' vraagt Eleanor.
Liam schudt zijn hoofd: 'I can't, I'll meet Andy in ten minutes.' Niall en Zayn moeten ook ergens anders naartoe, dus die gaan niet mee.
'Harry?' vraagt Eleanor uitdrukkelijk. Ik stuur haar een blik van "wat doe je?", maar ze haalt gewoon haar schouders op en knipoogt even.
Harry kijkt op van zijn iPhone en vraagt haar om te herhalen wat ze hem vroeg.
'I asked if you want to tag along to Starbucks with me, Lora and Louis.'
'Oh yeah, sure,' reageert hij nonchalant. Hij steekt zijn iPhone weg en wacht tot wanneer we gaan vertrekken.
'Lora, you'll walk with me, Louis and Harry. Be nice to the fans, because I think how they’ll react, right?’ vraagt Eleanor waarop ik knik. Liam gaat al naar buiten en wordt gillend onthaald. We kijken allemaal toe hoe hij een paar foto's laat trekken en dan verdwijnt in de zwarte auto die al klaarstaat voor hem. Ook Niall en Zayn gaan naar buiten, en net zoals Liam blijven ze even bij de fans en stappen even later samen in een andere zwarte auto. Louis loopt ons voor naar buiten en door het aanblik van Louis, Harry en Eleanor gaan de gillende fans crazy. Er wordt gevraagd wie ik ben, en sommigen willen zelfs met mij op de foto, ook al weten ze niet eens wie ik ben.
'Who are you?' vragen enkele meisjes wanneer ik net een foto met een brunette heb genomen.
'Lora,' zeg ik met een glimlach.
'Hey, you're the girl Harry followed a couple of days ago on Twitter!' merkt een ander meisje op. Ik knik enkel en zet nog een paar handtekeningen.
'Are you someone's girlfriend?' vraagt hetzelfde meisje van daarnet stoer.
Ik schiet even in de lach. 'No, of course not! I'm just a friend,' glimlach ik.
'Lora!' hoor ik een lage stem roepen. Ik draai mijn hoofd om naar het geluid en zie Harry tekens doen dat we weggaan.
'I'm sorry, girls, but I have to go. Have a nice day!' De meisjes zeggen allemaal gedag en ik zwaai even vooraleer ik in Harry's auto stap. Harry en Louis waren allebei met hun auto gekomen. Aangezien Eleanor met Louis rijdt, en ik Harry niet alleen wil laten, ben ik bij hem gestapt.
En misschien ook een beetje voor die overheerlijke geur in zijn auto.
'Well, those girls liked you!' zegt Harry opgewekt.
'Everyone likes me,' zeg ik hooghartig.
'Pffft!' zegt hij, maar hij lacht wel. Een paar minuten later zie ik de gevel van Starbucks verschijnen. De straat is rustig, en in de shop zelf staan er ook niet zo heel veel mensen te wachten.
'Hello, how may I help you?' vraagt de oudere dame achter de kassa. We geven allemaal onze bestellingen en de vrouw gaat aan de slag. We gaan aan een tafeltje zitten en babbelen wat over hoe het interview was. Harry zit rechtover mij, Eleanor naast me met rechtover haar Louis. Wanneer het bijna twaalf uur is wordt het al drukker in de zaak. We besluiten om hier ook middageten te kopen en gaan weer naar de kassa's.
'A roasted tomato and mozzarella panini, please,' vraag ik aan diezelfde vrouw van daarnet. Ze knikt en vraagt me om te betalen. Ik bel naar mama en zeg dat ik wel rechtstreeks naar Madame Tussauds ga en geef haar mijn where-abouts door. Ze wilt dat ik eigenlijk terug naar hen ga, want tenslotte ben ik meer niet dan wel in het hotel, maar ze betalen wel voor mijn aanwezigheid. Ik zeg haar dat het zo gemakkelijker gaat zijn want ik ben dichter bij Madame Tussauds dan hen. Wanneer ik het gesprek beëindig luister ik nieuwsgierig naar Eleanor en de twee andere jongens. Ze zijn aan het roddelen over iemand die ik waarschijnlijk niet ken.
'But haven't you seen her when I talked to her?' vraagt Eleanor aan Harry. Hij schudt zijn hoofd.
'She was replying to me as if she was the Queen!'
'But your comment wasn't that nice, either,' gaat Harry er tegenin. Ik ben nieuwsgierig over wie het gaat, maar ben wel zo beleefd om het niet te vragen. In plaats daarvan luister ik naar wat ze allemaal zeggen. Na een paar minuten heeft Harry door dat ik gewoon naar buiten zit te staren, en begint een conversatie met me terwijl Louis en Eleanor met elkaar verder argumenteren.
'Who was that about?' vraag ik aan de populaire krullenbol die voor me zit.
'What do you mean?'
'The conversation about this girl who spoke to Eleanor as if she was the Queen.'
'Oh, that. No-one special.' Ik laat het maar gaan en eet mijn panini op.
'Does anyone know the way to Madame Tussauds?' vraag ik eenmaal we allemaal buiten staan.
'If you want, I can walk you?' stelt Eleanor voor.
'Ehm, we have to go to your friend, remember?' zegt Louis ongemakkelijk tegen haar.
Meteen betrekt haar gezicht. 'Oh, shit! I forgot,' zegt ze terwijl ze me schuldig aankijkt.
'I'll just drive you there, no problem,' zegt Harry dan.
'Oh no, I can't let you drive me. I've been dependent for too long. I'll just walk,' protesteer ik. Nadat Louis en Eleanor zijn weggewandeld naar Louis' auto na een paar minuten, hebben Harry en ik een korte discussie over dat hij me wil brengen naar Madame Tussauds, maar ik wil wandelen aangezien ik al een veel te groot blok aan zijn been ben geweest. Midden tijdens een zin die Harry zegt besluit ik om gewoon al op weg te gaan. Ik weet al ongeveer waar ik naartoe moet.
'Hey, Lora!' hoor ik achter me. Ik glimlach en high-five mezelf voor het brengen van Harry in verwarring. Ik wandel gewoon verder in de richting die ik denk dat het is, maar even later hoor ik het zachte geronk van een auto afkomen. Het geluid blijft naast me doorronken en als ik mijn hoofd draai zie ik een zwarte Range Rover.
Ra, ra, ra wie daar zou inzitten.
'You won't give up, will you?' vraag ik hoofdschuddend.
'Of course not! Just get in the car, Lora.'
'Na-ah. Rather give me the directions to Madame Tussauds.'
'Pfft, as if. If you get in the car, I'll give you the directions,' zegt hij grijnzed.
'Then I can just go with you. No way. Nice pun, by the way.'
'Yeah, just thought it out, too,' lacht hij.
Ondertussen blijft Harry naast mij rijden en wandel ik nog steeds rechtdoor. Aangezien Harry stil blijft terwijl hij rijdt besluit ik om wat K3-liedjes te zingen.
'Mama sé, mama sa, mama saka mumba. Doe je mee allemaal, in een keileuk verhaal?' Ik blijf zo verder zingen/neuriën voor een paar minuten totdat Harry zijn radio luider zet en een bekend popliedje door de auto weerklinkt. Ik geef het op met het zingen, maar blijf wel verder wandelen terwijl Harry blijft zeuren dat ik in de auto moet komen.
Tien minuten later ben ik nog steeds niet aangekomen aan Madame Tussauds en het is al bijna één uur. Als dat gebouw van die madam er niet is binnen vier minuten hang ik bij mijn ouders, en het zal gedaan zijn met alleen rond te lopen in Londen.
'Lora, you'll never be at Madame Tussauds at time. You took the wrong way,' zegt Harry. Ik zucht terwijl hij verdergaat: 'Just come with me in the car, Lora. I can get you there faster than your feet and it even won't be that late.'
Weer zucht ik eens en stap dan toch in zijn auto. Alles beter dan niets. Tijdens de rit naar Madame Tussauds rijdt Harry de hele tijd met een grijns om zijn zachte lippen.
Wait.
Zei ik nu zachte lippen?
Pff, alsof ik zou willen weten hoe die aanvoelen.
Een beetje misschien.
Na een aantal minuten zie ik een bordje met "Madame Tussauds" er op. Opgelucht haal ik adem. Van ver zie ik al mijn ouders en broer staan en mama die zenuwachtig over en weer loopt, duidelijk nerveus.
'Thank you so much for driving me,' zeg ik dankbaar tegen Harry vooraleer hij zich aan de overkant van de straat even vlug parkeert.
'If you just had accepted my offer to drive you, you wouldn't be late, you know?' vraagt Harry.
'Yea-yeah. I'll see you soon, right?'
'Sure,' zegt hij nog vooraleer hij zich vooroverbuigt en een kus op de wang geeft. Als de hormonale tiener die ik ben bloos ik even bij de gedachten die uit dat kleine gebaar komen. Ik doe het portier open van de auto, zeg nog even gedag en wandel naar de overkant van de straat.
‘Lora Debuck, om het in het Engels te zeggen: you’re late.’
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hallo allemaal! Bedankt om dit te lezen! Kijk ook eens naar het filmpje; het is echt geweldig mooi. Neem er je tijd voor, want het duurt redelijk lang, maar het is het waard. Echt waar. Ik heb erbij moeten huilen - zo emotioneel ben ik dus - maar het komt gewoon door het verhaal en de muziek. Geniet er van!