FAITH POV
Biglang bumagsak sa harap namin si Zaira.
Di ko siya pinatay.
Pinatamaan ko lang siya sa braso niya .
Nabitawan niya ang baril niya kaya agad ko itong sinipa palayo.
"I just want to revenge my sister. I hate her. But please tell it to her Im sorry"
and she killed herself by using the gun na nakalagay sa boots niya.
Nanghina ako sa kinatatayuan ko.
I am not that person na kayang pumatay ng tao. Paano nalang ang mag commit ng suicide sa harap ko mas lalong di ko kaya.
"Faith (at bigla niya akong niyakap. Kailangan na nating umalis dito. Di ka nila pwedeng makita"-ethan
"pero kailangan pa nating mahanap si Elaine"-me
Tumango lang siya.
Pero i can read minds.
May hindi tama.
"Ethan may hindi ka sinasabi"-me
"you need to see it yourself."-Ethan
At ng makarating na kami sa lugar kung nasaan siya.
Biglang tumulo ang luha ko.
Paano nangyari ang lahat ng to.
FASTFORWARD
Third POV
"ano ba naman kuya. Kahit kailan ang kupad mong gumalaw." -sabi ng isang batang babae
Yes, siya ang batang babae na tumulong na hanapin siya.
"Ano ba naman Maria lahat nalang ba ng mali ko pinupuna mo. Eh kung ibalik nalang kaya kita doon sa sementeryo"-me
"ay wag naman kuya kong pogi. Magpapakabait na ako. Alis na po ako. Pupunta na akong school. Bye mama ang papa"-mariA
Yes, inampon siya ng parents ko.
Mabait siyang bata, matalino, mapagmahal at higit sa lahat sobrang maaalahanin. Kaya di na nag dalawang isip sina Mama na ampunin siya. Mag isa nalang kasi siyang namumuhay mula noong lumayas siya sa Tiyahin niya.
She's just 10 years old.
"Wait Maria, Can Mama anD Papa get a hug?"-Papa
"sure" at bigla siyang ngumiti.
"Ma, Pa I'm jelous" pagmamaktol naman ni Thania. My sister.
But Thania don't mind if close na sina mama kay Maria, My sister is well raised kaya sabi ng iba subra daw kaming blessing sa mama at papa namin.
I get my DlSR and took a stolen shoot of them.
Napangiti lang ako.
At ng kami nalang ang maiwan nina Mama.
She ask me something.
"Di mo ba siya pupuntahan?"-Papa
"why po? She left"-me
"but son--"-mama. Pinutol ko na agad ang sasabihin niya.
"Ma, just drop.it ok . We are destined to met pero di kami ipinagtagpo na maging kami talaga. It was been 2 years."-me
Bakas sa mukha ng Mama ko ang lungkot.
SOMEONE's POV
"Welcome to Ninoy International Airport---" -sambit ng isang Flight Attendant.
Almost 2 years na ang nakalipas ng umalis ako sa Pilipinas.
Natatanaw ko sila.
May hawak na placard.
Feeling talaga ng mga to.
Nang matanaw na nila ako bigla nila akong winelcome ng yakap.
"Elaine sobra talaga kitang na miss"-salber
"Uy, nasaan na ang damit na pinadesign ko sayo?"-faith
Sabi niya ng nakasimangot.
"so mas hinanap mo pa talaga ang damit kesa sa akin?"-me
"syempre ....... Hindi . Imiss you El"-faith
At niyakap niya ako ng sobrang higpit.
"El" at kumaway siya sa akin.
Kyoshi.
Ngumiti ako sa kanya at ganun din siya.
Ok na kami.
At si Clarity.
"Mabuti naman at umuwi ka na. May plano kapa yatang injanin ang binyag ng inaanak mo. Like what you have done to our wedding" nakangiting wika ni Clarity.
Clarity and I become close friends.
And for the second time they exchange their vows.
Gusto daw kasi nilang ikasal na may nararamdaman ng pagmamahal.
And they are blessed with a cute 2 months old baby named Keira.
"di na namin sinama si Lola. Baka mapagod pa yun"-Kel
"good idea. By the way nasaan si Nicole?"-me
"nagpapakalubhasa. She pursue her dreams na maging guro. Meron pa siyang class . But she promise na pupunta siya sa inyo"-salber
Tumango lang ako.
At may hinanap pa ang mga mata ko.
"Maybe let us talk to other place. Kasi kanina pa tayo nandito. Kulang nalang we will put a sala set in her"-Clarity
Napahalakhak nalang kami.
Hinahanap ko parin siya.
"looking for him? Maybe you should ask yourself why he is not here"-Faith
Flashback
Elaine PoV
Nagising nalang ako na nasa hospital na ako.
"Thanks God at gising ka na. Wait tatawag ako ng doctor"-Third
And he rush to go outside.
I'm safe.
May mga aparato na nakakabit sa akin.
"almost 3 days ka ng natutulog. Mabuti nalang at nadala ka agad sa hospital and nabigyan ka agad ng paunang lunas. Marami kang pasa and you have a gunshot. Maraming dugo ang nawala sayo. And you almost run out of oxygen." -doctor
Di naman nagtagal ay lumabas na rin ang doctor. Making sure na ok na ako.
I look at him.
Pagod na pagod na siya.
But he smile.
That smile.
Third.
"Im sorry"-me. And i look away.
"Bakit? Do you want to eat an apple? Or an orange"-third
At sinimulan niya akong ipagbalat.
"i dont want to see you hurt because of me"-me
"Please don't say anything. Just eat this. Gutom lang yan."-third
"Please not me. Sa iba mo nalang ibaling lahat ng nararamdan mo. Masasaktan lang kita."-me
Tumingin lang siya sa akin.
"hihintayin kita."-third
"may mahal na akong iba"-me
Tumango lang siya.
"Aalis muna ako. Papunta rin naman sina faith."-third. And he kiss me on my forehead.
And he left.
End of Flashback
I hurt him.
D*mn it.
Ang t*ng* ko.
----
Author's Note 📝
Last chapter na 😥
Ang hirap talaga iend ang isang kwento. But kailangan ko na siyang tapusin. Di ko nga alam kong paano ko tatapusin. Sana patuloy niyo parin akong suportahan. My next story will be entitled Sana. Thank You for reading. Love you soooo much 💖
Like my page on Fb Misstakendreamer. You can leave your messages there 💖.
-MTD