ခေလးငယ္
Extra
ဒုန္း
ဒုန္း
ဒုန္း....ဒုန္း!
"Daddy!"
ထမင္းစားခန္းထဲဝင္ကာ ေရခဲေသတၱာထဲမွ ေရေအးတစ္ဗူး ေမာ့ေသာက္ေနစဥ္....ၾကားလိုက္ရေသာ ေလွကားေပၚမွ ဝုန္းဒိုင္းဆင္းလာသံႏွင့္အတူ သူ႔အား ေခၚလာေသာ ခေလးငယ္ရဲ႕ ေဒါသသံစြက္ေနသည့္ အသံေၾကာင့္ ေသာက္လက္စ ေရပင္ သီးသြားရသည္။
"အဟြတ္..ခေလး..ဟြတ္..ငယ္"
ႏႈတ္ခမ္းထက္ဝယ္ စီးက်သြားေသာ ေရတို႔ကို လက္ဖမိုးျဖင့္ သုတ္ကာ ခေလးငယ္အား ၾကည့္ေလေတာ့....သူ့အား မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
ငါဘာအမွားလုပ္ထားမိလို႔ပါလိမ့္။
Yoongi ျပန္ၿပီး ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္မိသည္။
မနက္ႏိုးတုန္းက အေကာင္းပါဘဲ။ Companyမသြားခင္ ခေလးငယ္ကို ေက်ာင္းဝင္ပို႔တုန္းကလည္း သူ႔ကို ျပံဳးရႊင္ၿပီး အနမ္းေတာင္ေပးသြားေသးတာဘဲ။
Companyက အျပန္ ေက်ာင္းဝင္ႀကိဳၿပီး အိမ္ထဲဝင္တဲ့အခ်ိန္အထိလည္း ခေလးငယ္က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ဘဲ။
ေရခ်ိဳး အဝတ္အစား လဲမယ္ဆိုၿပီး တက္သြားတာ ခုဘာျဖစ္တယ္ မသိ။
သူ႔အား တစ္ခုခု စိတ္ဆိုးေနသလိုပင္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ခေလးငယ္"
"႐ွင္း"
"ဟင္"
"ဒီကိစၥကို ႐ွင္းလို႔"
ခေလးငယ္ေျပာတာကို နားမလည္၍ ျပန္ေမးေတာ့..ခပ္စူးစူး အသံေလးနွင္႔အတူ သူ႔ေ႐ွ႕သို႔ ျပလာသည္က...ဗူးအျဖဴေလးတစ္ဗူး။
"Arr...ဒီဟာက"
"Daddyက Mochiကို ဝမ္းနည္းေအာင္အရမ္းလုပ္တာဘဲ။ ဒီေဆးေတြကို မသံုးစြဲပါေတာ့နဲ႔ဆိုတာကို...ၿပီးေတာ့ Mochiက Daddyအနားမွာ ႐ွိေနၿပီေလ။ ဘာလို႔ ဒီေဆးေတြကို"
ေျပာေနရင္းနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းတိုးက်သြားေသာ အသံအရ ခေလးငယ္ဟာ အလြန္ပင္ ဝမ္းနည္းသြားသည္ဘဲ။
"မဟုတ္ဘူး..ခေလးငယ္။ ကိုယ္ အဲဒီ့ေဆးေတြကို မသံုးေတာ့ပါဘူး"
"ဒါဆို ဘာလို႔ ဒီဗူးက အိပ္ယာေဘးက စားပြဲေပၚမွာ ႐ွိေနရတာလဲ!"
ေဆးဗူး အား စားပြဲေပၚသို႔ ေဆာင့္ခ်ကာ ေအာ္ေျပာလာေသာ ခေလးငယ္က..မ်က္ရည္မ်ား စီးက်ေခ်ၿပီ။
ေခါင္းေလးငံု႔ကာ တအင့္အင့္႐ိုက္ငိုေနေသာ ခေလးငယ္ကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲေပြ႔ကာ...ဆံပင္ႏုႏုေလးေတြကို ပြတ္သပ္ေပးရင္း....
"ကိုယ္ေျပာတာ နားေထာင္..ခေလးငယ္။ ကိုယ္ အဲ့ဒီ့ေ
အိပ္ေဆးေတြကို မသံုးေတာ့တာ ေဆးရံုဆင္းၿပီးကတည္းကဘဲ။ စားပြဲေပၚမွာ ႐ွိေနတာက ကိုယ္မေန႔က စာရြက္စာတမ္းေတြ ႐ွာရင္းနဲ႔ ဒီဗူးကို ေတြ႔လို႔ ပစ္မလို႔ပါကြာ။ ခုတေလာ Company တိုးခ်ဲ့ဖို႔ ကိစၥေတြေၾကာင့္ ကိုယ္ဒီဟာကို ပစ္ဖို႔ေမ့သြားတာပါ"
ထိုအခါမွ တအီအီငိုေနေသာ ခေလးငယ္မွာ အငိုရပ္သြားၿပီး ႐ိႈက္သံတိုးတိုးေလးႏွင့္ ေမးလာသည္။
"အင့္...တကယ္လား"
ရင္ခြင္ထဲမွ အသံေသးေသးေလးေၾကာင့္ Yoongiျပံဳးလိုက္မိကာ...ခေလးငယ္အား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေစၿပီး ပါးမို႔မို႔ေလး ႏွစ္ဖက္ကို အုပ္ကိုင္လ်က္.....
"ကိုယ္က ခေလးငယ္ကို ဝမ္းနည္းေစမယ့္ ကိစၥမ်ိဳး လုပ္မယ္ထင္လို႔လား"
သူ႔ေမးခြန္းကို ခေလးငယ္က ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလး ျပံဳးေယာင္သန္းလ်က္ ေခါင္းခါၿပီး ျပန္ေျဖလာသည္။
"ကိုယ့္ခေလးငယ္က အဆိုးေလးကြာ။ ၾကည့္ပါဦး ေဆးဗူးကို ေဆာင့္ခ်လိုက္တာ စားပြဲေတာင္ အက္သြားၿပီလား မသိဘူး"
ဝမ္းနည္းေနေသာ ခေလးငယ္အား မ်က္လံုးေမွးၾကည့္ကာ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ဆိုေလေတာ့....
"Daddyေနာ္..ရႊတ္"
မ်က္ရည္ဗလပြနဲ႔ ခေလးငယ္က ႏွပ္ေတြသုတ္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးေထာ္ကာ ျပန္ရန္ေတြ႔လာသည္။
တကယ္ပါ...ခေလးငယ္ဟာ သူ႔ဘဝအတြက္ မ႐ွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ့ ဆည္းလည္းေလးပါ။
_______________ခေလးငယ္_____________
"အတြင္းေရးမႉး Min...ရံုးခန္းထဲ လာခဲ့ပါ"
ဆက္သြယ္ထားေသာ ဖုန္းမွတစ္ဆင့္ မွာၾကားၿပီးေနာက္....ခံုေပၚ ေျခခ်ိတ္ထိုင္ရင္း ႏႈတ္မွလည္း တိုးတိုးေလး နံပါတ္စဥ္ ေရတြက္ေနမိသည္။
"တစ္
ႏွစ္
သံုး
ေလး
-"
"ေခ်ာက္"
5စကၠန္႔ပင္ မၾကာလိုက္...ၾကားလိုက္ရေသာ တံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ Yoongiရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔ ေကာ့တက္သြားသည္။
"အမိန္႔႐ွိပါ...Min CEO shi..ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး ဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဝမ္းဗိုက္ေ႐ွ႕ ယွက္သြယ္ကာ ခါးၫႊတ္ၿပီး ရြဲ႔တဲ့တဲ့အသံေလးျဖင့္ ေမးလာေသာ ေကာင္ေလးအား သူအသဲယားမိသည္။
"အဟမ္း...တတိယအထပ္က အခန္း306မွာ ႐ွိတဲ့ ဖုိင္နံပါတ္02683ကို သြားယူေပးပါ...အတြင္းေရးမႉး Min....Mo...chi"
သူ႔စကားအဆံုး ခုနတုန္းက ရြဲ႔တဲ့တဲ့မ်က္ႏွာေဘးေလးကေန...စူပုတ္ပုတ္မ်က္ႏွာေဘးသို႔ ကူးေျပာင္းသြားသည့္ ခေလးငယ္။
"Nae..CEO "
မ်က္ေမွာင္ေလးကို ၾကဳတ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးမွာဆူေထာ္ၿပီး သူ႔အားစိုက္ၾကည့္ကာ ျပန္ေျဖလာေသာ ခေလးငယ္ေၾကာင့္ သူရယ္ခ်င္စိတ္ကို ေအာင့္အီးထားရသည္။
သူစိ္တ္မၾကည္ေၾကာင္းကို ဟြန္႔ခနဲ ႏွာတစ္ခ်က္မွုတ္ကာ ဘုၾကည့္ၾကည့္ၿပီး တံခါးဆီသို႔ ေျခလွမ္းဦးတည္ေနသည့္ ခေလးငယ္အား သူလွမ္းေျပာလိုက္သည္။
"ဒါနဲ႔.."
သူ႔စကားေၾကာင့္ တံခါးဆီသို႔လွမ္းေနေသာ ခေလးငယ္ရဲ႕ ေျခလွမ္းမ်ားရပ္တန္႔သြားေသာ္လည္း လွည့္မၾကည့္လာေပ။
"ဓာတ္ေလွကားက ပ်က္ေနေတာ့ ႐ိုး႐ိုးေလွကားကေန သြားမွရမယ္....သြားလို႔ရပါၿပီ...အတြင္းေရးမႉး Min"
ဒီတစ္ခါမွာေတာ့..အခန္းအျပင္သို႔ မထြက္ခင္ ခေလးငယ္ေပးအပ္ေသာ အၾကည့္စူးစူးကို သူရ႐ွိလိုက္သည္။
ရံုးခန္းတံခါးကို ဆြဲဖြင့္ကာ ဆူပုတ္ပုတ္ႏွင့္ထြက္သြားေသာ ေကာက္ေလးမွာေတာ့ အခန္းထဲ႐ွိ သူ႔Daddyရဲ႕ ျမတ္ႏိုးစိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ထြန္းလာတဲ့ အျပံဳးတို႔ကို မျမင္လိုက္။
____________♥♥♥♥♥_____________
"ဂါး...Daddy အစုတ္ပလုတ္ႀကီး..လူကို မနက္ကလည္း Companyသြားတာမေစာင့္ဘူး။
စိတ္ဆိုးေနတယ္ဆိုတာလည္း သိသိႀကီးနဲ႔ လူကိုမေခ်ာ့ဘဲ..တတိယအထပ္ႀကီးထိ လူကို ေလွကားတက္ခိုင္းတယ္....အား....႐ုပ္သိမ္းတယ္ ႐ုပ္သိမ္းတယ္။ Daddyကို ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာထားတာကို ႐ုပ္သိမ္းတယ္။ မခ်စ္ဘူး...Daddyအစုတ္ပလုတ္ကို"
ေလွကားတက္ရင္း သူ႔Daddyႀကီးကို ဆုေတာင္းေမတၱာေတြ ပို႔သေနတဲ့ Mochiေလးပါပင္။
ဆူပုတ္ပုတ္နဲ႔ ပြစိပြစိရြတ္ေနေသာ ေကာင္ငယ္ေလး မသိလိုက္တာက....သူ႔Daddyႀကီးမွာ ပ်က္ေနသည္ဟု ဆိုခဲ့ေသာ ဓာတ္ေလွကား အေကာင္းမွ တတိယအထပ္႐ွိ အခန္း306သို႔ ႀကိဳတင္သြားႏွင့္ေနၿပီဆိုတာကို။
_______________ခေလးငယ္____________
"ဟူး...ခုမွဘဲ ေရာက္ေတာ့တယ္...ေဟာဟဲ"
တတိယထပ္သို႔ ေအာင္ျမင္စြာ တက္ေရာက္ႏိုင္ၿပီသည္ႏွင့္ လိုက္႐ွာမိတာက..အခန္းနံပါတ္306...။
"ေဟာ..ေတြ႔ၿပီ"
ဗိုက္ဆာေနေသာ ခေလး မုန္႔ရသြားသကဲ့ပင္ ျပံဳးရႊင္စြာျဖင့္ တံခါးအား ဆြဲဖြင့္လိုက္ေလေတာ့.....
"ဟင္"
အခန္းအတြင္း႐ွိေနသည္က...ဖိုင္တြဲမ်ားမဟုတ္ဘဲ....အျဖဴ ေရာင္ အခန္းမ်က္ႏွာက်က္တြင္ ကပ္တြယ္ေနေသာ အနီေရာင္ မိုးပ်ံပူေဖာင္းေလးမ်ား။
အခန္းတံခါးမွ တစ္ဖက္ေဘးအခန္း305သို႔ ဆက္သြယ္ထားေသာ နံရံ႐ွိတံခါးဝအထိ ခင္းထားေသာ အနီေရာင္ ေလ်ွာက္လမ္းအခင္းေလး။
စိတ္လႈပ္႐ွားမႈႏွင့္အတူ ထိုအနီေရာင္ေလ်ွာက္လွမ္းေလးအတိုင္း ေလ်ွာက္လွမ္းသြားမိသည္။
ထိုစဥ္..အၾကည့္တို႔က နံရံတို႔ဆီ ေရာက္သြားေတာ့....
ေတြ႔ရသည္က.....
"ဟင္"
အျဖဴေရာင္ ဇာေလးေတြႏွင့္ ေဘာင္ကြတ္ထားေသာ ဓာတ္ပံုမ်ား။
လသားအရြယ္ကေန....ယခုအခ်ိန္အထိ သူ႔ဓာတ္ပံုမ်ား။
ဓာတ္ပံုတိုင္းတြင္ သူ႔ႏွင့္အတူ ေတြ႔ရေသာ Daddyရဲ႕ အျပံဳးမ်ားက....သူ႔အား မည္မ်ွ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေၾကာင္း သက္ေသျပေနသည္။
သြားရည္ေတြရႊဲေနသည့္ သူ႔လက္ပုစိျဖင့္ Daddyပါးကို ဆြဲေနေသာ္လည္း အျပံဳးမပ်က္ေသာ အျဖဴေရာင္ ဓာတ္ပံုထဲမွ Daddy...။
Daddyရင္ဘတ္ေပၚေမွာက္အိပ္ေနေသာ သူ႔ကို ေသြးေၾကာစိမ္းမ်ား ထင္းေနေသာ လက္ေဖြးေဖြးတစ္ဖက္ျဖင့္ ဖက္ထားကာ ႐ိုက္ထားေသာ ဓာတ္ပံုထဲမွ ေျခာက္လအရြယ္သူႏွင့္ Daddy...။
ျခံဝန္းထဲ၌ လမ္းေလ်ွာက္တတ္ကာစ သူ႔ရဲ႕ေနာက္ေက်ာပံုေလး။
တစ္ႏွစ္သားအရြယ္ သူ႔က Daddyဂုတ္ေပၚခြစီးၿပီး Daddyဆံပင္ကို ဆြဲကာ ရယ္ေနေသာ ပံုေလး။
စာၾကည့္စားပြဲတြင္ ထိုင္ကာ စာလုပ္ေနသည့္ သူအလယ္တန္းအရြယ္ အမွတ္တရေလး။
စသည့္ စသည့္ သူဘြဲ႔ယူၿပီး Daddy Companyမွာ အလုပ္ဝင္သည္အထိ တိတ္တဆိတ္႐ိုက္ယူထားေသာ ဓာတ္ပံုမ်ား ကို ၾကည့္ရင္း Daddyအေပၚ သူပိုျပီးခ်စ္ခင္မိသည္။
လမ္းအဆံုး၌ တည္႐ွိေနသည့္ တစ္ဖက္အခန္းသို႔ သြားရာ တံခါးခ်ပ္ကို ရင္ခုန္စြာႏွင့္ သူဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။
ေမ်ွာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္းပင္ တံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းဆီးႀကိဳေနသည္က....အမဲေရာင္suitႏွင့္ ခန္းညားလွေသာ အျပံဳးပိုင္႐ွင္ Daddy...။
သူ႔စိတ္ကို သိသည့္Daddyက လက္ဆန္႔တန္းကာ ႀကိဳဆိုေလေတာ့...သူဟန္မေဆာင္ႏိုင္ဘဲ Daddyရင္ခြင္ထဲ အေျပးခိုဝင္လိုက္သည္။
ကိုယ္အေပၚထား႐ွိတဲ့ Daddyရဲ႕ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈအေပၚ ၾကည္ႏူးမိသည္က...မ်က္ႏွာေပၚစီးက်ေနေသာ ၾကည္ႏူးမ်က္ရည္ေတြက သက္ေသပင္ ။
"ခ်စ္တယ္...Daddy...အရမ္း..ဟင့္..အရမ္းခ်စ္တယ္"
လြတ္လပ္စြာ ဝန္ခံေလေတာ့ ပိုၿပီးတင္းၾကပ္လာတဲ့ Daddyရဲ႕ ေပြ႔ဖက္မႈ။
တစ္ခုခုေျပာလိုသည္ထင္ ကိုယ့္အား ဆြဲခြာလာေသာ Daddyကို မလႊတ္ေပးဘဲ ပိုၿပီး တင္ၾကပ္စြာ ရင္ခြင္ထဲ ခိုလံႈေလေတာ့ Daddyက ခပ္ဟဟရယ္သည္။
ထို႔ေနာက္ ဆြဲမခြာေတာ့ဘဲ ကိုယ္တစ္ကိုယ္လံုးကို ရင္ခြင္ထဲ နစ္ေနေအာင္ ဆြဲဖက္ကာ နဖူးထက္ အနမ္းအပ္ၿပီး......
"ခေလးငယ္ကို ကိုယ္တစ္ခုေတာင္းဆိုစရာ႐ွိတယ္"
"အြန္း"
ေခါင္းေလးၿငိမ့္ကာ ျပန္တံု႔ျပန္ေတာ့ မ်က္ႏွာအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပင့္ယူကာ မ်က္ဝန္းထဲထိ စိုက္ၾကည့္ၿပီး....
"ထာဝရ Min Mochiအျဖစ္ ႐ွိေနေပးႏိုင္မလား....ကိုယ့္ကို မွီခိုအားထားၿပီး ခ်စ္မယ့္Min Mochiအျဖစ္နဲ႔ေလ"
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အျပည့္ႏွင့္ ေမးလာေသာ Daddyအား သူအေျဖျပန္ေပးမိတာက
.
.
.
.
.
.
.
ႏႈတ္ခမ္းပါးထက္ ႏႈတ္ခမ္းဖူးအား နားခိုေစ၍။
ျပံဳးေယာင္သန္းလာသည့္ ႏႈတ္ခမ္းပါးႏွင့္အတူ ျပန္လည္တံု႔ျပန္လာသည့္ အနမ္းတို့ေၾကာင့္ လက္ပုစိေလးတို႔ ခိုနားရာက Daddyလည္ပင္းထက္ဆီ။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..ခေလးငယ္"
မ်ည္ရည္ေငြ႔မ်ားေဝ့သီကာ ျပံဳးၿပီးေျပာလာသည့္ Daddy...။
Mochiရဲ႕ ဘဝမွာ အေရးအႀကီးဆံုးက Daddy...
အလိုအပ္ဆံုးက Daddy......
အခ်စ္ဆံုးကလည္း Daddy...
Mochiရဲ႕ အရာရာဟာ Daddyပါဘဲ။
"Daddyေရာ ကတိတစ္ခုေပးႏိုင္မလား"
သူေတာင္းဆိုမည့္ကတိကို ျပံဳးၿပီး နားဆင္ေနေသာ Daddyအနားသို႔ တိုးကပ္သြားၿပီး နားနားသို႔ကပ္ကာ တိုးတိုးေလးေမးလိုက္သည္က...
.
.
.
.
.
.
.
"Mochiလို ခေလးဆိုးေလးကို ထာဝရခ်စ္ေပးႏိုင္မလား"
သူ႔ရဲ႕စကားအဆံုး Daddyက ဟားခနဲ အသံျပဳကာ ႏႈတ္ခမ္းကို အနမ္းေျခၿြပီး...
"ႁပြတ္စ္....ခေလးငယ္ရဲ႕ ကတိကို ကိုယ္ကစကားနဲ႔ အေျဖမေပးဘဲ လက္ေတြ႔ ခ်စ္ေပးမွာမို႔လို႔..ခေလးငယ္သာ အဝဆိုးဖို႔ျပင္ထား"
ၾကည္လင္ေနေသာ ေကာင္းကင္ႀကီးႏွင့္အတူ လူသားႏွစ္ဦးရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ရယ္ေမာသံတို႔က စည္းခ်က္က်လ်က္...။
**Daddyသိလား။ စြန္႔ပစ္ခဲ့တဲ့ မိဘကို Mochiတစ္ခါမွ မတမ္းတခဲ့မိဘူး။
ငယ္စဥ္ကတည္းကေန..ဒီအခ်ိန္ထိ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ နာလည္းမနာၾကဥ္းသလို..တမ္းလည္းမတမ္းတမိဘူး။
ဘာလို႔ဆို....Daddy႐ွိတာနဲ႔တင္ Mochiဘဝဟာ ျပည့္စံုၿပီမို႔....
Daddyကလြဲရင္ တျခားအရာေတြဆိုတာ..Mochiအတြက္ တမ္းတရေလာက္ေအာင္ မလိုအပ္တာမို႔လို႔။
Mochiဟာ ေမြးကတည္းက မိုးနတ္မင္းက သတ္မွတ္ေပးၿပီးသားျဖစ္တဲ့ Daddyရဲ႕ ခေလးငယ္မို႔လို႔။
ခ်စ္တယ္ Daddy**
_____________THE END____________
Written by Po Po (Park_Loyal)
#2954words
Readersတို႔အား ခ်စ္ခင္ေလးစားျမတ္ႏိုးလ်က္ 🙆😘❤
ဖတ္ရတာအဆင္ေျပရဲ႕လားဟင္😢