Life is like a sky. Maliwanag tapos didilim... pero asahang liliwanag din kalaunan. Hindi natatapos ang paulit-ulit na sirkulasyon ng dilim at liwanag.
May mga araw na maganda at makinang ang kalangitan o magaganda ang pormasyon ng ulap. Sa gabi, maliwanag na buwan ang makikita na may kasamang bituing nagniningning sa gitna ng madilim na kapaligiran.
Parang buhay... May oras na maliwanag at maganda ang lahat tapos didilim... ngunit sa katagalan, makikitang muli ang kagandahan nito.
Ang maliwanag na kalangitan na simbolismo ng bagong umaga kung saan may sikat ng araw. May mga oras na kumukulimlim din... at bumubuhos ang malakas na ulan.
I realized that even if everything is bright, there are times that darkness will mix with that bright light.
Ulap na maaaring maging simbolismo ng ating buhay. Minsan maliwanag at malinaw na puti ang makikita. Nagkakaroon ng magagandang pormasyon at sumusunod sa hangin na sumisimbulo sa daloy ng buhay. Pero minsan may pagkakataon na mahahaluan ito ng dilim na nagsisimbulo sa problema sa buhay. Bubuhos ang ulan na maaaring sumimbulo ng pagsisikap para malagpasan ang problemang hinaharap at muli, liliwanag ang kalangitan.
Magiging tropeyo ang bahagharing lilitaw matapos ang malakas na ulan.
Kapag gabi naman, buwan ay maaaring sumimbulo sa lakas ng loob ng isang tao na lumaban sa buhay. Napapalibutan ng dilim na simbulo ng walang katapusang problema ngunit nakuha pa ring maging maliwanag sa kabila ng kadiliman. May mga oras na natatakpan ito ng ulap na maaaring simbolismo ng kawalan ng pag-asa pero sa huli, lilitaw ang maliwanag na buwan sa kabila ng lahat...
Buwan na kahit may lamat o butas, hindi nasisira o nawawala. Nananatiling matatag at nagpapaliwanag sa madilim na kalangitan. Parang lakas ng loob. Even if you've been rejected many times, it keeps going until we finally reached our goal. Nagkakalamat pero hindi masisira ang pangarap...
Jacob's Point of View
It's been years since she left. I can still remember our first meeting and I'm sure she can't remember me because she was so young when I first saw her...
I'm playing in our backyard when a kid came running to me, crying. Nakita kong hinahabol siya ng Siberian husky namin na halos kasing laki niya lang.
Help! Mommy!" She cried and hugged my waist.
I could tell that she's around three to four years old because she's small and cute. Pulang pula ang mukha niya kaiiyak pero hindi naging hadlang iyon para mapansin ko ang inosenteng itsura niya. The color of her eyes are somewhat gray and is shaped like an almond. Malalantik ang pilikmata nito at matangos ang namumulang ilong. Kumibot ang manipis at pulang pula niyang labi at sumayaw ang kulay chocolate niyang buhok.
"Viper," I called our dog. "Sit and stay." I firmly commanded which he gladly obeyed.
Nilingon ng bata ang aso namin na humihingal. Viper is a good dog and I think he just wants to play, but this kid is scared because our dog is bigger than her.
"Don't worry, he doesn't bite. He just wants to play with you." Sabi ko sa bata.
The kid pouted. Parang may kung anong kumabog sa dibdib ko. She looks very adorable..
"B-But he's too big and he might eat me..." Naluluhang sabi nito.
Hindi ko mapigilang tumawa. Binuhat ko siya at lumapit kami sa aso ko pero binaon ng niya lang ang mukha sa leeg ko. She's really scared.
I smiled. "Want to ride in his back?" Panunuyo ko.
Her eyes twinkled and she immediately agreed. I just saw myself playing with her even if I needed to do my homework today.
Ilang oras lang at may kumuha na sa kaniyang babae.
"Nako, Elizabeth! Malalagot ka sa Mommy mo kapag nagpatuyo ka ng pawis!" Singhal ng babae na nanny yata niya.
The kid named Elizabeth pouted. "I'm sorry, Nini. I enjoyed riding a big dog!"
Pinunasan siya ng nanny niya at nagpaalam na aalis na. Nagulat pa ako nang tumakbo pabalik sa akin ang bata at hinalikan ako sa pisngi.
"Thank you so much po!" She giggled and waved at me.
I go to know her whole name days after we played. She's the daughter of one of our neighbors and Mommy adores her so she invite her inside our home. Ilang beses pang nangyari iyon hanggang sa lumipat ang mga Araneta sa ibang subdivision.
I never see her again since then.
We met again after years and I knew it was her at first glance. The difference is, that her bright eyes from before have turned emotionless and dull. I sensed there was something wrong with her so I requested a copy of her schedule and I plan to talk to her, but I can't find her.
At ganon na lang ang galit ko nang makitang pinagtatangkaan siya ng mga lalaki. Ang masama pa ay parang wala na lang siyang pakialam sa nangyayari!
And I was right. She was messed up and luckily, I saved her from her suicide attempt. I promised myself that I would bring back the brightness in her eyes and slowly... I succeed.
But then she suddenly disappeared. Now, back in my arms again...
She's too precious to be in pain for years. Now, I want to give her the best thing I can provide. She deserves it.
Mariyah/Hail's point of view.
Nanlalamig ako pero pinagpapawisan din ako. Hindi ako mapakali habang sakay ng Aston Martin ni Jacob papunta sa mansyon nila.
We're busy free styling when his Mom called and invited us for dinner. It's seven in the evening tapos eight pm ang umpisa ng dinner ayon kay Jacob, at hindi ko alam kung anong mararamdaman ko! Nakilala naman na ako nila Tita pero hindi bilang girlfriend ng anak nila!
Wearing a simple Maroon off-shoulder dress that emphasizes my porcelain skin. My hair is styled in a half-messy bun letting some of its strand touches my face which have light makeup. Everything looks good, adding my three-inch beige-colored wedge. Nakalapag naman sa dashboard ang silver purse na dala ko na naglalaman lang ng cellphone.
I look good and Jacob looks dashing as well in his simple polo and pants. He can walk to a runaway now even if in simple clothes. Kahit simple ay nagmumukhang maganda at elegante kapag siya ang nagsusuot. The way he moved and his expression made it even more attractive.
Huminto ang sinasakyan namin sa harap ng pamilyar na mansyon. Hindi ko namalayan na narito na pala kami dahil sa mga iniisip ko. Kinakabahan ako!
"Relax." Natatawang bulong ni Jacob saka lumabas sa sasakyan.
Pinagbuksan niya ako ng pinto at hinawakan niya ang kamay ko nang makalabas. Sinamaan ko siya ng tingin dahil nang-aasar yung ekspresyon niya.
"Let's go?"
Inismiran ko siya bago tumango at nagsimula na kaming maglakad papasok sa loob ng maliwanag nilang tahanan. I have a better vew of their house now than the last time because I was so busy with my brother.
Hindi ko mapigilang mamangha sa disenyo at istraktura ng mansyon nila. Napakaganda ng pagkakaayos at masarap sa mata ang kombinasyon ng mga kagamitan, kulay at pagkakaayos nito. Hindi ko alam kung ilang minuto kami naglakad basta hindi ko matanggal ang tingin ko sa disenyo ng bawat sulok nito. Naaaliw ako kahit sa mga maliliit na detalye gaya ng mga kurba sa gilid at mga painted canvas na nadadaanan namin.
Pumasok kami mula sa double door na binuksan ng mga katulong, at bumungad sa akin ang malawak na tanggapan. Sa gitna nito ay isang grand piano at mga estante na naglalaman ng mga larawan ng may-ari ng bahay. Tumagal ang titig ko sa Family picture nila na kapansin pansin dahil ito ang pinakamalaking larawan na makikita sa sala. I learned that Jacob has two siblings and he's the oldest. May nakababata siyang kapatid na lalaki at babae naman ang bunso nila. Nasa ibang bansa ang bunso ng pamilya dahil nag-aaral na daw ito ng tourism.
Zedric Jacob Mondragon. The oldest son and firstborn of Janna Johnson, the mother, and Zandro Montemayor, the father. The men of the family are standing while the two ladies are sitting. Zamanta Jane looks like her Mom while the other men look like their father.
Nakarating kami sa dining area at ganon na lang ang gulat ko nang makitang nakaupo sa hapag ang buong pamilya ko kasama ang pamilya ni Jacob. They're laughing and didn't even notice us standing near them!
Si Hillary ang unang nakapansin sa amin.
"Ma, Tita! They're here!"
Hindi ko maproseso ang nangyayari kaya wala sa sariling bumati ako sa lahat. Basta na lang akong niyakap ni Mamá at Tita Janna tapos giniya sa hapag. Pinaghila ako ng upuan ni Jacob at wala sa sarili akong nagpasalamat.
Bakit... Akala ko sila Tita Janna lang ang... Why the heck are my family's here?!
Inihanda ng mga katulong ang iba't-ibang pagkain sa hapag at nagsimula akong lagyan sa pinggan ng pagkain ni Jacob. Napangiwi ako ng dinamihan niya ito at alam ko na hindi ako makaka-angal dahil wala din akong magagawa.
Nagsimula kaming kumain habang patuloy ang pag-uusap ng magulang ko sa magulang ni Jacob na para bang natural lang ang lahat.
Okay...? What did I miss? Right... they're friends!
Kumakain na ako ng dessert nang mapunta sa amin ni Jacob ang usapan.
"So... When is the wedding?" Sabay at nakangiting tanong ni Mamá at ni Tita Janna.
Halos mabulunan ako sa sinabi nila. Mapang-asar akong tinignan ni Hillary habang wala namang pakialam si Hellrion sa paligid niya. Luther is playing with Daisy's son and nephews, so he's not here.
"H-Huh?!"
Paanong napunta kami sa kasalan?!
"Don't pressure her, Mom. We're getting there." He smirked.
Pero hindi ko inaasahan na mabilis ang mga sumunod na pangyayari. He proposed to me on my birthday but what surprise me the most is the gift I received months after that.
Nanginginig na tinignan ko ang pregnancy test na hawak ko. My hand trembled when I flipped it to check the result.
"Oh my god..." I gasped.
Two lines. It's positive.
I cry in happiness while holding my flat tummy. I've been experiencing dizziness and vomiting these past few days and I have this feeling that I might be pregnant with Jacob's child. Hindi ko inaasahan na positive ang magiging resulta kasi akala ko may masama lang akong nakain!
I kept it for myself and waited until Jacob's birthday came. He refuses to have a party because he's busy preparing for our wedding. Family dinner lang ang nangyari at balak kong ibigay na regalo ang ultrasound picture ng anak namin.
I stood up after a while and was done eating.
"I have something say..." Kuha ko sa atensyon ng lahat.
Tiningala ako ni Jacob at tinignan ng may pagtataka. I just smiled at my handsome fiancé and showed them the red box containing my ultrasound picture.
"This is my gift for you." I gave him the box.
Naguguluhan man pero binuksan niya rin ang regalo ko. My smile grew wider when I saw him froze while holding my ultrasound photo. Natawa ako dahil ilang segundo siyang nakatulala sa litrato.
Nainip tuloy ang mga kasama namin.
"What is it-" Kinuha ni Tita Janna ang litrato at tumili ng makita ito.
"Oh my! She's pregnant!"
They start shouting in glee but Jacob is still staring at my ultrasound photo. Anim kasi ang copy ko no'n at pinagpipyestahan na nila Mamá ang tatlo pang litrato.
I chuckled and hugged my shocked fiancé.
"Baby... Aren't you happy?" I kissed his cheeks softly.
Bigla siyang tumayo na ikinagulat ko. Napasinghap ako ng hapitin niya ako at halikan ng mariin sa labi. I gaped and kiss him back until we're almost breathless. Hinihingal na pinagdikit niya ang noo namin.
"Let's get married now." He said with so much urgency.
At mas binilisan niya ang proseso ng lahat kaya natapos agad yung paghahanda ng kasal namin.
And now, here I am... Standing in front of the double door of a well-known cathedral in Manila. Wearing my wedding gown and was perfectly ready for my wedding.
I invited my Dad but he choose not to come. He said he still feel guilty for getting me from my parents. Binisita namin siya ni Jacob last month at natutuwa ako na kasama niya ang mayordoma namin doon.
The door slowly opened and our wedding song filled my ears. It's the instrumental version of Canon Rock, one of my favorite songs, being played with an orchestra.
I started to walk my way down the aisle with my parents on both sides.
There, standing six feet and four inches tall is my soon-to-be husband. He's wearing a white three-piece suit and beside him is Dutch as his Best Man and Devonne as my Maid of Honor. They're together now. Ikakasal sila next year at kasalukuyan silang magkasama sa iisang bahay dahil na rin kay Duke.
Parehas talaga kami ni Dev. Marupok.
Ibinigay ni Papá ang kamay ko kay Jacob nang makarating kami sa altar. Mahigpit itong hinawakan ni Jacob na ikinangiti ko.
Someone is nervous.
"Take care of my daughter or I will bury you six feet underground." Natawa ang mga katabing nakarinig sa sinabi ni Papá.
Umiling naman ang mag-asawang Mondragon at ngumisi. Tumawa lang si Mamá sa tabi ko at marahang niyakap si Jacob bago ako tuluyang binigay sa magiging asawa ko.
"I will." He held my hand.
"Thank you, Mamá and Papá."
Umalis ang magulang ko at iniwan kami sa harap ng altar.
Nagsimula ang seremonya pero hindi ako makapag-focus sa sinasabi ng pari dahil natatawa ako kay Jacob. Parang gusto niya na akong iuwi kahit wala pa kami sa kalahati ng seremonya!
"Why is this taking so long?"
"Be patience, baby." Natatawang bulong ko sa kaniya.
"I just can't wait to call you my wife. This ceremony is taking so long!"
"Why are you so impatient anyway? You can call me your wife now if you want." I teased him.
"Yes, I could. But that's not the reason entirely."
Napatingin ako sa kaniya. "What is it?"
Sumilay ang kapilyuhan sa mata niya. Uh ohh, He's up to something! I'm sure of it!
"I'm thinking about you on top of me and grinding that sexy ass of yours-"
"Jacob!" Nanlaki ang mga mata ko.
Nasa simbahan kami tapos makamunduhan ang nasa isip niya? My god! I'm sorry po, papa god!
"I'll guide you, don't worry." Patuloy niya pa rin.
I groaned, making him chuckle in adoration to me.
The ceremony ended. It's official! I'm now married to the man who embraced my darkness and undressed my soul.
I'm now Mrs. Mondragon, the wife of Zedric Jacob Mondragon.
Nasa reception na kami at kung ano-anong activity ang ginawa namin pero walang hagisan ng bulaklak dahil binigay ko agad ito kay Dev kasi siya naman talaga ang susunod na ikakasal. Lumalim ang gabi at isa-isang nagsi-alisan ang bisita namin hanggang sa kaming pamilya na lang ang natira.
Nagpaalam na din kami para pumunta na sa cruise ship na pagmamay-ari ko dahil doon gaganapin ang honeymoon namin. Iikutin namin ang buong Asia at habang nangyayari yun ay ipapa-renovate ni Jacob ang mansyon niya sa Forbes Village malapit sa compound na tinitirhan ng pamilya namin.
"Hey, my cow girl. Wanna ride me?" Malanding bulong ni Jacob sa tenga ko wala pa man kami sa magiging room namin!
Tumaas ang balahibo sa batok ko ng maramdaman ang mainit niyang hininga doon. Pinalibot niya ang braso sa bewang ko at niyakap ako mula sa likod.
I gasped as he started kissing my earlobe down to my neck.
"A-Are you serious?"
He sniffed my hair. "Come on... I can't wait anymore." Napatili ako ng buhatin niya ako pa-bridal style.
He hungerly kissed my lips and rip my night dress. Nanlaki ang mga mata ko sa ginawa niya ngunit nilamon din agad ng init ang katawan ko.
There is no point in stopping him anyway so why not go with it?
He is now my husband, after all.
𝕃𝕌ℕ𝔸
𝕏𝕆𝕏𝕆