Many things happen
hay gutom na ako. Ay nakalimutan ko pala naka tolog na ako at di na ako nakakain kagabie.
*Kringgg kringggg*
My god may tumawag si marcooo!
"hello?" medyo masakit ang lalamunan ko ha.
"Good morning sorry nagising ba kita?" hay ang lalim talaga ng boses nya ang ganda ng boses hehe.
"ayy di naman kagigising ko lang."
"bakit dika nag re-reply ?" Tanong niya.
"ayy haha kasi nakalumutan ko mag load. "
"ow ok ako nlang ang mag load sayu." Aniya.
"ay wag na kakahiya naman" pa cute hehe.
"ok lang namn sige yun lang naman ang sadya ko kung ok ka lang" Nakakalito lang talaga ,Bakit ginagawa to ni Marco?
"Haha ok lang naman ako sige bye goodmorning din."Paalam ko And I end the call.
Hay good mood na naman ako pero mas lumalaban ang bad mood kasi ang hapdi hapdi ng braso ko hay nako mag jacket nlang ako para dinila makita.
"Good morning everyone!" feel na feel ko talaga ang araw na to pero~
Natigil ako sa pag lakad kasi nakita ko tita mayang na umiiyak at si papa(or tatay) na sinontok nya ang pader namin at si mama (or nanay) na parang di na maka hinga.
"ma-ma? ok kalang po ba?" nag alala kong boses.
"ikaw mayang lumayas ka sa pamamahay ko kong hindi papatayin ko yang kabit moo!" si tatay na sumisigaw na.
"Pa mahal ko si Uriel kahit~"si tita mayang.
"Kahit ano?! na mag pinsan kayu?"si papa.
" malayo na namn pa eh"umiiyak si tita mayang.
"Naririnig mo ba ang sarili mo mayang?"si papa.
"Pa ganyan nalang ba kayu palagi!? Totol sa lahat ng mga desisyon ko? At hindi ko kabit si Uriel ,Hiwalay na kami ni Herald ,bakit gustong gusto nyu si Herald hah!? Matagal na kaming hiwalay non!
" Pa wag na kayong mag away! si nanay di na makahinga!"sumisigaw na talaga ako.
Ng nasa hospital na kami iyak ng iyak padin si tita mayang, at si tatay umalis kasi di niya kayang makita si mama na nakahiga sa kama at tinabunan ng puting tila. Ang sakit sa pakiramdan na wala na ang pinakamahal mo sa buhay si mama inataki ng puso.
Bakit ba kasi sila nag away alam naman nilang na may sakit sa puso si mama eh nakakainis! at nakaka lungkot,di ko kaya na wala na si mama.
"angellaaa." si cicin at lotha na umiyak din .
"Angela nung na balitaan ko na-na si nanay " di ma tapos ni cicin
Umiyak kami ng umiyak wala na akong paki sa mundo ko ngayun .
Ilang araw na ako sa kwarto ko nag mumukmok. Hindi na ako kumakain at di naako nag papasok sa kwarto kahit si cicin at lotha ngayun . Ang libing ni mama hindi na din ako sumama kasi di ko kaya. Kaya hito ako lang mag isa sa bahay, hindi na din nila ako pinilit. Bukas pasukan na ,ang wrong timing naman bukas pa patalaga.
"Tao po?" may kumatok sino naman kaya ? parang lalake.
binuksan ko ang pinto at-
"Dito ba ang bahay ni Mr.Nalidna?" tanongng isang gwapo na lalake may mga dalang maleta na malaking bag.
"agh ba-bakit at o-o dito naka tira si papa" nanginginig kong boses.
"anak ako ni Ken Mario-"
"agh anak ka ni uncle mario? "
"yes" sabay titig sa mata ko.
"At ako pala si kelvin Semblante....nice to meet you"
"agh nice to meet you din ako si Angela."
"nice name." ngisi hanggang tinga. Pinapasok ko sha pero hay wala ako sa mood ngayun ..pero familiar sya sakin pero baka kuya nya lang to.
"amm siguro paparating na din si papa hintayan mo nalang kung gugotim ka may pagkain sa mesa at wag kanang ma-mahiya" my god parang ako pa ang nahiya sa mga sinasabi ko ,bakit bakasi ngayun pa? Kaya yun iniwan kolang sya sa sala.
"Hayyy! nakakabagot naman dito." sabi ko saking sarili.
Ayy alam kona para mawala ang stress ko mag lalaro nalang ako ng homescapes matagal ko na din tong di na gagamit ang cellphone since namatay si mama.
ng ni on ko sa cellphone ko maraming text at maraming missed calls mga 100 text galing kay angella at lotha pati rin si ...marco Pati missed call din.
Marco :
-reply please
-nasa labas ako ng bahay nyo
-kamusta ka na?
new message from Marco
Marco :
Why your not here sa libing ng mama mo
-sorry for my words
At marami pang mga old message galing pa sakanya ,pero aaminin ko miss ko na sya .
sa lahat ng mga message kay marco lang ang binasa ko.
hay mag lalaro nalang ako ng homescapes at salamat na update ko na mga tatlong oras ako nakatotok ng cellphone kaya pala ang sakit na ng mata ko diko na namalayan ang oras....ayy at oonga pala mag re-ready na ako ngayun pasukan na pala bukas .
Kaya plinansha kona ang sosoutin ko para bukas ,pero pwede naman siguro na di muna ako papasok bukas kasi alam ko naman ang room ko kaya ,di kona tinapos plinansha ang damit ko.
ay oongapala hindi pa pala ako nakakain ..baka akala nila na tolog na ako kasi dina nila ako dinalhan ng pagkain ,,kaya lumabas ako at salamat tolog na sila patay na ang ilaw.