Πέθανα και είμαι στο παράδεισο;
Αισθάνομαι να καίγομαι. Ιδρωσα από την ζέστη. Μαλλον στην κόλαση θα είμαι για να έχει τόσο ζέστη, δεν εξηγείται αλλιώς.
Αισθάνομαι ένα χέρι να με ακουμπάει στο μέτωπο.
Ο Μάρκος μου; Αυτός είναι; Με βρήκε!
Από την κούραση δεν μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου να τον δω.
Κάποια στιγμή απομακρύνεται.
Οοοχιιι μα γιατί έφυγες; Μου αρέσει που με χαϊδεύεις.
Μία φωνή γεμίζει τον χώρο. Αυτός δεν είναι ο Μάρκος μου.
"Εγώ είμαι. Είμαστε σε ένα μοτέλ έξω από το χωριό... Καλά είναι, δηλαδή περίπου καλά... Είναι λίγο ζέστη, μάλλον ανεβάζει πυρετό... Περιμένω να έρθετε να την πάρετε. "
Ποιοι να έρθουν να με πάρουν;
Ποιος είναι αυτός ο άγνωστος; Δεν τον έχω ακούσει ποτέ ξανά.
Χριστέ μου με έπιασαν;;
Που βρίσκομαι;
Χαρά πρέπει να ξυπνήσεις. Τώρα!
Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω ένα σκοτεινό δωμάτιο. Εγώ είμαι ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι, κοιτάζω γύρω μου και τον βλέπω γυρισμένο στο παράθυρο, κοιτάζοντας έξω.
Πρέπει να φύγω.. Τώρα. Προσπαθώ να κινηθώ αλλά ένας πόνος με διαπερνά.
Όπως καταλαβαίνετε ο πόνος με έκανε να φωνάξω και να τραβήξω την προσοχή του.
Τέλεια!
Έρχεται και προς το μέρος μου τώρα.
"Μείνε εκεί που είσαι γιατί θα βάλω τις φωνές."
Του είπα μέσα στον πόνο μου.
Φαίνεται ότι ξαφνιάστηκε.
Κάνω πάλι να σηκωθώ.
"Μην κουνιέσαι, Χαρά μπορεί να έχεις τραυματιστεί."
Ξέρει και το όνομα μου. Μα πόσο γνωστή είμαι τέλος πάντων;
Αυτός έρχεται πάλι προς εμένα.
" Σταμάτα εκεί. Άσε με να φύγω, δεν μπορείς να με κρατήσεις, θα με βρουν και μαζί με εμένα θα βρουν και εσένα. Ο προηγούμενος που το έκανε, βρίσκεται στην φυλακή τωρα."
"Ηρέμισε, δεν θα σε πειράξω."
Τα μάτια μου τσούζουν. Καυτά δάκρυα απειλούν να κυλήσουν.
" Θέλω να φύγω. Άσε με να φύγω και δεν θα πω τίποτα για εσένα στην αστυνομία. "
" Χαρά εγώ δεν θέλω να σου κάνω κακό. Μην με φοβάσαι εμένα. Εγώ ήρθα να σε βοηθήσω."
Δεν μπορώ να εμπιστεύομαι κανέναν.
Λέει και όλο έρχεται πιο κοντά.
Πανικός με πιάνει.
" Ναι και ο Σερρής το ίδιο ήθελε. "
Δεν απαντάει.
" Θέλω να πάρω ένα τηλέφωνο, θέλω να μιλήσω με την οικογένειά μου."
" Ειδοποίησα τον ξάδερφο σου, τον Γιάννη, έρχονται. "
Πηρε τηλέφωνο τον Γιάννη; πως μπορώ να είμαι σίγουρη ότι λέει αλήθεια.
Προσπαθώ να σηκωθώ και αυτή την φορά τα καταφέρνω. Πιάνω προσεκτικά το σημείο που πονάω και πατάω στα πόδια μου.
Αυτός φαίνεται να ανησυχεί που με βλέπει.
Ποιος είναι αυτός τέλος πάντων;
Δεν προλαβαίνω να κάνω ένα βήμα και μια σκοτωδυνη με κατέβαλε.
Ολα γύρω μου μαυρίζουν.
"Σε έπιασα. Ελα, θα σε βάλω να ξαπλώσει πάλι."
Με πολύ προσεκτικές κινήσεις με βοήθησε να ξαπλώσω στο κρεβάτι. Εγώ αφού δεν μπορούσα να αντιδράσω, υπάκουσα.
Έπιασε πάλι το μέτωπο μου.
"Εσύ είσαι πολύ ζέστη, πρέπει να κάνουμε κάτι."
Αφού φεύγει από το οπτικό μου πεδίο, εγώ πέφτω σε έναν βάθη λήθαργο.
Δεν ξέρω και εγώ πόση ώρα είμαι εδώ.
Κοιμόμουν μέχρι που με ξύπνησε κάτι κρύο στο κεφάλι μου.
Άνοιξα πάλι τα μάτια ματιά μου και είδα έναν άγνωστο.
Πανικός με έπιασε. Ποιος είναι αυτός, που είμαι και γιατί εχωω μια βρεγμένη πετσέτα στο κεφάλι μου;
"Όχι όχι μην φοβάσαι. Εγώ είμαι, θέλω να σε φροντίσω, όχι να σου κάνω κακό."
Και τότε θυμήθηκα τον άντρα αυτόν που με βοήθησε να ξαπλώσω πριν.
"Ποιος είσαι; Γιατί με βοηθάς;"
Μπορεί να είναι κανένας χωριάτης. Θα με βρήκε στο δρόμο και είπε να με μαζέψει.
" Σε βοηθάω γιατί αυτό πρέπει να κάνω. Είμαι ένας γνωστός του Γιάννη και αυτός με έβαλε."
Το ήξερα ότι δεν θα με άφηνε.
"Αλλά εσύ με τις ηρωικές σου πράξεις, μας τα χάλασες."
"Τι εννοείς;"
"Γιατί πήδηξες βραδιάτικα από το παράθυρο;"
"Εε είχαν έρθει δύο άντρες να με σκοτώσουν. Έπρεπε να φύγω από εκεί, θα με σκότωναν. "
Αρχισε να γελάει δυνατά.
Τι αστείο είπα;
"Δεν θα σε σκότωναν. Ήμουν και εγώ μαζί τους. "
Το λέει ήταν μαζί τους;
Αυτός είναι μαζί τους. Με κοροϊδεύει;
" Όχι όχι μην φοβάσαι. Δεν ήμουν με την πλευρά τους, στο αυτοκίνητο ήμουν μαζί τους. Θα σε έπαιρνα από εκεί χωρίς να το καταλάβουν τα τσιράκια του Ενζο. "
Μπερδεμένα μου τα λέει.
Όσο τον κοιτάζω, τόσο πιστεύω ότι τον έχω ξανά δει. Κάποιον μου θυμίζει. Αλλά δεν μπορώ να δω και καλά γιατί τα ρολά είναι κατεβασμένα.
Χτυπήματα στην πόρτα ακούγονται.
Τρόμαξα.
Με κάνει νόημα για να κάνω ησυχία.
Παίρνει το όπλο που είχε ακουμπισμένο στο τραπέζι και πλησιάζει την πόρτα.
Χτυπήματα ακούγονται ξανά.
"Ποιος είναι;"
"Εγώ."
Μόλις άκουσε την απάντηση, ξεκλείδωσε και ακοιξε την πόρτα. Φως μπήκε στο δωμάτιοα μαζί του, ο Γιάννης.
"Χαρά μου ;"
"Γιάννηη!"
"Είσαι καλά; Πονάςς"
"Καλά είμαι. Λίγο μόνο, χτύπησα στα πλευρά και με έγδαρε ένας φράχτης. Αλλά αυτός ο φίλος σου με βοήθησε. Δες, μου έβαλε επίδεσμο." λέω σαν μικρό παιδάκι.
Τώρα που ήρθε, θα είμαι καλά.
"Θα σε πάρουμε από εδώ. Μην ανησυχείς. Να δω... Δεν έχεις πυρετό."
Ούτε η μάνα μου κάνει έτσι ρε Γιάννη.
" Κατέβηκε. Πριν τρεις ώρες καιγόταν. "
Τους πληροφορισε ο <νοσοκόμος> μου.
" Σε ευχαριστώ για όλα. Ελα λίγο να σου πω."
"Οχι μην φεύγεις. Μην με αφήνεις."
"Δεν θα φύγω κορίτσι μου, εδώ είμαι. Θέλω να του πω κάτι και θα ξανά έρθω. Θα σε πάρουμε από εδώ. Αλώστε είναι και άλλος στην σειρά που θέλει να σου πει ένα γεια."
Μου δίνει ένα φιλί στο μέτωπο και φεύγει.
Από πίσω του ήταν ο Μάρκος.
Τόση ώρα εκεί ήταν;
Ναι αυτός είναι. Αληθινός αυτή την φορά ή πάλι το ονειρευόμουν;
Κάθεται στο κρεβάτι δίπλα μου και ψάχνει το χέρι μου. Αφού το βρήκε, το κράτησε σφικτά στο δικό του.
Εγώ δεν μίλησα. Περίμενα αυτόν να πει κάτι.
Κοίταξε τον Γιάννη που είχε απομακρυνθεί μιλώντας με τον άλλον και τότε μόνο μίλησε.
"Γαμωτο. Τρελάθηκα. Πέθανα από την αγωνία μου. Αγάπη μου, είσαι καλά; Πες μου."
"Καλά είμαι. Γιατί άργησες τόσο;"
Δεν απάντησε.
"Δεν ήξερα που ήσουν, συγνώμη Χαρά μου, συγχώρεσε με."
"Γιατί της ζητάς συγγνώμη;"
Κανενας από τους δύο μας δεν κατάλαβε πότε ήρθε ο Γιάννης.
Θα του πω την αλήθεια.
" Τι γιατί; Κανονικά και εσύ έπρεπε να μου ζητήσεις συγγνώμη. Εσύ και όλο το τμήμα. Με στείλατε στο στόμα του λύκου και θα βγείτε και από πάνω. Τουλάχιστον ο Μάρκος είχε την τσίπα να ζητήσει. Σειρά σου τώρα."
Ξαφνιάστηκε. Μπορώ να πω ότι έχασε και τα λόγια του.
" Μα κορίτσι μου δεν το ξέραμε. Εμείς ακολουθούμε τις εντολές του διοικητή. Αυτός ξέρει. "
" Καλό κουμασι και του λόγου του. Ποιος μου εγγυάται ότι δεν είναι και αυτός πουλημένος"
" Ο κύριος διοικητής πουλημένος; Δεν γίνεται αυτό καρδια μου."
"Γιάννη τέλος. Δεν πρόκειται να εμπιστευθώ κανένα σας ποια. Ειστε όλοι άχρηστοι. Με πρώτο πρώτο τον κύριο διοικητή σου. Δεν είναι πείραμά η ζωή μου."
"Φυσικά και δεν είναι πείραμά. Ποιος λεει κάτι τέτοιο; "
" Τοτε σταματήστε να πειραματιζεστε πάνω μου."
" Ακουσε με. Δεν μπορούσαμε να ξέρουμε για τον Σερρή. "
" Ο Μάρκος πως το ήξερε; "
Δεν μίλησε κανείς.
Τότε ο ίδιος πήρε τον λόγο.
" Χαρά δεν ήμουν σίγουρος, δεν το ήξερα εκατό τοις εκατό. Απλες υποθέσεις έκανα. "
" Καλά. Αλλά δεν πρόκειται να φύγω από το σπίτι μου ξανά. Θα μείνω εκεί. "
" Δεν ξέρω αν γίνεται αυτό Χαρά μου, δεν αποφασίζουμε εμείς."
"Θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε"
Λέει ο Μάρκος για να με καθησυχάσει και να επανέλθει η τάξη.
Μία ώρα μετά βρίσκομαι στο αυτοκίνητο μαζί τους.
Είχαμε πάει πρώτα από το κέντρο υγείας της περιοχής, για να με εξετάσουν.
Εγώ τους είπα ότι είμαι καλά αλλά δεν με άκουσαν.
Τέλος πάντων.
Τελικά δεν ήμουν και τόσο καλά όσο νόμιζα.
Από την πτώση, ράγισε ένα κόκκαλο στην δεξιά μου πλευρά και είχε μελανιασει άσχημα.
Επίσης μου έκαναν και δύο ράμματα στο χέρι. Δεν είχα καταλάβει πάλι ότι ήταν σοβαρή η γρατσουνιά για να θέλει και ράμματα.
Πάλι καλά που ήταν και αυτός ο άνθρωπος και μου την έδεσε και δεν έχασα πολύ αίμα.
Μα καλά ούτε το όνομα του δεν ρώτησα η χαζή.
"Γιάννη πως τον λένε αυτόν τον φίλο σου;"
"Ποιον φίλο μου; "
"Αυτός εκεί που με βοήθησε, μου είπε ότι είναι γνωστός σου. Δεν πρόλαβα ούτε να τον ευχαριστήσω. Δεν ξέρω ούτε το όνομα του."
Δεν μίλησε. Κοίταξε απλά δίπλα στην θέση του που ήταν ο Μάρκος.
Γιατί κοιτιουνται;
" Τι έγινε; "
" Τίποτα χαρά μου. Τον λένε Στέφανο. "
" Στέφανο; Γεμίσαμε Στέφανους τι φάση; "
" Στο άλλο; "
Δεν απάντησαν.
"Πιο; "
" Στο επίθετο λέω. Πως είναι το επίθετο του;"
"Εε δεν θυμάμαι. Να δεις πως τον λένε... Θυμάσαι εσύ Μάρκο;"
"Μπα...δεν... Εγώ δεν τον ξέρω. "
" Καλά δεν ρωτήσατε; "
" Ρώτησα, μου το είπε αλλά δεν το θυμάμαι. Έχω ένα κεφάλι καζάνι από χθες."
Περίεργα μου τα λένε.
" Εμένα πάντως κάτι μου θύμιζε. Αν μου πεις το επίθετο του μπορεί να τον ξέρω. "
" που να τον ξέρεις ρε μινιόν; "
Και είπα δεν θα το αρχίσει και πάλι.
" Δεν ξέρω. Σαν να μου φαινόταν γνωστή η φυσιογνωμία του. "
Δεν συνεχίσαμε άλλο να μιλάμε...
Εγώ αποκοιμήθηκα στο αυτοκίνητο και δεν ξύπνησα για κανένα λόγο .
Αισθάνθηκα μόνο την αγκαλιά του Μάρκου να με σηκώνει στον αέρα και να με αφήνει σε κάτι μαλακό.
Μετά άφησα όλη την κούραση μου να με καταβάλει.
Θα κοιμάμαι για τρεις μέρες τώρα.
Είδα ότι την αγαπήσατε και ταραννν
Συνεχίζεται....
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐
🖤