[Unicode]
ONE WEEK LATER......
"Hello Wang yibo မတွေ့တာကြာပြီ"
ထမင်းစားနေတုန်းမိန်ခလေးတစ်ယောက်အသံကြားတော့နှစ်ယောက်လုံးရဲ့အကြည့်တေကထိုမိန်းခလေးဆီကိုရောက်သွားသည်
သူတစ်ခါမှမသိကျွမ်းဖူးတဲ့ကောင်မလေးကသူ့ကိုလာနှုတ်ဆက်နေတော့yiboကောင်မလေးကိုသေချာစိုက်ကြည့်နေမိသည် xiao zhanကတော့သူစားလက်စထမင်းကိုသာဆက်စားနေလေသည်
"မင်းဘယ်သူလဲ"
"ကြည့်ဦးနင်ကငါ့ကိုတောင်မမှတ်မိတော့ဘူးပေါ့"
"......"
"ငါလေဘေးအိမ်ကနင့်ရဲ့သူငယ်ချင်းလေးYinYin"
ဘေးအိမ်ကသူငယ်ချင်း???YinYin?
"sorry မင်းအိမ်မှားလာပြီထင်တယ် ငါကyiboဟုတ်တယ်ဒါပေမယ့်မင်းရှာနေတဲ့yiboမဟုတ်ဘူး"
"ကြည့်ကောင်စုတ်ငါ့ကိုမမှတ်မိတော့ဘူး နင်ငါးနှစ်အရွယ်တုန်းကငါ့ကိုကြီးလာရင်လက်ထပ်မယ်လိုပြောသေးတယ်လေ မမှတ်မိတော့ဘူးလား"
"အဟွတ်!!"
ထိုစကားကြောင့်ziao zhanသီးသွားတော့yiboဘေးကရေကိုယူပြီးxiao zhanကိုလှမ်းပေးလိုက်သည် တစ်ဆက်တည်းမှာပင်နှုတ်ခမ်းမှာပေပွနေသည်ကိုတစ်ရှူးဖြင့်ခပ်ဖွဖွသုတ်ပေးနေသည်
"နင်တို့ကဘာတေလဲ"
"မင်းမြင်တာနဲ့မသိဘူးလား ငါတို့က...."
"သူငယ်ချင်း!!!!"
သူ့စကားကိုကြားဖြတ်ပြောတဲ့ကိုကို့ကိုyiboစိတ်ဆိုးမိသည်
"ဟုတ်တယ် သူငယ်ချင်း"
"အော် သူငယ်ချင်းလား"
Ring...ring....
"hello"
"သား ဒီနေ့မင်းအိမ်ကို yinyin ဆိုတဲ့ကောင်မလေးလာလိမ့်မယ် အဲ့တာခဏလောက်သားအိမ်မှာပေးတည်းလိုက်"
"မား ကျွန်တော်ရှုတ်ရှုတ်ရှက်ရှက်တေမကြိုက်တာမားသိပါတယ်"
"သိတယ် သိပေမယ့် မားအချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းကအကူအညီတောင်းတာဆိုတော့မားလည်းမငြင်းချင်ဘူး အဲ့တော့သားကခဏလောက်တော့သည်းခံလိုက်နော် သားလည်းအဲ့ခလေးမကိုသိပါတယ်
"မသိဘူး..."
"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်မားကိုဒီတစ်ခုလေးပဲကူညီပါနော် မားတောင်းဆိုတာပါ"
"ကျစ်...ဒါပဲ"
"Wang ကတော်လား"
"အင် မေမေပြောလို့မင်းဘာလို့ဒီမှာရောက်နေတာလဲဆိုတာကိုတော့ငါပြီးပြီ မင်းဒီမှာနေနိုင်တယ် ဒါပေမယ့်အပေါ်ထပ်ကိုလုံးဝတက်မလာပါနဲ့ "
သူမကိုသတိပေးပြီးဦးလေးဝူကိုသူ့အတွက်အခန်းစီစဉ်ပေးရန်စေခိုင်းလိုက်သည်
ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ကိုကို့ကိုပွေ့ချီမယ်လုပ်တော့ကိုကိုကတားသည်
"ရပြီ ငါ့ဘာသာသွားမယ်"
"ခြေထောက်နာနေတယ်လေ"
"အဆင်ပြေတယ်"
ကိုကိုပုံစံကထိုေကာင်မလေးကိုအနည်းငယ်ရှက်နေသည့်ပုံစံရှိတာကြောင့်yiboတွဲခေါ်ဖို့သာပြင်လိုက်သည်
"ဒါနဲ့သူ့နာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ"
"သိပြီးဘာလုပ်မှာလဲ"
"ဒီတိုင်းသိချင်လို့"
"မင်းနဲ့မဆိုင်ဘူး"
Yinyinတစ်ယောက်xiao zhan ကိုကြည့်ပြီးစိတ်ထဲမှာတွေးလိုက်တာက 'သူတော်တော်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ' ဆိုပြီးတော့လေ
အခန်းထဲရောက်တာနဲ့yibo xiao zhan ကိုဖက်လိုက်ပြီး
"ကိုကိုသူနဲ့စကားလုံးဝမပြောရဘူး ခုဏကသူကိုကို့ကိုကြည့်နေတဲ့အအကြည့်ကမရိုးသားဘူး အဲ့တာကြောင့်သူနဲ့လုံးဝမပတ်သက်နဲ့"
"အင် မင်းသဘောပဲ"
"ကိုကို့ကိုချစ်တယ်"
Xiao zhan.ငါသိတယ်
"အမေ...မေမေဘယ်မှာလဲ သားကြောက်တယ် သားကြောက်တယ်မေမေ"
အိပ်နေတုန်းဘေးနားမှာခပ်တိုးတိုးအသံလေးတေံကြောင်ြyiboနိုးလာခဲ့သည်
"ကြောက်တယ်? ကိုယ့်ကိုအဲ့လောက်တောင်ကြောက်နေတာလား"
Yiboသက်ပျင်းအသာချပြီးကြောက်နေတဲ့ကောင်လေးကိုသိမ်းကျုံးဖက်ထားလိုက်သည်
"ကိုယ်မင်းနားမှာရှိနေတယ် မကြောက်နဲ့တော့"
တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုဖက်ပေးလိုက်တော့အနည်းငယ်ငြိမ်ကြသွားသည် ထို့နောက်တဖြေးဖြေးမျက်လုံးပွင့်လာခဲ့သည်
ထိုပွင့်လာတဲ့မျက်လုံးလေးကိုyiboသူ့လက်နဲ့အသာပိတ်ပြီး
"ကိုယ့်ကိုမကြည့်နဲ့ ဆက်အိပ်"
ကိုယ့်ကိုမြင်ရင်မင်းပိုကြောက်သွားလိမ့်မယ်
မျက်လုံးကိုအုပ်ထားတဲ့yiboလက်လေးကိုအသာဖယ်ကာziao zhanပြုံးလိုက်သည်
"သခင်လေးbabyကိုမထားသွားရဘူးနော်"
ဟက် ကိုယ့်ကိုရူးအောင်များလုပ်နေတာလား
"ကိုယ်ကဘယ်သူလဲ"
"သခင်လေးကသခင်လေးလေ"
"မဟုတ်ဘူးကိုယ့်နာမည်ကိုမေးတာ"
"သခင်လေးနာမည်က......အင်း....ဟီး မသိဘူးလေ"
"ဒါဆိုကိုယ်ပြောပြမယ် သေချာနားထောင်"
"ဟုတ်"
"ကိုယ့်နာမည်က Wang Yibo"
"Wang Yibo?"
"အင် မင်းသိလား တကယ်တော့မင်းကကိုယ့်ကိုအရမ်းမုန်းနေတာလေ"
ထိုသို့ပြေတော့ကောင်ငယ်လေးကသူ့ကိုတစ်အံ့တသြကြည့်လာသည် ပြီးနှုတ်ခမ်းစူပြီးမဟုတ်ကြောင်းပြောနေခဲ့သည်
"မဟုတ်ပါဘူး"
"မဟုတ်ဘူးလား"
"မဟုတ်ဘူး!"
"မဟုတ်ဘူးဆိုလည်းမဟုတ်ဘူးပေါ့"
"သခင်လေးကိုချစ်တယ်"
ဒါကကျိန်းသေပေါက်ကျွန်တော်ကြားချင်နေခဲ့တဲ့စကားဖြစ်ပေမယ့်ဒီအချိန်ကျွန်တော်မလိုချင်ခဲ့ဘူး ကိုကို့စိတ်ရင်းအမှန်မဟုတ်လို့များလား
"အင် ကိုယ်လည်းအရမ်းချစ်တယ်"
"ဟီးဟီး..."
"စောသေးတယ်ပြန်အိပ်လိုက်အုံး"
"ဟင့်အိပ်ချင်တော့ဘူး"
"အဲ့တာဆိုbabyကဘာလုပ်ချင်တာလဲ"
ကျွန်တော်ပြောတော့ကလေးလေးလိုနှုတ်ခမ်းလေးစူပြီးတစ်ခုခုကိုစဉ်းစားနေဟန်
"အင်........ဒီတိုင်းသခင်လေးကိုbabyဖက်ထားမယ် ပြီးတော့သခင်လေးရဲ့မျက်နှာလေးကိုဒီလိုလေးကြည့်နေမယ်"
ကြည့်ပါကိုယ့်ကိုစိတ်ထဲစွဲအောင်ကြည့်နေပါ ဘယ်တောမှမမေ့အောင်ကြည့်ပါ
ထို့နောက်ထိုကောင်လေးနှစ်ယောက်တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ဘာစကားမှမပြောပဲမျက်တောင်မခတ်တမ်းစိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်
[Zawgyi]
ONE WEEK LATER......
"Hello Wang yibo မေတြ့တာၾကာၿပီ"
ထမင္းစားေနတုန္းမိန္ခေလးတစ္ေယာက္အသံၾကားေတာ့ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ့အၾကၫ့္ေတကထိုမိန္းခေလးဆီကိုေရာက္သြားသည္
သူတစ္ခါမွမသိကြၽမ္းဖူးတဲ့ေကာင္မေလးကသူ႔ကိုလာႏႈတ္ဆက္ေနေတာ့yiboေကာင္မေလးကိုေသခ်ာစိုက္ၾကၫ့္ေနမိသည္ xiao zhanကေတာ့သူစားလက္စထမင္းကိုသာဆက္စားေနေလသည္
"မင္းဘယ္သူလဲ"
"ၾကၫ့္ဦးနင္ကငါ့ကိုေတာင္မမွတ္မိေတာ့ဘူးေပါ့"
"......"
"ငါေလေဘးအိမ္ကနင့်ရဲ့သူငယ္ခ်င္းေလးYinYin"
ေဘးအိမ္ကသူငယ္ခ်င္း???YinYin?
"sorry မင္းအိမ္မွားလာၿပီထင္တယ္ ငါကyiboဟုတ္တယ္ဒါေပမယ့္မင္းရွာေနတဲ့yiboမဟုတ္ဘူး"
"ၾကၫ့္ေကာင္စုတ္ငါ့ကိုမမွတ္မိေတာ့ဘူး နင္ငါးႏွစ္အရြယ္တုန္းကငါ့ကိုႀကီးလာရင္လက္ထပ္မယ္လိုေျပာေသးတယ္ေလ မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား"
"အဟြတ္!!"
ထိုစကားေၾကာင့္ziao zhanသီးသြားေတာ့yiboေဘးကေရကိုယူၿပီးxiao zhanကိုလွမ္းေပးလိုက္သည္ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ႏႈတ္ခမ္းမွာေပပြေနသည္ကိုတစ္ရႉးျဖင့္ခပ္ဖြဖြသုတ္ေပးေနသည္
"နင္တို႔ကဘာေတလဲ"
"မင္းျမင္တာနဲ႔မသိဘူးလား ငါတို႔က...."
"သူငယ္ခ်င္း!!!!"
သူ႔စကားကိုၾကားျဖတ္ေျပာတဲ့ကိုကို႔ကိုyiboစိတ္ဆိုးမိသည္
"ဟုတ္တယ္ သူငယ္ခ်င္း"
"ေအာ္ သူငယ္ခ်င္းလား"
Ring...ring....
"hello"
"သား ဒီေန့မင္းအိမ္ကို yinyin ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးလာလိမ့္မယ္ အဲ့တာခဏေလာက္သားအိမ္မွာေပးတည္းလိုက္"
"မား ကြၽန္ေတာ္ရႈတ္ရႈတ္ရွက္ရွက္ေတမႀကိဳက္တာမားသိပါတယ္"
"သိတယ္ သိေပမယ့္ မားအခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းကအကူအညီေတာင္းတာဆိုေတာ့မားလည္းမျငင္းခ်င္ဘူး အဲ့ေတာ့သားကခဏေလာက္ေတာ့သည္းခံလိုက္ေနာ္ သားလည္းအဲ့ခေလးမကိုသိပါတယ္
"မသိဘူး..."
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္မားကိုဒီတစ္ခုေလးပဲကူညီပါေနာ္ မားေတာင္းဆိုတာပါ"
"က်စ္...ဒါပဲ"
"Wang ကေတာ္လား"
"အင္ ေမေမေျပာလို႔မင္းဘာလို႔ဒီမွာေရာက္ေနတာလဲဆိုတာကိုေတာ့ငါၿပီးၿပီ မင္းဒီမွာေနႏိုင္တယ္ ဒါေပမယ့္အေပၚထပ္ကိုလံုးဝတက္မလာပါနဲ႔ "
သူမကိုသတိေပးၿပီးဦးေလးဝူကိုသူ႔အတြက္အခန္းစီစဉ္ေပးရန္ေစခိုင္းလိုက္သည္
ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ကိုကို႔ကိုေပြ့ခ်ီမယ္လုပ္ေတာ့ကိုကိုကတားသည္
"ရၿပီ ငါ့ဘာသာသြားမယ္"
"ေျခေထာက္နာေနတယ္ေလ"
"အဆင္ေျပတယ္"
ကိုကိုပံုစံကထိုေကာင္မေလးကိုအနည္းငယ္ရွက္ေနသၫ့္ပံုစံရိွတာေၾကာင့္yiboတြဲေခၚဖို႔သာျပင္လိုက္သည္
"ဒါနဲ႔သူ႔နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ"
"သိၿပီးဘာလုပ္မွာလဲ"
"ဒီတိုင္းသိခ်င္လို႔"
"မင္းနဲ႔မဆိုင္ဘူး"
Yinyinတစ္ေယာက္xiao zhan ကိုၾကၫ့္ၿပီးစိတ္ထဲမွာေတြးလိုက္တာက 'သူေတာ္ေတာ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ' ဆိုၿပီးေတာ့ေလ
အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔yibo xiao zhan ကိုဖက္လိုက္ၿပီး
"ကိုကိုသူနဲ႔စကားလံုးဝမေျပာရဘူး ခုဏကသူကိုကို႔ကိုၾကၫ့္ေနတဲ့အအၾကၫ့္ကမရိုးသားဘူး အဲ့တာေၾကာင့္သူနဲ႔လံုးဝမပတ္သက္နဲ႔"
"အင္ မင္းသေဘာပဲ"
"ကိုကို႔ကိုခ်စ္တယ္"
Xiao zhan.ငါသိတယ္
"အေမ...ေမေမဘယ္မွာလဲ သားေၾကာက္တယ္ သားေၾကာက္တယ္ေမေမ"
အိပ္ေနတုန္းေဘးနားမွာခပ္တိုးတိုးအသံေလးေတံေၾကာင္ျyiboႏိုးလာခဲ့သည္
"ေၾကာက္တယ္? ကိုယ့္ကိုအဲ့ေလာက္ေတာင္ေၾကာက္ေနတာလား"
Yiboသက္ပ်င္းအသာခ်ၿပီးေၾကာက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုသိမ္းက်ံဳးဖက္ထားလိုက္သည္
"ကိုယ္မင္းနားမွာရိွေနတယ္ မေၾကာက္နဲ႔ေတာ့"
တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကိုဖက္ေပးလိုက္ေတာ့အနည္းငယ္ၿငိမ္ၾကသြားသည္ ထို႔ေနာက္တေျဖးေျဖးမ်က္လံုးပြင့္လာခဲ့သည္
ထိုပြင့္လာတဲ့မ်က္လံုးေလးကိုyiboသူ႔လက္နဲ႔အသာပိတ္ၿပီး
"ကိုယ့္ကိုမၾကၫ့္နဲ႔ ဆက္အိပ္"
ကိုယ့္ကိုျမင္ရင္မင္းပိုေၾကာက္သြားလိမ့္မယ္
မ်က္လံုးကိုအုပ္ထားတဲ့yiboလက္ေလးကိုအသာဖယ္ကာziao zhanၿပံဳးလိုက္သည္
"သခင္ေလးbabyကိုမထားသြားရဘူးေနာ္"
ဟက္ ကိုယ့္ကိုရူးေအာင္မ်ားလုပ္ေနတာလား
"ကိုယ္ကဘယ္သူလဲ"
"သခင္ေလးကသခင္ေလးေလ"
"မဟုတ္ဘူးကိုယ့္နာမည္ကိုေမးတာ"
"သခင္ေလးနာမည္က......အင္း....ဟီး မသိဘူးေလ"
"ဒါဆိုကိုယ္ေျပာျပမယ္ ေသခ်ာနားေထာင္"
"ဟုတ္"
"ကိုယ့္နာမည္က Wang Yibo"
"Wang Yibo?"
"အင္ မင္းသိလား တကယ္ေတာ့မင္းကကိုယ့္ကိုအရမ္းမုန္းေနတာေလ"
ထိုသို႔ေျပေတာ့ေကာင္ငယ္ေလးကသူ႔ကိုတစ္အံ့တၾသၾကၫ့္လာသည္ ၿပီးႏႈတ္ခမ္းစူၿပီးမဟုတ္ေၾကာင္းေျပာေနခဲ့သည္
"မဟုတ္ပါဘူး"
"မဟုတ္ဘူးလား"
"မဟုတ္ဘူး!"
"မဟုတ္ဘူးဆိုလည္းမဟုတ္ဘူးေပါ့"
"သခင္ေလးကိုခ်စ္တယ္"
ဒါကက်ိန္းေသေပါက္ကြၽန္ေတာ္ၾကားခ်င္ေနခဲ့တဲ့စကားျဖစ္ေပမယ့္ဒီအခ်ိန္ကြၽန္ေတာ္မလိုခ်င္ခဲ့ဘူး ကိုကို႔စိတ္ရင္းအမွန္မဟုတ္လို႔မ်ားလား
"အင္ ကိုယ္လည္းအရမ္းခ်စ္တယ္"
"ဟီးဟီး..."
"ေစာေသးတယ္ျပန္အိပ္လိုက္အံုး"
"ဟင့္အိပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး"
"အဲ့တာဆိုbabyကဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ"
ကြၽန္ေတာ္ေျပာေတာ့ကေလးေလးလိုႏႈတ္ခမ္းေလးစူၿပီးတစ္ခုခုကိုစဉ္းစားေနဟန္
"အင္........ဒီတိုင္းသခင္ေလးကိုbabyဖက္ထားမယ္ ၿပီးေတာ့သခင္ေလးရဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုဒီလိုေလးၾကၫ့္ေနမယ္"
ၾကၫ့္ပါကိုယ့္ကိုစိတ္ထဲစြဲေအာင္ၾကၫ့္ေနပါ ဘယ္ေတာမွမေမ့ေအာင္ၾကၫ့္ပါ
ထို႔ေနာက္ထိုေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဘာစကားမွမေျပာပဲမ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းစိုက္ၾကၫ့္ေနခဲ့တယ္