instagram-carmenella.13
Başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz✨
İyi okumalar kar tanelerim
Seni düşünmek güzel şey,
ümitli şey,
dünyanın en güzel sesinden
en güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey...
Fakat artık ümit yetmiyor bana,
ben artık şarkı dinlemek değil,
şarkı söylemek istiyorum...
Kulaklarıma dolan melodiyi biliyordum, her sabah olduğu gibi yan apartmanda oturan adam piyano çalıyordu. Her gün aynı saatte bunu yapıyordu. Altı aydır aynı binada olmamıza rağmen adını bile bilmiyordum. Pek de umrumda olduğu söylenemezdi.
"Tusem, hadi kahvaltı hazır!"
Ablamın sesiyle son kez aynaya baktım bugün bale provam vardı o yüzden rahat olacağım siyah bir tayt ve üstüne gri polarımı giymiştim. Son olarak pointlerimi de çantama atıp odadan çıktım. Mutfağa girdiğimde ablam ikimize kahve dolduruyordu.
"Günaydın abla."
Buz mavisi gözlerini kaldırarak bana baktı, tek ortak yönümüz gözlerimizdi. Tamay anneme bense babama benzerdim.
"Hadi kahvaltını et sonra seni okula bırakır ve işe geçerim."
Tamay bir kafede garsondu aynı zamanda geceleri başka bir restoranda çalışıyordu. Bale eğitimimi tamamlayabilmem için.
"Kendim giderim. Beni bırakırsan gecikirsin."
"Peki o zaman. Üstüne bir ceket al hava soğuk. Görüşürüz Tusem."
Saçlarımın arasına ufak bir öpücük kondurup mutfaktan çıktı beş dakika sonra dış kapının sesi gelmişti.
Tamay gittikten sonra kahvemi içip masayı topladım. Saate baktım 9:25 hemen hazırlanmalıydım. 13 numarada oturan o garip piyanist her zaman 9:30'da evden çıkardı. Piyanist demek ne kadar doğru olur bilmesemde. Garip bir şekilde onu görmek istemiştim. Siyah spor ayakkabılarımı giydim ve onun kapısından gelecek olan sesi bekledim. Tam vaktinde kapısı açılmıştı. Hemen kapıyı açtım ve soluma baktığımda oradaydı yan profilini görüyordum. Uzun ve kemikli bir çene,dolgun dudaklar ve düzgün bir burun. Apartman ışığından dolayı göz rengini şu an görememiştim ama zaten biliyordum,bal. Ona bu kadar dikkatli bakmama rağmen dönüp bana bakmamıştı. Birazdan önümden geçip gidecek ve ben de kokusunu anlamaya çalışacaktım. Yani ben öyle sanmıştım. Göz göze gelmiştik kafasını hafif eğmiş gözlerimin içine garip bir ifadeyle bakıyordu. Kendimi konuşmak zorunda gibi hissettirmişti.
"Gü-naydın." Lanet kekelemiştim...
Uzun bir süre öylece gözlerime bakmaya devam etti. Sonunda hareket ettiğinde yanımdan geçip gidecek sanmıştım onun yerine bana yaklaştı gitmeden önce dediği şey donup kalmama sebep oldu.
"Gözlerin güzelmiş."
İlk kez bu kadar yakındı bana ve kokusunu çözmüştüm. En sevdiğim şey acı kahve ve biraz da kan...
umarım beğenirsiniz 🖤