Μελίνας Ποβ:
Θεέ μου, δεν το πιστεύω πόσο γουρούνι είναι!Δηλαδή εκεί που μιλάμε να ανοίγει το κινητό, μα κανένας σεβασμός πια;
Δηλαδή, τι ζητάμε και εμείς έναν άντρα σαν τον αδερφό μου.
Αλλά πολλά ζητάω.
Όλοι βόδια είναι ρε, μουλάρια!
Καθώς προχωρούσα στο πεζοδρόμιο, ακούω ένα αυτοκίνητο να σταματάει δίπλα μου.
Γύρισα το κεφάλι μου και κοίταξα τον οδηγό.
- Γεια σου Μελ, με θυμάσαι;
- Εμμ, όχι.
- Είμαι ο Άλεξ, το παιδί που γνώρισες στο πάρτυ, βασικά άκυρο στις τουαλέτες.
Μου είπε και γέλασε.
- Στις τουαλέτες;
Ρώτησα.
- Δεν θυμάσαι;
- Τι να θυμηθώ;
Ρώτησα φοβισμένη.
Θεέ μου, τι έγινε στις τουαλέτες μαζί του;
- Όχι μην αγχώνεσαι δεν έγινε κάτι μεταξύ μας, είσαι μικρή ακόμα. Θες να πάμε για ένα καφέ και να τα πούμε;
- Εμμ, εντάξει.
Είπα και άνοιξα την πόρτα του συνοδηγού μπαίνοντας στο αμάξι του, έβαλα την ζώνη μου και φύγαμε.
Άριας Ποβ:
Φόρεσα τα ρούχα μου με την βοήθεια του Αχιλλέα και γύρισα προς την μεριά του.
Έβαλε το πουκάμισο και εγώ άρχισα να του κουμπώνω το πουκάμισο.
Τι ωραίο σώμα.
Σκέφτηκα.
Αφού του κούμπωσα το πουκάμισο, μου έπιασε τα χέρια μου και τα πλησίασε προς τα χείλη του φιλώντας τα.
- Έλα κάτσε. Έξω ακόμα βρέχει.
Μου είπε και με ξάπλωσε πάνω του, σκεπάζοντας μας.
- Μικρή, μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;
- Μχμ.
Του είπα ενώ σήκωσα το κεφάλι μου έτσι ώστε να τον αντικρύσω.
- Νιώθεις ακόμα κάτι για τον Οδυσσέα;
Με ρώτησε και εγώ πάγωσα.
- Ο-οχι.
- Άρια.
- Ο-οχι.
- Μάλιστα, άκου αν νιώθεις κάτι για αυτόν τότε δεν έχει νόημα, να πάμε μαζί στο Παρίσι. Εννοώ, γιατί να αναγκαστείς να έρθεις;
- Αχιλλέα, αλήθεια σου λέω τον έχω ξεπεράσει.
- Είσαι σίγουρη;
- Ναι.
- Μάλιστα, άκου αν-.
- Αλήθεια σου λέω, δεν θα σου έλεγα ποτέ ψέματα.
- Εντάξει, σε πιστεύω.
Μου είπε και με ξανά φίλησε στα χείλη.
- Τι σε έπιασε και με ρώτησες κάτι τέτοιο;
- Κοίτα θα σου πω την αλήθεια.
Άρχισε και έγνεψα για να συνεχίσει.
- Είχα αμφιβολίες, νόμιζα ότι τον ήθελες ακόμα, και αλήθεια πίστευα ότι τα έφτιαξες μαζί μου για να τον ξεπεράσεις, ακόμα και ότι δεν είμαι αρκετός για εσένα.
- Τι; Τι λες; Εσύ είσαι υπέροχος! Δεν θα έπρεπε καν να το σκέφτεσαι αυτό.
- Δεν ξέρω. Άρια αν ερχόταν τώρα ο Οδυσσέας και σου έλεγε ότι σε θέλει,τι θα έκανες;
- Δεν ξέρω γιατί πιάσαμε αυτή την συζήτηση.
- Απάντησε μου, σε παρακαλώ.
- Ωραία, ξέρεις τι θα του έλεγα; Ότι έχω αγόρι και ότι είναι ο πιο υπέροχος άνθρωπος που έχω γνωρίσει ποτέ και δεν θα τον άφηνα για κανέναν.
- Μάλιστα, άρα δεν νιώθεις κάτι;
- Όχι.
- Εντάξει λοιπόν. Πάμε;
Μου είπε ενώ ξανά μπήκε στην θέση του οδηγού και εγώ μπήκα στην θέση του συνοδηγού.
- Αχιλλέα.
- Μμμ.
- Τίποτα άστο.
- Τι είναι; Πες μου.
- Τίποτα Αχιλλέα, τίποτα.
Του είπα και αυτός με κοίταξε πρώτα και μετά χαμογέλασε.
- Μην αγχώνεσαι μωρό μου, θα το επαναλάβουμε.
Μου είπε χαμογελώντας.
Τι;
Θεέ μου, πως το κατάλαβε ότι ήθελα να του πω αυτό;
Πόσο καλά παίζει να με ξέρει αυτός ο άνθρωπος;
- Αγάπη μου.
Μου είπε και με πλησίασε φιλώντας με.
- Μη με ντρέπεσαι ναι;
- Ναι.
Είπα και έσκυψα το κεφάλι μου.
- Μωρό μου θα με κοιτάς στα μάτια, εντάξει;
- Εντάξει.
Είπα και τον κοίταξα.
- Πολύ καλύτερα. Άκου τι θα κάνουμε τώρα.
Ειπε και ξεκίνησε το αμάξι.
- Τι;
- Λοιπόν θα σε πάω σπίτι, για να ετοιμάσουμε μαζί την βαλίτσα. Ύστερα, αφού την ετοιμάσεις και διαλέξουμε κάποια ωραία και σεξυ ρούχα θα φύγουμε κατευθείαν σπίτι μου-.
- Για να ετοιμάσεις και εσύ την δικιά σου;
- Όχι βρε χαζούλα, εγώ την έχω ήδη ετοιμάσει. Απλά θα έρθεις σπίτι μου για να κοιμηθείς εκεί μαζί μου και την άλλη μέρα να φύγουμε κατευθείαν για αεροδρόμιο.
- Μα γιατί να μην έρθεις να με πάρεις εσύ από το σπίτι μου και να πάμε στο αεροδρόμιο.
- Γιατί χαζούλα το αεροδρόμιο είναι μια ώρα δρόμος από το σπίτι μου και αν περασω και από το σπίτι σου που είναι μισή ώρα διαδρομή θα την χάσουμε την πτήση. Ξέρεις τι μπορώ να κάνω εγώ σε μισή ώρα; Βασικά πολύ λάθος ρώτησα. Ξέρεις τι μπορούμε να κάνουμε εμείς σε μισή ώρα;
- Όχι, τι;
- Παρά πολλά.
Είπε κλείνοντας μου το μάτι.
- Έλα κατέβα.
- Αχιλλέα.
Είπα ναζιάρικα.
- Ωχ, κάτι θες εσύ.
- Να πάρουμε ένα ακόμα άτομο μαζί μας στο Παρίσι;
- Όχι.
- Ελααα, δεν σου είπα ακόμα ποιον.
- Ωραία, για πες.
- Τον Στέλιο.
- ΟΧΙ! Αυτός που σε φίλησε δεν είναι;
- Ελααααα.
- ΟΧΙ ΑΡΙΑ, ΞΈΧΝΑ ΤΟ!
Μετά από μια ώρα:
- Εγώ που θα κοιμηθώ;
- ΣΤΟ ΠΆΤΩΜΑ!
Φώναξε ο Αχιλλέας και εγώ τον χτύπησα στον ώμο.
- Μαζί μου Στέλιο μου. Στο διπλό κρεβάτι του Αχιλλέα.
- Αχ, τι καλά!
- Ει και εγώ που θα κοιμηθώ;
Ρωτησε ο Αχιλλέας με μια κουταβιστικη φάτσα.
- Στο πάτωμα!
- Α ελα να μην τα πάρω τώρα! Σπίτι μου είστε Ε; Μπορώ άνετα να σας βάλω να κοιμηθείτε στο πατωμα και τους δύο, αλλά έχε χάρη!
- Έλα βρε Αχιλλέα.
- Καλά, εντάξει. ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΣΥ ΕΤΟΊΜΑΣΕΣ ΒΑΛΊΤΣΑ;
- Αμε, όλα τα έχω ετοιμάσει εγώ!
- Αλίμονο που δεν θα τα ετοιμαζες εσύ.
Του είπε επιθετικά.
- Έλα βρε Αχιλλέα μη του φέρεσαι έτσι!
Του είπα τραβώντας τον πιο πέρα.
- Κακομοίρα μου, έναν αναστεναγμό να ακούσω μπουκάρω αμέσως μέσα και μαύρο φίδι που σας έφαγε!
- Μην ανησυχείς, δεν θα ακούσεις.
- Που το ξέρω εγώ;
- Αχιλλέα, πες μου ότι δεν το έχεις καταλάβει ακόμα;
- Ποιο; Οχι κάτσε μη μου πεις! Το χω, είσαι τρελή για πάρτυ μου, που δεν θα μπορούσες να κοιτάξεις άλλον εκτός από εμένα; Μωρό μου εσύυυ.
Μου είπε κοιτώντας με πονηρά ενώ πήγε να με φιλήσει.
- Όχι βρε χαζούλι, ο Στέλιος είναι γκέι.
- Τιι;
Ρωτησε ενώ ήταν έτοιμος να σκάσει στα γέλια.
- Ναι σου λέω.
- Βρε, τον Στελαρα, βρε τον άντρακλα!
Είπε και γέλασε.
- Έλα ρε Αχιλλέα φτάνει! Μη πεις καμία βλακεία μπροστά του, θα νιώσει άβολα.
- Εγώ; Με με έχεις εμένα για τέτοιο άνθρωπο;
- Και για χειρότερο.
Μετά από 5 λεπτά:
- Άντε πιτσουνακια μου καληνύχτα. Ε, εγώ θα είμαι δίπλα, οπότε να κάτσετε φρόνημα. Ναι; Και εσύ Στέλιο, αγορίνα μου κρατήσου λίγο Ε; Σε βλέπω εγώ το μάτι σου γυαλίζει, άντε καληνύχτα.
Είπε κλείνοντας την πόρτα. Μόλις την έκλεισε, τον ακούσαμε να γελάει σαν κότα.
Έλεος δηλαδή του λες να μην κάνει κάτι και πάει και το κάνει.
- Καλά, αυτός ξέχασε να πάρει την δόση του πάλι;
Με ρώτησε ο Στέλιος.
Και εγώ τον κοίταξα και καλά αθώα.
- Να σου πω την αλήθεια, δεν έχω ιδέα (που γυρίζεις τελευταία) άντε καληνύχτα τώρα.
- Καληνύχτα.
Είπε και έκλεισα το φώς.
*🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒*
Καλά αυτός ο Αχιλλέας δεν πάει καλά :(
Πώς σας φαίνεται που θα είναι και ο Στέλιος στο ταξίδι μαζί τους;
Δεν το περιμένατε ε;
Έπρεπε να το περιμένατε όμως διότι εγώ δεν είμαι μια εύκολη "συγγραφέας" είμαι πολύ διαβολική.
Άντε τσάο.