*3:45 am*
*CALL RINGING BABE (Monique)*
Owen: Yes?
Monique: Goodmorning Babe!
Reyana: *Nagising*
Owen: Goodmorning. *Sabay tagtag sa pagkakayakap niya kay Reyana tumayo siya at lumayo sa sala*
Monique: Kumain kana ba? How are you? Kailan ka uuwi? Namimiss na kita babe.
Owen: Alas kwatro lang dito Babe, mamaya pa ako kakain. Ikaw ba kumain kana? Okay naman ako. Ikaw? How are you?
Monique: Okay naman ako, nakakain na din ako. Kailan ka uuwi babe?
Owen: Hindi ko pa alam e.
Monique: Bakit? Ayaw pa ba ni Erik umuwi dito?
Owen: Hindi sa ganun.
Monique: E kung bumalik kana lang kaya dito? Now na! Gusto na kitang mayakap e.
Owen: Hinahanap ko pa kasi yung papeles ko para kapag bumalik na ako diyan sa New York, makakabalik na din ako sa pagtuturo.
Monique: What?! Nooo! Can you just stick with being a theater actor! Please Owen.
Owen: Pero babe.
Monique: Please babe.
Owen: Passion ko yun babe.
Monique: Umuwi kana dito masyado kanang nagrerebelde akala ko ba magbebehave ka lang diyan?
Owen: Hindi pa nga ako pwedeng makakauwi.
Monique: Hindi pwede?! Bakit may pumipigil ba sayo ha?!
Owen: Wala.
Reyana: *Binack hug si Owen*
Owen: *Nagulat*
Monique: Babe? Kung sunduin na lang kaya kita diyan!
Owen: *tinagtag niya ang pagkakayakap sa kaniya ni Reyana* What?! NOOO!
Monique: Oh bakit parang nagulat ka?
Owen: *Lumayo kay Reyana* Hindi naman sa nagulat pero HAHAHA parang nag-aaksaya na lang din tayo ng pera. Babalik ako okay? Babalil kami ni Erik so chill ka lang diyan sa New York.
Monique: Okay basta magbebehave ka lang diyan ha. Iloveyou.
Owen: Iloveyoutoo.
Monique: Iloveyou babe.
Owen: Iloveyoutoo babe.
*Call Ended*
Reyana: Goodmorning. *Nakatitig kay Owen*
Owen: Goodmorning. *Umiwas ng tingin kay Reyana*
Reyana: *Niyakap ulit si Owen* Kain na tayo?
Owen: *Tinagtag ulit ni Owen* Osige ipagluluto na lang kita bago ako umalis.
Reyana: Aalis ka?
Owen: Oo.
Reyana: Saan ka pupunta? *Umiiyak*
Owen: Sabihin mo na lang kay Erik nagrent na ako ng condo.
Reyana: Huh!? Teka?
Owen: Pagkatapos kong magluto maliligo lang ako tapos aalis na ako.
Reyana: Owen... *Umiiyak*
Owen: Ito lang yung alam kong solusyon.
Reyana: Teka anong solusyon!? May hinihinge ba akong solusyon.
Owen: Pero aminin nating problema na ito.
Reyana: Yan ba talaga ang tingin mo sakin? Isang problema?
Owen: Reyana please.
Reyana: Please what?! You hug me, you kissed me, you said that you missed me and you tell me you will never leave me again. *Sabay punas sa mga luha niya* And now you are pleasing me to let you out of my house?! Ano ba itong bahay ko para sayo ha!
Owen:*Yinakap si Reyana* Reyana please, Don't cry. Wag mo na akong iyakin, hindi ko na kayang nakikita kang umiiyak. Ayaw kong nasasaktan ka ng dahil sakin. Reyana please gusto kong maging masaya kana kahit hindi na akong dahilan ng kasiyahan mo. Nagmamakaawa ako palayain mo na yung sarili mo mula sa nagawa ko sayo. You deserve someone better who are really wothy of your love. And that someone will never be me.
Reyana: *Patuloy lamang sa pag-iyak*
Owen: Please Reyana huwag kanang umiyak. *Pinunasan ang mga luha ni Reyana* Pagkatapos kong magluto, aalis na agad ako. *Tinagtag niya ang kaniyang sarili sa pagkakayakap niya kay Reyana at dumaritso na sa kusina para magluto*
Reyana's Pov
Nakalimutan ko ang lahat ng sakit nung nakasama ko siya nung magkayakap kami buong magdamag nakalimutan ko lahat ng lungkot nung hinihintay ko siyang bumalik. Isang tawag lang ni Monique, isang tawag lang parang nagbago kaagad ang ihip ng hangin. Ang sakit! Ang sakit! Ang selfish mo Owen! Ang selfish mo! *Nagpatuloy ang pagbuhos ng kaniyang mga luha hanggang sa unti unti na siyang inantok at nakatulog*
Owen's Pov
Umiiyak na naman siya dahil sa katarantaduhan ko. Ano bang nangyayare sakin!? Bakit ko ba ito nagagawa kay Reyana, napakabuting tao niya at wala na akong ibang masasabi. Kung tutuusin hinahanggad siya ng lahat pero ito siya ngayon lumuluha dahil sa isang tarantadong katulad ko. How rude am I. Teka paano nga pala ako aalis e nakalock ang bahay.
*Doorbell Rang*
Lea: Goodmorningggg everyoneee!
Owen: Shhh.
Lea: Ayy sorry tulog pa pala si Reyana, ang himbing naman ng tulog mukhang pinatulog mo ng ayos, Owen. May nangyare ba?
Owen: Wala, Lea nagluto na nga pala ako ng almusal. Aalis na ako.
Lea: Teka?! Saan ka pupunta?
Owen: Nakahanap na kasi ako ng marerentahan na condo, doon na muna siguro ako.
Lea: What?! Aalis kana dito sa bahay!?
Owen: Oo, nasabi ko na yun kay Reyana. Ikaw na lang muna ang bahala sa kaniya Lea.
Lea: Osige.
Owen: Mauna na ako.
Unti-unting lumabas si Owen ng bahay.
Lea: *Katawagan si Angeline* Umuwi kana dito sa bahay! May emergency dito sa bahay!
Angeline: Huh!? At anong klase ng emergency Tita?!
Lea: Basta! Umuwi na muna kayo dito ni Erik. Mukhang mas lalo silang nagkasira.
Angeline: What?! Shit, sige po pauwi na kami.
*Call Ended*
After 30 mins.
Reyana: Owen? Owen...
Lea: Reyana? Reyana okay ka lang?
Reyana: *Niyakap si Lea* Lea, lea. *At muli na naman siyang umiyak*
Lea: Hay umiiyak ka na naman hindi kapa ba napapagod ha?
Reyana: Ang sakit, ang sakit sakit parang walang katapusan na sakit.
Lea: Tama na, tama na.
Reyana: Akala ko pwede pa, akala ko pwede pang isalba hindi pala.
Lea: Madaming namamatay sa maling akala.
Reyana: Ang sakit Lea, ang sakit. *Sabay muling yakap kay Lea*
Lea: Ano bang nangyare?
Reyana: Hindi ko na kayang iexplain pero ang sakit, yung sakit na nakakamanhid na tipong hindi ko na alam kung anong dapat kong maramdaman.
Angeline: Ma?!
Reyana: Jel! *Sabay yakap kay Angeline*
Erik: Anong nangyare?
Lea: Umalis si Owen, nagrent na daq siya ng condo.
Erik: What?! Imposible yun short lang yung pera ni Tito baka hindi na makauwi yun ng New York.
Lea: Aba bahala siya! Buti nga sa kaniya kung hindi siya makabalik sa New York para hindi na din niya mabalikan yang Monique na yan e!?
Angeline: Bakit? Yung Monique ba na yun ang may kasalanan Ma?!
Reyana: Hindi anak, walang may kasalanan. Wala *Hindi mapatigil ang kaniyang mga luha*
Erik: Gusto niyo bang kausap ko Tita si Tito para bumalik na siya dito?
Reyana: Hindi Erik, kung gusto niyang bumalik babalik siya pero kung ayaw na niya wag na nating pilitin pa.
Angeline: Ang init mo Ma, nilalagnat kaba?
Reyana: Oo kagabi pa. At teka! Sino nga pala sa inyo ang naglock ng bahay kagabi huh?!
Angeline: Hmm ahh eee?
Lea: Mukhang masarap ata yung pagkain sa kusina tara kumain na tayo?
Reyana: ARGHHHHH!!