ANIKA'S POV
"Maris...."
"Maris..." May boses ng babaeng tumatawag sa pangalan na yon. Maris? Part yon ng name ko ah pero walang taong tumatawag sakin ng ganon...Maliban sa isang tao? Pero hindi ko maalala. Siya kaya yon? Pero sino siya.
Madilim ang paligid. Naglalakad ako... unti unti kong nililibot ang lugar.Asan ako? Bakit may tumawag sakin ng ganon?
May nakita akong liwanag kaya naman pinuntahan ko yon. Masyadong maliwanag... Nakakasilaw pero tinuloy ko pa rin ang paglalakad.
Unti unti naaninag ko ang lugar. Isang garden... punong puno ng mga damo at mga halaman at nag gagandahang rosas. Pamilyar ang lugar to.
May nakita akong batang nakaupo sa may damuhan at naglalaro. Ang cute nung bata mukha siyang manika. Nakadress siya na kulay puti tapos nakamedyas na may lace then doll shoes. Haha. Nakakatuwa. Sino kaya siya? Nawawala kaya siya?
Lalapitan ko na sana ng biglang may dumating pa na isang bata, mas older sa kanya. Kapatid siguro niya to. Magkahawig eh yung kulay lang ng buhok ang magkaiba. Nakita ko siyang umupo sa tabi nung cute na bata. Medyo nakatalikod sila sakin kaya hindi ko nakikita ang mga mukha nila. Unti unti akong naglakad papunta sa kanila.
Ng malapit na ko sa kanila...
"Look Marie, Is my flower alright?" tanong nung bata don sa isa pa. Gumagawa sila ng mga flower bracelets and kung ano ano pa. Ang cute, Marie yng name nung isang bata?
"Your doing great my dear. Here, I'll fix it for you okay.... There..." sabi ni Marie tapos nilalagay niya yung parang headband na bulaklak sa ulo nung isa. Ang ganda nga. Patuloy lang ako sa panunuod sa kanila. Tumayo yung bata tapos ay umikot ikot. Ang babaw talaga ng kaligayahan ng mga bata.
"You look pretty my dear. You look like Ate na. haha." Tapos niyakap ni Marie yung bata. Ang sweet... Ramdam ko yung pagmamahal ni Marie sa kapatid niya.
"Remember that I love you always and forever okay... I love you my dear Maris..." sabi ng batang si Marie. Biglang lumakas ang pintig ng puso ko ng marinig ko ang sinabi nung bata sa kapatid niya. Maris ang pangalan ng bata? Siya ba yung tinatawag kanina? Pero paanong pakiramdam ko ako yon?
"Come Maris, take my hand. Let's go back to the resort." Sabi ni Marie tapos unti unting humarap sa direksyon ko.
Dumaan sila sa may harap ko pero parang hindi nila ko nakikita. Ang saya nila. Nagulat ako... yung batang yon? Yng maliit na bata... A-Ako yon? Pero sino yung kasama ko. Bakit hindi ko siya maalala...
Unti unti naramdaman kong dumidilim. Andito na naman ako sa madilim na part. Nakaramdam ako ng takot. Bakit nga ba ko takot na takot sa dilim? Yung mga nangyayari sakin parang totoo...
Biglang nagkaron na naman ng bagong setting? Asan ako? Bakit ganito to? Puro mga nagtataasang puno.
Nakita ko na naman si Marie at ang batang version ko. Panigurado akong ako yon pero hindi ko alam kung paano... Naguguluhan ako.
"Maris stay close to me okay? Don't go to far or you'll get lost... We'll do adventure today so follow only me. " sabi ni Marie kay Maris. Yung lugar parang gubat. Nanggaling na ba ko dito? Pakiramdam ko pamilyar ang lugar na to.
Naglalakad sila sa gubat. Nakakapit si Maris kay Marie. Ang taas ng araw mga 9 am pa lang siguro. Nakita ko unti-unting kumalas si Maris kay Marie dahil sa isang maganda at makulay na paru paro. Sinundan ito ni Maris.
Pagkalingon ni Marie wala na ang kasama. "Maris!!! Maris!!" sigaw ni Marie. Balisa at takot ang nararamdaman niya sa pagkawala ng batang kasama niya.
Pamilyar ang nangyaring ito sakin. Pero sino si Marie? Kung ako ang batang si Maris paano ako nagkaron ng kapatid? May kapatid nga ba ako?
Nakita ko si Maris. Nahulog sa isang bangin. Naalala ko to. Nalaglag ako noon sa isang bangin kasi bigla na lang akong nadulas sa paghahabol sa paru paro. Si Marie, siya yung batang kasama kong nahulog din sa bangin dahil sa pagsagip sakin. Takot ang naramdaman ko non.
"Maris!!! What happen. Wait don't cry. I'll save you. Hold my han---" sabi ni Marie kay Maris kaso nahulog din siya sa bangin. Pareho silang nakakapit sa tig isang ugat ng puno.
"Marie... Im Afraid. Are we going to die?" sabi ni Maris ng umiiyak.
"No Maris. I wont let that happen. Ate Loves you. Don't cry stay strong. Someone will save us. I know it." Sabi ni Marie na nagpipigil ng iyak. Makalipas ilang minute, may grupo ng mga batang lalaki ang sumagip sa kanila. Apat na mga lalaki.
Tinulungan ng isang lalaki yung si Maris. Naalala ko to. Yung mga tingin na yon? Pamilyar. Nakaktunaw ang mga tingin niya.
Nawala ang mga bata. Anong nangyari?
Naglakad ako sa gubat na yon. Parang ito yung gubat kung saan kami nalaglag ni Cade sa subic.
Nag-iba na naman ang set-up ng lugar. Sa Resort namin to ah.
Nakita ko ang batang si Maris. Pero wala si Marie. Asan kaya siya. May lumapit na magandang babae sa kanya.
"Anika... wag ka masyado malikot ha. Wag lalayo." Nakita ko nagnod yng batang Maris. Ako nga yung batang yon.
Nakaupo lang si ang batang Anika ng biglang may lumapit na batang lalaki.
"Hi. Want to play?" tanong niya.
"Sabi ng mama, wag daw ako lalayo pero ikaw ang una kong friend. Dahil diyan sasama ako sayo." Sabi ko naman. Oo naalala ko na to. Nagkaron ang ng kaibgan for 3 days. Naging crush ko nga yon eh. Haha! Puppy love.
Isa ba itong flashback ng mga memories nung bata pa ko? Pero ang hindi ko maintindihan eh kung bakitnawala ito sa memorya ko?
Nagkaron ng change set-up ulit. Ang galing lang nito ah parang story book pwede palipat lipat. Okay Anika shut up you need this =_______=
May lalaking nakahawak sakin at dinadala ako sa basement? Teka nga. Ang pagkakaalam ko na may party dito ah. Hindi alam kung tungkol saan?
"Halika dito Anika. Pasok ka sa room na yan" sabi sakin.
"Pero bakit po? May party sa taas. Andon si Marie baka hanapin niya ko don." Sabi ko naman.
"No. stay there. No one needs you there." May mga grupo ng mga lalaking tinulak ako papunta sa isang room. Madilim na room.
"Marie... Marie... help me." Sabi ko ng umiiyak.
Naiiyak na din ako. Matagal din akong nastay diyan bago ako maialis. Takot ang naramdaman ko niyan. Oo naalala ko. Sinasambit ko ang pangalan ni Marie pero walang Marie na dumating. Walang tumulong sakin noon. Pakiramdam ko ako lang mag-isa. Noong nakuha na ko mula sa kwartong yon. Ilang araw akong tulala. Trauma sa mga pangyayari. Hindi ko nakita ang mukha ng lalaking nagkulong sakin don at bakit niya ginawa yon?
Matapos yong pangyayari na yon. Unti unti ng nawawala ang memorya ko. Tama! Dahil don nakalimutan ko ang childhood memories ko. Dahil don... hindi ako nagtiwala sa mga tao.
Nakita ko ang bahay namin sa Tagaytay. Itong bahay na to, kapag pmupunta ko full of pains pero hindi ko alam kung bakit?
Sa mga nangyayari sakin ngayon ang daming gumugulo sa isipan ko. Sino si Marie? May kapatid nga ba ako? Kung oo, sa kanya kaya yung kwartong matagal na kinandado ng mama sa Tagaytay?
Naririnig ng batang Anikang nag-aaway ang kanyang mga magulang. Tulala parin siya. wala sa sarili.
"Maris, stop crying. Im here. Im always here. Ate loves you." Sabi ni Marie ngunit nanatiling tulala ang batang Anika na tila hindi niya nakikilala ang Ate.
Dito nga pala nasira ang pamilya ko. Nagseparate ang magulang ko.
Nasa kwarto ni Marie is Mama. Nag-uusap sila. Nakabukas ang pinto ng kaunti. May inabot si Mama na kwintas kay Marie.
"....Wear this always para maalala mo kami lalong lalo na si Anika. Im sorry na ganito ang nangyari samin ng papa niyo. Ikaw na ang magbigay kay Anika ng kwintas na yan. Kelangan mong sumama sa papa mo .... Para naman may magbabantay sa kanya. Be an Ate okay my dear." Yun ang narinig k okay Mama noon. Hindi ko narinig masyado ang pangalang tinawag niya kay Marie.
Bumalik ako sa kwarto ko. At itinuloy ang pagiging tulala. Pakiramdam ko ng mga panahon na yon, I was so weak. Wala akong magawa. Takot ako sa mga tao.
Pumasok si Marie sa kwarto ko.
"Maris..." nanatiling tulala ako.
"Maris, I need to go far from you muna but I promise you Ill be back and I wont let go of my baby sister. Promise me Maris that you'll be a good girl alright. Promise me na makikinig ka kay mama. Promise me Maris na you'll be strong habang wala ako sa tabi mo. Maris please bumalik ka na sa sarili mo. I miss my baby sister. Please." Sabi ni Marie na naluluha habang sinasabi niya yon sakin. Ako nanatiling nakatulala pero ramdam ko ang kirot sa puso ko. Iiwan ako ng taong sobrang mahal ko. Ang alam ko na lang umiiyak ako at pinupunasan ni Marie ang mga luha ko.
"Don't Cry Anika Maris, Marie Loves you always and forever. I wont say goodbye we'll see each other soon. Para hindi ka na matakot. Ito bigay sakin ni mama yan. Ibigay ko daw sayo. Alalahanin mo Maris na ito ang nagdudugtong satin kahit malayo pa tayo sa isat isa." Sinuot niya sakin ang kwintas.
"Ito oh pareho tayo. Tayo lang ang may ganyan kaya madali kitang mahahanap. Wag mong huhubarin yan okay Maris." Sabi ni Marie.
"Let's go ...." Tawag ni papa kay Marie. Hindi ko narinig ang pangalang tinawag sa kanya. Bakit ganon?
Nakita kong gumalaw ang batang Anika para tingnan ang kwintas.
"Maris, Im sorry. Basta I love you Always and forever." Sabi ni Marie at lumabas na ng kwarto ko.
Naiwan ako sa kama kong nakaupo puno ng pain sa puso. Iiwan ako ng taong mahal ko. Iiwan ako ni Marie. Ayoko. Ayoko!! Umiiyak ako sa kwarto ko. Narinig ko ang sasakyan. Bigla akong tumakbo baba at palabas ng bahay. Papasakay na si Marie sa sasakyan.
"MARIE!!! Don't leave Anika alone. Don't leave me." Ang sabi ko. Umiiyak ako. Tiningnan niya lang ako at pinipigilang umiyak. Sumakay na siya ng sasakyan. Bago umandar ang sasakyan nakita ko pa siya bulong...
"I love you Anika..." sabay hinalikan ang kwintas na suot niya. Umandar na ang sasakyan. Hinabol ko ito. Pero dahil bata pa ko hindi ko nahabol at nadapa pa ako. Sinisigaw ko lang ang pangalang Marie. Kinuha ko ang kwintas na nakasuot sakin. Tiningnan yon tapos ay hinalikan din iyon. Ang sakit. Wala na ang taong mahal ko. Si mama na lang ang natitira sakin.
Unti unti nagblack out ang paligid ko at hinimatay. Ang alam ko pagkagising ko wala na kong maalala. Traumatic experience ang nangyari sabi ng Doctor na nakalimutan ko ang mga pangyayari sa buhay ko dahil sa sobrang depression. Simula noon wala na si Marie sa buhay ko.
Sino si Marie? Kapatid ko siya? Asan na siya? hindi man lang niya ko hinanap?
Nawawala ang mga tao sa bahay naming sa Tagaytay. Pumasok ako sa loob ng bahay. Tahimik. May dinaanan akong salamin at tingnan ko ang sarili ko. Kamukha ko kaya si Marie? Hahanapin kita Marie.
"you looks like Ate. You looks a lot like me. Were like Twins..." Naririnig kong boses ni Marie na sinasabi niya sakin noon. Naluluha ako habang tinitingnan ko ang sarili ko sa salamin. Siguro nga mukha kaming kambal hanggang ngayon. Nagulat ako ng may reflection sa salamin. Kamukha ko pero magkaiba kami ng kulay ng buhok kagaya ng buhok ni Marie...
"Marie" sambit ko. Ngumiti siya. Suot niya ang necklace na kapareho ng sakin. Tama si Marie ito. Pero tinitigan ko siya ng mas malapitan. Napansin ko ang mukha niya ay kamukha ni Anya... Kamukha niya si Anya dahil sa nakita ko na si Anya sa mga photo album ni Ate Bea.
Nashock ako sa mga pangyayari punong puno ng mga tanong sa utak ko. Sino si Marie? Ano ang relasyon ni Anya kay Marie.
"Maris..." sambit ng reflection. Narinig ko ang pintig ng puso ko. Pakiramdam ko siya si Marie pero hindi eh siya si Anya.
"I love you Forever and always my little sister." Sabi niya at nawala ang lahat.
Bigla akong nagising. Isang panaginip at pagbabalik tanaw sa nakaraan ko? Punong puno ng tanong ang utak ko at gusto kong malaman ang mga pangyayari sa likod ng nakaraan ko. Gusto kong makilala ang dating ako. At sisimulan ko na yon ngayon.