Ezel'den...
◽️1 yıl sonra📆
Karanlık hüküm sürer...
Eğer gün ışığından zerre yoksa.
"Eren,ben çok heyecanlıyım,kesin gelecek dimi?"
"Ezel kaç kere evet dedim?"
"Bak emin misin?Bir daha sorsaydın Selin'e?"
"Öykü onun dostu,ayrıca kaç kere gelecek dedi.Bir daha sorarsam artık şüphelenecek."
"Sanki anlamıyor ya benim sordurduğumu Eren.
"Madem bu kadar çok görmek istiyorsun,yıllar oldu neden karşısına çıkmadın?"
"Alacağım tepkiyi bildiğim için vazgeçtim ben Eren.
Ben onu sevmekten vazgeçmedim,ben onu beklemekten vazgeçtim."
Eren kafasını sallarken dikkatlice beni dinliyordu.
"İki kişilik bir öykü de tek başına savaştığını farkettiğin an vazgeçiyorsun.Dünyayı karşına alırsın da seni yalnız bırakanla savaşamazsın çünkü."
"Ezel ne olacak böyle bilmiyorum.Senin için endişeleniyorum."
"Öykü,beni terk edip gitmeseydi şu an belki çocuklarımız vardı.İnanılır gibi değil Eren o kadar yakınken şimdi bu kadar uzak olmak inanılır gibi değil."
"Sadece unutup yoluna bakman gerekiyor."
"Unutmam gereken her şeyi daha fazla hatırlıyorum."
"Belki yine olacak ama Öyküyle değil bir başkasıyla."
"Ben karşımdakini de,kendimi de kandıramam.
O benim gün ışığımdı.
Ben yıllardır ışıksızım."
•••
◽️1 ay sonra📆
İki insan birbirini gerçekten severse araya ne kadar zaman girerse girsin,kimlerle neler yaşarsalar yaşasınlar,elbet bir gün yeniden karşılaşırlar.
Ya birbirlerini affederler çok sevdiklerinden ya da asla affedemezler...
Yine çok sevdiklerinden.
"Neden durgun olduğunu sorma gereği bile duymuyorum."
"Çaresiz derdimin sebebi belli..."
"Nasıl görünüyorum?"
"Damat gibi Eren."dedim gülümsemeye çalışırken.
Eve gidip üzerimi değiştim.Aynada kendimi incelerken viskimi içip hayal kurmaktan geri kalamadım.
⏭
Arabayı sürerken yine hayal kurmayı ihmal etmiyordum.
Arabayı park ettikten sonra sigaramı yaktım.
İçeri girmek isterken bir yandan girmemek için sebep arıyor gibiydim.
Kalbim onu görmek isterken 'ya sonra?' diyordu gerçekler.
Allahım bir mucize olsun.
Yalvarırım bir mucize olsun artık.
Her adımda derin nefeslerime yenisini eklerken yürümeye devam ettim.
Salon fazlasıyla dolu ve kasvetliydi.
"Aa Ezel nerelerdesin sen?"dedi Cihan boynuma sarılırken.
"Buralardayım,iş güç işte kardeşim."
Cihanla konuşurken ona değil,kalabalık etrafa bakınıyordum.
Ama Öykü yoktu.
"Ezel niye görüşemiyoruz ya,lise takımı olarak toplanmamız lazımdı.Eren'e bir bekarlığa veda partisi bile yapamadık."
Cevap vermeye hazırlanırken giriş müziği çaldı.
Eren ve Selin'in girişini alkışlarken etrafı süzmeye devam ettim.
Gelmemiş olamazdı dimi?
İnanamıyorum,ben bugünün hayaliyle yaşadım.
"Canım dostlarım,sizin ilk gününüzde de ben şarkı söylemiştim,yine buradayım.Aşkınıza şahit olmaktan minnettarım.Her şey gönlünüzce olsun."
Öykü'nün sesini duyunca kalabalığın arasından sahneye bakmaya çalıştım,oradaydı.
Kalabalığı eze eze önlere doğru yürümeye çalıştım.
Kalbim sanki dışardan atıyor gibiydi.
Alkışlaya alkışlaya ona doğru yürüdüm.
Karşısında durdum.
Göz göze geldik.
Bu an nasıl tarif edilir bilmiyorum ama nasıl tarif etsem sanki eksik kalırmış gibi geliyor.
Yokluğuyla bile şu içimi titretebilen kadın,şimdi tam karşımda varlığıyla sınıyordu beni.
Gözleri gözlerime değerken ona sarılıp kokusunu içime çekebilmek benim mucizem olurdu.
Mikrofonu yerine taktı.
Gözlerini gözlerimden ayırmıyordu.
Sanki onsuz geçen yıllara meydan okuyordu.
Öykü'nün orada kendiyle savaştığına yemin edebilirdim.
Yılların eskitemeyeceği kadar güzel.
Güzelliği o kadar kusursuz ki,tek kusuru taşlaşmış kalbiydi.
"Seni gördüğüm zaman
Dilim neden tutulur?
Seni gördüğüm zaman
Güller elimde kurur
Seni gördüğüm zaman
Hayat sanki son bulur
Gözlerime bakınca
Dünyalar benim olur
İçimi titreten sesine,kokusu eşlik etsin isterdim.
Susma gönlüm sen söyle
Haydi gönlüm sen söyle
Aşkımı sevgiliye
Derdimi sevgiliye
Haydi söyle onu nasıl sevdiğimi
Haydi söyle rüyalarda gördüğümü
Haydi söyle uykusuz gecelerimi
Haydi söyle"
Öykü'nün gözyaşlarına eşlik etmeyi ihmal etmedim.
İçimdeki yangını söndürebilecek gözyaşlarımız değildi.
"Seni gördüğüm zaman
Beni bir ateş sarar
Seni gördüğüm zaman
Yanar yüreğim yanar
Haydi söyle onu nasıl sevdiğimi
Haydi söyle rüyalarda gördüğümü
Haydi söyle uykusuz gecelerimi
Haydi söyle"
Şarkı bitince alkışlamaya başladılar.
Hala birbirimizin gözlerinin içine bakıyorduk.
Öykü hızlı adımlarla sahneden indi.
Koşar adımlarla salondan çıktı,kendime gelince peşinden koştum.
Etrafa bakmaya başladım yaşlı gözlerimle,hiçbir yerde yoktu.
Onu yine kaybetmiştim.
Elime gelen son şansı ben kaybetmiştim.
Salona girdim telaşla.
"Selin,Öykü nerede?"
"Ezel bilmiyorum."
Can yanıma geldi.
"Sakın onu kıracak bir şey yapma Ezel."
"Nerede o Can?"
"Bilmiyorum,telefonunu kapatmış."
Son şansımı da tüketmiştim ben.
Artık her şey bitti Ezel.
Üç yıl bekledim.
Saniyeler içinde kaybettim.