AUTHOR'S NOTE
Hindi po naging tuloy tuloy ang aking pag-update pasensya na po. Mwaaa! PLEASE KINDLY LEAVE SOME COMMENTS AND VOTE THANK YOU!
Nanonood ng tv sina Lea, Erik at Angeline, hindi nila alam na may ikakagulat pala silang balita at hindi inaasahang kaganapan.
: "NAGBABAGANG BALITA KOTSE MALAPIT SA HOTEL MANILA NASUNOG DAHIL SA ISANG INSIDENTE, ISANG BABAE PATAY. "
Lea: Reyana? Nabitawan niya ang hawak hawak niyang baso.
Angeline: Huh?
Lea: Unti-unting bumuhos ang kaniyang luha.
Angeline: Tita?! Ano bang nangyayare sa'yo??
Lea: Hindi mo ba nakita?! Yung balita! Kotse yun ni Reyana! At... At.... At... Isang babae patay. Pa? Paano? Nauutal niyang sabi.
Angeline: Tita! Wag kang magbiro ng ganyan ang aga-aga ha!
Lea: Jel, tawagan mo nga ang Mame mo, baka naman nagkataon lang nakaparehas ng kotse niya.
Angeline: Tita nakapatay yung phone ni Mame. Umiiyak
Erik: Babe tahan na.
Lea: Si Owen! Tawagan mo si Owen!
Angeline: Tita nakapatay din.
Erik: Baka naman magkasama silang dalawa?
Angeline: Oo nga Tita?
Lea: Hindi e iba ang pakiramdam ko.
Angeline: Tita pinapakaba mo naman ako.
Biglang dumating si Owen, at tila banggag na banggag ang kaniyang itsura.
Lea: Owen! Si Reyana?? Nasan si Reyana?!
Owen: Wala..... wala na siya....... Nauutal niyang sabi
Lea: Anong wala!? Anong pinagsasabi mo ha!?
Angeline: Papa! Hindi magandang biro yan ha! Ilabas mo na si Mame. Nasan siya!? Nasan??
Owen: Umiiyak
Angeline: Papa!
Owen: Wala na siya, wala na. Kasalanan ko ito. Kasalanan ko.
Lea: Ano ba! Tama na ang joke time! Owen ano ba!?
Owen: Sumabog ang sinasakyan niyang kotse, nasunog ang katawan niya kasama ng kotse. Inidentify ng mga police na si Reyana nga ang nasa loob ng kotse. Napahagulgol naman niyang sabi.
Angeline: Shit! Shit! Bakit Pa?! BAKIT MO PINABAYAAN SI MAME! Sigaw niya.
Erik: Babe huminahon ka.
Angeline: Hindi ko kakayaning huminahon! Hindi ko kaya 'to. MAMEEEEE! Umiiyak at napaupo sa sahig.
Lea: Niyakap niya si Jel.
Angeline: Mame! Mame! Mame ko! Mame kooo! Mame.
Lea: Kumalma ka Jel.
Angeline: Hindi Tita! Hindi, hindi ko nga kayang kumalma! Ilabas niyo si Mame, kakalma ako kapag nilabas niyo siya. Ilabas mo siya Papa!
Owen: Kasalanan ko, kung hindi kami nag-away hindi siya aalis, kung hindi ko sana pinuntahan si Monique, edi sana hindi kami nag-away ni Reyana.
Angeline: Monique?! Dahil na naman sa babaeng yun!? Tuluyan niyo ng pinatay ang Mame ko! Nilapitan si Owen at pinaghahampas Ang sama mo! Ang sama sama mo! Ang sama mo! Pinatay mo ang Mame ko! Pinatay mo siya.
Lea: Tama na Jel, please Erik dalhin mo muna si Jel sa taas.
Erik: Jel, tara na. Tama na Niyakap si Jel.
Angeline: Ibalik mo ang Mame ko! Ibalik mo ang Mame Reyana ko!
Erik: Jel tama na.
Owen: I'm sorry Jel.
Angeline: Hindi ko kailangan ng sorry mo! Ilabas mo ang mame ko! Ilabas mo siya.
Owen: Umiling-iling
Angeline: Hinding hindi kita mapapatawad. Lalong lalo na ang kabit mo! Hinding hindi ko kayo mapapatawad. Kalimutan niyo na anak niyo ko! Sigaw niya kay Owen, at agad siyang nagtatakbo sa itaas.
Erik: Jel! Sinundan niya si Jel.
Lea: Alam mo Owen, walang ibang inisip si Reyana kundi ikaw. Nung nawala ka, unti-unti ding nawala ang Reyanang kilala ko. Pinilit namin ni Jel na tulungan si Reyanang makalimutan ka. Then one day bumalik ka, at muling nabuhay ang kilala naming Reyana, antagal tagal hinintay ni Reyanang makapiling kang muli, pero anong ginawa mo? Tuluyan mo lang siyang pinatay, tuluyan mo lang pinatay si Reyana!
Owen: Napayuko at mas lalong bumubuhos ang kaniyang mga luha.
Lea: Miski ako Owen, hindi ko alam kung dapat kapa bang patawarin.
Umakyat si Lea at pumunta sa kaniyang kwarto.
Dahan dahang naglakad si Owen at pumasok sa kwarto ni Reyana.
Owen: Mahal! Mahal!
Sigaw niya.
Owen: Mahal ko! Mahal ko!
Niyakap niya ang larawan ni Reyana.
Owen: Reyana! Reyana! Isama mo na ako! Hindi ko na din kayang mabuhay.
Unti-unti niyang sinasaktan ang sarili niya.
Owen: Reyana, aking mahal. Wala akong ibang hinangad kundi ang mahalin ka.
Umiiyak
Owen: Kahit kailan hindi ko intensyon ang saktan ka, ang paluhain ka, at ang binibintang nila na pinatay kita. Reyana, mahal na mahal kita. Hindi ko na kayang mabuhay, kuhanin mo na lang din ako! Kuhanin niyo na lang din ako!
Pinaghahagis niya ang mga bagay na nahahawakan niya.
Owen: Mahal patawarin mo ko, Mrs. Alcasid patawarin mo ko. Hindi sana nangyare yun kundi dahil sakin. Mahal ko ako na lang sana ang namatay hindi ikaw. Sana ako na lang yung kinuha niyo! Sana ako na lang! Mas deserve pa ni Reyanang mabuhay kesa sa gagong katulad ko! Ibalik niyo samin si Reyana at kahit buhay ko ang kapalit, okay lang basta ibalik niyo siya! Reyana! Reyana!
:Magsitabi kayo sa daan!
:Tabi!
:Tabi!
:Doc, may isang babae duguan.
:May pulso pa po siya
:Sige dalhin niyo na agad sa emergency room dalian niyo!
Doc: Kayo po ba ang kamag-anak niya?
Sharon: Po? Ah, opo ganun na nga po.
Doc: Hmm naagapan na po namin ang natamo niyang mga sugat sa katawan, ngunit ang ulo po niya ang pinakanaapektuhan. Pinax-ray ko na po siya and by tomorrow lalabas na yung result.
Sharon: Ganun po ba? Thank you Doc.
Doc: Tawagan niyo na lang ako kung may progress na or nagising na ang pasyente.
Sharon: Osige po. Thank you po.
Lumabas na agad ang Doctor.
Sharon: Kaawa-awa naman itong babaeng ito. Iniwan na lang basta sa kalsada. Napakahayop naman ata ng gumawa sa kaniya nito, pero ano nga bang nangyare sa kaniya? Binangga kaya siya? Hayy, mabuti na lang at naisugod ko agad siya dito sa Hospital. Ang gandang babae pa naman nito parang mana lang sakin. Makatulog na nga muna at ako'y antok na antok na.
Pagkalipas ng 2 araw
Sharon: Gising kana bb gurl, pinagdalhan kita ng bulaklak. Yellow flowers. Nakita ko nga pala itong credit card mo sa pantalon mo. Reyana Velasquez? Ikaw kaya yun? Reyana, Reyana? Reyana? Hayyy kailan ka kaya magigising? Pati yung pagpunta ko sa Maynila, napamove ko na ng wala sa oras.
After 6 hours, ay bigla namang nagkamalay si REYANA.
Reyana: Teka?! Nasan akoo??
Sharon: Gising kana!
Reyana: Sino ka!?
Sharon: Mabuti naman at gising kana.
Reyana: Sino kaba huh?! At bakit?? Bakit ako nandito?
Sharon: Kumalma ka. Hindi mabuti sa'yo ang nag-aalala ka.
Reyana: Aray!?
Sharon: Wag ka nga muna kasi umibo ibo.
Reyana: Pa? Paano ako nakaligtas?
Sharon: Nakita kita sa daan sugatan, binangga kaba?
Reyana: Hindi, nakasakay ako sa kotse. Yung kotse ko?
Sharon: Huh? Nakita lang kitang nakabulagta sa tabihan ng daan, wala akong nakitang kotse.
Reyana: Umiiyak.
Sharon: Oh bakit ka umiiyak??
Reyana: Wala wala.
Sharon: Gusto mo bang tawagan ko na lang yung pamilya mo para masamahan ka nila dito? Ngayon ko lang din kasi nakita itong credit card mo sa bulsa mo e. Reyana? Tama ba? Yun ba ang pangalan mo?
Reyana: Wag, hindi na nila kailangan malaman. Tama Reyana Velasquez nga po ang pangalan ko. Kayo po ba?
Sharon: Ako si Sharon Cuneta.
Reyana: Thank you po.
Sharon: Naku! Wag kana mamupo.
Reyana: Hahaha pasensya na Tita Sharon.
Sharon: Anong Tita!? Pinapatanda mo na ba talaga ako? HAHAHAHA. Ate na lang, Ate Sharon.
Reyana: Hahahaha sorry. Thank you Ate Sharon.
Sharon: E paano yan? Saan ka ngayon uuwi?
Reyana: Pwede po bang humingi ng pabor? Kung maari sa inyo muna ako manirahan?
Sharon: Huh? Samin, naku pupunta na kasi akong Maynila e dun na ako magtratrabaho. Gusto mo bang sumama?
Reyana: Sa Maynila?
Sharon: Oo?
Reyana: Sige sasama ako sa Maynila. Gusto ko na din naman pong lumayo dito.
Sharon: Sigurado ka?
Reyana: Opo.
Sharon: Akala ko nga pag-gising mo e makalimutan mo lahat ng alalaala mo.
Reyana: Huh? Bakit po? Ano po bang sabi ng doktor?
Sharon: Medyo na puruhan yung ulo mo e. Thanks God hindi nangyare yung inisip ko. Ay wait tatawagin ko muna yung Doktor ha, mahiga ka lang diyan.
Reyana: Sige po, thank you po.
Reyana's Pov
Pagkalabas ni Ate Sharon, unti-unting bumuhos ang luha ko. Hindi ko alam ang nangyare dahil sa sobrang bilis, miski ako naguluhan kung bakit wala ako sa loob ng kotse nung natagpuan ako ni Ate Sharon, sana nga tuluyan na lang akong nagkaamnesia, kasi mas gugustuhin ko pa yun kesa ito na naman ako, inisip sila iniisip siya. Iniisip ko pa din si Owen, ang galit na nararamdaman ko. Sana nakalimutan ko na lang siya. Ayaw ko na sa dating buhay ko. Ayaw ko na sa dating Reyana. Reyanang marupok. Tama na, tama na ang pag-ibig na yan! Dahil kailanman hindi na magiging totoo para sakin yan. Gusto ko na lang mag-simula ng bagong buhay. Gusto ko na lang lumayo dito at ito na yung pagkakataob. Gusto kong simulan ulit ang buhay ko. Malayo dito, malayo kay Owen, malayo sa dating ako.
PLEASE WELCOME! MISS SHARON CUNETA IS FINALLY ON HOLD IT BACK TOGETHER WOOOOAAHH!