Terry
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•
Second day ng intramurals week namin at required pa rin kaming suotin ang p.e. uniform namin until tomorrow. Kaya naman wash and wear ang gawain ng lahat ngayon.
"Sa open field daw at papanoorin natin magperform ang theater club."sabi ni Hazel sa akin.
It's 7 A.M. in the morning medyo late na kami. Late na nga.
"Bilisan mo naman Terry. Late na nga tayo e, mas lalo mo pang binagalan."reklamo ni Hazel sa akin.
"Kasalanan ko pa. Ang sabi niyo sa akin seven tayo papasok e."
"Kaya pala 6:30, tulog ka pa rin. Paano ka naligo nun? Bilis mo naman pero bagal mo kumilos."
"Wow ha, coming from you na late."
"Malayo ang bahay namin."
"So excuse na 'yan? Galingan mo naman mag-isip."
"E bakit, ano ba iyo?"
Natawa ako sa tono ng boses niya. "Lbm?" at sabay kaming nagtawanan dalawa.
Pagdating namin sa open field ay nakipagsiksik pa kami sa dami ng estudyanteng nanonood. Kahit ang mga guro namin ay hindi na namin makita sa dami ng tao. Saka lang namin narealize na ngayong araw pala pinapapasok ang mga outsiders.
Hirap kaming hanapin kung nasaan ba sila Rona ngayon. Kaya tinawagan naming dalawa ang mga phone nila. Pero walang sumasagot. Nag-umpisa na ang program kaya mas lalo kaming nahirapan ni Hazel na sumingit at hanapin ang iba naming mga kaibigan sa dami ng tao.
From Rona:
Wala na kami sa open field. Init kasi. Nandito kami sa cafeteria lahat.
To Rona:
Sino-sino kayo?
Hindi kaagad nag-reply si Rona kaya naman binasa ko ulit ang message ko sa kaniya. Oo nga naman, silang lahat. Meaning lahat ng kaibigan namin. Natawa ako sa sarili ko at tinago ang phone ko.
"Nasa cafeteria sila."sabi ko kay Hazel.
"Sasabihin ko pa lang sana e. Tara na!"aniya.
Dumiretso na kami kung nasaan nakatambay silang lahat na mga kabigan namin. Sinalubong naman kami ni Kristel at Guia.
"Tara punta tayo sa Fleights."sabi ni Yana. "May bagong open na rollerblades do'n. Try natin."
"Game ako!"sagot kaagad ni Cindy.
"Wala naman ginagawa e. Performance lang."sabi naman ni Hazel.
"Magkano muna ang babayaran sa entrance niyan?"tanong ni Guia.
"Walang entrance fee pero may bayad sa equipment and kung ilang minuto ka sa loob."sagot ni Yana.
"Pass may bayad pala."sagot ni Guia kaya siniko siya ni Hazel.
"Minsan na nga lang tayo makumpleto oh."sabi ni Cindy.
"Kumbinsihin mo nga Terry."sabi naman ni Rona kaya napatingin sila lahat sa akin.
"Hindi ko na dadagdagan papagawa ko sa research?"medyo patanong kong sabi. "Kung sasama ka ha."dagdag ko.
"Ah sige basta wala na akong gagawin ha. Pero p'wede naman ako sa pagprint gano'n or punta sa ibang school basta naka excuse tayo sa prof natin sa stats. Kemerut lang magturo 'yon e."
"Hoy, natutulog ka nga lang sa subject niya e."sita ni Cindy sa kaniya at tumawa.
"Dinogshow mo pa siya sa paggawa ng z-table natin. Ano nga pangalan na nakalagay sa kaniya? Mr...?"tanong ni Yana at natawa rin.
"Kinuha ko nga lang kasi sa social media name niya. Username niya 'yon e. Kaya akala ko naman totong pangalan."depensa naman ni Guia at natawa rin sa sarili.
"Chowchow ata ang nakalagay."sabi ni Hazel kaya humagalpak sa tawa sila Cindy, Rona, Yana at Kristel. Hinampas naman siya ni Guia pero natawa rin.
"Aso 'yon 'di ba? Paanong hindi mo alam na username lang? Hay nako, ang sabihin mo favorite teacher mo lang siya."sabi ko kaya mas lalong natawa sila.
I love this feeling. Laughing about our nonsense topics until our tummy aches. Then adding up another topic until we can no longer talk because of happiness. It's been awhile since I laugh like this. Being with them is my best therapy.
"What is he doing here?"tanong ko pagkauwi. My father is once again ruining my peace.
He keeps on showing up sa mga araw na hindi ko siya inaasahan. Bringing flowers to my mom and some groceries na para naman kay grandma. She also bought a new bag and shoes for me to use for the next semester. I hate how he's doing this just to get my mom's trust na kayang-kaya niya maging responsible.
If he wanted to, matagal na sana niyang ginawa pero ano? Nawala siya for how many years then now, kung kailan hindi na siya ineexpect ay bigla naman siyang magpapakita na parang ayos lang ang lahat.
"Just give him a chance, anak. Tatay mo pa rin naman siya."sabi ni mommy.
Hindi ko siya nilingon at nagkunwaring inaaayos ang research paper namin sa laptop ko.
"Please, gawin mo ito sa amin. You still need your father, anak. Nandito na nga siya ngayon oh. Binalikan na niya ulit tayo. Kaya sana mahanap mo ang lugar na para sa kaniya. Para mapatawad mo siya."
"And then what? So he can leave peacefully again. Hindi ka na natuto. Kaya ang dali lang sa kaniya na balikan ka kasi alam niyang may babalikan pa siya. Can you please try to colse your doors and higher your walls so he would'nt expect anyone kapag balak niya ulit umalis."
"Why are you like that Terry? Bakit ang tigas-tigas mong tao. Hindi mo ba kayang babaan ang pride mo? Kaya mo na ba ang sarili mo ngayon? You're just seventeen and you still need all the support from us. From financial needs to moral suppport."sagot ni mommy.
Mas lalo lang uminit ang ulo ko at gustong kong ikalat lahat ng gamit na nasa kwarto ko.
"Are you defending him now? Not because he brought you flowers that means he is already a responsible father. Not because he brought you groceries doesn't mean he is the best dad. He left, remember? He left without a notice. I waited for him to come back pero ikaw, ikaw na mismo nagsabi na you ended up things between you and him. Pero ano ngayon?! You two are... what? A goddamn couple again? Anong tingin niyo sa mga sarili niyo? Teenager na nagkakaroon ng love quarrel, mag-cocool off and then magkakabalikan na as if nothing happened... na parang... parang walang naapektuhan sa ginagawa niyo."
"You don't understand, Terry."
"Yes! I don't understand. How can you be so weak when it comes to men? Alam mo namang lolokohin ka ulit, tinanggap mo nanaman. I can't believe you mom. Everything that he's doing is full of crap."
"Watch your mouth Terry. Kanina ka pa!"sabi ni mommy and this time I can see a much braver look from her. "If you don't want to talk to your father then at least give him some respect."
"I don't know where to find it anymore. The day he chose to be gone, that's when my respect vanished too."
Tumalikod na sa akin si mommy. Nilock ko kaagad ang kwarto ko at bumagsak ako sa sahig. I don't know where I get my strenght earlier. Kasi bigla na lang nawala rin lahat ng iyon. This kind of topic is like a leech. Laging sinisipsip ang buong lakas at enerhiya ng katawan ko na kahit ang mag-isip ay hindi ko na rin magawa.
Hindi ko alam bakit kahit siya ay hindi niya na magawang maintindihan ako. We're not like this before. She knows me more than anyone but because of my father, she can easily forget everything about me.
Is this how love can do to people? If yes, then I don't want it.