Манай үеийн нөгөө ангид нэг хөвгүүн шилжиж иржээ.Түүнийг Даниэл гэдэг.Хаа нэгтээ газар харсан санагдаж,сэтгэлд их л дулаахан мэдрэмж төрж байлаа.
Сана:Яасан???
Намжүүн:Даниэл таалагдаа юу???
Би:Зүгээр л.
Жонгүг:Ашш,манай хүн бундарчихжэээ!!!
Жюви:Буудчихмаар царайтай юм бээ...
Би:Хөөе хөөе!!!Яагаад буудчихмаар гэж?!
Жонгүг:Заа тэр,айн?!Бүр яг бундарчихаж!!!
Би:Чимээгүй байцгаа!!!
Тэднээс түрүүлэн Даниэлийн хажуугаар нүүрээ нуун өнгөрлөө.
Мина:Чи яг Кан Даниэлд дурлачихсан тиймүү???Зөөлөн ширтээд л...Чимээгүй инээмсэглээд л...Ахх...Би ч бас ийм сайхан хайртай учир ч..-
Би:АААН!!!
Мина:Яааваа???Хүн цочоогоод...
Би:Энэ чинь зул сараар таарсан залуу байншдээ!!!Жювид бэлгэнд өгөх гэж байсан сувинерыг хараад муухай царайлаад яваад өгдөг залуу!!!
Мина:Даниэлтай таарч байсан хэрэг үү???
Би:Тиймээ.Яг тэр өдөр цас хаялж байсан...
Мина:Чи бүр яг дурлачихаж ээ...
Би:Мэдэхгүй ээ мэдэхгүй!!!
Даниэл:Уучлаарай???
Мина:Яасан???
Даниэл:Наад охин чинь Пак Жихё мөн үү??
Мина:Тиймээ.
Даниэл:Менежер бид хоёрыг өрөөндөө дуудаж байна гээд дамжуулаад өгөхгүй биз??
Мина:Жихё-ри!!!Менежер КАН ДАНИЭЛ та хоёрыг дуудаж байна гэнэээ!!!
Би:Ашшш...Ичиж үхэхнээ...За...
Даниэл бид хоёр чимээгүйхэн зэрэгцэн алхана.
Даниэл:Чамайг хаана харлаа???
Би:Юу???
Даниэл:Аан...Чи чинь нөгөө буутай охин мөн үү??
Би:Тэр жинхэнэ буу бишээ!Найздаа зул сараар бэлэглэх гэж байсан сувинер.
Даниэл:Үнэнийг хэлэхэд би жаахан айсан лдаа...
Би:Айлгасан бол уучил.
Даниэл:Зүгээр зүгээр.Би чинь муу ч сайн ч эр хүн гээд инээв.
Би:Сайн байна уу менежер ээ,ву болсон юм бол??
Менежер:Манай хэнгэргийн дохиур сайн уу...
Би:С..Сайн...
Менежер:Багшдаа жаахан тус болооч?
Бид:Яаж??
Менежер:Та хоёр,хотын захад байдаг гурилны үйлдвэрийн захирал Жан Сун Ду-д энийг хүргээд өгчих.Өнөөдөртөө та хоёрыг чөлөөтэй гэж авах болно.
Даниэл,Би:За багшаа.
Үйлдвэр лүү нь алхахаас өөр арга алга.Гадаа халуун байна.Хажууд минь нэг царайлаг хөвгүүн байна.
Би:Даниэл,би өргөх үү??Хайрцагтай юм хүнд бишүү??
Даниэл:Хүнд байлаа гээд ийм халуунд эмэгтэй хүүхдээр юм өргүүлээд яваад байлтай нь биш.
Би гараа зангидаад:Би их хүчтэй шүү!!
Даниэл:Хүчтэй дээрээ хөөрхөн юмаа.
Би:За болиочдээ...
Би түүнийг гар луу нь цохиход хэт хүчтэй цохиснуу яасан бүү мэд унах шахахад нь амжиж барив.
Би:Зүгээр үү,уучлаарай.Арай чанга түлхчихлээ...
Даниэл:Зүгээр ээ.Хүчтэй гэж үнэний ортой юм шүү...Хөөе,хоёулаа хүйтэн bubble tea авч ууя.Би дайлья.
Би:Хүйтэн bubble tea-ээ нэг удаа алгасаад такси бариад явчихаж болохгүй юу???
Даниэл:Надад мөнгө байхгүй ээ.Харин энэ газар ах маань ажилдаг юм.Тэгээд л авч өгье гээд.
Би:Аан тэгвэл,орох уу??
Даниэл:Тэгье, тэгье.
Тэдний ахтай танилцаж,хэсэг ч болов хөлөө амрааж амжив.Тэгээд хүйтэн bubble tea-ээ аван гарцгаалаа.
Би:Хүйтэн юм уух сайхан байна шүү...
Даниэл:Одоо үйлдвэр нь хэр хол бол??
Би:Сайн мэдэхгүй юм.Юу ч гэсэн дөхөж байнаа.
Даниэл бид хоёр ойр зуурын юм ярин инээлдсээр үйлдвэрийн гадна ирлээ.Энэ үйлдвэр мөн үү...???
Даниэл:Тэнгэр бүрхээд ирлээ шүү...
Би:Түрүүхэн халуун байсан даа.
Би:Энэ ажиллах уу???
Даниэл:Гаднаа ийм ч гэсэн дотроо гоё юм байлгүй дээ.
Би:Менежерийн өгсөн хаяг таарч байгаа юм чинь орох уу??
Даниэл:Тэгье ээ.
Дотроо ч гэсэн ялгаагүй хуучин эвдэрхий юм.Олон тасалгаатай их том хаягдсан барилга байв.Гэнэт л тэнгэр дугарч салхи хүчтэй салхилан хаалга тас хийтэл хаагдлаа.Даниэл нэг түлхтэл онгойсонгүй.
Даниэл:Түгжигдчихэж...
Би:Юуу...Арайч дээ...
Даниэл:Утас чинь байна уу???
Би:Утас үзэж байгаад баригдаад биологийн багшид хураалгачихсан.
Даниэл:Минийх цэнэггүй байдаг...
Удахгүй гадаа бороо шаагих чимээ сонсогдож эхэллээ.Хаалгыг хичнээн түлхсэн ч онгойхгүй хэвээр.
Эхлээл гарч ирэхэд халуун байсан учраас би цагаан цамцтайгаа гарч ирсэн,одоо даарч байв.Дээрээс ч барилга их олон ав цавтай учраас хүйтэн байв.
Би:Сэрүүхэн байна...
Даниэл:Миний хүрмийг нөмөрчих.
Би:Баярлалаа.
Даниэл:Зүгээрээ.
Би:Алив,хамтлаа ахиад нэг түлхэе.
Даниэл:За.
Түлхээд л байсан,түлхээд л байсан.Онгойдоггүй шүү.Сүүлдээ бүр тамирдчихлаа.Бид хоёр хаалга налан сууна.
Гэнэт л Даниэлын нүдэнд нулимс хураад ирлээ.
Би:Хүүе Даниэл!!Яасан бээ??Түгжигдчихсэн гээд уйлаад байгаа юмуу??Зүгээрээ,бид хоерыг онгойлох хүн ирж л таарна.Ирэхгүй ч байсан хоёулаа онгойлгож чадна шдээ,битгий уйл.
Намайг том нүдлэн шулагнан ярьж эхэлсэнд Даниэл инээн:Үгүй дээ би айгаагүй.Зүгээр л нэг хүн санаанд ороод...
Би:Хэн???
Даниэл:Манай сайн найз.
Би:Аан.Нутагт чинь сайн найз чинь байдаг юмуу...Гэхдээ зүгээр шдээ!!Орой очоод утсаар ярьчихаж болно.Бас амралтаар очиж уулзаж болно.
Даниэл:Үгүй дээ...Би сайн найздаа хайртай байсан юм лдаа.Манай ангийн охин.Сүжин гэдэг.Тэгээд яг ийм бороотой өдөр сэтгэлээ илчлэхээр нэг кафед дуудаад.Харин Сүжин зам гарч яваад осолд ороод нас барчихсан юм....
Би:Өө...Их харамсалтай юм болж...
Даниэл:Тэр яг чам шиг том нүдтэй,инээхээрээ хөөрхөн болдог,урт долгионтой үстэй байсан.
Би:Би тэгвэл сэтгэлийн чинь шархийг сэдрээхгүйн тулд үсээ тайруулаад инээхээ больчих уу??
Даниэл инээгээд:Хэрэггүй дээ.Гэхдээ...Хэн нэгнийг алдхаасаа өмнө хайртайгаа хэлэх хэрэгтэй байдаг гэдгийг л би маш сайн ойлгосон.
Битгий харилцан яриа төгсөхөд хаалга савагдан нээгдэж,налж сууж байсан бид хоёр хамт арагш уналаа.Хөөх...гадаа чинь үер болсон юм бишүү...
Даниэл:Чи даарчихна,миний хүрмийг аваад..Үгүй ээ би ерөөсөө чамайг хүргээд өгье.
Би:Баярлалаа...
Энэ бороотой өдөр Даниэлын талаар нэгэн гунигт түүхийг мэдэж бас ханиад хүрснээр дууссан юмаа гэж...