[Unicode]
"စားလေ"
ရှေ့ကထမင်းပန်းကန်တွေကိုအလှကြည့်နေတာလားအောင့်မေ့ရတယ်ဘာမှမစားဘဲတို့စိတို့စိလုပ်နေသည်
"ငါမစားချင်ဘူး"
"မနေ့ကလည်းမစားရဘူးမလား ဒီလိုနဲ့မင်းသူ့ဆီပြန်ရောက်သွားမယ် အဲ့လိုဖြသ်ချင်နေတာလား"
သူအဲ့လိုပြောလိုက်တော့သူ့ကိုလှမ်းကြည့်ပြီးစားပွဲပေါ်ကဇွန်းကိုလှမ်းယူလိုက်သည် ထို့နောက်ပေးထားတဲ့ထမင်းကိုအားပါးတရစားနေတော့သည်
"ထပ်ယူဦးမလား"
ထိုသို့မေးတော့ခေါင်းလေးကိုခါပြီးငြင်းသည်
"ဟေ့"
"အင် ဘာလိုချင်တာလဲပြောလေ"
"ငါသွားချင်တဲ့နေရာလေးရှိတယ်လိုက်ပို့ပေးပါလား"
"ကောင်းပြီလေ"
မနက်စာစားပြီးတာနဲ့သူသွားချင်တဲ့နေရာကိုလိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်
"ဒီကျောင်းကိုဘာလို့လာချင်တာလဲ"
"တက်တော်ငါကဒီကနေကြီးလာတာ ဒီမှာရှိတဲ့ဘုန်းတော်ကြီးကငါ့ရဲ့တစ်ဦးတည်းသောအားကိုရာပဲအဲ့တာကြောင့်ဘုန်းတော်ကြီးကိုအကြောင်းစုံပြောပြပြီးလုပ်သင့်တာတွေလုပ်ရမယ်"
ထိုကောင်လေးပြောတာတွေက်ုနားထောင်ပြီး Zhuo Cheng ခပ်သဲ့သဲ့ရီလိုက်သည်
"မင်းရူးများရူးနေတာလား ငါ့သိထားတဲ့wang yiboကသူရချင်တာရှိရင်ဘာမဆိုလုပ်တတ်တဲ့သူမျိုးနော် မင်းကြောင့်အေးချမ်းနေတဲ့ဒီကျောင်းလေးကိုပြဿနာမဖြစ်စေချင်စမ်းပါနဲ့"
"ဒါဆို ငါဘာလုပ်ရမှာလဲ ငါသူ့ဆီမှာနောက်တစ်ခေါက်တော့အဖမ်းမခံနိုင်တော့ဘူး"
"ငါမင်းကိုကူညီပေးနိုင်တယ်"
ကျွန်တော်ပြောတော့သူကျွန်တော့်ကိုအားကိုးတကြီးမျက်လုံးတွေနဲ့မော့ကြည့်လာတယ် သို့ပေမယ့်ချက်ချင်းဆိုသလိုသူ့မျက်လုံးတွေကသံသယမျက်လုံးတွေအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားသည်
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ဘာဖြစ်လို့မင်းကငါ့ကိုကူညီချင်တာလဲ တကယ်ဆိုငါတို့ကသူစိမ်းတွေမလား"
"အကြောင်းပြချက်က.....မရှိဘူး ဒီတိုင်းမင်းကိုသူ့လက်ထဲကနေကူညီချင်တာတစ်ခုပဲ"
"အဲ့လောက်လွယ်တယ်လား"
"အင် အဲ့လောက်ထိကိုလွယ်တာ ဘာလဲမကူပေးစေချင်ဘူးလား ရတယ်လေ မင်းမကူညီစေချင်ရင်မကူညီတော့ဘူး.."
"မဟုတ်ပါဘူး! ဒီတိုင်းသိချင်လို့ပါ"
"အဟွန်း"
"ဘာရီနေတာလဲ "
"ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ပါ"
"ဟေ့ ငါကယောကျာ်းလေးဟ"
"ယောကျာ်းလေးကချစ်ဖို့မကောင်းရဘူးလို့မင်းကိုဘယ်သူပြောလဲ?"
"ချီး!"
ဒီလိုနဲ့xiao zhanလည်းဘုန်းတော်ကြီးဆီမသွားတော့ပဲပြန်လှည့်လာခဲ့သည်
အပြန်လမ်းတွင်သူတို့ကားနောက်ကိုပါလာတဲ့ကားငါးစီးကြောင့် Zhuo chengကားကိုအရှိန်းပြင်းစွာမောင်းလိုက်သည်
"ဘာဖြစ်တာလဲ"
"နောက်မှာမင်းလူလိုက်နေတယ်"
သူပြောမှxiao zhanလည်းနောက်ကိုလှည့်ကြည့်မိသည် သူပြောတဲ့အတိုင်းသူ့ကားနောက်ကိုအရှိန်ပြင်းပြင်းလိုက်လာနေတဲ့အနက်ရောင်ကားတစ်ချို့
"ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ!"
"ငါ့ကိုယုံလိုက်"
ပိုမြန်တဲ့နှုန်းနဲ့ကားကိုအရှိန်ပြင်းစွာအမာင်းနှင်လိုက်သည် နောက်မှလိုက်လာတဲ့ကားတွေမျက်ချေပျက်သွားမှကားကိုတစ်နေရာမှာထိုးရပ်လိုက်ကာနီးစပ်ရာအဝတ်ဆိုင်ကိုဝင်သွားလိုက်သည်
"ဘာလို့ဒီကိုလာတာလဲ"
မေးနေတာကိုဘာမှမပြောပဲလိုအပ်တဲ့မိန်းခလေးအကျီနဲ့အသုံးအဆောင်ကိုသာဆွဲယူနေသည် ထို့နောက်ထိုပစ္စည်းတွေကိုxiao zhanကိုအမြန်ပေးပြီး
"တစ်မိနစ်အတွင်းပြီးအောင်လဲခဲ့ အခုချက်ချင်း!"
Xiao zhanအဝတ်လဲနေတဲ့အတောအတွင်းသူကိုယ်တိုင်လားအဝတ်ချိန်းလိုက်သည် ထို့နောက်ဆိုင်ဝန်ထမ်းတွေကိုငွေသားအချို့ပိုပေးလိုက်ပြီးသူတို့ရောက်လာတဲ့အကြောင်းဘယ်သူကိုမှမပြောဖို့ကိုပါနှုတ်ပိတ်လိုက်ကြသည်
အဝတ်လဲခန်းမှထွက်လာတဲ့ Xiao zhanကသူမျက်မှန်းတန်းယူလိုက်တဲ့မိန်းခလေးအကျီတွေနဲ့တောင်အတော်ကိုလိုက်ဖက်နေသည်
"အဟမ်း သွားရအောင်"
"အင်"
ထို့နောက်taxiဌားပြီးလူသူသိပ်မရောက်တတ်တဲ့တည်းခိုခန်းကိုသွားလိုက်ကြသည်
"အခန်းတစ်ခန်းဌားချင်လို့ပါ"
ရုပ်ကြမ်းရည်အိုရှိတဲ့တည်းခိုခန်းပိုင်ရှင်ကသူနဲ့xiao zhanကိုကြည့်ပြီးတစ်ခုခုသဘောပေါက်သွားဟန်ဖြင့်
"ရိုးရိုးလား အထူးလား"
"အထူး
"ယွမ်ငါးထောင်ကျပါတယ်"
"ရော့ ပိုတာမအမ်းနဲ့ အဲ့ဒီအစားဘယ်သူမေးမေးကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကိုခင်ဗျားမမြင်ခဲ့ဘူး ဟုတ်ပြီလား"
"ငါနားလည်ပြီ"
တည်းခိုခန်းပိုင်ရှင်ပေးလိုက်တဲ့သော့ကိုယူပြီးထိုအခန်းသို့တက်လာခဲ့သည်
"ငါတကယ်လန့်သွားတယ်"
"ငါရောပဲ"
"ဒါနဲ့ မင်းပြောတာမင်းနဲ့yiboနဲ့ကသူငယ်ချင်းတွေဆို"
"အင် ဖြစ်ခဲ့တယ်လို့ပြောရမှာပေါ့ ဒါပေမယ့်သူ့ကြောင့်ငါတန်ဖိုးထားရတဲ့အရာတစ်ခုပြီးတစ်ခုဆုံးရှုံးခဲ့ရတယ် အဲ့ထဲငါမြတ်နိုးရတဲ့လူကပါသူ့ကြောင့်ငါ့ကိုအမုန်းကြီးမုန်းသွားတယ်လေ အဲ့ကစပြီးငါသူ့နဲ့အဆက်အသွယ်ဖျက်လိုက်တာပဲ"
"မင်းမြတ်နိုးတဲ့လူ!"
"အင်"
"ငါသူ့အကြောင်းသိချင်တယ်"
"နောက်အခွင့်ကြုံရင်ပြောပြမယ် အခုတော့ငါလည်းပင်ပန်းနေပြီ နားတော့မယ်"
"အင့်"
"ကျွန်တော်တို့မျက်ချေပျက်သွားပါတယ် သခင်လေး"
ရှေ့ကကားကိုကြည့်ပြီးyiboခြောက်ကပ်ကပ်ရီလိုက်မိသည်
"Zhuo Cheng Zhuo Cheng ငါ့အကြောင်းမသိတာလည်းမဟုတ်ပဲငါ့ကိုလာယှဉ်ရဲသေးတယ်ပေါ့ ဟက်"
ပြောပြီးတစ်ယောက်ယောက်ကိုဖုန်းခေါ်လိုက်သည်
"အမိန့်ရှိပါ"
"ငါပါ Wang yibo အခုချက်ချင်းငါ့အိမ်ကိုလာပေးလို့ရမလား ငါနေမကောင်းဖြစ်နေလို့"
"အင်အင် ဆေးရုံကဆင်းရင်တန်းလာခဲ့မယ်"
"ငါမစောင့်ချင်ဘူး hai kuan အခုချက်ချင်းလာဆိုလာခဲ့လိုက်"
"အင်ခဏစောင့်ငါထွက်လာပြီ"
"အဟွန်း မင်းစောင့်ကြည့်နေ Zhuo cheng"
Hai Kuan တစ်ယောက်yiboအိမ်ကိုရောက်တာနဲ့ချက်ချင်းအဖမ်းခံလိုက်ရသည်
"ဘာလုပ်တာလဲ"
"တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်တော်တို့လည်းသခင်လေးအမိန့်ကြောင့်လုပ်ရတာပါ"
"ဘာ!"
"Zhuo cheng"
သူဘာလို့အဲ့နာမည်ကိုခေါ်နေတာလဲ
"Yibo ငါ့ကိုဘာလို့ဖမ်း....."
"ရှူး...သူ့ကိုပါးစပ်တစ်ခုခုနဲ့ပိတ်ထားလိုက် အဲ့ဒါမှပိုအဆင်ပြေမှာ"
သူပြောတဲ့အတိုင်းအစောင့်နှစ်ယောက်က hai kuan ပါးစပ်ကိုအဝတ်နဲ့စည်းထားလိုက်သည်
"Hello Zhuo cheng မင်းဆီမှာငါ့ရဲ့babyလေးရှိတယ်ကြားတယ် အဲ့တာကြောင့်babyလေးကိုငါ့ဆီအမြန်လာပို့ပေးစေချင်တယ် မဟတ်ရင် ဒီမှာကြည့် ဘယ်သူလေးလဲ!"
"အင့်...."
"တွေ့လား သူ့ကိုကူညီပေးဖို့မင်းကိုအကူအညီတောင်းနေတာလေးကသနားစရာကောင်းမနေဘူးလား မသေစေခ်ျရင်24နာရီအတွင်း Xiao Zhanကိုငါ့ဆီလာပို့လှည့်"
"သူလား မင်းမြတ်နိုးတဲ့ကောင်လေးဆိုတဲ့သူ"
ဖုန်းကြည့်နေတုန်းဘယ်ကနေဘယ်လိုရောက်လာတဲ့ကောင်လေးကသူ့နောက်ကနေသူ့ကိုမေးလာသည်
"မဟုတ်ပါဘူး"
"မင်းမျက်လုံးမှာမျက်ရည်တွေနဲ့ပြည့်နေတယ်"
ကောင်လေးပြောတော့သူသူ့မျက်လုံးကိုစမ်းကြည့်လိုက်တော့တကယ်ပဲမျက်ရည်တွေနဲ့ပြည့်နေတာပဲ
"ဒါကဒီအတိုင်း"
"ငါ့ကိုကူညီပေးလို့ကျေးဇူး ဒါပေမယ်ဒီလိုတော့မဖြစ်သင့်ဘူးမလား
ငါ့ကိုဖုန်းပေး"
"မလိုဘူး! ငါမင်းကိုကူညီမယ်လို့ဂတိေပးပြီးသွားပြီ ငါကလွယ်လွယ်နဲ့ဂတိဖျက်တတ်တဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူး"
"ငါသိတယ် ပြီးတော့ငါယုံတယ် ဒါပေမယ့်ငါ့လိုဘာမဟုတ်တဲ့ကောင်ကြောင့်မင်းကိုငါနောင်တရမသွားစေချင်ဘူး"
ထိန်းထားသည့်ကြားမှမျက်ရည်တွေဒလေဟာစီးကျလာပြီး Xiao zhan ပုခုံးပေါ်ငိုချလိုက်သည်
"ငါတောင်းးပန်ပါတယ် တကယ်တောင်းပန်ပါတယ်"
"ငါအဆင်ပြေတယ် အခုငါ့ကိုဖုန်းပေးးတော့"
[Zawgyi]
"စားေလ"
ေရ႔ွကထမင္းပန္းကန္ေတြကိုအလွၾကၫ့္ေနတာလားေအာင့္ေမ့ရတယ္ဘာမွမစားဘဲတို႔စိတို႔စိလုပ္ေနသည္
"ငါမစားခ်င္ဘူး"
"မေန့ကလည္းမစားရဘူးမလား ဒီလိုနဲ႔မင္းသူ႔ဆီျပန္ေရာက္သြားမယ္ အဲ့လိုျဖသ္ခ်င္ေနတာလား"
သူအဲ့လိုေျပာလိုက္ေတာ့သူ႔ကိုလွမ္းၾကၫ့္ၿပီးစားပြဲေပၚကဇြန္းကိုလွမ္းယူလိုက္သည္ ထို႔ေနာက္ေပးထားတဲ့ထမင္းကိုအားပါးတရစားေနေတာ့သည္
"ထပ္ယူဦးမလား"
ထိုသို႔ေမးေတာ့ေခါင္းေလးကိုခါၿပီးျငင္းသည္
"ေဟ့"
"အင္ ဘာလိုခ်င္တာလဲေျပာေလ"
"ငါသြားခ်င္တဲ့ေနရာေလးရိွတယ္လိုက္ပို႔ေပးပါလား"
"ေကာင္းၿပီေလ"
မနက္စာစားၿပီးတာနဲ႔သူသြားခ်င္တဲ့ေနရာကိုလိုက္ပို႔ေပးလိုက္သည္
"ဒီေက်ာင္းကိုဘာလို႔လာခ်င္တာလဲ"
"တက္ေတာ္ငါကဒီကေနႀကီးလာတာ ဒီမွာရိွတဲ့ဘုန္းေတာ္ႀကီးကငါ့ရဲ့တစ္ဦးတည္းေသာအားကိုရာပဲအဲ့တာေၾကာင့္ဘုန္းေတာ္ႀကီးကိုအေၾကာင္းစံုေျပာျပၿပီးလုပ္သင့္တာေတြလုပ္ရမယ္"
ထိုေကာင္ေလးေျပာတာေတြက္ုနားေထာင္ၿပီး Zhuo Cheng ခပ္သဲ့သဲ့ရီလိုက္သည္
"မင္းရူးမ်ားရူးေနတာလား ငါ့သိထားတဲ့wang yiboကသူရခ်င္တာရိွရင္ဘာမဆိုလုပ္တတ္တဲ့သူမ်ိဳးေနာ္ မင္းေၾကာင့္ေအးခ်မ္းေနတဲ့ဒီေက်ာင္းေလးကိုျပႆနာမျဖစ္ေစခ်င္စမ္းပါနဲ႔"
"ဒါဆို ငါဘာလုပ္ရမွာလဲ ငါသူ႔ဆီမွာေနာက္တစ္ေခါက္ေတာ့အဖမ္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး"
"ငါမင္းကိုကူညီေပးႏိုင္တယ္"
ကြၽန္ေတာ္ေျပာေတာ့သူကြၽန္ေတာ့္ကိုအားကိုးတႀကီးမ်က္လံုးေတြနဲ႔ေမာ့ၾကၫ့္လာတယ္ သို႔ေပမယ့္ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုသူ႔မ်က္လံုးေတြကသံသယမ်က္လံုးေတြအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားသည္
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘာျဖစ္လို႔မင္းကငါ့ကိုကူညီခ်င္တာလဲ တကယ္ဆိုငါတို႔ကသူစိမ္းေတြမလား"
"အေၾကာင္းျပခ်က္က.....မရိွဘူး ဒီတိုင္းမင္းကိုသူ႔လက္ထဲကေနကူညီခ်င္တာတစ္ခုပဲ"
"အဲ့ေလာက္လြယ္တယ္လား"
"အင္ အဲ့ေလာက္ထိကိုလြယ္တာ ဘာလဲမကူေပးေစခ်င္ဘူးလား ရတယ္ေလ မင္းမကူညီေစခ်င္ရင္မကူညီေတာ့ဘူး.."
"မဟုတ္ပါဘူး! ဒီတိုင္းသိခ်င္လို႔ပါ"
"အဟြန္း"
"ဘာရီေနတာလဲ "
"ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလို႔ပါ"
"ေဟ့ ငါကေယာက်ာ္းေလးဟ"
"ေယာက်ာ္းေလးကခ်စ္ဖို႔မေကာင္းရဘူးလို႔မင္းကိုဘယ္သူေျပာလဲ?"
"ခ်ီး!"
ဒီလိုနဲ႔xiao zhanလည္းဘုန္းေတာ္ႀကီးဆီမသြားေတာ့ပဲျပန္လွၫ့္လာခဲ့သည္
အျပန္လမ္းတြင္သူတို႔ကားေနာက္ကိုပါလာတဲ့ကားငါးစီးေၾကာင့္ Zhuo chengကားကိုအရိွန္းျပင္းစြာေမာင္းလိုက္သည္
"ဘာျဖစ္တာလဲ"
"ေနာက္မွာမင္းလူလိုက္ေနတယ္"
သူေျပာမွxiao zhanလည္းေနာက္ကိုလွၫ့္ၾကၫ့္မိသည္ သူေျပာတဲ့အတိုင္းသူ႔ကားေနာက္ကိုအရိွန္ျပင္းျပင္းလိုက္လာေနတဲ့အနက္ေရာင္ကားတစ္ခ်ိဳ႕
"ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ!"
"ငါ့ကိုယံုလိုက္"
ပိုျမန္တဲ့ႏႈန္းနဲ႔ကားကိုအရိွန္ျပင္းစြာအမာင္းႏွင္လိုက္သည္ ေနာက္မွလိုက္လာတဲ့ကားေတြမ်က္ေခ်ပ်က္သြားမွကားကိုတစ္ေနရာမွာထိုးရပ္လိုက္ကာနီးစပ္ရာအဝတ္ဆိုင္ကိုဝင္သြားလိုက္သည္
"ဘာလို႔ဒီကိုလာတာလဲ"
ေမးေနတာကိုဘာမွမေျပာပဲလိုအပ္တဲ့မိန္းခေလးအက်ီနဲ႔အသံုးအေဆာင္ကိုသာဆြဲယူေနသည္ ထို႔ေနာက္ထိုပစၥည္းေတြကိုxiao zhanကိုအျမန္ေပးၿပီး
"တစ္မိနစ္အတြင္းၿပီးေအာင္လဲခဲ့ အခုခ်က္ခ်င္း!"
Xiao zhanအဝတ္လဲေနတဲ့အေတာအတြင္းသူကိုယ္တိုင္လားအဝတ္ခ်ိန္းလိုက္သည္ ထို႔ေနာက္ဆိုင္ဝန္ထမ္းေတြကိုေငြသားအခ်ိဳ႕ပိုေပးလိုက္ၿပီးသူတို႔ေရာက္လာတဲ့အေၾကာင္းဘယ္သူကိုမွမေျပာဖို႔ကိုပါႏႈတ္ပိတ္လိုက္ၾကသည္
အဝတ္လဲခန္းမွထြက္လာတဲ့ Xiao zhanကသူမ်က္မွန္းတန္းယူလိုက္တဲ့မိန္းခေလးအက်ီေတြနဲ႔ေတာင္အေတာ္ကိုလိုက္ဖက္ေနသည္
"အဟမ္း သြားရေအာင္"
"အင္"
ထို႔ေနာက္taxiဌားၿပီးလူသူသိပ္မေရာက္တတ္တဲ့တည္းခိုခန္းကိုသြားလိုက္ၾကသည္
"အခန္းတစ္ခန္းဌားခ်င္လို႔ပါ"
ရုပ္ၾကမ္းရည္အိုရိွတဲ့တည္းခိုခန္းပိုင္ရွင္ကသူနဲ႔xiao zhanကိုၾကၫ့္ၿပီးတစ္ခုခုသေဘာေပါက္သြားဟန္ျဖင့္
"ရိုးရိုးလား အထူးလား"
"အထူး
"ယြမ္ငါးေထာင္က်ပါတယ္"
"ေရာ့ ပိုတာမအမ္းနဲ႔ အဲ့ဒီအစားဘယ္သူေမးေမးကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုခင္ဗ်ားမျမင္ခဲ့ဘူး ဟုတ္ၿပီလား"
"ငါနားလည္ၿပီ"
တည္းခိုခန္းပိုင္ရွင္ေပးလိုက္တဲ့ေသာ့ကိုယူၿပီးထိုအခန္းသို႔တက္လာခဲ့သည္
"ငါတကယ္လန႔္သြားတယ္"
"ငါေရာပဲ"
"ဒါနဲ႔ မင္းေျပာတာမင္းနဲ႔yiboနဲ႔ကသူငယ္ခ်င္းေတြဆို"
"အင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ေျပာရမွာေပါ့ ဒါေပမယ့္သူ႔ေၾကာင့္ငါတန္ဖိုးထားရတဲ့အရာတစ္ခုၿပီးတစ္ခုဆံုးရႈံးခဲ့ရတယ္ အဲ့ထဲငါျမတ္ႏိုးရတဲ့လူကပါသူ႔ေၾကာင့္ငါ့ကိုအမုန္းႀကီးမုန္းသြားတယ္ေလ အဲ့ကစၿပီးငါသူ႔နဲ႔အဆက္အသြယ္ဖ်က္လိုက္တာပဲ"
"မင္းျမတ္ႏိုးတဲ့လူ!"
"အင္"
"ငါသူ႔အေၾကာင္းသိခ်င္တယ္"
"ေနာက္အခြင့္ႀကံဳရင္ေျပာျပမယ္ အခုေတာ့ငါလည္းပင္ပန္းေနၿပီ နားေတာ့မယ္"
"အင့္"
"ကြၽန္ေတာ္တို႔မ်က္ေခ်ပ်က္သြားပါတယ္ သခင္ေလး"
ေရ႔ွကကားကိုၾကၫ့္ၿပီးyiboေျခာက္ကပ္ကပ္ရီလိုက္မိသည္
"Zhuo Cheng Zhuo Cheng ငါ့အေၾကာင္းမသိတာလည္းမဟုတ္ပဲငါ့ကိုလာယွဉ္ရဲေသးတယ္ေပါ့ ဟက္"
ေျပာၿပီးတစ္ေယာက္ေယာက္ကိုဖုန္းေခၚလိုက္သည္
"အမိန႔္ရိွပါ"
"ငါပါ Wang yibo အခုခ်က္ခ်င္းငါ့အိမ္ကိုလာေပးလို႔ရမလား ငါေနမေကာင္းျဖစ္ေနလို႔"
"အင္အင္ ေဆးရံုကဆင္းရင္တန္းလာခဲ့မယ္"
"ငါမေစာင့္ခ်င္ဘူး hai kuan အခုခ်က္ခ်င္းလာဆိုလာခဲ့လိုက္"
"အင္ခဏေစာင့္ငါထြက္လာၿပီ"
"အဟြန္း မင္းေစာင့္ၾကၫ့္ေန Zhuo cheng"
Hai Kuan တစ္ေယာက္yiboအိမ္ကိုေရာက္တာနဲ႔ခ်က္ခ်င္းအဖမ္းခံလိုက္ရသည္
"ဘာလုပ္တာလဲ"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းသခင္ေလးအမိန႔္ေၾကာင့္လုပ္ရတာပါ"
"ဘာ!"
"Zhuo cheng"
သူဘာလို႔အဲ့နာမည္ကိုေခၚေနတာလဲ
"Yibo ငါ့ကိုဘာလို႔ဖမ္း....."
"ရႉး...သူ႔ကိုပါးစပ္တစ္ခုခုနဲ႔ပိတ္ထားလိုက္ အဲ့ဒါမွပိုအဆင္ေျပမွာ"
သူေျပာတဲ့အတိုင္းအေစာင့္ႏွစ္ေယာက္က hai kuan ပါးစပ္ကိုအဝတ္နဲ႔စည္းထားလိုက္သည္
"Hello Zhuo cheng မင္းဆီမွာငါ့ရဲ့babyေလးရိွတယ္ၾကားတယ္ အဲ့တာေၾကာင့္babyေလးကိုငါ့ဆီအျမန္လာပို႔ေပးေစခ်င္တယ္ မဟတ္ရင္ ဒီမွာၾကၫ့္ ဘယ္သူေလးလဲ!"
"အင့္...."
"ေတြ့လား သူ႔ကိုကူညီေပးဖို႔မင္းကိုအကူအညီေတာင္းေနတာေလးကသနားစရာေကာင္းမေနဘူးလား မေသေစခ္်ရင္24နာရီအတြင္း Xiao Zhanကိုငါ့ဆီလာပို႔လွၫ့္"
"သူလား မင္းျမတ္ႏိုးတဲ့ေကာင္ေလးဆိုတဲ့သူ"
ဖုန္းၾကၫ့္ေနတုန္းဘယ္ကေနဘယ္လိုေရာက္လာတဲ့ေကာင္ေလးကသူ႔ေနာက္ကေနသူ႔ကိုေမးလာသည္
"မဟုတ္ပါဘူး"
"မင္းမ်က္လံုးမွာမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ျပၫ့္ေနတယ္"
ေကာင္ေလးေျပာေတာ့သူသူ႔မ်က္လံုးကိုစမ္းၾကၫ့္လိုက္ေတာ့တကယ္ပဲမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ျပၫ့္ေနတာပဲ
"ဒါကဒီအတိုင္း"
"ငါ့ကိုကူညီေပးလို႔ေက်းဇူး ဒါေပမယ္ဒီလိုေတာ့မျဖစ္သင့္ဘူးမလား
ငါ့ကိုဖုန္းေပး"
"မလိုဘူး! ငါမင္းကိုကူညီမယ္လို႔ဂတိေပးၿပီးသြားၿပီ ငါကလြယ္လြယ္နဲ႔ဂတိဖ်က္တတ္တဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး"
"ငါသိတယ္ ၿပီးေတာ့ငါယံုတယ္ ဒါေပမယ့္ငါ့လိုဘာမဟုတ္တဲ့ေကာင္ေၾကာင့္မင္းကိုငါေနာင္တရမသြားေစခ်င္ဘူး"
ထိန္းထားသၫ့္ၾကားမွမ်က္ရည္ေတြဒလေဟာစီးက်လာၿပီး Xiao zhan ပုခံုးေပၚငိုခ်လိုက္သည္
"ငါေတာင္းးပန္ပါတယ္ တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ငါအဆင္ေျပတယ္ အခုငါ့ကိုဖုန္းေပးးေတာ့"