Written in BOTH Zawgyi & Unicode
Unicode
" ပါပါးး! ပါပါးးး~ ထဦးလို့!!! "
ရှားရှားပါးပါးဘာအလုပ်မှမရှိတဲ့ တနင်္ဂနွေနေ့
မနက်ခင်းလေးအား သူ့ဘေးတွင်တဂျီဂျီလာနှိုး
နေသော ထိုကလေးနှင့်အစချီရပြန်သည် ။
တကယ်တော့သူမနေ့ကစက်ရုံကိစ္စကြောင့်
ညနှစ်နာရီလောက်မှအိပ်ရခြင်းဖြစ်သည် ။
ဒါကိုအထူအပါးနားမလည်သောထိုကလေးက
သူမနိုးမချင်းဘေးနာမှာတအီအီလုပ်နေလေ၏။
" ထယ်လေးရာ... ကိုယ်အိပ်ရေးမဝသေးဘူး၊
ထယ်လေးလဲခဏပြန်အိပ်လိုက် နော် လိမ္မာ
တယ် "
သူ့ဆွယ်တာအဖြူအပွကြီးကိုBoxerတစ်ထည်
နှင့်သာတွဲဝတ်ထားသော ထိုပေါက်စအား
ရင်ခွင်ထဲသိမ်းကျုံးပွေ့ရင်းခဏပြန်အိပ်ရန်
ကြိုးစားလိုက်သည် ။ သို့သော်အရာမထင်...
ပြူတစ်ပြူတစ်ထွက်လာသော ကြောင်ကြောင်
ကျားကျားနားရွက်ဖျားလေးကသူ့နှာခေါင်းကို
ဟိုတို့ဒီတို့လာလုပ်တာမို့သက်ပြင်းအသာချရင်း
ထိုနားရွက်ပိစိလေးတို့အားပွတ်သပ်ပေးလိုက်
သည် ။
" ကဲ... ပြော ဘာလိုချင်လို့လဲ ပေါက်စ "
" ပါးမေ့နေတာမလား... ဒီနေ့ထယ်ထယ်
၁၈နှစ်ပြည့်ပြီလေ ၊ ဘယ်မှာလဲ ကိတ်မုန့်
အကြီးကြီးး "
လက်လေးတွေကိုဖြန့်ရင်းကိတ်မုန့်အကြီးကြီး
ပုံစံလုပ်ပြတဲ့ထိုကလေးကြောင့် နှာခေါင်း
လေးကိုဖွဖွနမ်းကာပြုံးလိုက်မိသည် ။
သူမေ့နေခြင်းမဟုတ်ပါ ၊ လွန်ခဲ့သောတစ်ပတ်
လောက်ကတည်းက ဒီကလေးလေးမွေးနေ့
အတွက်ကိစ္စအဝဝကိုအဖက်ဖက်မှပြည့်စုံ
အောင်သူစီစဉ်ထားပြီးဖြစ်သည် ။
" ကိတ်မုန့်အကြီးကြီးပဲလား Hmm... "
" ရှိသေးတယ် ရှိသေးတယ် ၊ လက်ဆောင်ဗူး
အကြီးကြီးးတွေရော ၊ နောက်ပြီး... ပူစီဖောင်း
လုံးလုံးလေးတွေရော ၊ Umm...umm...
ပြီးတော့ လူတွေလဲအများကြီးဖိတ်မှာ၊
Jiminie Hyungရော၊Yoonie Hyungရော၊
Namjo --
" Aigoooo~ ဟုတ်ပါပြီကွာ! အကုန်ဖြစ်စေရ
မယ် ဟုတ်ပြီလား "
" ဟွန့် ဘယ်မှာလဲ ကိတ်မုန့်! ခုထိလဲ ပါးက
အိပ်ရာထဲကမထသေးဘူး "
ရင်ဘတ်နားကပ်ပြီးပွစိတွတ်ထိုးနေသော
ထိုအကောင်ပေါက်လေးအားသူ့ဗိုက်ပေါ်
ပွေ့တင်တော့ မှောက်လျက်လေးကပ်ပါလာ
သည် ။ ပေါင်မုန့်လုံးလိုအိနေသောပါးဖောင်း
ဖောင်းနှစ်ဖက်အားအသာကိုင်ရင်း...
" ကိုယ် ထယ့်မွေးနေ့အတွက်အကုန်ပြင်ပြီးပါ
ပြီကွာ ၊ ထယ်ဖြစ်စေချင်တာတွေအကုန်ဖြစ်
အောင်ကိုယ်လုပ်ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား? အဲ့
နှုတ်ခမ်းကြီးဆူမနေနဲ့တော့၊ ကိုယ်နမ်းမှာနော် "
" နိုး နိုးး နိုးး မျက်နှာသစ်ပြီးမှနမ်းရပါမယ်
နော် ထယ်ထယ့်ကို ၊ နိုးးဒါ့တီးး "
သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မေးထောက်ကာ မနမ်းပါနဲ့
ပြောနေတဲ့ရုပ်ကိုကဆွဲဆတ်ကိုင်ဆောင့်
ပစ်ချင်စရာ ၊ ဒီကောင်လေးဟာလေ...
ခြေသွက်လက်သွက်နဲ့တကယ်ကိုပိတ်ပတ်
နမ်းပစ်ချင်စရာလေး!
" ထယ်ထယ် ပါပါးကိုလက်ဆောင်ပေးဖို့
ပြင်ထားတယ် သိလား "
" တကယ်? မွေးနေ့ရှင်လေးကကိုယ့်ကိုဘာတွေ
ပေးမို့တုန်း ပြောပါဦး~ "
" နိုးး ပြောဘူး ၊ စပရိုက်လုပ်မှာ ပါးကို "
" ထယ်... "
" ဗျာ ဗျ ! "
" ချစ်တယ် ၊ ကိုယ့်ဘေးနားကထွက်မသွားရဘူး
နော် ... "
" သွားပါဘူး ပါပါးရဲ့ ၊ ပါပါးနှင်ထုတ်ရင်တောင် ဟောသလိုဖက်ထားပစ်မှာ ဟီးးဟီးး "
ဗိုက်ပေါ်တင်ပေးထားတာကိုအငြိမ်မနေဘဲ
လှုပ်စိလှုပ်စိလုပ်နေတာကြောင့် ပွေ့ချီရင်း
မနက်စာပြင်ပေးရန်မီးဖိုချောင်ဆီသို့ ။
မဟုတ်ရင် မနက်စောစောစီးစီးထိုးထိုးထောင်
ထောင်သူ့ပြဿနာတွေကို ဖြေရှင်းနေရပေ
ဦးမည် ။
မျက်နှာသစ်ပြီးထွက်လာတော့ ထိုကလေးက
သူ့ကိုစပ်ဖြဲဖြဲရယ်ပြရင်း လက်လေးနှစ်ဖက်
ဖြန့်ပြသည် ။
" ဘာတုန်း ထယ်? "
" မုန့်ဖိုးလေ ၊ ထယ်ထယ်လမ်းထိပ်ကဆိုင်မှာ
Bulgogi စားချင်တာ။ ပေးပါနော် "
" မနက်စာကိုအဲ့တာတွေစားလို့ဖြစ်ပါ့ --
" ငါတို့လဲဒီမှာထိုင်စောင့်နေသေးတယ်နော်
ဂျွန်ဂျောင်ကုရေ! "
" ဟမ်... Hy-- Hyungတို့ဘယ်တုန်းကရောက်
ကြတာလဲ? "
" မင်းမျက်နှာသစ်နေတုန်းက ၊ ဟိုငတိလေး
တံခါးဖွင့်ပေးတာ "
" Aishh! ယွန်းဂီဟျောင်း ထယ်ထယ့်ကိုအဲ့လို
မခေါ်ပါနဲ့ "
" ဟျောင်းတို့မနက်စာစားပြီးကြပြီလား?
မစားရသေးရင်ကျတော် --
သူ့အင်္ကျီစကိုတအိအိလာဆွဲသောလက်ကလေး
ကြောင့် သက်ပြင်းအသာချကာလိုသလောက်
မုန့်ဖိုးကိုသာထုတ်ပေးလိုက်သည် ။ ပိုပေးလည်း
ဒီဟာလေးကရှိရင်ရှိသလောက်လျှောက်ဝယ်
စားပစ်တာရယ် ။
" စားပြီးတာနဲ့တန်းပြန်လာနော် ။ ကိုယ်အလုပ်
တွေရှိသေးလို့မလိုက်တော့ဘူး၊ ဟိုးတခါကလို
TVကြည့်တာတွေဘာတွေမလုပ်နဲ့ ကြားလား "
" Nae~ တာ့တာ ပါပါးးး ! "
ကုပ်ကုပ်ကုပ်ကုပ်ပြေးထွက်သွားသော
ထိုပေါက်စအား ဂျီမင်နှင့်ဟိုဘီဟျောင်းသဘောကျစွာကြည့်ရင်းရယ်နေကြသည် ။
ယွန်းဂီဟျောင်းကတော့ခပ်ရေးရေးပြုံးလျက်...
" ကဲ ဂျောင်ကု ၊ ငါတို့ဘာတွေကူလုပ်ပေးရ
မလဲ? "
" ဟျောင်းတို့ကြိုသိတယ်ပေါ့? "
" မင်းပဲပြောတာလေ ၊ မင်းကလေးလေးမွေးနေ့
မှာ ဘာဖြစ်တယ်ညာဖြစ်တယ်နဲ့ "
" ဟီးး အဲ့တာဆို... ယွန်းဂီဟျောင်းနဲ့ဂျီမင်း
ဟျောင်းက ကျတော့်ရုံးစာကြည့်ခန်းထဲက
ဓာတ်ပုံတွေသေချာဖြုတ်ပြီး ဒီကိုသယ်လာခဲ့
ပေး "
" ဓာတ်ပုံ? "
" အင်း Sizeကအဲ့မှာအစုံရှိတယ် ၊ ကပ်ထားတဲ့
သေးသေးလေးတွေကအစ နံရံမှာချိတ်ထားတဲ့
ဘောင်အကြီးကြီးတွေအဆုံးအကုန်ပဲ "
" အိုခေ! လာ သွားမယ် ဟျောင်း "
" ဟင်းး... ကိုယ်မနက်စာမစားရသေးဘူး
မင်နီ "
" လမ်းမှာစား။ ထ သွားမယ် အပျင်းကြီးမနေနဲ့ "
" ဒါဆိုလဲအားပြည့်အောင် ကိုယ့်နှုတ်ခမ်း
လေးကို --
" သွားပါတော့ဟ! ငါ့ရှေ့ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ
လုပ်ဖို့ကြံမနေကြနဲ့! "
ဟိုဘီဟျောင်းစကားကြောင့်တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း
အပြင်ထွက်သွားသောဂျီမင်းဟျောင်းနှင့်အတူ
ဆူပုတ်ပုတ်လိုက်သွားသော ယွန်းဂီဟျောင်း... ။
ကျတော့်ဘဝကြီးထဲမယ် ဒီလိုလူမျိုးတွေ
ရထားတာ ဘုရားပေးတဲ့ဆုတစ်ခုလိုပင် ။
" ဟိုနှစ်ကောင်တော့လစ်သွားပြီ ၊ မင်းနဲ့ငါက
ရော ဘာလုပ်ကြမှာလဲ ဂျောင်ကု? "
" ကျတော်တို့ကအိမ် Decorations ပိုင်း၊
ခဏနေရင် နမ်ဂျွန်းဟျောင်းရောက်လာလိမ့်မယ်၊
သူကအစားအသောက်အပိုင်းတာဝန်ယူမှာ "
မရှိတဲ့တံတွေးပင်သီးချင်သလိုဖြစ်သွားသော
ဟိုဆော့ကြောင့် ဂျောင်ကုတစ်ယောက်
'ဘာဖြစ်လို့လဲ' ဟူသောအကြည့်ဖြင့်အသံတိတ်
မေးလိုက်မိ၏ ။
" ကြက်သွန်နီတောင်ဖြောင့်အောင် မလှီးတတ်
တဲ့ ကင်မ်နမ်ဂျွန်းကိုမင်းကအစားအသောက်ပိုင်း
တာဝန်အပ်တယ်ဆိုတော့ စွန့်စားရာမကျလွန်း
ဘူးလားကွာ ? "
" အာ... မဟုတ်ဘူး ၊ သူ့အသိကစီစဉ်ပေးမှာတဲ့။
ကင်မ်ဆော့ဂျင်ဆိုလားမသိဘူး ၊ အဲ့လူက
Bakeryဖွင့်ထားတာ။ အခုမွေးနေ့ကိတ်ဘာညာ
အကုန်လုံးလဲသူ့ဆိုင်ကပဲ "
" ဟူးး... တော်သေးတာပေါ့ ၊ မင်းစကားကြောင့်
ငါ့မှာဘာသာပေါင်းစုံကဘုရားတောင်
တမိတယ် "
" ဟဟားး ဟျောင်းကလည်း... ။ အော်...
ဟျောင်း ဘာမှမစားရသေးဘူးမလား၊ ကျတော်
ကော်ဖီနဲ့မုန့်တခုခုယူလာပေးမယ် ခဏလေး "
ဂျောင်ကုမီးဖိုခန်းထဲဝင်သွားပြီးမကြာခင်မှာပင်
ကျွန်းစားပွဲပေါ်တင်ထားသော ဖုန်းမှာတဒူဒူ
မြည်လာလေ၏ ။
" ဂျောင်ကု မင်းဖုန်းလာနေတယ်! "
" ဟျောင်းပဲ ကိုင်လိုက်ချည် ၊ ကျတော့်ကိုမေး
ရင် ခဏနေမှပြန်ဆက်ပါသာပြောလိုက် "
အလုပ်ရှုပ်နေပုံရသော ဂျောင်ကုအသံကြောင့်
ဟိုဆော့ဘာမှထပ်မမေးတော့ဘဲအစိမ်းရောင်
အဝိုင်းလေးကိုသာဆွဲလိုက်မိသည် ။ Called ID
ဘာညာတော့မကြည့်လိုက်မိ ။
•• ဟုတ်ကဲ့ အမိန့်ရှိပါ ••
•• ဒါဂျွန်ဂျောင်ကုရဲ့ ဖုန်းပါလားခင်ဗျ? ••
•• ဟုတ်ပါတယ် ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ? ••
•• ကျတော်ရဲစခန်းကလှမ်းဆက်နေတာပါ ။သူ့သားလေးကို ပြန်လာခေါ်ဖို့ပါ ။ ကလေးက
ခုနတုန်းကလမ်းဖြတ်ကူးရင်ကားနဲ့တိုက်မိမလို
ဖြစ်သွားတော့ လန့်ပြီး သူ့အဖေကိုပဲခေါ်ခိုင်း
နေလို့ပါ ••
•• ဗျာ??? မဖြစ်နိုင်တာ ဂျောင်ကုမှာဘာ
ကလေးမှမရှိဘူးဗျ ။ သူကခုမှအသက်နှစ်ဆယ်
တောင်ပြည့်သေးတာမဟုတ်ဘူး ••
•• ဒီက ကလေးက သူ့ပါပါးကိုခေါ်ပေးဖို့ပဲပြောနေတာဗျ ။ နောက်ပြီးPhoneContact ထဲမှာလဲ Daddyဆိုတော့ ••
Oh Shit! အဲ့တာ ထယ်ထယ်ပဲ!!!
" ဟျောင်း? ဖုန်းထဲကဘယ်သူလဲ? "
" ဂျောင်ကု ရဲစခန်းလိုက်သွားတော့ ၊ ဟိုကလေး
အဲ့ရောက်နေတယ် "
" ဘ-- ဘာ??? ဘယ်လို ရဲစခန်း??? နေပါဦး
ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး --
" မေးခွန်းတွေထူမနေနဲ့ ၊ လိုက်မှာဖြင့်လိုက်
သွားတော့ "
ပိုက်ဆံအိတ်နဲ့ဖုန်းကိုကောက်ယူရင်းသာ
ကားဖြင့်ခပ်သုတ်သုတ်ထွက်လာလိုက်တော့
သည် ။ ခက်တော့တာပဲ ထယ်ရယ်... ၊ ဘာတွေ
လုပ်ပြန်ပြီလဲမသိဘူး...
....…...............
" ပါးးး!!! "
သူဝင်လာတာမြင်သည့်နှင့်တပြိုင်နက်
ရင်ခွင်ထဲပစ်ဝင်လာသောထိုပေါက်စအား
တင်းနေအောင်ဖက်ထားလိုက်မိသည် ။ ဘာတွေ
ဘယ်လိုမွှေထားမွှေထား လောလောဆယ်တော့
ဒီလိုနေရာမျိုးမရောက်ဖူးတဲ့ ဒီကလေးအနေနဲ့
အနည်းနှင့်အများတော့ကြောက်နေနိုင်သည်
မဟုတ်ပါလား ... ။
" ထယ်ထယ် အရမ်းကြောက်နေတာ ၊ အဲ့ကား
ကြီးကိုတွေ့တော့လေလန့်ပြီးဖွက်ထားတဲ့အမြှီးနဲ့
နားရွက်ပါပြန်ထွက်လာတာ အဟင့်! တွေ့လား
ဘောင်းဘီတောင်ပေါက်သွားပြီ "
သူအပေါ်ထပ်ဝတ်လာတဲ့ ရှပ်လက်ရှည်ကွက်ကျားကို ချွတ်ကာထိုပေါက်စခါးတွင်ချည်ပေးလိုက်၏ ။ ဒါမျိုးကဘယ်သူမှမြင်လို့
မဖြစ်ဘူး... သူ့အပိုင် ။
" ဒီက ကလေးအဖေ ဂျွန်ဂျောင်ကုဟုတ်ပါတယ်
နော် ? "
" ဗျာ? ဟို-- ကျတော်က --
" အဲ့ဦးလေးကြီးကလည်းသိပ်တုန်းတာပဲ!
ပါးကထယ်ထယ့်အဖေမဟုတ်ပါဘူးဆို!
ထယ်ထယ်နဲ့ပါပါးက စနှိုးဝှိုက်လေးနဲ့မင်းသား
လေးလိုချစ်တာပါလို့ရှင်းပြလဲ နားကိုမလည်
ဘူး ဟွန့်! "
" ဟို... ကျတော်က ဒီကလေးအုပ်ထိန်းသူပါ။
သူဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီရောက်လာလဲတချက်
လောက်ပြောပြပေးနိုင်မလား အရာရှိကြီး? "
" ဖြစ်ပုံကတော့ဒီလိုဗျာ ။ ကျတော်တို့ဒီလမ်း
ပတ်ဝန်းကျင်က ခုနစ်တန်အထက်ယာဉ်
မဝင်ရဘူး။ အဲ့တာကိုကုန်ကားတစ်စီးက
လမ်းထိပ် Minimartနားမှာရပ်ထားတယ် "
" ဒါ... ဒါဆို အဲ့ကားကြီးနဲ့ထယ်နဲ့... ? "
" ဟုတ်ပါတယ် တိုက်မိမလိုဖြစ်တာပါ ၊ တိုက်
တော့မတိုက်မိပါဘူး ။ ဒါပေမဲ့ကလေးက
တော်တော်လန့်သွားပုံရတယ် "
ပေါင်ပေါ်ပွေ့ထားသောထိုကလေး၏ခါးသေး
သေးလေးအားပိုပြီးတင်းကျပ်စွာဖက်ထား
ကာ မျက်ရည်ပင်ဝဲချင်လာမိသည် ။ ဒီကလေး
သာတခုခုဖြစ်ခဲ့ရင်ဆိုတဲ့အတွေးက သူ့ကို
အလိုလိုအားနည်းစေ၏ ။
" ဒါနဲ့ ကားမောင်းတဲ့လူရော? "
" ကားကအစောကတည်းကရပ်ထားတာပါဗျ။
ဒီကလေးက ကားကိုဝင်တိုက်တာ "
" ဘယ်-- ဘယ်လို??? "
" ဟို... ခင်ဗျားကလေးကအဲ့ကားကိုဝင်တိုက်
ပြီးလန့်သွားတာပါ "
ဂျောင်ကုခေါင်းပေါ်တွင် Question Mark
တွေအစီအရီတက်လာလေပြီ ။
မဟုတ်သေးဘူးလေ...
ဘယ်လိုလုပ် ထယ်က ကားကို... ?
" ပါး... အဲ့ကောင်ကြီးကလေ တအားကြောက်
ဖို့ကောင်းတာပဲ ၊ ထယ်ထယ် ဆိုင်ကပြန်ထွက်လာတော့ ထယ်ထယ့်ကိုဖက်တီးဘီးကြီးတွေ
အများးးကြီးနဲ့ ပြူးပြူးကြီးကြည့်နေတာ "
ဂျောင်ကုမှာ အခုမှရယ်ရခက်၊ငိုရခက် ။
ဒီကောင်လေးအတွက် သာမန်သွားလာနေကျ
ကားလောက်သာမြင်ဖူးတာမို့ ဒီလိုကုန်တင်ကား
မျိုးကိုမြင်ရတာအတော်လေးလန့်စရာဖြစ်သွားသည်ထင်၏ ။
" ထယ်... အဲ့တာကားတစ်မျိုးပဲ ကလေးရဲ့ ။
ကုန်တင်ကားလို့ခေါ်တယ် "
" ကုန်-- ကုန်တင်ကား? "
" အင်း ပစ္စည်းတွေအများကြီးသယ်ပေးတဲ့
ကားကြီးတွေပေါ့ "
" သိဘူး ထယ်ထယ်ဝင်တိုက်မိလို့လန့်ပြီး
အ-- အမြှီးထွက်သွားတော့ လူတွေကလည်း
ဝိုင်းရယ်ကြတယ် ဟင့်! "
" မငိုနဲ့တော့ကွာ ၊ ကိုယ်ရှိတယ် ဘယ်သူမှထယ့်
ကိုမရယ်စေရဘူး ဟုတ်ပြီလား ? "
အိမ်ပြန်ဖို့တောင် ထိုပေါက်စကသူ့ပေါ်က
ဖယ်မပေးတာမို့ ကားပေါ်အထိပွေ့လာပေးရ
သည် ။ ဘာလို့လမ်းမလျှောက်တာလဲမေးတော့
ဘောင်းဘီပေါက်သွားလို့တဲ့လေ ။
မှတ်မှတ်ရရပေါ့ဗျာ...
ဆယ့်ရှစ်နှစ်ပြည့်မွေးနေ့မှာ ကားကိုပြန်ဝင်တိုက်
တဲ့ ကျတော့်ရဲ့အာဂ ကလေးပါပဲ.... ။
.....................
Note - နောက်တစ်ပိုင်းဒီအပတ်ထဲမှာပဲ
လာမယ်နော်၊ အကြာကြီးမပစ်ထားတော့ပါဘူး
Hehe xD နောက်ပြီးနောက်တပိုင်းက နည်းနည်း
လူကြီးဆန်မယ် :'3
Zawgyi
" ပါပါးး! ပါပါးးး~ ထဦးလို႔!!! "
ရွားရွားပါးပါးဘာအလုပ္မွမရွိတဲ့ တနဂၤေႏြေန႕
မနက္ခင္းေလးအား သူ႕ေဘးတြင္တဂ်ီဂ်ီလာႏွိုး
ေနေသာ ထိုကေလးႏွင့္အစခ်ီရျပန္သည္ ။
တကယ္ေတာ့သူမေန႕ကစက္႐ုံကိစၥေၾကာင့္
ညႏွစ္နာရီေလာက္မွအိပ္ရျခင္းျဖစ္သည္ ။
ဒါကိုအထူအပါးနားမလည္ေသာထိုကေလးက
သူမနိုးမခ်င္းေဘးနာမွာတအီအီလုပ္ေနေလ၏။
" ထယ္ေလးရာ... ကိုယ္အိပ္ေရးမဝေသးဘူး၊
ထယ္ေလးလဲခဏျပန္အိပ္လိုက္ ေနာ္ လိမၼာ
တယ္ "
သူ႕ဆြယ္တာအျဖဴအပြႀကီးကိုBoxerတစ္ထည္
ႏွင့္သာတြဲဝတ္ထားေသာ ထိုေပါက္စအား
ရင္ခြင္ထဲသိမ္းက်ဳံးေပြ႕ရင္းခဏျပန္အိပ္ရန္
ႀကိဳးစားလိုက္သည္ ။ သို႔ေသာ္အရာမထင္...
ျပဴတစ္ျပဴတစ္ထြက္လာေသာ ေၾကာင္ေၾကာင္
က်ားက်ားနား႐ြက္ဖ်ားေလးကသူ႕ႏွာေခါင္းကို
ဟိုတို႔ဒီတို႔လာလုပ္တာမို႔သက္ျပင္းအသာခ်ရင္း
ထိုနား႐ြက္ပိစိေလးတို႔အားပြတ္သပ္ေပးလိုက္
သည္ ။
" ကဲ... ေျပာ ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ ေပါက္စ "
" ပါးေမ့ေနတာမလား... ဒီေန႕ထယ္ထယ္
၁၈ႏွစ္ျပည့္ၿပီေလ ၊ ဘယ္မွာလဲ ကိတ္မုန႔္
အႀကီးႀကီးး "
လက္ေလးေတြကိုျဖန႔္ရင္းကိတ္မုန႔္အႀကီးႀကီး
ပုံစံလုပ္ျပတဲ့ထိုကေလးေၾကာင့္ ႏွာေခါင္း
ေလးကိုဖြဖြနမ္းကာၿပဳံးလိုက္မိသည္ ။
သူေမ့ေနျခင္းမဟုတ္ပါ ၊ လြန္ခဲ့ေသာတစ္ပတ္
ေလာက္ကတည္းက ဒီကေလးေလးေမြးေန႕
အတြက္ကိစၥအဝဝကိုအဖက္ဖက္မွျပည့္စုံ
ေအာင္သူစီစဥ္ထားၿပီးျဖစ္သည္ ။
" ကိတ္မုန႔္အႀကီးႀကီးပဲလား Hmm... "
" ရွိေသးတယ္ ရွိေသးတယ္ ၊ လက္ေဆာင္ဗူး
အႀကီးႀကီးးေတြေရာ ၊ ေနာက္ၿပီး... ပူစီေဖာင္း
လုံးလုံးေလးေတြေရာ ၊ Umm...umm...
ၿပီးေတာ့ လူေတြလဲအမ်ားႀကီးဖိတ္မွာ၊
Jiminie Hyungေရာ၊Yoonie Hyungေရာ၊
Namjo --
" Aigoooo~ ဟုတ္ပါၿပီကြာ! အကုန္ျဖစ္ေစရ
မယ္ ဟုတ္ၿပီလား "
" ဟြန႔္ ဘယ္မွာလဲ ကိတ္မုန႔္! ခုထိလဲ ပါးက
အိပ္ရာထဲကမထေသးဘူး "
ရင္ဘတ္နားကပ္ၿပီးပြစိတြတ္ထိုးေနေသာ
ထိုအေကာင္ေပါက္ေလးအားသူ႕ဗိုက္ေပၚ
ေပြ႕တင္ေတာ့ ေမွာက္လ်က္ေလးကပ္ပါလာ
သည္ ။ ေပါင္မုန႔္လုံးလိုအိေနေသာပါးေဖာင္း
ေဖာင္းႏွစ္ဖက္အားအသာကိုင္ရင္း...
" ကိုယ္ ထယ့္ေမြးေန႕အတြက္အကုန္ျပင္ၿပီးပါ
ၿပီကြာ ၊ ထယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြအကုန္ျဖစ္
ေအာင္ကိုယ္လုပ္ေပးမယ္ ဟုတ္ၿပီလား? အဲ့
ႏႈတ္ခမ္းႀကီးဆူမေနနဲ႕ေတာ့၊ ကိုယ္နမ္းမွာေနာ္ "
" နိုး နိုးး နိုးး မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးမွနမ္းရပါမယ္
ေနာ္ ထယ္ထယ့္ကို ၊ နိုးးဒါ့တီးး "
သူ႕ရင္ဘတ္ေပၚေမးေထာက္ကာ မနမ္းပါနဲ႕
ေျပာေနတဲ့႐ုပ္ကိုကဆြဲဆတ္ကိုင္ေဆာင့္
ပစ္ခ်င္စရာ ၊ ဒီေကာင္ေလးဟာေလ...
ေျခသြက္လက္သြက္နဲ႕တကယ္ကိုပိတ္ပတ္
နမ္းပစ္ခ်င္စရာေလး!
" ထယ္ထယ္ ပါပါးကိုလက္ေဆာင္ေပးဖို႔
ျပင္ထားတယ္ သိလား "
" တကယ္? ေမြးေန႕ရွင္ေလးကကိုယ့္ကိုဘာေတြ
ေပးမို႔တုန္း ေျပာပါဦး~ "
" နိုးး ေျပာဘူး ၊ စပရိုက္လုပ္မွာ ပါးကို "
" ထယ္... "
" ဗ်ာ ဗ် ! "
" ခ်စ္တယ္ ၊ ကိုယ့္ေဘးနားကထြက္မသြားရဘူး
ေနာ္ ... "
" သြားပါဘူး ပါပါးရဲ႕ ၊ ပါပါးႏွင္ထုတ္ရင္ေတာင္ ေဟာသလိုဖက္ထားပစ္မွာ ဟီးးဟီးး "
ဗိုက္ေပၚတင္ေပးထားတာကိုအၿငိမ္မေနဘဲ
လႈပ္စိလႈပ္စိလုပ္ေနတာေၾကာင့္ ေပြ႕ခ်ီရင္း
မနက္စာျပင္ေပးရန္မီးဖိုေခ်ာင္ဆီသို႔ ။
မဟုတ္ရင္ မနက္ေစာေစာစီးစီးထိုးထိုးေထာင္
ေထာင္သူ႕ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းေနရေပ
ဦးမည္ ။
မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးထြက္လာေတာ့ ထိုကေလးက
သူ႕ကိုစပ္ၿဖဲၿဖဲရယ္ျပရင္း လက္ေလးႏွစ္ဖက္
ျဖန႔္ျပသည္ ။
" ဘာတုန္း ထယ္? "
" မုန႔္ဖိုးေလ ၊ ထယ္ထယ္လမ္းထိပ္ကဆိုင္မွာ
Bulgogi စားခ်င္တာ။ ေပးပါေနာ္ "
" မနက္စာကိုအဲ့တာေတြစားလို႔ျဖစ္ပါ့ --
" ငါတို႔လဲဒီမွာထိုင္ေစာင့္ေနေသးတယ္ေနာ္
ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုေရ! "
" ဟမ္... Hy-- Hyungတို႔ဘယ္တုန္းကေရာက္
ၾကတာလဲ? "
" မင္းမ်က္ႏွာသစ္ေနတုန္းက ၊ ဟိုငတိေလး
တံခါးဖြင့္ေပးတာ "
" Aishh! ယြန္းဂီေဟ်ာင္း ထယ္ထယ့္ကိုအဲ့လို
မေခၚပါနဲ႕ "
" ေဟ်ာင္းတို႔မနက္စာစားၿပီးၾကၿပီလား?
မစားရေသးရင္က်ေတာ္ --
သူ႕အကၤ်ီစကိုတအိအိလာဆြဲေသာလက္ကေလး
ေၾကာင့္ သက္ျပင္းအသာခ်ကာလိုသေလာက္
မုန႔္ဖိုးကိုသာထုတ္ေပးလိုက္သည္ ။ ပိုေပးလည္း
ဒီဟာေလးကရွိရင္ရွိသေလာက္ေလွ်ာက္ဝယ္
စားပစ္တာရယ္ ။
" စားၿပီးတာနဲ႕တန္းျပန္လာေနာ္ ။ ကိုယ္အလုပ္
ေတြရွိေသးလို႔မလိုက္ေတာ့ဘူး၊ ဟိုးတခါကလို
TVၾကည့္တာေတြဘာေတြမလုပ္နဲ႕ ၾကားလား "
" Nae~ တာ့တာ ပါပါးးး ! "
ကုပ္ကုပ္ကုပ္ကုပ္ေျပးထြက္သြားေသာ
ထိုေပါက္စအား ဂ်ီမင္ႏွင့္ဟိုဘီေဟ်ာင္းသေဘာက်စြာၾကည့္ရင္းရယ္ေနၾကသည္ ။
ယြန္းဂီေဟ်ာင္းကေတာ့ခပ္ေရးေရးၿပဳံးလ်က္...
" ကဲ ေဂ်ာင္ကု ၊ ငါတို႔ဘာေတြကူလုပ္ေပးရ
မလဲ? "
" ေဟ်ာင္းတို႔ႀကိဳသိတယ္ေပါ့? "
" မင္းပဲေျပာတာေလ ၊ မင္းကေလးေလးေမြးေန႕
မွာ ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္နဲ႕ "
" ဟီးး အဲ့တာဆို... ယြန္းဂီေဟ်ာင္းနဲ႕ဂ်ီမင္း
ေဟ်ာင္းက က်ေတာ့္႐ုံးစာၾကည့္ခန္းထဲက
ဓာတ္ပုံေတြေသခ်ာျဖဳတ္ၿပီး ဒီကိုသယ္လာခဲ့
ေပး "
" ဓာတ္ပုံ? "
" အင္း Sizeကအဲ့မွာအစုံရွိတယ္ ၊ ကပ္ထားတဲ့
ေသးေသးေလးေတြကအစ နံရံမွာခ်ိတ္ထားတဲ့
ေဘာင္အႀကီးႀကီးေတြအဆုံးအကုန္ပဲ "
" အိုေခ! လာ သြားမယ္ ေဟ်ာင္း "
" ဟင္းး... ကိုယ္မနက္စာမစားရေသးဘူး
မင္နီ "
" လမ္းမွာစား။ ထ သြားမယ္ အပ်င္းႀကီးမေနနဲ႕ "
" ဒါဆိုလဲအားျပည့္ေအာင္ ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္း
ေလးကို --
" သြားပါေတာ့ဟ! ငါ့ေရွ႕ညစ္တီးညစ္ပတ္ေတြ
လုပ္ဖို႔ႀကံမေနၾကနဲ႕! "
ဟိုဘီေဟ်ာင္းစကားေၾကာင့္တခစ္ခစ္ရယ္ရင္း
အျပင္ထြက္သြားေသာဂ်ီမင္းေဟ်ာင္းႏွင့္အတူ
ဆူပုတ္ပုတ္လိုက္သြားေသာ ယြန္းဂီေဟ်ာင္း... ။
က်ေတာ့္ဘဝႀကီးထဲမယ္ ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြ
ရထားတာ ဘုရားေပးတဲ့ဆုတစ္ခုလိုပင္ ။
" ဟိုႏွစ္ေကာင္ေတာ့လစ္သြားၿပီ ၊ မင္းနဲ႕ငါက
ေရာ ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ ေဂ်ာင္ကု? "
" က်ေတာ္တို႔ကအိမ္ Decorations ပိုင္း၊
ခဏေနရင္ နမ္ဂြၽန္းေဟ်ာင္းေရာက္လာလိမ့္မယ္၊
သူကအစားအေသာက္အပိုင္းတာဝန္ယူမွာ "
မရွိတဲ့တံေတြးပင္သီးခ်င္သလိုျဖစ္သြားေသာ
ဟိုေဆာ့ေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္
'ဘာျဖစ္လို႔လဲ' ဟူေသာအၾကည့္ျဖင့္အသံတိတ္
ေမးလိုက္မိ၏ ။
" ၾကက္သြန္နီေတာင္ေျဖာင့္ေအာင္ မလွီးတတ္
တဲ့ ကင္မ္နမ္ဂြၽန္းကိုမင္းကအစားအေသာက္ပိုင္း
တာဝန္အပ္တယ္ဆိုေတာ့ စြန႔္စားရာမက်လြန္း
ဘူးလားကြာ ? "
" အာ... မဟုတ္ဘူး ၊ သူ႕အသိကစီစဥ္ေပးမွာတဲ့။
ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ဆိုလားမသိဘူး ၊ အဲ့လူက
Bakeryဖြင့္ထားတာ။ အခုေမြးေန႕ကိတ္ဘာညာ
အကုန္လုံးလဲသူ႕ဆိုင္ကပဲ "
" ဟူးး... ေတာ္ေသးတာေပါ့ ၊ မင္းစကားေၾကာင့္
ငါ့မွာဘာသာေပါင္းစုံကဘုရားေတာင္
တမိတယ္ "
" ဟဟားး ေဟ်ာင္းကလည္း... ။ ေအာ္...
ေဟ်ာင္း ဘာမွမစားရေသးဘူးမလား၊ က်ေတာ္
ေကာ္ဖီနဲ႕မုန႔္တခုခုယူလာေပးမယ္ ခဏေလး "
ေဂ်ာင္ကုမီးဖိုခန္းထဲဝင္သြားၿပီးမၾကာခင္မွာပင္
ကြၽန္းစားပြဲေပၚတင္ထားေသာ ဖုန္းမွာတဒူဒူ
ျမည္လာေလ၏ ။
" ေဂ်ာင္ကု မင္းဖုန္းလာေနတယ္! "
" ေဟ်ာင္းပဲ ကိုင္လိုက္ခ်ည္ ၊ က်ေတာ့္ကိုေမး
ရင္ ခဏေနမွျပန္ဆက္ပါသာေျပာလိုက္ "
အလုပ္ရႈပ္ေနပုံရေသာ ေဂ်ာင္ကုအသံေၾကာင့္
ဟိုေဆာ့ဘာမွထပ္မေမးေတာ့ဘဲအစိမ္းေရာင္
အဝိုင္းေလးကိုသာဆြဲလိုက္မိသည္ ။ Called ID
ဘာညာေတာ့မၾကည့္လိုက္မိ ။
•• ဟုတ္ကဲ့ အမိန႔္ရွိပါ ••
•• ဒါဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုရဲ႕ ဖုန္းပါလားခင္ဗ်? ••
•• ဟုတ္ပါတယ္ ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ? ••
•• က်ေတာ္ရဲစခန္းကလွမ္းဆက္ေနတာပါ ။သူ႕သားေလးကို ျပန္လာေခၚဖို႔ပါ ။ ကေလးက
ခုနတုန္းကလမ္းျဖတ္ကူးရင္ကားနဲ႕တိုက္မိမလို
ျဖစ္သြားေတာ့ လန႔္ၿပီး သူ႕အေဖကိုပဲေခၚခိုင္း
ေနလို႔ပါ ••
•• ဗ်ာ??? မျဖစ္နိုင္တာ ေဂ်ာင္ကုမွာဘာ
ကေလးမွမရွိဘူးဗ် ။ သူကခုမွအသက္ႏွစ္ဆယ္
ေတာင္ျပည့္ေသးတာမဟုတ္ဘူး ••
•• ဒီက ကေလးက သူ႕ပါပါးကိုေခၚေပးဖို႔ပဲေျပာေနတာဗ် ။ ေနာက္ၿပီးPhoneContact ထဲမွာလဲ Daddyဆိုေတာ့ ••
Oh Shit! အဲ့တာ ထယ္ထယ္ပဲ!!!
" ေဟ်ာင္း? ဖုန္းထဲကဘယ္သူလဲ? "
" ေဂ်ာင္ကု ရဲစခန္းလိုက္သြားေတာ့ ၊ ဟိုကေလး
အဲ့ေရာက္ေနတယ္ "
" ဘ-- ဘာ??? ဘယ္လို ရဲစခန္း??? ေနပါဦး
ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး --
" ေမးခြန္းေတြထူမေနနဲ႕ ၊ လိုက္မွာျဖင့္လိုက္
သြားေတာ့ "
ပိုက္ဆံအိတ္နဲ႕ဖုန္းကိုေကာက္ယူရင္းသာ
ကားျဖင့္ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္လာလိုက္ေတာ့
သည္ ။ ခက္ေတာ့တာပဲ ထယ္ရယ္... ၊ ဘာေတြ
လုပ္ျပန္ၿပီလဲမသိဘူး...
....…...............
" ပါးးး!!! "
သူဝင္လာတာျမင္သည့္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္
ရင္ခြင္ထဲပစ္ဝင္လာေသာထိုေပါက္စအား
တင္းေနေအာင္ဖက္ထားလိုက္မိသည္ ။ ဘာေတြ
ဘယ္လိုေမႊထားေမႊထား ေလာေလာဆယ္ေတာ့
ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမေရာက္ဖူးတဲ့ ဒီကေလးအေနနဲ႕
အနည္းႏွင့္အမ်ားေတာ့ေၾကာက္ေနနိုင္သည္
မဟုတ္ပါလား ... ။
" ထယ္ထယ္ အရမ္းေၾကာက္ေနတာ ၊ အဲ့ကား
ႀကီးကိုေတြ႕ေတာ့ေလလန့္ၿပီးဖြက္ထားတဲ့အျမႇီးနဲ႕
နား႐ြက္ပါျပန္ထြက္လာတာ အဟင့္! ေတြ႕လား
ေဘာင္းဘီေတာင္ေပါက္သြားၿပီ "
သူအေပၚထပ္ဝတ္လာတဲ့ ရွပ္လက္ရွည္ကြက္က်ားကို ခြၽတ္ကာထိုေပါက္စခါးတြင္ခ်ည္ေပးလိုက္၏ ။ ဒါမ်ိဳးကဘယ္သူမွျမင္လို႔
မျဖစ္ဘူး... သူ႕အပိုင္ ။
" ဒီက ကေလးအေဖ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုဟုတ္ပါတယ္
ေနာ္ ? "
" ဗ်ာ? ဟို-- က်ေတာ္က --
" အဲ့ဦးေလးႀကီးကလည္းသိပ္တုန္းတာပဲ!
ပါးကထယ္ထယ့္အေဖမဟုတ္ပါဘူးဆို!
ထယ္ထယ္နဲ႕ပါပါးက စႏွိုးဝွိုက္ေလးနဲ႕မင္းသား
ေလးလိုခ်စ္တာပါလို႔ရွင္းျပလဲ နားကိုမလည္
ဘူး ဟြန႔္! "
" ဟို... က်ေတာ္က ဒီကေလးအုပ္ထိန္းသူပါ။
သူဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီေရာက္လာလဲတခ်က္
ေလာက္ေျပာျပေပးနိုင္မလား အရာရွိႀကီး? "
" ျဖစ္ပုံကေတာ့ဒီလိုဗ်ာ ။ က်ေတာ္တို႔ဒီလမ္း
ပတ္ဝန္းက်င္က ခုနစ္တန္အထက္ယာဥ္
မဝင္ရဘူး။ အဲ့တာကိုကုန္ကားတစ္စီးက
လမ္းထိပ္ Minimartနားမွာရပ္ထားတယ္ "
" ဒါ... ဒါဆို အဲ့ကားႀကီးနဲ႕ထယ္နဲ႕... ? "
" ဟုတ္ပါတယ္ တိုက္မိမလိုျဖစ္တာပါ ၊ တိုက္
ေတာ့မတိုက္မိပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့ကေလးက
ေတာ္ေတာ္လန႔္သြားပုံရတယ္ "
ေပါင္ေပၚေပြ႕ထားေသာထိုကေလး၏ခါးေသး
ေသးေလးအားပိုၿပီးတင္းက်ပ္စြာဖက္ထား
ကာ မ်က္ရည္ပင္ဝဲခ်င္လာမိသည္ ။ ဒီကေလး
သာတခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ဆိုတဲ့အေတြးက သူ႕ကို
အလိုလိုအားနည္းေစ၏ ။
" ဒါနဲ႕ ကားေမာင္းတဲ့လူေရာ? "
" ကားကအေစာကတည္းကရပ္ထားတာပါဗ်။
ဒီကေလးက ကားကိုဝင္တိုက္တာ "
" ဘယ္-- ဘယ္လို??? "
" ဟို... ခင္ဗ်ားကေလးကအဲ့ကားကိုဝင္တိုက္
ၿပီးလန႔္သြားတာပါ "
ေဂ်ာင္ကုေခါင္းေပၚတြင္ Question Mark
ေတြအစီအရီတက္လာေလၿပီ ။
မဟုတ္ေသးဘူးေလ...
ဘယ္လိုလုပ္ ထယ္က ကားကို... ?
" ပါး... အဲ့ေကာင္ႀကီးကေလ တအားေၾကာက္
ဖို႔ေကာင္းတာပဲ ၊ ထယ္ထယ္ ဆိုင္ကျပန္ထြက္လာေတာ့ ထယ္ထယ့္ကိုဖက္တီးဘီးႀကီးေတြ
အမ်ားးးႀကီးနဲ႕ ျပဴးျပဴးႀကီးၾကည့္ေနတာ "
ေဂ်ာင္ကုမွာ အခုမွရယ္ရခက္၊ငိုရခက္ ။
ဒီေကာင္ေလးအတြက္ သာမန္သြားလာေနက်
ကားေလာက္သာျမင္ဖူးတာမို႔ ဒီလိုကုန္တင္ကား
မ်ိဳးကိုျမင္ရတာအေတာ္ေလးလန႔္စရာျဖစ္သြားသည္ထင္၏ ။
" ထယ္... အဲ့တာကားတစ္မ်ိဳးပဲ ကေလးရဲ႕ ။
ကုန္တင္ကားလို႔ေခၚတယ္ "
" ကုန္-- ကုန္တင္ကား? "
" အင္း ပစၥည္းေတြအမ်ားႀကီးသယ္ေပးတဲ့
ကားႀကီးေတြေပါ့ "
" သိဘူး ထယ္ထယ္ဝင္တိုက္မိလို႔လန႔္ၿပီး
အ-- အျမႇီးထြက္သြားေတာ့ လူေတြကလည္း
ဝိုင္းရယ္ၾကတယ္ ဟင့္! "
" မငိုနဲ႕ေတာ့ကြာ ၊ ကိုယ္ရွိတယ္ ဘယ္သူမွထယ့္
ကိုမရယ္ေစရဘူး ဟုတ္ၿပီလား ? "
အိမ္ျပန္ဖို႔ေတာင္ ထိုေပါက္စကသူ႕ေပၚက
ဖယ္မေပးတာမို႔ ကားေပၚအထိေပြ႕လာေပးရ
သည္ ။ ဘာလို႔လမ္းမေလွ်ာက္တာလဲေမးေတာ့
ေဘာင္းဘီေပါက္သြားလို႔တဲ့ေလ ။
မွတ္မွတ္ရရေပါ့ဗ်ာ...
ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႕မွာ ကားကိုျပန္ဝင္တိုက္
တဲ့ က်ေတာ့္ရဲ႕အာဂ ကေလးပါပဲ.... ။
.....................
Note - ေနာက္တစ္ပိုင္းဒီအပတ္ထဲမွာပဲ
လာမယ္ေနာ္၊ အၾကာႀကီးမပစ္ထားေတာ့ပါဘူး
Hehe xD ေနာက္ၿပီးေနာက္တပိုင္းက နည္းနည္း
လူႀကီးဆန္မယ္ :'3