"HARD OR GENTLE?"
Nakagat ko ang ibaba kong labi.
"Fast or slow?"
"Ikaw ang bahala..."
Pinisil niya ang baba ko. "Of course it would be slow and gentle, big girl."
Sana kaya ko rin siyang pagmasdan gaya ng halos pagkabisado niya sa lahat ng parte ng katawan ko kanina. Sana may ganoon din akong lakas ng loob. Di bale, nagsisimula palang naman kami.
Pilit kong itinataboy ang hiya ko pero hindi ko talaga magawa kahit pa isiping asawa ko na siya. Tinakpan ko rin ng mga braso ko ang aking dibdib. Narinig kong mahinang tumawa si Jackson at inalis niya ulit iyon.
"Let me feel them please..."
And I want to feel you, too...
Napapikit na lang ako nang maramdaman ko ang mainit niyang hininga sa ibabaw ng aking balat. Maging nang sakupin ng bibig niya ang dulo ng dibdib ko. Nagtagal siya sa isa habang hawak niya rin ito ng malaki niyang palad. Pigil ko ang pag-alpas ng ungol kahit nasa dulo na ako ng pisi.
"Tasty..." Umangat siya. Akala ko tapos na but he just moved to my other breast.
Hindi ako makatingin sa kanya nang bumaba siya. Kissing me down my stomach, he wrapped his arms under my thighs pulling me to him.
"J-Jackson!" I arched my back when I felt him there. Para akong kakapusin na ng paghinga lalo nang ipagsiksikan niya pa ang sarili niya doon.
Patuloy siya sa ginagawa. Hinayaan niya akong mabaliw habang sinasamba niya ako sa pagitan ng aking mga hita.
My body went limp as the new sensation hit me to the core. I closed my eyes and submitted to Jackson's power.
"Ah..." hindi ko na napigilan.
I felt something inside me that wanted to come out and I told him that. Akala ko aalis na siya dun pero hindi pa. He stuck his tongue even further inside me and my inner muscles clenched as I came straight to his mouth.
Hiyang-hiya ako sa kanya nang umangat siya. Ngumisi siya at ramdam ko iyon sa balat ko. "I think I should make this room soundproof."
Mahina ko siyang itinulak na hindi naman niya ikinatinag. Tumatawang hinuli niya ang magkabila kong pulso.
My lips parted when I felt his thing between my thighs. Nahubad niya na pala ang suot niyang boxers, hindi ko alam kung kailan. At kahit dim ang ilaw at against the light siya ay nakikita ko pa rin ang hugis at pagtibok niyon. Parang papasang kasukat ng bisig ko.
Jackson spread my legs, positioning his throbbing erection against my opening. At nang maramdaman ko na siya ay wala na akong magawa kundi ang pumikit at tiisin ang sakit na gumuguhit. Kahit gaano niya pa dahan-dahanin o bagalan, ganoon at ganoon pa rin talaga ang pakiramdam. He's still too big for me. Namalayan ko na lang na umiiyak na pala ako.
He pressed his lips on my neck. "Do you want me to stop?" he whispered in my skin.
Umiling ako at pinunasan ang aking luha. "K-kaya ko..."
Tumulong ang mga labi niya para tuyuin ang pisngi ko. Nanginginig ako sa ilalim niya pero isinisigaw siya ng katawan ko. At makakaya ko naman talaga dahil hindi naman niya ako papabayaan.
His hands tightened, holding me still, as he thrust. He was now so deep and I could feel him growing bigger and harder inside me. Lalo lang akong naiiyak.
Dumiin siya sa akin lalo at pahingal na inalo ako. "I'm near... Don't worry I'm near..."
Ilang saglit lang matapos niyang bumilis ay tumigil siya. Pikit ang mga mata at kagat ang ibabang labi na tumigil siya. Nakatitig ako sa guwapong mukha ni Jackson at gusto kong kabisaduhin ang reaction niyang ito. He was so divine... and sexy at the same time. Paano nangyaring posible iyon?
Hinaplos ko ang pisngi niya. "M-mahal kita..."
He groaned and burried his face between my breasts. Habol niya ang kanyang paghinga. Ilang minuto pa bago siya bumagsak sa tabi ko. Masakit ang katawan ko kaya hindi ko siya mahabol. Hinayaan ko siyang magpahinga.
A moment later, he rolled and reached me, wrapping me in his arms. "Anong sabi mo kanina?"
Nanghihina akong ngumiti. "Sabi ko, mahal kita."
He placed his forehead against mine. "You are my everything."
Gumanti ako ng yakap habang nakasubsob sa mabangong leeg ni Jackson.
"Rest, wife..." he whispered in my ear.
Wife... unti-unti na akong nasasanay.
Nanghihina na ako at bahagya nang nakakatulog nang maramdaman kong umalis siya sa tabi ko at bumalik din matapos ang ilang minuto. Mayamaya ay may mga kamay na ginagalaw ang katawan ko. Hindi ko na inalam kung ano iyon dahil nga sa tuluyan na akong nilamon ng pagod at antok.
...
"JACKSON?"
Marahan akong nagmulat ng mga mata. Ang una kong nakita ang red rose na nakapatong sa ibabaw ng bedside table. "Jackson?"
Wala na siya sa tabi ko. He's nowhere to be found, but his addicting scent still lingered in my crumpled bed sheets.
Nang kapain ko ang aking sarili ay nagulat ako nang malamang may suot na akong loose shirt na mukhang duster sa haba. Kulay cream ito at may print na Mickey Mouse sa harapan. Isa ito sa mga pantulog ko na mukhang kinuha pa sa aking closet. May nakatakip din sa aking kumot kaya pala hindi ako nilalamig kahit nakatodo ang AC dito sa kuwarto. Iyon nga lang ay wala akong suot na pang-ibaba ng silipin ko iyon.
Bumangon ako at naghanap ng orasan. Dinampot ko ang phone ko at doon ko nakitang pasado alas nueve na. Ganoon ako katagal nakatulog? Ganoon ako kapagod?
May isang new message na kanina pang 6 am dumating. It's from Jackson.
Jackson:
Wala kang gagawin maghapon kundi magpahinga.
Napangiti ako at nag-type ng reply sa kanya.
Me:
Di ba dapat ikaw iyong nagpapahinga? Mas pagod ka kaysa sa akin.
Saglit lang ay may reply agad siya. Malayo sa putukan na sagot niya.
Jackson:
Your breakfast is ready. I'll message Minda to bring it to you.
Me:
Okay. Pero siguro pwede naman akong lumabas? Kahit sa garden lang. Nakakatamad naman na buong araw na dito lang ako.
Wala naman talaga akong balak lumabas, sinabi ko lang iyon. Masakit ang mga kasukasuhan ko, mabigat din ang katawan ko kaya malamang na dito lang talaga ako sa kuwarto maghapon.
Jackson:
Wag matigas ang ulo mo, Frantiska Jezebel Justimbaste-Cole.
Ay...
Isa pa ulit message from him.
Jackson:
Lunch, merienda and also your dinner will be served in your room. Sinabihan ko na ang lahat sa mansiyon na bawal kang istorbohin maliban kung dadalhan ng pagkain o may iuutos ka.
Jackson:
You are not allowed to leave your room and that's an order from the mayor of the city you're living in. This conversation is over.
Sungit o. Sige na nga. Mahirap nang i-stress ang mayor dahil maram itong ginagawa para sa ikakaunlad ng bayan. Nahiga na ako at hinintay na lang ang breakfast na dadalhin sa akin ni Ate Minda. Napangiti pa ako ulit nang maimagine ko ang mukha ni Jackson habang nakasimangot na nagta-type sa phone niya in the middle of a meeting.
Pero mayamaya lang ay nagbeep na naman ang phone ko. Lalo akong napangiti nang mabasa ang message niya.
Jackson:
I just want you to rest ok? Hindi ako galit.
...
Kinagabihan ay iniwan kong hindi nakalock ang pinto ng kuwarto ko. Mga seven pm right after kong magdinner ay bumukas iyon. Sa natitirang ilaw na galing sa lampshade ay nakilala ko si Jackson. Nakasuot na lang siya ng t-shirt na white and gray sweatpants. Amoy na amoy ko rin mula rito sa kama ang amoy ng shampoo and aftershave na ginamit niya. Mukhang naligo muna siya sa kuwarto niya bago dumiretso rito.
"Hi."
Bumangon ako. "Kumain ka na?"
Tumango siya at lumapit sa akin. Tumabi siya kaagad saka hinaplos ang gitna ng mga hita ko. "Does it still hurt?"
Nag-init ang pisngi ko.
"We're just going to sleep tonight, at bukas ng gabi, at sa susunod na gabi pa, at sa mga susunod pa." Masuyo niya akong hinalikan sa noo. "Pagaling ka muna."
Tumango ako at yumakap sa kanya.
Pero kailan kaya iyong mga susunod na gabi pang sinasabi niya? Baka naman sa after two years na iyong mini-mean niya? Hindi kaya?
...
Monday.
Yup. Monday na. Monday na ulit. Ang bilis 'no? Kainis 'no?
The whole Sunday ay nasa kuwarto ko si Jackson, at syempre walang may alam nun. Nagdala siya ng maraming food sa kuwarto ko at maghapon lang kaming nanood ng Netflix habang nakaunan ako sa matigas niyang dibdib. Ayaw niya akong palabasin at pakilusin kaya nakakulong ako sa mga braso niya hanggang gumabi. At tapos na iyon dahil Monday na ngayon. Back to school ako at back to his office naman siya.
But before ako pumasok kanina ay maaga niya akong ginising para sa isang warm bath. Para daw magaan ang pakiramdam ko sa buong araw.
Saktong six pm ay nasa labas na ng gate ang sundo ko. Natanaw ko agad iyong pulang BMW. Minsan na akong sinundo ni Kuya Tarek gamit ito dati kaya kilala ko ang kotseng ito. Hindi ko na ito gaanong nakikita sa garahe, kaya bat kaya ito ang ginamit ngayon ni Kuya Tarek pagsundo sa akin? Bukas na ang pinto ng backseat paghawak ko kaya pumasok na ako agad. Umandar na ang kotse pagkaupong-pagkaupo ko.
Ano kayang ginagawa ni Jackson ngayon? Bakit buong maghapon siyang hindi nagparamdam?
Nagbeep ang phone ko. Akala ko siya na, si Bea pala.
Siguro nga busy si Jackson sa work. Hello? Mayor siya hindi tambay. Malamang busy talaga siya. Saka aside from being the mayor of this town, may iba rin siyang negosyo. Importante na asikasuhin niya iyon. Dapat maging maunawarin ako...
Nagfocus ako sa phone ko. Katext ko si Bea tungkol sa plan naming maglibrary after ng last subject namin tomorrow. After ng paguusap namin through text ay ibinalik ko na sa bag ang phone. Nang tumingin ako sa bintana sa aking tabi ay kapansin-pansin na iba yatang daan ang tinatalunton ng kotse.
"Kuya Tarek, may dadaanan pa ba tayo?"
Wala siyang kibo kaya napaangat na ang mukha ko para tingnan siya. Ang unang kong napansin ay ang suot niyang color black na cap. At parang ang kinis at ang puti yata ng batok ni Kuya Tarek?
"Kuya Tarek?" tawag ko.
Nang tumingin ako sa rearview mirror ay namilog ang mga mata ko. Hindi si Kuya Tarek ang nasa harapan ko. Hindi siya kundi si Calder!
JF