ტაქსიში ვზივარ და მივუყვები კალიფორნიის ქუჩებს...წამის წინ მომხდარი ამბები კვლავ თვალწინ მიდგას და უბრალოდ მეცინება.ძალიან სიმპატიური ბიჭი იყო ,უბრალოდ უხეში და რომ მითხრა დაგსჯიო მეთქი-ჰაა??? ამ ფიქრებში გართული ვერც გავიგე როგორ მივედი სახლამდე:
-მოვედით მის!-მითხრა მძღოლმა
-ამმ..მადლობა! რამდენი მოგართვათ?
-10 დოლარი.
-აი ინებეთ-20 დოლარიანი გავუწოდე და ვუთხარი-ხურდა დაიტოვეთ-უბრალოდ სხვა ადამიანებს ემსახურებიან და დღე-ღამე მუშაობაში ატარებენ და არ იმსახურებენ ცოტაოდენ ფულს?
სახლის წინ დავდექ...ჩავისუნთქე...ვხედავდი ჩემს პატარაობას ,რომელიც აქ გავატარე,არ ვიცი რატომ,მაგრამ ცრემლები მომერია. ამ დროს კი ვერონიკას ხმა მესმის:
-ჩემი პატარა დაიკო ჩამოვიდა!!!!
-ჩემო ლამაზო!!! როგორ მომენატრე იციი?? -გავექანე,შევახტი და ლამის წავაქციე.
-უპსს ასე მოგენატრე?
-შენ როგორ გგონია-და კიდევ ერთხელ ჩავეხუტე.
-ეს ვისი ხმა მესმისს?? -გამოვიდა მამაჩემი,მომენატრა მისი სუნი,მისი თბილი სიტყვები... მივედი და გადავეხვიე,მისი დამახასიათებელი თამბაქოსა და პიტნის სუნი ხარბად შევისუნთქე და თავი სახლში ვიგრძენი.
-ჩემი პატარა გოგო! უკვე რამხელა ხარ.. დრო ასე მალე გავიდა?..
-მამიკო,მომენატრე! დედა სადაა?
-შედი სახლში და ნახავ.
სახლს თვალი მოვავლე არაფერი შეცვლილიყო.ბარგი კარებთან დავდე და დედის ძებნას შევუდექი. თუ გამოიცნობთ სად ვიპოვე? კიბეზე იყო ასული და წარწერას ჭერზე კიდებდა: კეთილი იყოს შენი დაბრუნება, კნუტო!!!
-დედაა!!!!
უცებ ჩამოვიდა კიბიდან და ჩამეხუტა.ამდენი ხნის მანძილზე ნაგროვი ცრემლები საბოლოოდ გარეთ გამოვუშვი და ჩემი ცრემლებით მხარი დავუსველე
-რატომ ტირი ჩემო ლამაზო?
-მომენატრე შენ,მამა,რონი,აქაურობა..საერთოდ ყველაფერი..
-ჩემი კნუტი!!
აი თურმე ამდენი ხანი რამაკლდა..ოჯახი და მეტი არაფერი. ვილაპრაკეთ,ვიცინეთ,ძველი ამბებიც გავიხსნეთ და როცა მოსაღამოვდა კარზე ზარის ხმა გაისმა
-ვინ უნდა იყოს? (მე და რონი)
-უიიმეე სულ დამავიწყდაა!!ხომ იცი ბეტი მეზობლებზე რომ გითხარი?
-ხო მერე?
-ისინი არიან!!
-მერე რას ნერვიულობ?ხომ იცი ყველაფერი მაგრად ჩაივლის
-ხოო ვითომ? სტეისი (მოახლე) შვებულებაშია და ყველაფერი მე გავაკეთე.
-კაი ნუ ალოდინებ გააღე ,მე კიდე გამოვიცვლი.
როცა კიბეზე ავდიოდი ახალმოსული სტუმრების ხმა გაისმა..როგორც გავარჩიე 2ნი იყვნენ,ერთ კაცი და ერთი ქალი. კაი ხანი ვფიქრობდი რა ჩამეცვა,ბოლოს ამოვიოხრე:
-სახლში ვარ და ვინ მიყურებს ,თანაც ძაან გამოპრანჭვაც არ მინდა
საბოლოოდ ეს ავარჩიე (ჩანთის გარეშე ofc) როცა ქვემოთ ჩავედი ,შევნიშნე ერთი ქალი რომელიც თბილად გადამეხვია:
- ანუ ესაა ელიზაბეტი.
- ბეტი თუ შეიძლება,ელიზაბეტი ძალიან ფორმალურია.
-კარგი ბეტი, ერთი სული მქონდა როდის გნახავდი.შენზე ბევრი რამ მსმენია. უიხოო მე ვაიოლა ვარ ,ეს ჩემი ქმარი რობერტია, ეს კი ჩემი შვილი ჰარი..
ოთახის მეორე ბოლოში გავიხედე,სადაც ის ბიჭი იჯდა დილით რომ ვეჩხუბე და ჩემს ტანზე თავის მწვანე,უძირო თვალებს დაასრიალებდა....
ახალი თავიი!!! კიარრც არავინ კითხულობს,მაგრამ მაინც მომინდა დადება..