-Μάριε θέλω να πάμε να δω το σχολείο μου..μου έχουν λείψει τα παιδιά , τα κορίτσια...
Γενικώς μου έχω λείψει εγώ..
Τις δραστηριότητες που έκανα...
Με κοιτάει και μετά αρχίζει και αγχώνεται...
-Είδες τον Αχιλλέα εδώ?
Μου λέει με σοβαρό βλέμμα
Τον κοιτάω Αλλά δεν μπορούσα να βγάλω αχνά...
-Κατάλαβα λέει και με κοιτάει
Αυτο θες; Δεν είναι όμως λίγο νωρίς να πάμε από τώρα; είχαμε συμφωνήσει να πάμε όταν το θελήσουμε και όι δύο Μας...
- Θα μου υποσχεθείς ότι θα πάμε τουλαχιστον την άλλη βδομάδα
Λέω και τον κοιτάω
- το υπόσχομαι λέει και με φιλάει στα χείλη απαλά...
Με κοιτάει και σουφρωνει τα χείλη του... Δεν θέλω να μου κρατάς μούτρα...
- Δεν θέλω να αφήσω τα πράγματα που αγαπώ ένα μου έχει απομείνει...
- Εντάξει μικρή μου..
Μου λέει και τον αγκαλιάζω...
-Κάποια έχει γενέθλια σε 2 βδομάδες...
Μου λέει και χαμογελάει...
- Ποια είναι αυτή αραγε;
- Χμμ μια όμορφη κοπέλα, τρομερή, έξυπνη, γλυκια και με ανάβει τρομερά λέει ψιθυριζοντας στο αυτί μου κάνοντας με να ανατριχιάσω
- Ιιι σαν δεν ντρέπεσαι του λέω και τον φιλάω καθώς ξαπλώνει από πάνω μου...
-Καθόλου...Γιατί νιώθω τυχερός...
Μου λέει και συνεχίζει το φιλί Μας ..
- Δεν έχεις δουλειά του λέω και σταματάει το φίλι μας και με κοιτάει
- πήρα ρεπό για να κάτσω μαζί Σου...
- Ώστε έτσι εε..
- Η μήπως να παω;
Μου λέει και σηκώνει το ένα φρύδι
- Αν θες λέω και σηκώνω το ένα φρύδι μου και εγώ και χαμογελάω
- Εντάξει τότε λέει και σηκώνετε από πάνω μου...
-Ειιι
Του λέω και σουφρωνω τα φρύδια μου...
Ερχετε πίσω με σηκώνει από τον καναπέ και πάει στο δωμάτιο
-Νομίζεις ότι θα σε άφηνα έτσι λέει και χαμογελάει...
-Είσαι!!
- Τι ; Λέει και με αφήνει στο κρεβάτι και ανεβαίνει πάνω Μου
Καθώς με φιλάει...
-Μάριε...
Του λέω και τον σταματώ
Πρέπει να κοιμηθούμε
Εκείνος με κοιτάει και απλά χαμογελάει...
-εντάξει μου λέει και μου δινει ένα πατάω το φίλι και ξαπλώνει..
Όχι μην με βρισετε απλώς από τότε που είδα τον Αχιλλέα δεν μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό Μου...είναι αδύνατον..
Η στιγμή που συναντήθηκαμε κάνει επανάληψη εκατοντάδες φορές στο μυαλό μου...
Flashback
"-Αχιλλέα;
Λεω και με κοιτάει με χαμόγελο
-Σου έλειψα;
Με κοιτάει και χαμογελάει..."
Πίστευα πως είχα τελειώσει με αυτόν αλλά λάθος έκανα μόλις τώρα άρχισε η ιστορία Μου..
Μετα απο πολύ ανάλυση για αυτό το θέμα με πειρε ο ύπνος...
"ΤΟ ΕΠΌΜΕΝΟ ΠΡΩΊ "
Ο ύπνος μου ,μου φεύγει ξαφνικά ακούω γυαλιά και φωνές να ηχούν σε όλο το σπίτι...
Ανοίγω τα μάτια μου, και σηκώνομαι από το κρεβάτι...
-ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΊΝΕΙΣ...
- Φιλε πρέπει να το χωνεψεις , δεν γίνονταν να μην την δει, καιρός ήταν και πολύ κράτησε χωριά..
-ΟΧΙ ΔΕΝ ΤΟ ΧΩΝΕΥΩ, ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΝ ΔΕΙ ΠΆΛΙ , ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΙΔΕ ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΊΛΗΣΕ...
ΟΛΑ ΚΑΤΑΣΤΡΆΦΗΚΑΝ...
- ΤΙ καταστράφηκε Μάριε?
Του λέω και γυρνάει και με κοιτάει με ξαφνιαζμο...
Κλείνει το τηλέφωνο κατευθείαν...
- ΤΙ έγινε? Τι είναι όλα αυτά?
Ρωτάω καθώς θέλω τόσο πολύ να απαντήσει
- Σε ξύπνησα; συγγνώμη...Τίποτα Θα τα μαζέψω εγώ..
-Κατι σε ρώτησα απάντα..
- Τίποτα όλα είναι ένταξει
- Και τι ΚΑΤΑΣΤΡΆΦΗΚΕ ΜΑΡΙΕ;
Ρωτάω καθώς έχω αρχίσει να τα περνώ...
- Αρια μου , προσπάθησα τόσο πολύ να σε κρατήσω μακριά του αλλά δεν μπόρεσα, δεν ήθελα να τον συναντήσεις... , σε έψαχνε τόσο καιρό αλλά κάνεις δεν του έλεγε που ήσουν...
Άρχισα να μπερδεύομαι σε ολα πραγματικά...
-Ποιος με έψαχνε Μαριε;
Τα μάτια άρχισαν μα βουρκώνουν...
-Αρια κατάλαβε με...έπρεπε να σε κρατήσω για το καλό σου...
-ΜΟΥ ΕΙΧΕΣ ΠΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΊΓΟΝΤΑΝ ΚΑΡΦΊ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ , ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΝΟΙΑΞΕ ΚΑΝ ΓΙΑ Ό,ΤΙ ΈΓΙΝΕ, ΟΤΙ ΤΑ ΕΦΤΙΑΞΕ ΜΕ ΤΗΒ ΔΗΘΕΝ ΚΟΛΛΗΤΉ ΜΟΥ
ΤΙ ΕΊΝΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΆΡΙΕ;
- Αρια προσπάθησα να μην σε πληγωση αλλο...
- ΕΙΣΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ!!!
Είπα την τελευταία κουβέντα και έτρεξα γρήγορα στο δωμάτιο και κλείδωσα την πόρτα για να μην με προλάβει ο Μάριος..
Στάθηκα στην πόρτα και άφησα τα δάκρυα μου να πέσουν ελεύθερα...
Εκείνη την στιγμή κοίταξα την ντουλάπα , σηκώθηκα την άνοιξα καινούρια την βαλίτσα μου και την άνοιξα...Άρχισα να βγάζω μερικά μου ρούχα από εκεί και να τα βάζω μέσα στην βαλίτσα...
Μέσα και μερικά μου αλλά πραγματα
Θα πάω στην μάνα μου!
Καιρός ήταν
Ετοιμάστηκα πήρα τα κλειδιά και άνοιξα την πόρτα του δωματίου που τόσην ώρα την είχα κλειδωμένη...
Ο Μάριος σηκώνεται από τον πάγκο και με κοιτάει
-Που πας;
-Στην μάνα μου
Του λέω ήρεμα και προχωράω
- Αρια άκουσε με
- Δεν έχουμε να πούμε τίποτα
Αλλη μερα θα ερθω να πάρω τα άλλα μου πράγματα...
Στην μάνα μου θα πω ότι απλώς Πηγές Ταξίδι για δουλειά..δεν θα τις πω τίποτα ακόμα και μην την πάρεις τηλέφωνο για να της εξηγήσεις...ούτε εμένα ...όταν είναι θα σε πάρω εγώ...
Τα λέμε Μάριε...
Λέω και κλείνω την πόρτα και κατευθύνομαι στο αυτοκίνητο..