#MOLLTheEnding
Bumalik si Reyana sa loob ng hall
Lea: Reyana! Andiyan ka lang pala kanina pa akong may gustong sabihin sayo e!
Reyana: Oh talaga? Ano yun? *Pilit akong ngumiti kahit ang mga luha ko ay parang gustong kumawala sa lungkot*
Lea: Okay ka lang ba?
Reyana: Oo okay lang ako. *Kahit hindi ako okay wala naman akong choice kundi maging okay*
Lea: May narinig kasi ako, si Owen pala pupunta ng New York kasama si Monique pati si Erik at si Madam Principle.
Reyana: Huh? *Mas lalo kong nararamdaman ang sakit all this time tinatarantado lang pala ako ni Owen*
Lea: May alam ka ba dito?
Reyana: Wa.... wala....
Lea: Teka okay ka lang ba talaga?!
Reyana: *Niyakap si Lea* Uwi na tayo Lea uwi na tayo please. *At tuluyan ko ng pinakawalan ang mga luhang kanina pang gustong kumawala*
Lea: Bakit ka umiiyak?! May hindi ba magandang nangyare anong nangyare?!
Reyana: Si Owen at si Monique nakita ko sa labas naghahalikan.
Lea: What?! Bakit hindi mo sinugod??
Reyana: Natatakot ako.
Lea: Natatakot sa ano?
Reyana: Na baka iwan ako ni Owen.
Lea: Gaga kaba! Argh pabaliw ka ng pabaliw patanga ka ng patanga diyan sa pag-ibig na yan. Halika, susugudin natin yang lintek na yan.
Reyana: Hindi Lea! Ayaw ko, hindi ko kaya.
Lea: Kapag hinayaan mo yan paulit ulit nilang gagawin yan.
Reyana: Wala akong pakealam as long na saking bahay pa din siya uuwi okay lang ako.
Lea: Gaga! Sigurado kaba? Kaya mo ba talaga?
Reyana: Ganito ba talaga kapag tanga?
Lea: Siguro nga tanga ka kasi nagbulagbulagan ka pero how long can you survive this thing. Paano?
Reyana: Gusto kong ikasal sa kaniya.
Lea: Pero nakakasiguro kabang ikaw lang ang babaeng kaya niyang mahalin. Hindi pa kayo kasal Reyana, pero may mga bagay na siyang nagagawa nang katulad ng ganito. Reyana alam kong matalino ka at alam kong alam mo kung anong dapat mong gawin.
Reyana: Gusto ko ng umuwi ihatid mo na Lang muna ako.
Hinatid ni Lea si Reyana sa kaniyang bahay
Lea: Hmm? Kung magstay na Lang muna kaya ako dito.
Reyana: Hindi na, umuwi kana Lea. Thank you.
Lea: Osige, kung may kailangan ka man tawagan mo lang ako ha. Natext ko na nga pala si Jel na nauna kanang umuwi.
Reyana: Salamat.
Lea: Gawin mo dapat mong gawin pero dapat palaging utak muna bago ang puso ha. Hindi kita mapipigilan kung anong desisyon mo.
Reyana: Salamat *Muli niyang niyakap si Lea*
*School*
Angeline: Pa!
Owen: Jel?
Angeline: Kanina pa kitang hinahanap saan ba kayo nagpunta atsaka bakit parang pawis na pawis ka Pa?
Owen: Ang Mame Reyana mo?
Angeline: Hinatid na po ni Tita Lea sa bahay.
Owen: Bakit daw?
Angeline: Ewan ko po yun lang yung tinext niya sakin e. Hmm Papa? Ano yan? *Sabay turo sa chikinini ni Owen*
Owen: Wala wala to nakamot ko lang.
Monique: Nag-enjoy ako kailan natin uulitin yun?
Owen: Monique! Ano ba!?
Angeline: Huh?? Teka anong nangyare?
Monique: Eja, wag kanang masurprise baka sa isang araw ako na ang Mame mo.
Angeline: This is not funny! Tsk. *Sabay walk out*
Owen: Jel! Jel!
Monique: Nukhang iniwan kana ni Reyana HAHAHAHA gusto mo sa bahay kana lang matulog?
Owen: Reyana. Reyana.
Nagmadaling umuwi si Owen at Angeline
Owen: Reyana!? Reyana?!
Reyana: *Nakaupo sa hagdanan at umiiyak*
Angeline: Mame? Mame? *Niyakap si Reyana*
Reyana: Anak, pumasok kana muna sa kwarto mo.
Angeline: Bakit may mga maleta dito?!
Reyana: Anak. Mamaya na ako magpapaliwanag pumasok ka muna sa kwarto mo. *Ngumiti habang ang luha niya Ay pumapatak galing sa kaniyang mga mata*
Angeline: Okay po Ma. *Naiiyak na ding nagtungo sa kaniyang kwarto*
Owen: Ano bang nangyare?
Reyana: Nilagay ko na sa maleta ang gamit mo.
Owen: Ba? Bakit?
Reyana: Kanina, hindi mo ko tinanong kung bakit mahal kita. *Huminga ng malalim* Ngayon sasagutin ko ang sarili kong tanong. Mahal kita Owen, dahil sa ugaling meron ka dahil sa pinakita mo sakin na, mapagkakatiwalaan ka. Dahil ikaw lang ang lalaking hinangad kong pakasalan Hahahaha sayo nga lang ako na baliw ng ganito e.
Owen: Ano bang nangyayare? *Lumuhod sa harap ni Reyana*
Reyana: Kaninang umaga I said "I can't wait to be your Mrs. Alcasid." pero ngayon parang ayaw ko ng hilingan pa.
Owen: Reyana anoo baaa.
Reyana: *Tinagtag ang singsing* Owen Alcasid, Iloveyou.
Owen: Reyana No, pag-usapan natin to.
Reyana: Ayaw na kitang awayin pa kasi alam kung may nanalo na.
Owen: Nooo, ano bang sinasabi mo ha!!!
Reyana: Hindi ako tanga Owen bukas ang mata at ang aking tenga. Nakita ko kayo ni Monique magkasama sa isang madilim na lugar naglalaplapan at maghuhubaran Hahahahaha. Pinagmasdan kita habang hinahawakan mo ang kaniyang katawan nag-enjoy kaba?
Owen: Reyana reyana patawarin mo.
Reyana: Nag-enjoy kaba!?
Owen: Reyana, isang beses lang nangyare yun hindi ko sinasadya hindi promise ikaw lang Reyana. Ikaw lang.
Reyana: Cheating is not an accident it's a choose. Pinili mong laplapin ang labi niya. Nagtagal at nasarapan ka.
Owen: Hindi Reyana, hindi.
Reyana: Owen, mahal na mahal kita. At kahit kailan hindi magbabago yun pero ang tiwalang nabigay ko sa'yo parang ang hirap nang ibalik.
Owen: Pero isang beses lang yun, ibabalik ko lahat. Please lang wag ganito.
Reyana: *Kumuha ng vase at binato* Owen? Tingnan mo ang vase na yan sa tingin mo ba mababalik mo pa sa dati ang hulma ng vase na yan. Kapag nabasag na o nasira ang isang bagay sa tingin mo mababalik pa sa dati.
Owen: I'm sorry Reyana, I'm sorry.
Reyana: Madami akong gustong sabihin, gusto kong saktan ka. Gusto kong isigaw na wala kang kwenta, pero ang sakit sakit parang umuurong yung dila ko, yung katawan ko. Lahat parang humihinto at yung puso ko parang nagmamanhid sa sakit.
Owen: Reyana sorry.
Reyana: Leave.
Owen: Pinapaalis mo na ako?
Reyana: Aalis ka din naman diba? Pasa New York kana diba? Alam kong may pangarap ka din sa buhay.
Owen: Ang sabi ko kaya Monique hindi ako tutuloy dahil may pangarap ako at yun ay ang pakasalan ka pero
Reyana: Pero malabo na ang lahat dahil wala na akong balak magpakasal sayo. Leave habang hindi pa ganun ka sakit. Umalis kana habang kaya ko pa. Please just leave.
Owen: Paano kapag umalis na ako? May babalikan pa ba ako?
Reyana: Wala ka ng babalikan. *tuluyang bumubuhos ang kaniyang mga luha*
Owen: Kung ganun aalis na ako. *Tumulo na din ang kaniyang mga luha* Reyana, mahal na mahal kita tandaan mo yan.
Angeline: Papa! *Sabay yakap kay Owen*
Reyana: Jel, kung gusto ming sumama sa Papa mo hindi kita pipigilan.
Angeline: I'm sorry Pa, mas kailangan ako ni Mame.
Owen: Naintindihan ko, huwag kang mag-alala anak, babalik ako. Babalik ako Reyana, at patutunayan ko sa pangalawang pagkakataon I'm still worth risking for.
Reyana: I'm sorry Owen. Dahil isa lang din ang kaya kong ipangako sayo wala ka ng babalikan. Tanggapin na lang natin pareho na isa lang tayo sa karamihan na "PINAGTAGPO PERO HINDI ITINADHANA" sumuko na tayo sa laban hindi na tayo pwede. Just leave Owen. Just leave.
Reyana's Pov
Unti-unti kong pinagmamasdan si Owen papalabas ng bahay ko dala dala ang kaniyang maleta. At ang mata ko ay patuloy pa din sa pagluha. Hindi ko na alam kung anong dereksyon pa ako tutungo. I think I got lost pero maghihintay ako. Maghihintay akong bumalik ka Owen Alcasid. Maghihintay ako.
THE END