Müdürün odasından çıktım ve zafer kazanmış gibi sırıttım. O çocuk hak ettiği cezayı alacaktı. Ellerim arkada sırıtarak okul bahçesine çıktığımda Yoongi ve Jimin'in gülüşerek konuştuğunu gördüm, sanırım Jimin kendine bir arkadaş bulmuştu. Zil çalmasına rağmen sırf daha çok konuşsunlar diye zil çaldı diye bağırmadım.
-Bay Kim.
Yanıma gelen çocuğa döndüm.
-Efendim.
-Zil çalmadı mı Bay Kim?
-Çaldı.
-Yoksa boğazınız mı ağrıyor? Merak etmeyin Bay Kim sizin yerinize ben bağırırım. ZİL ÇA-
Elimle ağzını kapattım.
-Sessiz olsana.
Kafamı Jimin'lere çevirdiğimde ikisi de bana bakıyordu. Elimi enseme götürdüm ve mahcupça güldüm. Jimin Yoongi'ye birşey söyledikten sonra ayaklandılar ve yanıma geldiler.
-Sanırım zil çaldı Bay Kim.
-Ah evet, bende tam onun için seslenecektim.
Jimin kafasını salladı ve Yoongi'ye döndü.
-Ben sınıfıma gidiyorum.
Yoongi kafasını salladığında Jimin yanımızdan ayrıldı.
-Sende sınıfına git artık.
Yanımdaki çocuğu yollayıp Yoongi'ye döndüm.
-O işi hallettim, merak etme o çocuk hak ettiği cezayı alacak.
Yoongi kafasını salladı.
-O çocuğun neden yanındasınız Bay Kim?
-Hangi çocuk? Jimin mi?
Yoongi kafasını aşağı yukarı salladı.
-Bu bizim aramızda bir sır.
-Nedenini biliyorum, sadece sizin ağzınızdan duymak istemiştim.
-Neymiş nedeni?
Tek kaşımı kaldırıp baktım. Ben bu numaralara kanmam, bana söyletmeye çalışıyor.
-Jimin'in çok asosyal olması.
Ne? O bunu nasıl anladı?
-S-sen-
-Çok belli Bay Kim, kimseyle takılmıyor ve çok soğuk.
Kafamı salladım.
-Her insan aynı değildir Bay Kim, bazı insanlar hayalleriyle yaşamak ister.
-Ne demek istiyorsun?
-Belki Jimin hayalleriyle yaşamaktan mutludur.
-Hayallerinle sonsuza kadar yaşayamazsın Yoongi. Hem Jimin'in bu zamanlarını arkadaşlarıyla güzel geçirmesi gerekiyor çünkü istese de bir daha bu zamana dönemeyecek. Onun ileride pişman olmasını istemiyorum.
-Arkadaşlarıyla diyorsunuz Bay Kim ama siz onun öğretmenisiniz.
-Biliyorum. Ben şuan onu hazırlıyorum, ona arkadaşlarıyla nasıl anlaşması gerektiğini tecrübe ettiriyorum.
-Ama o size bağlanıyor.
Elimi yüzüme götürüp sıvazladım.
-Yeni arkadaşlar bulunca emin ol onun için sadece öğretmeni olarak kalacağım.
Park Jimin;
Yeni tanıştığım ismi Yoongi olan çocuğun yanından ayrıldım. O çocukla konuşmamın tek sebebi Taehyung'la ne kadar yakın olduğunu öğrenmeki. Sınıfa gittim ve sırama oturup çizim defterimi çıkarıp resmi çizmeye kaldığım yerden devam ettim. Ben tam 3 yıldır Bay Kim yani Taehyung'a platoniktim. O bunu bilmiyordu ve bilmemeliydi.
-Jimin.
İsmi Yang olan çocuğa bayık bakışlarımla baktım. Ne vardı da benim Taehyung'u çizmeme engel oluyordu?
-Ne var?
Çocuk gözlerini kaçırarak yutkundu.
-K-kimya öğretmeni gelmemiş de ders boş.
-Yani?
-Dersin boş olduğunu haber vermek için geldim.
Kafamı salladığımda çocuk hızlıca yanımdan gitti. Bazı kişiler Taehyung'a olan aşkımı öğrenmişti ve bunun aşk değil takıntılık olduğunu söylemişti. O gerizekalılar ne anlar aşktan, işleri güçleri boş yapmak.
Yine sinirlenmeye başladığımda resim defterimi ve kalemlerimi alıp bahçeye indim ve bir ağacın önüne oturup aşık olduğum adamı çizmeye devam ettim.
Kim Taehyung;
Bu dersim boş olduğundan kahve makinasının yanına gidip kendime nescafe yaptım. Bardağı burnuma yaklaştırdım ve nescafe'nin kokusunu içime çektim.
-Bay Kim.
Gözlerimi bana seslenen bedene çevirdim.
-Bayan Lee.
Mahcupça gülümsedi ve elini uzattı.
-Ben dediklerim için gerçekten çok özür dilerim Bay Kim. Sanırım onunla daha fazla vakit geçirdiğinizden onu kıskandım, çok çocukça değil mi?
Güldüm.
-Baya çocukça.
-Özür olarak size tatlı birşeyler ısmarlayabilir miyim Bay Kim?
Kafamı iki yana salladım.
-Bu dersten sonra girmem gereken dersim var Bayan Lee.
-O zaman kantinden bisküvi falan alayım, hem kahveyle iyi gider.
Derin nefes alıp verdim.
-Madem bu kadar ısrar ediyorsunuz, gidelim.
Bayan Lee ile bisküvi aldıktan sonra bahçeye çıkıp banklardan birine oturduk.
-O çocukla nasıl gidiyor?
-Jimin'le mi? İyi gidiyor.
-Alıştı mı size?
Kahvemden bir yudum alıp kafamı salladım.
-Sanırım alıştı.
-Peki ya kendine arkadaşlar bulursa, ne yapacaksınız?
Kahvemden bir yudum daha aldım ve gözlerimi yere çavirdim.
-Birşey yapmayacağım.
İkimizde bir süre birşey söylemeden oturduk.
-Ben-
-Bay Kim.
Duyduğum ince sesle gülümseyerek bakışlarımı bu sesin sahibine çevirdim. Jimin de gülümseyerek bana bakıyordu.
-Jimin. Bir sorun mu var?
Bakışlarını Bayan Lee'ye çevirdikten sonra tekrar bana baktı.
-Size çizdiğim bir resmi göstermek istiyorum Bay Kim.
Kafamı salladım fakat Jimin'in bakışları Bayan Lee'deydi.
-Ah, o zaman sonra görüşürüz Bayan Lee.
-Görüşürüz Taehyung.
Jimin'le okula doğru ilerledim.
-Nereye gidiyoruz?
-Kütüphaneye gidiyoruz Bay Kim.
-Senin dersin yok mu?
Yerinde durdu ve bana baktı.
-Kimya öğretmeni yokmuş.
-Diğerleri eve mi gitti?
Kafasını sallayıp yürümeye devam etti.
-Sen neden gitmedin Jimin?
-Burası daha huzur verici Bay Kim.
Birşey demeden kütphaneye girip bir masaya geçtik.
-Burası okulda en sevdiğim yer Bay Kim.
-Ya ağacın olduğu yer?
-Ah doğru orası da vardı.
-Bakıyorum da artık konuşmayı başlatan, benim yanıma gelen sensin.
Jimin utangaçca kafasını yere eğdi.
-Sanırım size alıştım Bay Kim.
Kafasını kaldırıp direk gözlerime baktı.
-Ya siz Bay Kim?
Gülüp elimle saçlarını karıştırdım.
-Sanırım bende sana alıştım ufaklık.
Jimin göz gülümsemesinden yapıp masaya koyduğu defterden bir sayfa açtı.
-Siz benim tek ve en yakın arkadaşım olduğunuzdan sizin resminizi çizmek istedim Bay Kim.
Şaşkınca Jimin'e baktım.
-Benim resmim mi?
-Hm hm.
Defteri bana uzattı. Yaptığı resme baktığımda ağzım açık kaldı. Jimin'in bu kadar iyi resim çizebildiğini bilmiyordum.
-J-Jimin bu mükemmel.
Elini ensesine attı.
-Ah hayır, o kadar iyi değil.
-Ciddi olamazsın, buna bayıldım.
Resmin bir önceki sayfasını çevirdim.
-A-ah ora-
-Bu sen misin?
Kafasını salladığında remi inceledim.
-Jimin, çok güzel resim çiziyorsun. Sanat okuluna falan gitmeliydin.
-Ben okulumdan memnunum.
Tekrar sayfayı çevirecekken eliyle elimi durdurdu.
-O-onlara bakmamalısınız Bay Kim.
Gözlerim elimin üzerindeki elinde takıldı, o da bunu fark edince elini hızlıca çekti.
-Neden?
-Ç-çünkü onlar özel.
Kafamı sallayıp her ne kadar meraktan çatlasam da defteri kapatıp Jimin'e uzattın.
-Haklısın, başkalarının özel eşyalarını karıştırmamalıyım.
Ellerini hızlıca iki yana salladı.
-Öyle değil.
-Sorun değil Jimin, yaptığım yanlıştı.
-A-ama Bay Kim-
Sandalyeden kalktım.
-Sana gücenmedim merak etme.
Gülümsedim ve kapıya doğru ilerledim.
-Ve beni çizdiğin için teşekkürler.
Yazar;
Öğretmen arkasında kalbi yerinden çıkacak kadar hızlı atan bir genç bıraktığını bilmiyordu veya o resmi kendisine olan aşkından çizdiğini de bilmiyordu. Tek bildiği onun kendisinin resmini çizmesinin hoşuna gittiğiydi..