Κορίτσι από τον Κρόνο,
Περάσαν 8 μήνες απο τότε που έφυγες με το διαστημόπλοιό σου για τον Κρόνο. Τα πράγματα στη Γη είναι όπως τα άφησες. Σχεδόν. Ο αέρας έχει αρχίσει να γίνεται τοξικός και χρειαζόμαι μάσκα οξυγόνου όταν βγαίνω έξω. Στην αρχή ήταν δύσκολα. Τους πρώτους μήνες, για παράδειγμα, δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο πέρα απο το καθαρό αέρα. Αυτόν που υπήρχε όταν εσύ ήσουν εδώ. Όμορφα που ήταν τότε. Πλέον όμως, έχω μάθει να ζώ με ότι έχω. Μαθαίνω και επιβιώνω στην πόλη μου, που καταστέφεται μέρα με την μέρα.
Απόψε κανονικά είναι τα γενέθλιά σου. Κλείνεις τα δεκαέξι και πας στα δεκαεπτά. Βέβαια δεν ξέρω αν θα διαβάσεις αυτό το γράμμα την σωστή στιγμή. Η αν θα το διαβάσεις γενικότερα. Το διαστημόπλοιο που έστειλα προς τον πλανήτη σου ( και που ονομάσα "εμείς".) , ίσως να έχει εκτροχιαστεί με κάποιον αστεροειδή. Τέλος πάντων....Σου εύχομαι να περάσεις αυτή την ημέρα ξεχωριστά. Σου αξίζει. Ξέρεις, και για εμένα είσαι ξεχωριστή. Χρόνια σου πολλά λοιπόν. Συγγνώμη που δεν μπορώ να είμαι στον πλανήτη σου για να γιορτάσουμε μαζί. Ξέρω πως δεν θες να έρθω στον Κρόνο, αλλά θα ήθελα να σε δω για λίγο. Και μετά ας με έπνιγαν τα τοξικά αέρια. Γράψε μου σύντομα αν το διαβάσεις ποτέ.
,Αγόρι απο τη Γη.
(ΥΓ1 : ακόμα η μορφή σου έρχεται στον νου μου,μερικές φορές,όταν κοιτάω τον νυχτερινό ουρανό.)
(ΥΓ2: όσον αφορά το αγαπημένο σου βιβλίο μην αγχώνεσαι...Βρίσκεται σε καλά χέρια.)