M A R S H A L L
"Don't speak. I'm leaving." Her words are like an echo that kept on repeating in my mind.
Natulala ako ng gabing tinupad niya ang kasunduan namin.
I'll have sex with her and then she'll disappear from my life. The truth is, I couldn't fucking focus in getting Keylanie's love when she's around. At hindi ko magawang i voice out sa kanya ito. Sadyang, itinaboy ko lang siya ng ilang beses.
Magmula pa noong teenagers kami, everytime I would visit Key at their grandmother's house, she's fucking clouding my mind and I hate it.
All I wanted was to focus on Key.
Three months had passed that I didn't see even her shadow. Ilang araw rin akong balisa ng hindi ko maintindihan kaya inubos ko ang oras ko sa pag tatrabaho at pagsama kay Key at Sol tuwing magbabakasyon sila.
"Key, mahal kita. Ang totoo niyan, matagal na." I confessed to Key when we had a vacation at Palawan.
I was anticipating a good answer since mukhang wala naman kaming naging problema sa isa't isa.
Pero...
"I'm sorry Marsh. Kahit anong gawin ko, It's just... Just plain platonic saka si Arthus ang mahal ko. Alam mo naman yun at sa pagkakakita ko, you've been bothered for quite some time sa pag alis ni Bonica. I suggest that you figure out who you truly love and what you really feel for me. Kung pagmamahal pa ba mula sa puso o ang sinasabi nalang ng isip mo. " Sagot niya.
Pagkauwi namin galing sa bakasyong yun ay agad akong nagbabad sa pagtatrabaho at sa paghanap sa sarili ko at sa tunay kong nararamdaman.
Is it really Keylanie or Bonica?
Namulat lang ako sa katotohanang infatuation and obligation lang pala ang nararamdamn ko kay Key ng ilang buwan ring hindi ako mapakali sa pag iisip kung nasaan ba si Bonica, kung ano ang ginagawa niya at kung baka may asawa na ba siya. I could really hire an investigator but I'm afraid to know all about her status now.
Paano nalang kung naging masaya pala siya sa piling ng iba dahil sa pagtataboy ko?
Kumukulo ang dugo ko sa tuwing naiisip ko na may mahal na siyang iba na palagi niyang kasama at katabi sa kama.
Baliw na yata ako. I hired a painter to paint her image in a huge canvas and placed it in my room. I even printed her picture and placed it in a frame that's on my office table and the other one's in my wallet.
Oh Bonica!
I'm a total asshole for letting you slip away from me thinking that you would just mess up my mind and decisions in loving Key.
Napaka bobo ko para ngayon lang mapagtanto na in the first place, hindi naman magugulo ang utak at puso ko kung si Key talaga ang mahal ko. I should've gave us even a little time to know each other just like what she asked.
Fucking shit!
It's really true that sometimes, you just learn to appreciate and love someone when they're gone.
"Marsh, Arthus and I decided that you will be his best man on our upcoming wedding. So ano, go na ha?" Key asked as she started scribling my name on a piece of paper.
At dahil kaibigan ko naman silang dalawa at tanggap ko na sa sarili ko na iba pala ang mahal ko ay sumang ayon ako.
"By the way, sino ba maid of honor mo?" I asked at saka uminom ng juice na nakalagay sa mesa.
Nagkatinginan naman silang dalawa ni Art at nang humarap sa akin, ay mapanuya niya akong tiningnan.
"Are you expecting someone to be my maid of honor? Is it perhaps, my beautiful cousin Bonica?"
Halos maibuga ko sa mukha niya ang iniinom kong juice dahil sa gulat. Mabuti nalang at napigilan ko. Fuck it!
"Hep! Para kang bakla diyan Vandross. Mabuti nalang hindi mo nabugahan ng juice itong baby ko kundi malilintikan ka sakin." Sabad naman ni Art.
I just showed him my middle finger. Lokong Espinosa.
"Actually Marsh, siya naman talaga sana kaso we can't risk it. Diba nga noong engagement party ko hindi siya nakarating? Magiging mahirap rin siyang kumbinsihin ngayon. Ayaw naman naming wala akong maid of honor sa kasal kaya si Sol nalang. Kasalanan mo rin naman kasi. Pataboy taboy ka pa, maghahanap ka rin pala." Sagot naman ni Key.
Oo na nga! Kasalanan ko na kasi!
Hindi naman ako perpektong tao pero itaga man sa bato, maghihintay ako at kapag bumalik siya, magmakaawa man ay gagawin ko para Makuha ulit ang pagmamahal at tiwala niya.
And there she is, gracing the hall in her red body hugging dress. Cold man ang ekspresyong nakapinta sa kanyang mukha habang tinutungo ang likurang bahagi ng simbahan, maganda pa rin siya. Gay as it may seem, but my heart is beating fast seeing her after a year pero napalitan ito ng pagkairita ng makitang may lalaki siyang kasama. The guy is so touchy at her and she just let it go.
Nang mabigyan ng pagkakataon,ay lumapit ako sa kanya. Nalaman kong wala pala siyang alam sa detalye ng kasala at inakalang kami ni Key ang ikakasal. Nagdala pa talaga siya ng laruan rito.
"Well, alam ba niya?" I asked.
"Alam ang alin?" Sagot niya pabalik na nahalata ko namang alam na niya ang ibig kong sabihin.
I moved closer to her and left only an inch in between us saka siya tiningnan sa mata
"That... You're not as pure as you look." I said not being able to control my mocking voice.
Ewan ko ba at ganito ako makipag usap sa kanya.
Hinihintay ko ang sagot niya ng biglang naputol ito dahil sa aking lalaking boses.
"Hon!"
I was surprised. What the fuck? Really? "Hon"?
I grimly watched the two of them conversing as I heard her utter the word 'hon'
After a while, the guy held his hand.
"Hi buddy. I'm France Lopez. You are?" Aniya habang inilahad ang kanyang kamay.
Buddy? Such a friendly man.
Ganito ba ang mga gusto mo Bon?
Akmang babawiin na niya ang kamay ng tanggapin ko ito.
"Marshall Vandross. Bon's friend" sagot ko.
Nakakaputang ina! Kailan ba mababago yan?
Inis na inis ako na nagpakilala pa ang putanginang laruan ni Bon. Mas nagalit ako ng sabihin niyang...
"By the way Marsh, wala yun sa kung sino ang nauna. Nasa performance yun."
Motherfucker! Nasa performance? Am I not good? Tangina!
When we headed to the reception, kung saan sa bahay lang ng grandmother nila ay nagsisimula na namang maging touchy ang boytoy niya. Sa iisang mesa pa talaga kasama namin.
I glanced at Key and Arthus but they're just giving me an annoying grin.
Nakatutok lamang ako kina Bonica at Key nang ibigay nito sa kanya ang bulaklak. Noong una, ay ayaw pa niya itong tanggapin.
"Sayo na yan. I'm sure that you'd be married next. Diba?" Makahulugang sabi ni Key at tiningnan ako.
"Hoy Vandross, ayusin mo ang pagsalo sa garter mamaya ha. It's your chance." Bulong naman sakin ni Art.
Freak! I'm damn lucky to have them.
Kailangan ko lang talagang makuha ang garter mamaya.
However, it angered me when that Lopez got the garter. He also had the privilege to kiss Bon wherever he want.
I badly want to punch him for getting the garter and I would fucking slash his goddamn neck if ever he will kiss Bon somewhere intimate.
Hindi ko namalayan, sa panonood ay nabasag ko pala ang baso. Some of the visitors asked me if I'm okay and I answered 'yes' even though I'm not.
At nang mamataang umalis si Bon ay sinundan ko siya. She's heading to the comfort room and I don't mind kahit na pangbabae ito.
We had a short argument about her bringing a boytoy but I ended up asking for a chance.
Isang pagkakataong nagpaalala sa akin kung paano ko siya tinaboy.
Karma really is a bitch huh?
Sa pagkakakita ko kay Bon, she's not someone that is very easy to get right now. She's really reserved.
Pero bahala na. Kahit anong mangyari, I will not let her slip away from me again.
Wala akong pakialam kung mayroong France Lopez sa buhay niya ngayon. Ang importante, mabigyan ako ng pagkakataong makuha ulit ang pagmamahal at tiwala niya at iparamdam sa kanya ang damdamin ko.
"Fine then Mr. Vandross." She said in a cold voice as she touched my jaw and left me inside the female comfort room.
Iba na siya. She's not the same Bonica who begged me a year ago. Pero kahit papaano ay nabuhayan muli ako ng pag asa dahil sa pagpayag niya.
This is it. Brace yourself for every moment that I would romance you my sweet Bonica.
Kahit anong mangyari, sisiguraduhin kong sa akin pa rin ang bagsak mo at pareho tayong malulunod sa pagmamahal ng isa't isa.
~~~~~~
Marshall's POV everyone!
Sorry for the late update. Medyo busy lang sa school.
Stay tuned for the next updates💋