Öncelikle okul başladığı ve yoğun bir sene olduğu için uzun süre bölüm yazamadım, üzgünüm.
Eğer hâlâ okuyan varsa final bölümüne hoşgeldiniz.
İyi okumalar :')
💐
Kesilmiş çimler arasında yürüyerek davetlilere göz atıyor bir yandan da nikah masasına doğru ilerliyordum.
Sandalyeme oturduğumda nikah memuru klasik sorusunu sordu.
"-Kabul ediyor musunuz?"
"EVEET!"
Herkes alkışladıktan sonra nikah memuru yeniden konuşmaya başlamıştı. Bu sırada Umut kulağıma eğilerek fısıldadı.
"Bunu Uzel'den daha coşkulu söyleyeceksin demiştim." Diyerek kısık sesle güldü.
O sırada nikah memuru sözünü bitiriyordu.
"-Kabul ediyor musunuz?"
"EVEET!"
Şahitler şahitlik ettikten sonra ilk dans başladı.
"Söylerken senin de aşağı kalır bir yanın yoktu."
"Evet. Ben sana söylediğim her şeyi gerçek kıldım tatlı eşim. Seni çok sevdim, bana güzel bir evet verdin. Ama en önemlisi tabii ki çimlerin kesik olması." Diyerek gülümsediğinde son cümlesine kahkaha atmamak için kendimi zor tutuyordum.
Bu çocuk çimlere ciddi anlamda takıktı.
"Haklısın tatlı eşim."
💐
Ve EVLENDİLER.
TABİİ Kİ ÇİMLERİ KESİLMİŞ BİR KIR DÜĞÜNÜ İLE EVLENDİLER.
Özel bölümler olacak...
Yorum yapıp oy vermeyi unutmayın lütfen.
Umarım beğenmişsinizdir ve umarım beğenmeye devam edersiniz.
Diğer hikayelerime de göz atarsanız sevinirim :')
Mutlu yıllar diliyorum :')))