Chapter 20
Huminto ang sasakyan sa isang basement, hindi ako pinansin ni Bradley at agad na lumabas. Binuksan nito ang pintuan ng back seat at kinuha ang aming mga pinamili’t binuhat habang ako naman ay palabas pa lang sa sasakyan - pinapanuod siya gamit ang mga matang nagtataka na sobrang bulis gumalaw.
Napangiti na lang ako nang pasikreto dahil mukha siyang batang wala sa mood. Wala sa sarili akong sumunod sa kanya hanggang sa naitapat na kami sa elevator.
“You okay?” I interrupted at bahagyang bumaling sa kanya habang hinihintay ang ang elevator na bumukas.
The basement’s lights are too bright, pero kahit ganoon ay may ibang parte pa rin ng kanyang mukha ang nagdidilim. Gaya na lamang ng kanyang mga mata, I cannot clearly see it, but I know it’s beautiful. Mas lalo tuloy siyang naging misteryoso sa paningin ko.
Hindi siya sumagot at agad na lamang pumasok nang bumukas elevator, may naabutan naman kaming dalawang babae roon na masayang nag-uusap, at napatigil na lamang sila at parang naestatwa nang pumasok kami ni Bradley.
“Damn, he looks nice.” Narinig kong bulong ng isang babae.
“He is that handsome man I am talking about, he lives next door.” Wika naman noong isang babae.
“Really? He’s hot!” Nalakasan pa ng babae ang pagkakasabi noon, dahilan upang mapalingon ako sa kanila nang bahagya.
Napansin ko naman ang pagtataas ng kilay noong isa. “Is that his girlfriend?”
“Don’t know, baka fling.” Sagot naman ng isa, ngumuso ako.
Do I look like a fling? Fling pa sa lagay na ito? Kahit nakajogging pants at t-shirt lang ako? They must be really kidding me.
Kinagat ko ang aking labi upang pigilang ngumiti na naman, tiningala ko si Bradley na mataman lang na nakatingin sa kawalan.
“Quit starring or I’ll kiss you.” Seryosong suway ni Bradley sa akin at agad akong dinungaw.
Nagsalubong ang dalawa kong kilay at ‘saka nag-iwas ng tingin, ano bang problema ng isang ‘to? Is it because I made him take a photo with someone?
But I really love his aura now, kahit parang seryoso siya ay hindi na ako natatakot. Siguro, sa pamamalagi niya sa penthouse nila Mama ay nasanay na rin ako sa presensya niya.
About him and Mama, how they knew each other, ay hindi ko pa natatakong sa kanya. I might later, tuma-timing lang ako dahil mas gusto ko siyang pakisamahan kapag ganito siya kaseryoso - iyong sakto lang, hindi gaya noon na halos hindi na ako kumportable kapag ganoon kaseryoso.
He is now smiling a lot. Which is a good thing for me. Mas lalong gumanda ang imahe niya sa akin.
“Miss?” Tawag noong babaeng isa sa akin.
Agad akong lumingon sa kanila na may ngiti sa mukha.
“Your butt is pretty nice and toned, nag-gym ka?” Nagtaas ng kilay iyong isa naman habang tinatanong iyon.
Ngumiti ako. “No, I don’t go to gym. Malakas lang akong kumain.” I huskily explained, napangiwi naman iyong nagtanong sa akin na para bang hindi makapaniwala sa sinabi ko.
“She’s damn blessed,” bulong nitong muli.
Huminto na ang elevator at agad naman kaming lumabas mula rito, nauna siyang maglakad habang ako ay nakasunod lamang sa kanya.
I watched the hallway, at maging dito ay nagagandahan ako, wala lang parang pati hallway ay kasama sa binabayaran dito sa condo dahil maganda ito. May mga paintings at lamps pa habang siya naman ay huminto sa tapat ng kanyang pintuan, he typed a password here and immediately entered as soon as it opened.
Ako na ang nagsara ng pinto nang nakapasok na rin ako, the room is cream colored. Dirty white. Ni halos parang hindi nagalaw ang mga gamit dahil maayos ang mga ito, at ni isang kalat ay wala akong nakita. May mga paintings din sa dingding. May mga pictures din akong nakitang nakabalandra na nakalapag sa mga cabinets na kulay puti. A family picture, mayroong solo niya, at may kasama siyang babae - which I think is his Mom.
Dumiretso kaming dalawa sa kanyang kusina, sinundan ko lang siya at tumigil siya sa sink upang ilapag ang mga paper bags samantalang agad kong dinungaw ang kanyang ref at pinulot ang maaari naming gamitin dito. Pagkatapos ay inilapag ko ito sa gilid ng sink, naabutan ko naman siyang nakasandal dito habang nakatitig sa akin. Kinunotan ko siya ng noo.
“Even with that outfit, you still look nice.” Aniya at mabilis na inangat ang sarili at naglakad paalis doon.
Is that a compliment?
Sinundan ko siya ng tingin at nakita kong dinaluhan niya ang paper bag na pinamili namin. Isa-isa niyang inilabas ang laman nito kaya nama’y nilapitan ko na lamang siya at ‘saka tinulungan.
“Are we okay?” I interrupted, nakakunot noo lamang akong nakatingin sa kanya.
“We are.” Mabilis naman niyang tugon.
“Then why are you mad?” Wala sa sarili kong sagot at pinagpatuloy ang pag-aayos ng mga ingredients sa sink.
Inilabas ko ang hipon at agad itong inilagay sa isang bowl, ‘saka ito ibinabad sa tubig. Pinanuod niya naman ako habang ginagawa ako iyon. I take it back, even this atmosphere between is doesn’t give me a hint of comfort. Parang naiilang na lang ako habang iniiwasan ang kanyang mga mata.
“I seriously want to kiss you.” Muli niyang sinabi gamit ang kanyang mahinang boses.
Napatigil ako sa aking ginagawa at nag-iinit ang pisnging humarap sa kanya. Seryoso ang tingin nito sa akin, dahilan upang gumana na naman ang mabilis na pagpintig ng aking dibdib. Pati ang tulog na kuryente sa aking katawan ay nagkalat na naman, para akong nakikiliti sa bawat titig niya.
Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. Hindi alam ang gagawin, kaya nama’y binuhat ko ang iba pang ingredients gaya ng sibuyas, sili, ginger and garlic at ipinunta ito sa sink. Hinugot ko na lang ang kutsilyo sa lalagyan at nag-umpisa nang maghiwa. Dapat ay doon ako maghihiwa sa harap niya, ngunit iniisip ko pa lang ang panonuod niya ay umuurong na ang sikmura ko.
Maya-maya pa’y naramdaman ko na si Bradley na binuksan ang ref. “What else do you need?” Tanong nito sa akin, na para bang normal lang ang lahat ng ito sa kanya.
Buti pa siya, kumportable.
Umiling ako nang wala sa sarili dahil sa kabang hindi pa rin naglalaho. I can feel his stare, his hot stare at me right now.
Naupo na lamang siya sa isa sa mga high chairs doon habang pinapanuod ako sa ginagawa. Nang matapos ko namang ihanda ang mga ingredients ay nag-umpisa na ako sa pag-iinit ng pan.
Naglagay ako ng mantika roon at ‘saka ito hinintay na bahagyang uminit.
“Paabot ng lemongrass.” I awkwardly asked him na ngayon ay abala pa rin sa panonuod sa akin.
Agad naman niya itong iniabot sa akin, “Thanks.” Pinilit kong ngumiti sa kanya.
After that I added the vegetables, coconut cream, at ang hipon. Tinakpan ko ito at naghintay ng ilang minuto.
Nag-umpisa naman agad ako sa paghahanda ng mga gagamitin para sa omelette na gusto niya. Bawat galaw ko ay napapasulyap ako sa kanya, at ni hindi man lang siya nag-aabalang umiwas ng tingin! Bagkus ay nakikipagtitigan lamang siya sa akin.
“Eyes on what you’re doing, baka mahiwa ka.” He said with a slight chuckle.
“Quit starring first.” Depensa ko naman sa kanya habang patuloy pa rin sa ginagawa.
“I can’t help it.” Pangangtwiran niya pa.
I only sighed and immediately continued what I am doing. Hindi ko alam kung anong nakain niya, pero bakit napakapafall na naman niya? Is he playing with me?
Hindi ako naga-assume pero parang ang tiyaga naman niyang tumitig sa akin nang ganito katagal? Sa loob ng isa’t kalahating oras ng pagluluto, ay ni hindi man lang siya nangawit na tumitig sa akin.
Napatitig ako sa kanya at pinagtaasan siya ng kilay. Nagising na lamang kami sa reyalidad nang may tumawag sa kanyang cellphone, tinignan niya iyon at agad na pinatay ang cellphone.
Tumikhim ako, “Let’s fix the table, kakain na tayo.” Paalala ko sa kanya, agad naman itong tumango sa akin.
“Okay.” Pagsang-ayon niya naman at iniwan ang kanyang cellphone malapit sa sink.
Siya na mismo ang nagbuhat ng dressed prawn and coconut curry at omelette at dinala sa dining area habang ako naman ay kumuha ng mga plato, babasaging baso, and even spoon and forks. Abala ako sa pag-abot ng mga iyon nang maaninag kong nagriring ang cellphone ni Bradley. And I saw a text from an unknown number.
Unknown:
She was raped by your brother! Or worse, baka ginusto niya pa iyon! That Neterini, una pa lang talaga alam ko na e. She wasn’t a virgin! I know how a vergin woman walks, and I asked her at the party, ngunit di niya ako sinagot! OMG now I get! I don’t get you, kung bakit kailangan mo pang pakisaman iyong babaeng iyon.
Nanlaki ang mata ko, I know who it is. It’s Ellie, sino pa ba ang nagtanong noon sa akin sa party? Kumalabog ang aking puso nang sobrang lakas at parang ang araw ko ay tuluyan nang nasira.
Bumigat ang aking pakiramdam dahil sa nabasa, napatulala ako, at kahit alam kong masakit sa ego ay paulit-ulit ko iyong binasa. Na para bang isa iyong droga, nakakasama, pero nakakaadik. The way it hit my ego, triggered so many memories.
Ginusto? Ganoon na lang ba kababaw ang tingin niya sa akin? I know it isn’t true, because I know that I struggled and screamed. Pero wala akong nagawa. Pero bakit ganito ang nararamdaman ko?
“Oh shit.” Narinig kong sinabi ni Bradley at mabilis na dinampot ang kanyang cellphone.
“What did she said?” Nanlulumo kong tanong. “What about me, being raped by your brother?” Walang preno kong sinabi. “And how did she know?”
“I don’t know also, she keeps on bragging about it since yesterday.” Paliwanag nito, kinuha niya sa akin ang mga platong hawak at mga kubyertos. Inilapag niya ito sa sink at ihinarap ako sa kanya.
“Hey, hey. Don’t be upset.” Halos bulong na lang ang pagkakasabi niya noon, na para bang nag-iingat siya sa bawat salitang binibitawan niya.
“Y-you didn’t tell her, right?” Maingat kong tanong sa kanya, na para bang iniiwasan kong madismaya sa anumang isasagot niya.
“I didn’t. And we’ll be going to find out who said it to her, okay?” He tried comforting me. “You know I won’t tell her right?” Tanong niya sa akin, tinanguhan ko naman siya nang wala sa sarili.
Habang siya naman ay lumapit sa akin at tuluyan nang kinuha ang dalawa kong kamay, he held it at ‘saka parehong pinisil na para banag iyon ang paraan niya ng pagpapagaan ng loob ko.
“We will going to find out, okay?” He whispered again.
Natulala ako sa dibdib niya, there are only four people who knew about that secret. Me, Bradley, Jackson and Claire. Did Claire? If Bradley didn’t, then is it Claire?
I didn’t want to conclude things, so I remained low at this moment. And a flashback when Ellie looked at me - grinning while she sat beside Claire and Shaney, para siyang may binabalak. And now that she knows, ano pa ang plano niya?
Ipagkakalat niya kaya ito? Napatigil ako.
Hinila ako ni Bradley palapit sa kanya at agad akong bumagsak sa kanyang dibdib. Hinaplos niya ang aking buhok habang ang isang kamay naman niya ay nakapulupot sa aking baywang.
“I thought everything will be alright.” Halos pumiyok ako nang sabihin ko iyon, “But I think it is only getting worse. Ellie sounded like she is so disgusted in me, na para bang makasalanan akong tao dahil lang doon! I am not a virgin anymore, at hindi ko iyon ginusto! For fuck’s sake! Hindi ko iyon ginusto!” Hindi ko na napigilan at napamura na lang ako dahil sa sobrang frustration na nag-uumapaw sa kaloob-looban ko.
Humagulgol ako at idiniin ang sarili kay Bradley, mas humigpit ang yakap namin dahil doon. Hindi siya nagsasalita, ngunit ramdam ko ang pakikiisa niya sa nararamdaman ko.
Kahit noong una pa lang, siya na ang nakarinig ng lahat ng hinanakit ko. And it is very ironic to think that he is just like his brother which is not. Up to this reality, time only gives healing and comfort, but I take that back. I cannot believe that I am actually sharing all of these to him. The man whom I thought, my enemy because he just wanted to protect the reputation of his brother.
I was wrong.
“If only I could turn back time, I will! Para hindi na ako magdusa pa nang ganito! My life is already ruined since that day. I tried to be better! By facing different kinds of trauma! He should have thought that I am too fragile and soft, before breaking me fully. Kasi Brad….ako yung dehado, ako yung nawala sa sarili, ako ‘yong nasira ang buhay.” Walang tigil kong paliwanag sa kanya. “Pero bakit ganoon? Parang sa mata ng iba, ako ‘yung nasa katayuan niya, na parang ginusto ko pa! Na parang napakalandi ko para gustohing mangyari ‘yon!” Humikbi ako, “I was fourteen! Tang ina, fourteen pa lang ako noon pero walang awa si Jackson. Wala siyang awa!”
He remained caressing my back while hugging me tight. Habang ako ay patuloy lamang sa paghikbi.
“I’m sorry.” Bulong niya sa akin, dahilan upang bahagya akong mapatigil sa paghikbi, “You don’t deserve this, you don’t deserve all of this. It is all my fault, I am so sorry.” Dismayado niyang sinabi.
Tiningala ko siya. “Brad…what are you saying? Wala kang kasalanan, kapatid mo si Jackson, pero wala kang kasalan-”
“Shh, hush baby.” Mahina niyang sinabi na para bang hindi niya gusto iyong sinabi ko.
Pinadaan namin ang ilang minuto, tanging ang paghikbi ko lamang ang natitirang ingay sa paligid, hanggang sa unti-unti na lang din itong humupa. “I’m sorry, but…can we kiss?” Halos wala na siyang boses, nakadungaw lang siya sa akin at mukhang nanghihina ang mga mata.
The other side of him.
From these days that I saw him inside our school, lagi siyang mukhang galit, walang pakialam, he was rude and I can’t help but to feel really surprised to see the other side of him. He looks so soft, and I am astonished to this other side of him.
Nmumungay ang kanyang mga mata habang nadungaw sa akin, hindi ko maatim ang kanyang mukha dahil nanlalabo pa rin ang paningin ko dahil sa luha, napakalayo niya, siguro’y dahil matangkad siya.
“Brad-”
Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang humawak ang dalawa niyang kamay sa magkabilang pisngi ko. Ilinapit niya ang kanyang mukha sa akin, at kitang-kita ko kung gaano kahaba ang kanyang mga pilik mata nang marahang pumikit ito, at unti-unting lumapat ang kanyang labi sa akin, sending me comfort and horror inside me.
Nanlaki ang aking mga mata, I wanna scream but my body isn’t listening. I’ve lost my senses, and immediately my eyes went too sleepy…too sleepy and lazy to even bare his kisses. Humawak ako sa kanyang braso bilang suporta, at nakuha niya naman ang ibig kong sabihin dahil unti-unti niya niyakap ang kaliwang braso sa aking baywang.
Familiar..I felt a familiar sensation, and again…there were numerous memories flashing. From this kind of kiss, from this fleeting feeling and I still remember the man who kissed me like this, while I am crying - trying to make him stop.
Jackson.
Napahikbi ako habang naghahalikan kami. Napatigil si Bradley at agad na naalarma dahil sa pag-iyak ko.
“No, no…I can’t do this.” Umiiling-iling kong sinabi at mabilis na naglakad palayo sa kanya.
Dinampot ko ang aking pouch at agad na lumabas mula sa kanyang condo unit. Mabilis kong tinahak ang elevator habang nagpupunas ng luha gamit lamang ang aking mga palad.
I feel so dirty. Getting involved with my rapist’s brother…it just makes me feel…so disgusting.
Ellie’s words suddenly flashed inside my memory.
Kinagat ko ang aking labi upang magpigil ng iyak, lalo na nang maramdaman kong gusto ko siyang balikan doon. Gusto ko siyang halikan ulit, pero taliwas iyon sa sarili ko.