Dedicated to her. Thanks for reading :* ALABYU :*
Ay siya nga pala, sorry po sa mga nagmemessage sa akin na dedicatan ko sila. Baka po kasi hindi lahat kayo ay mad-dedicatan ko. KAYA I'm really sorry. :((((((( ALABYU GUYS :*
YES! Tapos na ang hell week. Grabe, nakakatuyo ng utak iyong periodic exam. Ugh! HAHAHAHA
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
DANIEL'S POV
KUYA DIEGS: Are you sure with this Bro?
I nodded.
KUYA DIEGS: Okay. Hindi na kita kukumbinsihin na hindi mo ituloy ito. I know it's for your own good.
Oh how I hate that word.
'I know it's for your own good?'
Whatever.
AKO: Thanks Kuya Diegs.
KUYA DIEGS: Hindi ka ba pupunta sa kasal nila ngayon?
I'm stunned.
Napatigil ako sa pag-aayos ng mga gamit na dadalhin ko.
AKO: For what? Sasaktan ko lang rin naman iyong sarili ko.
Parang bawat word na sinabi ko ay tumutusok sa puso ko.
KUYA DIEGS: I know pero----
AKO: Let's stop this nonsense topic Kuya!
KUYA: O-okay. Chill lang. I'm sorry.
Hindi ko na siya pinansin at kinuha ko na ang ibang gamit ko sa table.
KUYA DIEGS: Bababa lang ako okay? Ire-ready ko lang ang sasakyan. Baba ka lang later kapag handa ka na.
At tinapik niya ang balikat ko at bumaba na.
I am currently packing my personal things (pabango, deo, and others) when my little box fell.
Kinuha ko ito at binuksan.
Oh...
It was my ring and my necklace na kapareha ng kay Kath. The ring noong engagement namin at iyong kwentas... Iyong kwentas na kapartner ng kwentas niyang puso.
Umupo ako sa kama ko.
Kinuha ko iyong sing sing at kwentas...
AKO: Kung nandito ka lang sana Kath....hindi ko ito gagawin.
*sigh*
Bakit ganito? Parang ang bigat bigat ng pakiramdam ko?
Ilang saglit pa ay tumayo na rin ako at iniligpit ko na lahat ng gamit dito na pwede kong dalhin.
How I will miss this house. The people here, my family.. my friends.. and the moments I cherished with Kathryn.
BIgla akong napatingin sa table ko sa tabi ng kama ko.
I saw the invitation card.
Kinuha ko iyon including the picture of mine with Eunice.
AKO: Ikaasal ka na ngayon. (I'm talking with her picture right now)Alam mo ba kung gaano kasakit iyong ginawa mo sakin?(Pinipigilan kong umiiyak this time)Pero it's okay. I'm happy for you Eunice. Kahit masakit. (I kissed her picture)
Itinago ko na iyon at nagsimula ng maglakad palabas ng room na ito.
"Maybe I was destined to be left by someone I loved..."pabulong ko sa sarili ko.
KUYA DIEGS: Are you ready bro?
AKO: Yeah
Sumakay na kami sa sasakyan at nagsimula ng magdrive si Kuya.
Where I am going? Well sa kumbento. Yes. Itutuloy ko na ang pagpapari ko.
Alam kong ayaw ito ng pamilya at mga kaibigan ko, pero anong magagawa ko? The destiny is pushing me here.
Kagabi nga nagpadespedida sina Mommy. Ayaw ko man, pero ginawa parin nila. Kasi naman daw wag daw akong KJ kasi last day ko na dito sa bahay. At hindi na daw kami magkikita-kita.
Today is the ceremony. Ang kasal ni Eunice.... At ang ceremony ng pagiging pari ko. Kaya nga si Kuya lang ang kasama ko kasi sina Mommy ay nauna na sa Quezon City. Doon kasi ako babasbasan at magiging ganap na pari na.
Ang barkada naman ay susunod nalang daw. May gig pa kasi ngayon.
Ininvite kasi ang band namin for the gig sa bar later. Hindi na kami sasali ni Kuya kasi 1 hour lang ang pagitan ng gig at ceremony. So pag sumama pa kami, baka din a kami makaabot dito sa Quezon. Medyo malayo pa naman ang byahe.
KUYA DIEGS: Lalim ng iniisip mo ah..
Lumingon ako sa kanya
AKO: Iniisip ko lang si Dan. Naalala ko kasing umiiyak iyon kagabi dahil ayaw niyang pumayag sa pagiging pari ko.
KUYA DIEGS: Hindi mo naman siya masisisi eh. Alam mo naman iyong bata, ulila sa ina tapos mawawala pa ang ama niya.
AKO: Hindi naman ako mawawala Kuya eh. Nandito lang ako sa Pilipinas.
KUYA DIEGS: Pero hindi mo pa rin maiaalis sa bata iyong kalungkutan. He will miss you. Lalo pa't palagi ka nang nasa kumbento kapag nabasbasan ka na.
Ibinalik ko nalang ang mata ko sa bintana.
AKO: Kuya itigil mo ang sasakyan...
KUYA DIEGS: Huh? Bakit?
AKO: Basta itigil mo.
Itinigil ni Kuya ang sasakyan. I opened the window at tiningnan ang nasa harap ko ngayon...
I saw her..... I saw her walking in the aisle. Wearing her beautiful wedding white dress...
How I wish I am the man...
KUYA DIEGS: Bro, sinasaktan mo lang ang sarili mo... Tama na.
Nagnod lang ako at itinuloy na ni Kuya ang pagdadrive.
Masakit! Sobrang masakit.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
EUNICE'S POV
*FLASHBACK*
I am here at the garden. Nakaupo sa swing at lumalanghap ng sariwang simoy ng hangin.
Ayoko kasi sa loob ng bahay. Sumasakit lang ang ulo ko---no erase that! SUMASAKIT LANG ANG PUSO KO.
'Ikakasal ka na bukas Eunice...ready ka na ba?' bulong ko sa sarili ko
Huminga nalang ako ng malalim.
'Para kay DJ ito Eunice. It's for him kaya maging masaya ka nalang.' Para na tuloy akong baliw dito
Kinakausap ko ang sarili ko.
Psh. Pumikit nalang ako.....
"AHHH-ACHCCKK!"Shet!
Bat biglang sumakit ang ulo ko?
Sa sobrang sakit ay napaupo ako sa may damuhan at napahawak sa ulo ko.
"Hindi kita iiwan Baby..."sino ito?
Bakit ang labo? He was hugging the girl.
"HInding hinding hindi din kita iiwan Baby..."said the girl
Bullshit! Who are they?!
Ahccck! Lalong sumakit iyong ulo ko. Fvck that!
Kinuha ko sa little pocket ko sa bulsa. Thanks God! Nandito ang gamot ko. Kinuha ko ito at ininom kahit walang tubig. Sh*t! Who are they? Bakit parang ang labo? Sino sila?
Maya-maya ay tumigil na din sa pagsakit ang ulo ko. Pero di pa rin maialis sa isipan ko ang nakita ko kanina habang sumasakit ang ulo ko.... "HInding hindi kita iiwan?" Very familiar...
Nagulat ako ng biglang may bumato sa akin.
AKO: OUCH!
Sigaw ko at napahwak ako sa nook o na natamaan ng bato. Maliit lang naman, pero masakit pa rin. Lumingon ako sa direksyon ng nagbato...
Sino sila? Wait. Familiar faces.......................................SILA IYONG KASAMA NI DJ SA SHOP NOONG UNA KAMING MAGKITA! TAMA! Pero anong ginagawa nila dito? Nasa labas sila ng gate at mistulang tinatawag nila ako papunta sa kanila. Lumapit ako with my curious face.
AKO: Ano----
"We need to talk."sabi noong matangkad na maputi. Wait, parang I know here... OMG! She was the girl na pinagsupladahan ko sa restaurant dati.
Nagnod lang ako at lumabas ng gate.
"I'm Kiray"
"I'm Zharm"
"I'm Julia"
"I'm Yen"
"I'm Neil"
"I'm EJ"
"I'm Albie"
"I'm Diego"
Familiar names. Nagnod lang ako tuwing nagpapakilala sila. Para silang mga pulis sa sobrang sesryoso. Feeling ko kakatayin nila ako. Is it about the break up thingy with DJ? Omy. Sorry. I diddn't mean to do it guys. PROMISE!
KIRAY: Nandito kami dahil gusto lang naming ipaalam na sobrang nasaktan si DJ sa ginwa mo.
YEN: He was hurt when you said na niloko mo lang siya. How bitch are you to do that?!
JULIA: At gusto lang naming ipaalam na dahil sa ginawa mong iyon ay lalo niyang ginustong ituloy ang kanyang pagpapari.
What?! Pagpari?
AKO: A-ano?
ZHARM: he's going to be a priest tomorrow. The same day with your wedding.
AKO: P-panong na-nangyari?
NEIL: Simply because of your bitchness. Bakit mo pa kailangan lokohin si DJ? Bakit?
Naiiyak na ako. Sorry DJ. SORRY.
AKO: It's because I have to save him..
DIEGO: Save him? Eh sa ginawa mo para mo siyang hinulog sa bangin.
AKO: Hindi niyo alam ang mangyayari. So don't judge me. Believe me... it's for his good.
Umalis na ako sa harap nila at pumasok na sa loob ng marinig ko ang huling sabi ni EJ...
EJ: Kapag nagbago ang isip mo... Just go to *toot* Bar tomorrow Eunice... We will wait for you there.
Tumakbo na ako papasok sa kwarto.
*END OF FLASHBACK*
Hindi ko alam ang gagawin ko ngayon. Ang alam ko, gusto kong magkaroon ng butas ang aisle na ito para lang hindi ako makasal sa demonyong nag-hihintay sa akin sa altar. DJ, this is for you.
He was smiling at me. I'm with my Mom and Dad. Nandito na din ang mga kamag anak nila Mommy at Quen. Hindi ko pa nakikita si Khalil at si Ella. Ewan ko sa mga iyon. I hate this! I hate of doing this! Pwede po bang barilin niyo si Quen? PLEASE?
I'm here infront of him. He took my hand. Noong una eh ayaw ko pa, pero sapilitan niya itong kinuha at dinala sa harap ng altar.
Nagsimula na ang ceremony ng pari. At feeling ko sa mga pagkakataong ito, bibitayin ako. Sabi nila, ang kasal daw ang pinakamasayang araw sa buhay mo. Pero bakit ngayon? Feeling ko mamamatay ako sa sobrang sakit.
FATHER: You, Mr Enrique Gil, are you willing to be the long lasting partner of this girl in times of trouble, sadness, happiness, prosperity and be with her until your last breath?
QUEN: Yes I do Father.
Bigla namang tumingin sa akin si Father.
FATHER: You, Eunice Barreto, are you willing to be the eternal partner of this man in every problems and be with him till the rest of your life?
DUBDUBDUBDUBDUBDUB
Ito ang pinakaayaw kong part. Pwede po bang sabihin kong NO FATHER! NO!
Eunice... are you sure with this? Alam mong matatali ka na sa kanya habambuhay. At ang huling tanong, are you willing to marry this man kahit na hindi siya ang mahal mo?
Nakatingin lang sila sa akin. Lumingon ako sa paligid. They are all waiting for my answer. Tumingin ako kay Quen. He was smiling at me at kitang-kita mo sa kanya ang kaba.
FATHER: Eunice?
OH GOSH! Anon a?!
AKO: Uhhmm Y------
"ITIGIL ANG KASAL!!!!!!!!!"
Lahat kami ay napalingon sa sumigaw.......
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
TN: (Tampurorot's Note)
Guys ngayon lang ito. HAHA Pagbigyan si Author.
I want 30 comments and 50 votes. Pwede po ba iyon? Kapag po nagawa niyo, mag-U-UD ako. :))) PROMISE.
STRICTLY NO REPETITION of comments. Tig-iisang comment lang. Walang ulitan. I just want to see who are reading. HAHAHA
SALAMAT! ALABYU:*