არ მეგონა დედა და მამა ასე თუ მიიღებდნენ ამ ამბავს,მართლა არ მეგონა.როცა ოთახში ავედი ,რონი გაფართოებული თვალებით მიყურებდა
-ღადაოობ??
-არა,ტესტი ნახე?
-ხოო,მაგრ...
-კაი რა რონი,შენი თავი არ მაქვს,ჰარის როგორ ვუთხრა.
-ნუ ნერვიულობ,ჰარის ისე უყვარხარ ,რომ ყველანაირად გვერდში დაგიდგება,ბოლობოლო მის შვილს ატარებ..-მითხრა ევამ და ჩემს ხელს ჩაეჭიდა.
-კი მაგრამ,მეშინია..
-არაფერია საშიში,მარტო ჰარი კი არა ჩენც აქ ვართ,კიდე დედა და მამა,ამ პატარას უუუმმაგრესსიი ოჯახი ეყოლება-მითხრა რონიმ და გადამეხვია.
-მადლობა ჩემთან რომ ხართ-ვუთხარი და ცრემლები წამომივიდა.
-ეპაააა,ხო იცით არ მიყვარს ეს სენტიმენტები,ხოდა მოდი ჰაროლდას სიურპრიზი მოვუწყოთ-თქვა ევამ.
-რა ვქნა,სახლში რომ შევა კისერზე შევახტე და ორსულად ვარ მეთქი ვიყვირო?
-არა შტერო!!ისე კი კაი იდეაა-გაიცინა ევამ-პატარა ყუთში ჩავდოთ ტესტი და ისე მიეცი.
-უიმეე კაი რაა!!-ცხვირი ავიბზუე მე.
-კაი იდეაა!! ოთახში გავალ,მე ხო იცი რამდენი ყუთები მაქვს-წამოხტა რონი და როცა გავიდა ევამ მკითხა.
-ყუთები რაღათ უნდა?
-უფფ რავი ყველაფერს შეშლილი კოლექციონერივით აგროვებს.
რონი წამებში ოთახიდან ყუთით დაბრუნდა
ტესტი შიგგნით ჩააგდო და საგულდაგულოც შეკრა.
-აჰა წაუღე-მომაწოდა ღიმილით.
-დებიილლ-თავში წამოვარტყი-ისევ ნაპაშია.
-უიხოო...
ამის მერე ტიტანიკი ჩავრთეთ,ერთი გემრიელად ვიტირეთ,მერე კი მაქნანის ხმა გაისმა..
-ვაიმეე!!! ჰარი მოვიდაა!!-მივაწყდი ფანჯარას და გახარებულა წამოვიყვირე-როგორ მომენატრაა!!
-მიდი წადიი და ანახეე!-მითხრა ევამ.
-მაცაათთ გამოვიცვალო,ესე არ გავალ და მარტო ჰარი დაბრუნდა, მამამისის მაქნანა არაა.
-უკეთესი,დროზე ჩაიცვი-მითხრა რონიმ.
მეც ტანსაცმელი გამოვქექე და ბოლოს ავარჩიე
-აბა წადიი -მითხრა ევამ და ხელი მკრა,მე გავიცინე და ქვემოთ ჩავედი.
-სად მიდიხარ?-მკითხა დედამ.
-ჰარისთან.-და ყუთი დავანახე.უცებ მიხვდა და თავი დამიქნია,შემდეგ მოვიდა და მითხრა
-რაც არ უნდა მოხდეს,როგორი რეაქციაც არ უნდა ჰქონდეს,იცოდე შენი ოჯახი შენთანაა,-ჩავეხუტე და გავედი.კი არ მივდიოდი მივფრინავდი,მომენარტრრა მისი თვალები,ტუჩები..ამ ფიქრებში სახლის კარსაც მივადექი და დავაკაკუნე..კიდე..კიდევ...არავინ გააღო.ვიფიქრე ოთახშია მეთქი,ამიტომ კარი შევაღე და მისი ოთახისკენ გავემამრთე.ვიცი არასწორს ვაკეთებდი,მაგრამ რა მექნა..მის ოთახთან მივედი,სახელურთან ხელი მივიტანე და გავშეშდი...ოთახიდან ჯესიკას კვნესა გავიგე.
-ააჰჰჰ ჰარიი... უფრო ძლიერადდ!!-ამას ჰარის ხმამაღალი ოხვრა მოყვა..
გული ათას ნაწილად დამეფშვნა,ყუთი დამივარდა და ხელები პირზე ავიფარე,ადგილს მივეყინე და ვერ ვინძრეოდი..ეს ალბათ სიზმარია...ცრემლი ჩამომიგორდა და მუხლებზე დავემხე..იმ დროს რა დამემართა არ ვიცი,მაგრამ მუცელზე ხელი მოვიკიდე და ვთქვი.
-საუკეთესო მამა ხო?-ჩემთვის ჩავილაპარაკე,ცრემლები მახჩობდა,ვერ ვსუნთქავდი ამიტომ წამოვხტი და გამოვიქეცი.ის ყუთი არც გამახსენდა.ქუჩაში რომ გამოვედი გავჩერდი და ჰაერი ღრმად ჩავისუნთქე..ამ დროს ჰარის ხმა გავიგე
-ბეტიი!!-და გავიგე როგორ ჩამორბოდა კიბეზე,ალბათ ნახა ყუთი,ეს მონატრებული ხმა,რომელიც თან მძულდა და თან მიყვარდა,,მე კი არ დაველოდე და გავიქეცი..მივრბოდი,უმისამართოდ,არ ვიცი სად...ბოლოს ლიამის კართან აღმოვჩნდი,დავაკაკუნე და იქვე ჩავიკეცე...გული მიმდიოდა,მაგრამ გული სად მქონდა,მის ნაცვლად ფერფლიღა იყო,როგორ ვთქვი? ჰარიმ სიყვარული მასწავლა მეთქი?ჰაჰჰ..როგორი ტყუილები მცოდნია.ლიამმა კარები გააღო და დაფეთებული მეცა..
-რა მოხდა ბეტიი???!!
ვერაფერი ვუთხარი,ცრემლები ამის საშუალებას არ მაძლევდა,ძალა მოვიკრიბე და აღმოვთქვი
-გერმანიაში ვბრუნდები....