Terleyen ellerimi pantolonuma silerken bu gecenin kazasız belasız hiçbir açık vermeden bitmesi için bildiğim tüm duaları ettim. Erdem amcaların planladığı yemekte hepimiz tam kadro bulunurken, babamın olduğu ortamda sevgilimle olmanın verdiği kıçımın altında binlerce diken varmış hissiyatını derin nefesler alarak yok saymaya çalışıyordum.
Meriç'i babama daha önce söylemediğim için yaşadığım pişmanlık ve stres ağır basıyordu tabii daha çok. Babamın bu konularda olan rahatlığını bilmeme rağmen neden söylemediğimi ben de bilmiyordum.
"Allah'ım birazdan cenazem kaldırılacakmış gibi hissediyorum, normal mi?"
Eren endişeyle konuşurken güldük. Geldiğinimizden beri Atakan ve Efehan abinin gözetimi altındaydı ve rahat nefes bile alamıyordu.
"Manitamın iki tane abisi olsa bende cenazem kaldırılacakmış gibi hissederdim bro."
Eymen gülerek konuşurken Derin hevesle atladı.
"İkizi olsa kabul oluyor mu?"
Derinciğim ama..
"Aynı korku bende de var vallahi düşüp bayılacağım şimdi."
Ada, Eren'den 30 metre uzakta dururken ben de Meriç'ten bir hayli uzak duruyordum.
"Oooo abla, bu sarışın afet kim?"
Defne'nin kardeşi Eray yanımıza gelip bana muzip bakışlar atarken Meriç kafasına vurdu.
"Oğlum o senin yengen yengen!"
"Tüh be."
Rotasını Derin'e çevirip tekrar sırıttı.
"Sen yenge misin?"
Derin'in yüzündeki o acıklı ifadeyi keşke görebilseniz..
"Atanmayı bekliyorum, Eraycığım."
Dediğine kahkaha atarken Eray memnuniyetsiz bir şekilde Eymen'i gösterdi.
"Buna mı atanacaksın?"
Derin başını sallarken Eray cıkladı.
"Atanamazsın buna boşver. Kpss'ye tekrar hazırlanmaya başlarsın benden söylemesi."
Eray'a gülerken onun nasıl 16 yaşında olduğunu sorguluyordum.
"Sen boş musun güzelim?"
Yönünü son olarak Sevde'ye çevirirken Sevde güldü.
"Boşum ama sen fazla küçüksün."
Eray gözlerini devirerek bana döndü.
"Neyse, seni daha çok beğendim zaten. Abi sende kusura bakma kendimi tutamayıp yavşarsam falan."
Dediklerine gülerken Meriç birkez daha kafasına vurmuştu.
"Arkadaşlarıma asılmaktan ne zaman vazgeçeceksin gerizekalı?"
Defne'nin bıkkın sesiyle Eray ona döndü.
"Sen Ayaz'ı bıraktığın zaman ablacım. Bu arada ne zaman evleniyorsunuz? Allah aşkına al şunu gitsin biran önce evden."
Eray'ın abla sevgisi gözlerimizi yaşartmıştı adeta..
"Seni hurdacıya vereceğim bir gün göreceksin. Libidosu yüksek ergen."
"Laflarını dikkat et istersen Defneciğim, vallahi gider babama Ayaz'la bir şeyler yapıyor bunlar derim görürsün."
Tehditkar konuşmasının ardından Defne sert bir şekilde kafasına vurmuştu.
"Terbiyesiz seni! Git söyle, bak bakalım sonra kim matematikten 07 aldığını babama yetiştiriyor."
Eray gözlerini kocaman açarak ağzına fermuar çekti.
"Allah mutluluğunuzu daim etsin canım ablam ve canım eniştem. Evlenin artık kurtulayım şu gerizekalıdan."
Ablasına söverek yanımızdan ayrılırken arkasından gülüyorduk.
"Hadi çocuklar, buyrun masaya."
Çiğdem ablanın sesiyle büyük masaya ilerlerken bu kadının ne kadar tatlı olduğunu birkez daha anlamıştım. Şimdi 'Kadın ne yaptı amk alt tarafı masaya çağırdı.' diyeceksiniz ama aşık olduğunum adamı doğurunca yaptığı her harakette sarılıp öpesim geliyor kadını.
"Annemlerin best friend olmaları peki?"
Meriç sandalyelere otururken annem ve Çiğdem ablanın olduğu yeri işaret ettiğinde gülerek onayladım.
Görüştükleri andan itibaren abartısız 10 dakika boyunca sarılmışlardı ve birbirlerini ne kadar özlediklerine dair cümleler kurmuşlardı. Şimdi ise görüşmedikleri seneler boyunca yapamadıkları dedikoduyu yapıyorlardı. Hatta bununla yetinmeyip tüm anneler arasında gün bile planlamışlardı. Tabii, bu kadar yakın olmaları en çok Meriç ve beni mutlu etmişti haliyle..
Sohbetler eşliğinde yemeklerimizi yerken konu bizim yaramazlıklarımıza gelmişti.
Oralara girmeyin, çıkamazsınız..
"Gerçekten olaysız bir günleri geçmiyor. Geçen gün bizim oğlan da geldi ağzı burnu kan içinde. Ne oldu diye soruyoruz, kapı çarptı diyor."
İkizlerin babası Semih amcanın konuşmasıyla kendimi gülmemek için zor tutmuştum.
Atakan abi yüzündeki sırıtışla Eren'e bakarken Eren derin derin nefesler almaya başlamıştı bile.
"Artık nasıl sağlam bir kapıysa, iyi geçirmiş."
Eymen gülerek konuşurken Eren başını yemeğinden kaldırmıyordu bile.
"Bizim kızdada bir haller var bu sıralar ama, hayırlısı."
Ada'nın babası Ergün amcanın konuşmasıyla babam da ona destek çıkarcasına konuştu.
"Evet Turna'da da öyle. Sabahları sağa sola kafa atarka gelen kız, düzgünce sofrayı bulabiliyor artık son birkaç aydır. Ya aşık oldu yada uyanma konusunda kendini eğitti, bilemiyorum."
Babamın konuşması beni utançtan yerin dipine sokarken bu laflar en çok Meriç'in hoşuna gitmişti ki bana sırıtarak bakıyordu.
"Arkadaşım baksana hepsi eşek kadar oldu, tabii sevgilileri olacak. Biz öyle değil miydik lisedeyken?"
Erdem amca... Seni seviyorum kayınpederim..
"Öyle tabii öyle de, önlerinde üniversite sınavı var. Önce derslerine çalışsınlar, kazansınlar güzel bir yer, sevgili sonra yaparlar."
Baba, bu cümleyi kurmak için sence de biraz geç kalmadın mı be?
Büyükler başka konulardan konuşmaya başlarlarken gözlerim Meriç'e değdi.
"Sizin aileye damat olarak gelemeyecek miyim yani şimdi?"
Üzgün konuşması beni güldürmüştü.
"Alacağım seni merak etme."
Gülerek konuşmam onu da güldürürken yemeklerimizi bitirmiş ve tabaklarımızı mutfağa götürmek için ayaklamamıştık.
"Abi ben gerçekten korkudan altıma sıçacağım birazdan."
Eren mutfakta dört dönerken Eymen rahat bir biçimde konuştu.
"Bro kasma bu kadar ya, pamuk gibi adamlar onlar."
"Amına koyayım neresi pamuk? Çelik kasa gibiler!"
Korkuyla konuşmasına gülerken Eymen'e sinirle baktı.
"Lan inşallah Derin'e aşık olursunda ben seni evire çevire döverim. Çok büyük amin."
"Amin yarabbim!"
Derin yükselerek konuşurken ellerini açık kısa bir süre dua etti ve ardından ellerini yüzüne sürdü.
Biz sohbet ederken içeriye Efehan abinin girmesiyle Eren kaçacak delik arıyordu. Efehan abi elindeki tabağı tezgaha bırakıp Eren'e döndü.
"Bak, ben kardeşimi çok seviyorum ve onu asla üzecek bir şey yapmam. Abisi olarak istediğimde onu kimsenin üzmemesi. Bunu en iyi sen bilirsin çünkü senin de kız kardeşin var. Onu koruyacağım diye kimseyle sevgili olmasına engel olmam. Giyimine veya kiminle sevgili olduğuna da karışmam. Uzaktan, varlığımı hissettirmeden korurum onu. Sizin sevgili olmanıza da karışmıyorum. Hatta destekliyorum bile. Adam gibi adam olduğun belli oluyor her halinden. Belli ki Ada'yı da çok seviyorsun. O yüzden benden korkmana gerek yok kardeşim. Ama Atakan benim kadar rahat değil. O abimiz olduğu için çok daha fazla kıskanç. Diyeceğim o ki, ben seni ondan korurum ama sen yine de kolla götü."
Efehan abinin konuşması Eren'i rahatlatırken bizi güldürmüştü.
"Ya abi... Ağlayacağım şimdi."
Ada ağlamaklı bir tavırla abisine sarılırken Efehan abi gülerek ona sarılmıştı.
"Neyse hadi, ben içeriye gidiyorum. Atakan gelir birazdan kontrole, onu oyalayayım."
Ada'nın başından öpüp içeri giderken Eren derin bir nefes alıp tezgaha yaslandı.
"Allah'ım o kadar rahatladım ki."
Ona güldüğümüzde Meriç'in düşünceli tavırları dikkatimi çekmişti. Koluna dokunup bana bakmasını sağladım.
"Bir şey mi oldu?"
Gözleri birkaç saniye yüzümde gezinirken nefesini dışarı üfledi.
"Yarın sabah babam yurtdışına gidiyor ve kafeyi bana emanet etti. Çalışanlardan birkaçı yarın izinli, az kişi olacağız ne yapacağımı düşünüyordum."
Başımı sallayarak düşünürken aklıma gelen fikirle gülümsedim.
"Biz yardıma geliriz, sıkma canını. Hem bak birsürü kişiyiz."
Gözlerini bizim üzerimizde gezdirirken hepimizin hevesli hallerini görüp gülümsedi ve başımdan tutup göğsüne çekerek sıkıca sarıldı.
"Teşekkür ederim, iyi ki varsınız."
Gülümseyip kollarımı beline sardığımda içeri giren Çiğdem ablayla geri çekilmek için hamle yapmıştım fakat Meriç izin vermeyip sarılmaya devam etmişti. Çiğdem abla biz gülümsediğinde çoktan yanaklarım kızarmıştı bile.
"Kızlar kahveleri yapar mısınız?"
Başımızı salladığımızda içeri gitmişti. Meriç'ten ayrılıp herkesin kahvesini yapmaya başladığımızda kısa süre içinde bitirip servis etmiştik.
"Burada toplanma amacımız belli."
Erdem amcanın konuşmasıyla ona odaklandık. Eski günler hakkında konuşma yapacaktı sanırım.
"Turna'yı bana istiyoruz."
Meriç mırıldanarak konuştuğunu sanarken aileler şaşkınlıkla ona bakıyordu. Özellikle babam...
Sıçtık zafer bez getir.
"Sesli mi söyledim?"
Ortamı toparlamak adına kahkaha atarak Meriç'in omzuna vurdum.
"İlahi arkadaşım ne kadar komiksin ya!"
"Yenge siz sevgili değil misiniz niye arkadaşım diyorsun?"
Eymen senin ben amk..
"Anlamadım?"
Babam kaşlarını kaldırarak bana baktığında içimden bildiğim bütün duaları okumaya başladım.
"Biz azıcık sevgiliyiz."
MERİÇ NE DİYORSUN MERİÇ?!
"Aaaaa sana gizliden yazan çocuk Meriç miydi?"
Annem garip bir mutlulukla olaya dahil olurken Allah çarpsın ki kendimi ağlamamak için zor tutuyordum.
"Gizliden yazan çocuk mu?"
Babam hiçbir şey bilmemenin verdiği sinirle sorularını bir bir sıralarken ne yapacağımı bilemeyip Meriç'e baktım.
Benimle göz teması kurmayı bırak suratıma bile bakmıyordu.
Ulan sevgiliden de satış yemezsin be..
"Hazır ortamda kaos varken ben de söyleyeyim babacığım. Bizde Eren'le sevgiliyiz."
Ada'nın cümlesiyle Eren ağzındaki çayı püskürtürken Atakan abi dişlerinin arasından konuştu.
"Tamam abiciğim biz sana hatalarını söylemekten çekinme falan diyoruz da abartma yani sende."
Yaptığı espriye en çok Efehan abi gülerken sıçıp sıvadığımız durumu nasıl toparlayacağımızı düşünüyordum.
Bu gece hiç bitmeyecekti anlaşılan...
Helloooooo. Oldukça uzun bir bölümle karşınızdayımmm.
Bu bölümü çok aşırı sevdim ben ya lshxkshsjs inanılmaz içime sindi.
Siz beğendiniz mii?
Bol bol yorum yapın.
Sizi seviyorum, öptüm KOCAMAN😘
İnstagram👉misslala_hikayeleri