~ အန္တီတို႔စကားခဏေျပာၾကရေအာင္ေလ! ~
ေရွာင္မားမားရဲ႕စကားအဆုံးရိေပၚအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေရွာင္းက်န႔္ကိုစိတ္မခ်သလိုပံုစံနဲ႕လွည့္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။*နိုးလာလို႔တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနရင္...*
~တစ္ကယ့္ကိုခဏေလးပါပဲ,အားက်န႔္ကအိပ္ရင္ၾကာတတ္ပါတယ္! ~
ရိေပၚေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ပီးေရွာင္မားမားေခၚရာေနာက္ကိုလိုက္လာခဲ့လိုက္တယ္။
ေဆး႐ုံဝန္းထဲကေလတျဖဴျဖဴးနဲ႕တိုက္ေနတဲ့
ခုံတန္းေလးေပၚထိုင္ရင္းေခါင္းၿငိမ့္ျပလာတဲ့
ေရွာင္မားမားေၾကာင့္သူပါလိုက္ထိုင္လိုက္တယ္။
~ သားကအားက်န့္ကိုတစ္ကယ္ခ်စ္တာလား?!~
~ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုတစ္ကယ္ခ်စ္တာပါ!သူလည္းကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္ပါတယ္! ~
~ အင္း,အန္တီသိပါတယ္!အားက်န႔္ကသားကို
သူ႕အသက္နဲ႕ရင္းပီးကယ္ခဲ့တာပဲ! ~
~သားအားက်န႔္ေလးကိုတစ္သက္လုံးေရာ
ေစာင့္ေရွာက္ေပးနိုင္မွာလား?! ~
~ကြၽန္ေတာ္ေရွာင္းက်န႔္ကိုတစ္ဘဝလုံးစာတာဝန္ယူနိုင္ပါတယ္! ~
~ ဟင္း!ျငင္းေနလို႔လည္းစိတ္ဆင္းရဲၾက႐ုံပဲ
ရွိေတာ့မွာ!အန္တီသားတို႔ကိုသေဘာတူပါတယ္! ~
ရိေပၚအလန့္တၾကားနဲ႕ေရွာင္မားမားကိုလွည့္ၾကည့္မိတယ္။ၿပံဳးျပလာတဲ့အၿပံဳးေတြက
ေႏြးေထြးေနသေယာင္။
*ဒါ...တစ္ကယ္ပဲလား?!!*
~အားက်န့္ပါးပါးကိုအန္တီစည္း႐ုံးေပးမွာမလို႔,သားတို႔ကစိတ္ေအးေအးနဲ႕သာေန!အားက်န႔္
ေနေကာင္းသြားရင္ႏွစ္ဖက္မိဘေတြေတြ႕ပီးေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့!အခုကစပီးသားတို႔ႏွစ္ေယာက္
စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲ႕ေနလို႔ရပီ! ~
~ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္,အန္တီ! ~
~ အရင္ကလိုပဲ,မားလို႔ေခၚပါ့လား?! ~
~ ဟုတ္ကဲ့,မား! ~
ရိေပၚကေရွာင္းက်န႔္မားကိုၿပဳံးျပလိုက္ပီး
ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ေဆး႐ုံခန္းထဲကိုျပန္ဝင္သြား
တယ္။ေရွာင္မားမားကေတာ့ရိေပၚရဲ႕
အျပဳအမူေတြေၾကာင့္သူမဆုံးျဖတ္ခ်က္မွန္တယ္လို႔တထစ္ခ်ယဳံၾကည္လိုက္ေတာ့တယ္။
*******
~ အာ့ဆို,အမထမင္းခဏသြားစားမယ္ေနာ္! ~
အားနာေနသည့္သူနာျပဳအမအားသူမေခါင္းသာၿငိမ့္ျပျဖစ္ပီးမ်က္ဝန္းတို႔ကိုျပန္ေစ့ထားလိုက္
သည္။သူမသိပါသည္။ထိုအခ်ိန္ခဏေလးသာ
သူမသမီးႏွင့္ေတြ႕ရသည္ဆိုတာကို!ထို႔ေၾကာင့္
ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴခြင့္ျပဳေပးျခင္းျဖစ္သည္။ကိုယ္တိုင္ကေမတၱာမရတဲ့အခါတျခားလူေတြ
ကိုေတာ့ေမတၱာရေစခ်င္မိတယ္။အခုပဲ
ၾကည့္ေလ!ကိုယ့္သမီးတစ္ေယာက္လုံးေဆး႐ုံ
ေရာက္ေနတာ!တစ္ခါမွလာမေတြ႕၊သူနာျပဳတစ္ေယာက္ငွားေပး႐ုံ၊အိမ္အကူအေဒၚႀကီးႏွင့္အစားအေသာက္အခ်ိန္မွန္လာပို႔ေပး႐ုံျဖင့္တာဝန္ေက်သည္ဟုထင္ေနပုံ
ပင္။အင္းေပါ့!အတင္းအက်ပ္ရလာတဲ့ကေလး
ဆိုေတာ့လည္းဘယ္သူကၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ
ေမတၱာေတြေပးခ်င္ပါ့မလဲေနာ္!သူမအေမအခုအခ်ိန္ထိရွိဦးမည္ဆိုလွ်င္....
အင္း...အေျခအေနေတာ့တစ္မ်ိဳးေျပာင္းလဲနိုင္ေကာင္းေျပာင္းလဲသြားမွာေပါ့။အေတြးမ်ားေၾကာင့္ေခါင္းကထိုးကိုက္လာသည္မို႔နားထင္ကိုသာအသာဖိထားမိသည္။သူမေမ့မသြားတဲ့ခ်စ္ရသူမ်က္ႏွာကအာ႐ုံထဲမွာေပၚလာတယ္။ဘာလို႔လဲ?!!
ေနာက္ေစ့ခိုက္မိသြားပီးခ်ဳပ္ထားရတာေတာင္ဘာမွေမ့မသြား။တခါတေလေတာ့လည္း
ကံၾကမၼာဆိုတဲ့အရာကတယ္ဆိုးသား!!သူမတကယ္မမွတ္မိခ်င္ပါ။ေမ့ပစ္ခ်င္ပီျဖစ္သည္။သူမလုပ္ခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေတြနဲ႕ပီးေတာ့သူမရဲ႕စိတ္ေတြ!မျဖစ္နိုင္တဲ့လူကိုပဲ႐ူးမိုက္ေနမိတဲ့စိတ္ေတြ!!
သူမရဲ႕အတိတ္ေတြကေကာင္းတာတစ္ခုမွမရွိခဲ့တာပဲ။ဘာလို႔ေမ့မသြားရတာလဲ?!!
ဒါမွမဟုတ္,ဘာလို႔အသက္ရွင္ေနေသးတာလဲ?!!
သူမတကယ္ကိုလြတ္ေျမာက္ခ်င္ေနပီျဖစ္သည္။
ဒါကဘုရားသခင္ကေပးတဲ့အျပစ္ဒဏ္ပဲထင္ပါရဲ႕!
သူမက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေတြအတြက္
အႀကီးမားဆုံးအျပစ္ဒဏ္!!
သူမသက္တမ္းမကုန္သေ႐ြ႕ဒီလူသားကိုပဲသူမ
ဆက္ခ်စ္ေနရဦးမယ္ေပါ့ေလ!!
သက္တမ္းမကုန္သေ႐ြ႕ေပါ့....
အခန္းထဲသို႔ဝင္လာတဲ့ေျခသံေၾကာင့္သူမေစ့ပိတ္ထားတဲ့မ်က္ဝန္းေတြကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။
~ ရိေပၚ.... ~
ဟုတ္ပါသည္။သူမကုတင္ေရွတြင္ရပ္ကာ
သူမအားၾကည့္ေနေသာသူ။သူမရဲ႕အခ်စ္ရဆုံးေသာလူေပါ့!*ရိေပၚကသူမကိုလာေတြ႕တယ္!*
ေကာင္းေသာလာေတြ႕ျခင္းမ်ိဳး၊သူမကိုသတိရလို႔လာေတြ႕ျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္မွန္းသိေပမယ့္,႐ုတ္တရပ္မ်က္ရည္ေတြကရစ္သိုင္းလာတယ္။ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းအျပည့္နဲ႕....
ဝမ္းသာျခင္းအျပည့္နဲ႕...မရဲတရဲနဲ႕
ထြက္သြားတဲ့သူ႕ရဲ႕နာမည္အဆုံး...သူဟာကုတင္ေဘးကခုံတန္းမွာဝင္ထိုင္လာတယ္။
သူမစိတ္ေတြကိုအဆုံးထိအားတင္းထားလိုက္
တယ္။ရိေပၚဘာေျပာေျပာသူမ
ခံနိုင္ရည္ရွိေအာင္လို႔။ေကာင္းတဲ့စကားေတာ့
လာေျပာတာလုံးဝမဟုတ္နိုင္။ကိုယ္က
သူ႕ရဲ႕ခ်စ္ရသူကိုထိခိုက္ေစခဲ့တာမဟုတ္ပါလား?!!
~ ရိေပၚ...ငါ.... ~
ႏႈတ္ခမ္းကိုဖိကိုက္ကာရွိုက္သံမထြက္ေအာင္သူမႀကိဳးစားလိုက္ရတယ္။ေျပာခ်င္တဲ့စကားေတြက
လုံးဝကိုထြက္မလာေတာ့တာ။
စိတ္ထဲမွာငိုခ်င္စိတ္ေတြပဲျဖစ္ေပၚေနတာ။
သူမရဲ႕ပုံစံကိုရိေပၚကၾကည့္ရင္းေခါင္းကိုၿငိမ့္
တယ္။အဓိပၸာယ္ကိုေတာ့သူမနားမလည္။ဒါေပမယ့္သူမစိတ္ထဲနည္းနည္းေတာ့စိတ္သက္သာသလိုျဖစ္လာတယ္။အနည္းဆံုးေတာ့
ရိေပၚမ်က္ဝန္းထဲမွာသူမကို႐ြံရွာတဲ့အၾကည့္
ေတြကိုမေတြ႕ရလို႔။
~ မေတာင္းပန္ပါနဲ႕! ~
~ ငါမင္းကိုခြင့္လႊတ္မွာမဟုတ္လို႔.... ~
ရိေပၚရဲ႕ခပ္ျပတ္ျပတ္စကားေတြကသူမရင္ကိုမီးစနဲ႕ထိုးေနသေယာင္။ေက်နပ္ပါတယ္ေလ။ဒါသူမရဲ႕အမွားေတြပဲကို!!
သူမႏႈတ္ခမ္းကိုသာနာနာဖိကိုက္ရင္းေခါင္းကိုၿငိမ့္ျပမိတယ္။ထထိုင္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္
ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကစည္းထားရတဲ့ေက်ာက္ပတ္တီးေၾကာင့္သူမလြယ္လြယ္ကူကူမလႈပ္ရွား
နိုင္ေခ်။ထို႔ျပင္ခဏခဏထိုးကိုက္ေနသည့္
ေခါင္းေၾကာင့္လွဲေနရင္းနဲ႕သာသူမေခါင္းၿငိမ့္ျပမိျခင္းပင္။
~ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္,မင္းေၾကာင့္ငါတို႔အဆင္ေျပသြားပီ။ေက်းဇူးတင္တယ္!ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဂ႐ုစိုက္ပါ!~
စကားလုံးေတြကတိုလြန္းတယ္။ပီးေတာ့ေအးတိေအးစက္နိုင္ေနတယ္။ဒါေပမယ့္ထြက္ခြာသြားတဲ့ေက်ာျပင္ကိုေငးရင္းၿပဳံးရယ္ေနမိတဲ့သူမဟာ႐ူးႏွမ္းေနမိတာေတာ့
မဟုတ္ပါဘူး!!မာေက်ာေက်ာစကားလုံးေတြ
ေျပာသြားသည့္တိုင္၊သူမမ်က္ႏွာကို
ႏူးႏူးညံ့ညံ့မၾကည့္ခဲ့သည့္တိုင္၊သူမဟာ
ေပ်ာ္႐ႊင္ေနမိတယ္။
*ခြင့္လႊတ္ဖို႔ကိုမေတာင္းဆိုပါဘူး!မမုန္းရင္ပဲေက်နပ္ပါပီ*
အတၱႀကီးႀကီးနဲ႕ေတာင္းမိတဲ့ဆုေတြ!
ေယာကၤ်ားေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္း!!
သူမငယ္ငယ္ေလးကတည္းကဲ့ရဲ႕ခဲ့တဲ့အရာ!အထက္တန္းကတည္းကခ်စ္ခဲ့မိတဲ့သူေၾကာင့္
သူမစိတ္ေတြကပိုပီးညစ္ေထးလာခဲ့တာ။သူမစဥ္းစားလို႔မရခဲ့ဘူး!!
ဘာမက္စရာမ်ားရွိေနလို႔...သူမလိုလွတဲ့
ေကာင္မေလးကိုမေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တာလဲဆိုတာ!!ေယာကၤ်ားေလးခ်င္းဘယ္လိုခံစားၾကတာလဲ?!
အရာရာတူညီေနပီးသားကို...ဘာေတြမ်ား
ျမတ္နိုးစရာရွိေနလဲေပါ့!!သူမေတြးခဲ့မိတဲ့အရာေတြ!!
ဒါေပမယ့္...ကားတိုက္မႈျဖစ္ပီးေနာက္ပိုင္းမွ
သူမနားလည္လာခဲ့တယ္။အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာ....
သူမေသေသခ်ာခ်ာသိခဲ့တဲ့အရာေတာ့မဟုတ္
ပါဘူး!သူမရဲ႕အခ်စ္ကအတၱဆန္ခဲ့တာမလို႔!
တစ္ကယ္ေတာ့ေယာကၤ်ားေလးအခ်င္းခ်င္းပဲ
ျဖစ္ျဖစ္၊ေယာကၤ်ားေလးနဲ႕မိန္းကေလးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ႏွလုံးသားေတြကတူညီၾကတာပဲေလ။
ရင္ခုန္သံေတြသာထပ္တူညီမယ္ဆိုရင္genderဆိုတာအေရးႀကီးတဲ့အရာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး!!
ရိေပၚကသူမအတြက္စံယူဖြယ္ဥပမာတစ္ခုလိုပဲ။
သူေရွာင္းက်န႔္ကိုေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ခ်စ္ခဲ့တာ။အခုထိလည္းခ်စ္ေနဆဲပဲ။ေနာင္လည္း
ခ်စ္ေနဦးမွာပဲ!ဒါကသူမယုံၾကည္လိုက္ပီျဖစ္တဲ့
အမွန္တရားတစ္ခု!
တစ္ကယ္ေတာ့အခ်စ္ဆိုတာ...တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး
ခ်စ္ေနဖို႔ပဲလိုတာပါ။ျမတ္ျမတ္နိုးနိုးနဲ႕ေပါ့....
*******
~ အာ...ယုန္ျဖဴ,မဆိုးနဲ႕ကြာ! ~
~ဆုိးတာမဟုတ္ဘူးေလ,ငါမွမေသာက္ခ်င္ေတာ့တာခ်ည္းကို!မေသာက္ဘူး! ~
ေဆး႐ုံကုတင္ေပၚမွာပါးစပ္ကိုအတင္းေစ့ပီးထိုင္ေနတဲ့ေကာင္ေလး၊သူ႕ေဘးကခုံရွည္ေလးေပၚမွာ
ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ကိုကိုင္ရင္းထိုင္ေနတဲ့ေကာင္ေလး။ရိေပၚေခါင္းကိုသာရမ္းမိေတာ့တယ္။
ဒီေန႕လည္းေကြၽးမရျပန္ပါဘူး!
ဘယ္လိုျဖစ္လို႔သူဒီေလာက္ထိဆိုးလာပါလိမ့္!ၾကည့္ရတာေနမေကာင္းတာေၾကာင့္ရစ္ေနတာေနမွာ!!
~ ရိေပၚ,ငါတစ္ကယ္ႀကီးမေသာက္ခ်င္ဘူးဆိုေန!~
ဇြန္းကိုကိုင္ကာမ်က္ႏွာေ့ရွတိုးတိုးလာသည့္ရိေပၚေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္တစ္ေယာက္ေအာ္ရျပန္သည္။ေဆး႐ုံတက္ေနတဲ့ဒီႏွစ္ရက္အတြင္း
ဆန္ျပဳတ္ေတြပဲသူေသာက္ေနရတာ!အရမ္းၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းလိုက္တာဆိုတာေလ!!
~ကိုကိုရိေပၚ,ဒီကက်န႔္က်န႔္ေလးကမေသာက္ခ်င္ေတာ့ဘူး,ဆန္ျပဳတ္ႀကီးကိုမုန္းေနပီ!ေနာက္မွေသာက္မယ္ေလ,ေနာ္! ~
ေရွာင္းက်န႔္တစ္ေယာက္သူ႕အားတစ္ပန္းကန္လုံးကုန္ေအာင္ေကြၽးရန္ေခ်ာင္းေနသည့္ရိေပၚကိုနိုင္ကြက္မရွိေတာ့၍ေနာက္ဆုံးလက္နက္ကိုထုတ္သုံးလိုက္ရေတာ့သည္။ရိေပၚရဲ႕လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲကိုင္ကာခြၽဲသံျဖင့္ေျပာလိုက္သည့္စကားအဆုံးရိေပၚကမတ္တပ္ထရပ္တာမလို႔ေၾကာင္သြားရသည္။
~ ငါ...ပန္းကန္....သြားေဆး..အဲ...သြားထား...
လိုက္ဦးမယ္...~
စကားမ်ားထစ္ကာအခန္းျပင္ထြက္သြားေသာရိေပၚ ။နား႐ြက္မ်ားနီကာလည္ပင္းတေလွ်ာက္
ရဲေနေသာေၾကာင့္ရိေပၚရွက္သြားမွန္းသူသိလိုက္ရသည္။
*ဘုရားေရ!!တစ္မိုးေအာက္ရိေပၚႀကီးက
ရွက္တတ္တယ္လား?!!*
ေရွာင္းက်န႔္ပါးစပ္ကိုေစ့ကာခပ္တိုးတိုး
သာရယ္လိုက္ေတာ့သည္။ေတာ္ၾကာရယ္သံၾကားရင္ပိုရွက္သြားမွာစိုးလို႔^^
*******
~ ရိေပၚ!! ~
~ ကိုယ္ရွိတယ္!ယုန္ျဖဴ!ကိုယ္ဒီမွာရွိတယ္!~
႐ုတ္တရပ္သူ႕နာမည္ကိုေအာ္ရင္းလန႔္နိုးလာတဲ့ေရွာင္းက်န႔္!မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးေခြၽးေတြ
ျပန္ေနတာမလို႔အိမ္မက္ဆိုးမက္ေနဟန္ပင္။
ရိေပၚေရွာင္းက်န႔္ကိုဆြဲဖက္ထားရင္းသူရွိေနေၾကာင္းကိုအသိေပးျဖစ္တယ္။
~ ဟင့္*ရိေပၚ! ~
႐ုတ္တရပ္ပဲရင္ခြင္ထဲကရွိုက္သံထြက္လာတာမလို႔သူငုံ႕ၾကည့္မိတယ္။မ်က္ရည္စီးေၾကာင္း
ႏွစ္ခုကယုန္ျဖဴ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာထက္မွာထင္းလို႔!!
~ အိမ္မက္ႀကီးကေလ,ဟင့္*ရိေပၚ...~
~ အိမ္မက္ေလ,ယုန္ျဖဴ!တစ္ကယ္မဟုတ္ပါဘူး!ကိုယ္ကယုန္ျဖဴ႕ေဘးမွာရွိတယ္!တစ္သက္လုံးရွိေပးမွာ!မငိုနဲ႕ေတာ့ေနာ္! ~
ရိေပၚေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕မ်က္ရည္စေတြကိုသုတ္ေပးရင္းေခါင္းကိုခပ္ဖြဖြပုတ္ေပးမိတယ္။ျပန္မအိပ္ေတာ့မွာသိတာမလို႔ကိုယ္ပါလူနာကုတင္ေပၚတက္ပီးသူ႕ကိုရင္ခြင္ထဲထည့္၊ေခ်ာ့သိပ္ေပးေနလိုက္တယ္။ကားမေတာ္တမႈ
ေၾကာင့္အလန့္မေပ်ာက္ေသးတဲ့ယုန္ျဖဴကအိမ္မက္ဆိုးကိုခဏခဏမက္ေနတတ္တာ။အဲ့အခ်ိန္တိုင္းသူကပဲျပန္ေခ်ာ့သိပ္ေပးရတာ!ရိေပၚအသက္ရႉသံမွန္မွန္နဲ႕အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ေရွာင္းက်န႔္နဖူးေလးကိုငုံ႕နမ္းလိုက္တယ္။
*ဒီကလူကိုမင္းကိုတစ္ဘဝလုံးစာကာကြယ္ေပးမွာမလို႔ဒီရင္ခြင္ထဲမွာစိတ္ခ်လက္ခ်သာအိပ္စက္ပါ,ကိုယ့္ရဲ႕ႏွလုံးသားငယ္*
Note♥
ဒီေန႕အပိုင္းကရွည္ပါတယ္ေနာ္!အခုရက္ပိုင္း Assignmentေတြ,Tutoေတြ, Presentationနဲ႕အရမ္းရႈပ္ေနလို႔ပါ!ကိုယ္ကfirst yearမႏူးမနပ္ေလးဆိုေတာ့အိမ္ကမားမားကိုစာႀကိဳးစားျပရေသးတယ္။ဒါေတာင္ဖုန္းသိမ္းမယ္တကဲကဲလုပ္ေနတာ!!
ဒီၾကားထဲအသည္းကကြဲလိုက္ေသး!ဟက္တက္မဟုတ္တဲ့တစ္စစီ!ျပန္မေကာင္းနိုင္ေတာ့ပါဘူး,💔😞
ေစာင့္ဖတ္ေပးေနတဲ့ဒါဒါေတအားလုံးေက်းဇူးပါလို႔♥
Love you all ❣️😘❣️